Δρόμος στρωμένος με μπαρούτι

Ο Μαρσελίνιο Χουέρτας βρήκε ανοιχτό διάδρομο και όρμησε προς το ανυπεράσπιστο καλάθι, αλλά ο Λαφαγιέτ κάλυψε το χαμένο έδαφος και έδιωξε τη μπάλα μακριά.

Ο Λάμπε σηκώθηκε με τα 2μ10 του για λέι-απ εξ επαφής, αλλά ο Πέτγουεϊ απογειώθηκε και τον σταμάτησε στα ίσα.

Ο Τόμιτς επιτέθηκε χαλαρά και με το ένα χέρι αφού ο ορίζοντας ήταν ανοιχτός, αλλά ο Χάντερ πετάχτηκε από το πουθενά και έδιωξε τη μπάλα ...κόρνερ.

Ο Πρίντεζης βρέθηκε στο έλεος του Ναβάρο, αλλά δεν έχασε ούτε μισή σπιθαμή από τον αρχηγό της Μπαρτσελόνα, ο οποίος δεν βρήκε ούτε στεφάνη.

Ο Ντόελμαν υποδέχθηκε τη μπάλα "χαμηλά" με τον Λαφαγιέτ στα νώτα του, αλλά ο γκαρντ του Ολυμπιακού κέρδισε κατά κράτος το ένας-εναντίον-ενός.

Ο Ντάνστον, στην κρισιμότερη φάση του αγώνα, ακολούθησε τα βήματα του Ναβάρο και έκρυψε το καλάθι του Ολυμπιακού με βροντερή τάπα.

Η Μπαρτσελόνα πέτυχε μόλις ένα καλάθι στην δ' περίοδο. Ένα εύστοχο σουτ, σε 17 επιθέσεις εντός παιδιάς! Αν βέβαια έβαζε δεύτερο, μπορεί να κέρδιζε.

Αλλά οι θεοί του μπάσκετ αποφάσισαν να αποδώσουν δικαιοσύνη. Διόρθωσαν την πορεία της μπάλας στην άτσαλη βολή του Γιώργου Πρίντεζη, μίκρυναν το καλάθι στις άσφαιρες "βόμβες" του Όλεσον και έδωσαν τη νίκη στην ομάδα που τοποθέτησε ισχυρά θεμέλια για να την εξασφαλίσει.

Η εξοντωτική άμυνα του Ολυμπιακού από το 31ο ως το 37ο λεπτό αποδείχθηκε αρκετή για να κρύψει τις επιθετικές αδυναμίες και να συγχωρήσει τις κακές επιλογές.

Στην δ' περίοδο, οι "ερυθρόλευκοι" έβαλαν μόλις 13 πόντους, απέναντι σε μία Μπαρτσελόνα που είχε εκτεθειμένο το μαλακό της υπογάστριο. Μολονότι ο Τόμιτς έπαιζε με 4 φάουλ, ο Ολυμπιακός δεν επιχείρησε να χτυπήσει στο ψαχνό.

Όταν το έκανε, με τον Γιώργο Πρίντεζη, πέτυχε τους 4 πόντους που σταμάτησαν τους κλυδωνισμούς: 70-62 στο 38ο λεπτό. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ξανάβαλε τον Σπανούλη για να τελειώσει το ματς, αλλά οι Ισπανοί τον περίμεναν και του έβαλαν σημάδι.

Ευτυχώς, η άμυνα του Ολυμπιακού είπε τις τελευταίες λέξεις...

Η επιστροφή του Όλεσον πολλαπλασίασε τα προβλήματα, αφού ο Πασκουάλ βρήκε στο πρόσωπό του έναν ικανό αμυντικό για να κυνηγήσει τον Βασίλη Σπανούλη. Αλλά ο αρχηγός του Ολυμπιακού αξιοποίησε όση βενζίνη είχε στο ρεζερβουάρ του στα πρώτα 30 λεπτά.

Οι 5 ασίστ που μοίρασε στο εναρκτήριο δεκάλεπτο ανέβασαν τον Ολυμπιακό στους 26 πόντους, απέναντι σε έναν αντίπαλο που δυσκολευόταν να εφαρμόσει το αμυντικό του σχέδιο. Το τρίποντο που πέτυχε ο Σπανούλης στο 50-48 ήταν από αυτά που κόβουν τα ποδάρια του αντιπάλου, αλλά τα σημαντικότερα κατορθώματά του σημειώθηκαν μακριά από το φως των προβολέων.

Τα δύο απανωτά φάουλ που κέρδισε από τον Άντε Τόμιτς στο τέλος του α' ημιχρόνου αποδείχθηκαν θεμέλιο νίκης. Ο Λάμπε και ο Πλάις γεμίζουν το μάτι, αλλά δεν μπορούν να παίξουν ρόλο δημιουργού από την κορυφή της ρακέτας.

Ο Τόμιτς είναι ο πραγματικός πλέι-μέικερ της Μπαρτσελόνα, ιδίως όταν λείπει ο άκεφος Μαρσελίνιο. Μετά την ανάπαυλα του ημιχρόνου, έπαιξε λιγότερα από 10 λεπτά.

Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός έφερε "ισοπαλία" με τους γίγαντες της Μπάρτσα στις μάχες των αιθέρων: 31-33 ριμπάουντ, 4-1 τάπες.

Ηταν μάλιστα αυτός που πέτυχε -διά χειρός Χάντερ- μια καλαθάρα από επιθετικό ριμπάουντ στην δ' περίοδο. "Canaston", θα έλεγαν στην Ισπανία.

Αυτή τη φορά, ο Ολυμπιακός δημιούργησε φθορά και κέρδισε τις (24) βολές που του έδιναν επιθετικές ανάσες.

Δεν έκλεψε πολλές μπάλες ούτε άνοιξε αιφνιδιασμούς, αλλά διέπρεψε στην άμυνα του μισού γηπέδου και στα κορ-α-κορ της ρακέτας. Εδωσε σουτ σε παίκτες που δεν πολυφοβόταν και φρόντισε να κρατήσει σε ρηχά νερά τον ασύγκριτο Ναβάρο.

Στο τέλος, βέβαια, πήγε να τα καταστρέψει όλα. Ωστόσο άντεξε και πήρε ένα προβάδισμα που ίσως αποδειχθεί καθοριστικής σημασίας. Απομένει να τελειώσει τη δουλειά την Πέμπτη, μπροστά στο κοινό που για πολλοστή φορά αποδείχθηκε ιδανικός σύμμαχος.

Η Μπαρτσελόνα έχει γράψει ιστορία σε τέτοιους αγώνες (με πρόσφατο θύμα τον Παναθηναϊκό του 2013), αλλά η φετινή της μεταμόρφωση, με τους πολλούς άπειρους γκαρντ και τους λιπόψυχους ψηλούς, υστερεί σε μπαρούτι.

Η αποψινή ήττα ήταν για τους "μπλαουγράνα" της Καταλωνίας η 16η της χρονιάς. Και η πιο οδυνηρή, μέχρι την επόμενη.