Ο κομήτης του... «Buzios»! (pics)

Ολοένα και πιο συχνά, τους τελευταίους δύο μήνες ανοίγω τη ντουλάπα στην οποία έχω τους κιτρινισμένους και σκοροφαγωμένους φακέλους με τα αρχεία μου...

Παίρνω κάποιους και τους αφήνω την επόμενη μέρα, με μια μακάβρια ένδειξη πάνω τους: έναν σταυρό που σημαίνει ότι οι λεγάμενοι εκδήμησαν εις Κύριον και εάν αυτή η εξ ορισμού μακάβρια διαδικασία είναι εύπεπτη για ανθρώπους που έφυγαν πλήρεις ημερών (όπως ο Ντιν Σμιθ, ο Τζέρι Ταρκένιαν και ο Ερλ Λόιντ) γίνεται αχώνευτη και ανυπόφορη για εκείνους με τους οποίους μεγαλώσαμε μαζί, κάποιους μάλιστα τους φιλοξενήσαμε στην Ελλάδα και τους γνωρίσαμε από κοντά, που να πάρει ο διάολος!

Για τον Ρόι Τάρπλεϊ, για τον Τζερόμ Κέρσι, για τον Αντονι Μέισον, για τον Κρίστιαν Βελπ και -με την ελπίδα να συμπληρώθηκε η φρέσκια πεντάδα που ήθελε ο Θεός για να δηλώσει συμμετοχή ο Παράδεισος στο επουράνιο πρωτάθλημα μπάσκετ - για τον Τζακ Χάλεϊ, η μοίρα δεν υπήρξε πολύ γαλαντόμα και τους έκοψε το νήμα πάνω που πενηντάριζαν...

Λείπει βεβαίως από αυτή τη νέα εσοδεία της «Sky team» ένας γκαρντ, αλλά φαντάζομαι πως αυτή τη δουλειά θα την κάνει ασμένως ο Ρόι, οπότε ο Άγιος Πέτρος, ο οποίος εκτελεί χρέη κόουτς, μπορεί να κατεβάσει τον Τζερόμ στο «2» και να παίξει με τρεις ψηλούς: τον Αντονι, τον Κρίστιαν και τον Τζακ, που από κεκτημένη συνήθεια, θα αφήνει τους άλλους τέσσερις να βουρλίζονται και θα κάθεται στον πάγκο κουνώντας, δίκην εμψυχωτή, την πετσέτα που τον έκανε διάσημο στο ΝΒΑ!

Εκτός από «towel waiver», όπως τους λένε στα μέρη του και εκτός επίσης από... babysitter του Ντένις Ρόντμαν (στην κοινή θητεία τους στη μυθικότερη σεζόν των Μπουλς), ο Τζακ ανταποκρίθηκε κιόλας στον συνειρμό που προκαλούσε το επώνυμο του, όταν ήρθε στα μέρη μας...

Ήταν πραγματικά ο κομήτης του Χάλεϊ!

Ένας κομήτης, που όσο ξαφνικά έσκασε μύτη στην Ελλάδα, άλλο τόσο πρόωρα εξαφανίστηκε αφήνοντας κάβα όχι τις πετσέτες του, αλλά τους 28 πόντους (με 10/31 δίποντα και 8/14 βολές), τα 18 ριμπάουντ, τα πέντε λάθη και τη μία ασίστ: αυτός ήταν ο απολογισμός του στα δυο ματς της σεζόν 1993-94 στα οποία φόρεσε τη φανέλα της ΑΕΚ, για λογαριασμό της οποίας τον έφερε -ποιος άλλος;- ο Στιβ Γιατζόγλου.

Α, για να μην το ξεχάσω: φάκελο για τον Χάλεϊ δεν πρόλαβα να φτιάξω, διότι ο «πετσέτας», όπως εκών-άκων συστηνόταν στην παγκόσμια μπασκετική πιάτσα, δεν φτούρησε στο ελληνικό πρωτάθλημα κι έφυγε άρον άρον, όχι τόσο επειδή δεν ικανοποιούσε τον Στιβ, αλλά διότι δεν τον πλήρωνε ο Ψωμιάδης!

Θρυλείται μάλιστα ότι το βράδυ πριν από την αναχώρηση του, καυγάδισε άγρια με τον «Big Mac» στο θρυλικό καμαράκι του γηπέδου «Γεώργιος Μόσχος» και εάν δεν έμπαινε στη μέση ο (τότε μάνατζερ της ομάδας) Ντέηβιντ Στεργάκος θα θρηνούσαμε θύματα, συν τις παράλληλες απώλειες. Ο -αμαθής σε τέτοιες καταστάσεις- Χάλεϊ ζητούσε τα λεφτά του κι ο Ψωμιάδης του αντέτεινε «ποια λεφτά σου, ρε, αφού κάθε βράδυ έρχεσαι στο μαγαζί μου, χορεύεις πάνω στα τραπέζια και φεύγεις τα χαράματα».

Το μαγαζί του Ψωμιάδη, εκείνη την εποχή, ήταν το «Βuzios» και σε σκηνές σαν αυτήν ταιριάζει γάντι η ατάκα της Αλίκης Βουγιουκλάκη στον χίπη φίλο της, ενώ τσακωνόταν με τον (πατέρα της) Λάμπρο Κωνσταντάρα, στην κωμωδία «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια»...

«Οh, nothing dear, family affairs»!

Αυτές οι ενδοοικογενειακές υποθέσεις δεν ρυθμίστηκαν και την άλλη μέρα ο Καλιφορνέζος σέντερ πήρε το αεροπλάνο και γύρισε στην πατρίδα του, ενώ ο Γιατζόγλου στρατολόγησε τον γκαρντ Τόνι Γουάιτ ο οποίος στο ντεμπούτο του καθάρισε τον Παναθηναϊκό στη Γλυφάδα! Δεν του κακόπεσε κιόλας το πρόωρο διαζύγιο του Τζακ, καθώς βρήκε ένα συμβόλαιο στους Σαν Αντόνιο Σπερς, όπου έμεινε δυο χρόνια, για να επιστρέψει στη συνέχεια στο Σικάγο.

Όπως τον θυμούνται από τη βραχεία παρουσία του, οι συμπαίκτες του στην ΑΕΚ, ο συχωρεμένος ήταν «έξω καρδιά» και ένας κλασικός «bon viveur», που του άρεσαν τα ξενύχτια και η καλοπέραση. Μπορεί να μην πληρώθηκε τα συμπεφωνημένα από την ΑΕΚ, ωστόσο είχε κάνει έναν πολύ καλό γάμο και ως εκ τούτου το φύσαγε το παραδάκι...

Εκείνη τη σεζόν η ΑΕΚ τερμάτισε έκτη στην κανονική περίοδο και όγδοη στα πλέι οφς, με προπονητές στην αρχή τον Γιατζόγλου και εν συνεχεία τον Απόστολο Κόντο, ενώ το ρόστερ της στελέχωναν οι Τζακ Χάλεϊ, Τόνι Κόστνερ, Κάναρντ Τζόνσον, Τόνι Ουάιτ, Ράστκο Τσβέτκοβιτς, Δημήτρης Ποδαράς, Βασίλης Λανές, Αλέξης Γιαννόπουλος, Φώτης Κατσικάρης, Χρήστος Κουντουράκης, Ντέγιαν Λακισεβιτς και Γιώργος Πιούκας.

Παρεμπιπτόντως η ΑΕΚ αποτελούσε τον δεύτερο και τελευταίο ευρωπαϊκό σταθμό του Χάλεϊ, ο οποίος (μετά την αποφοίτηση του από το UCLA και την επιλογή του στο Νο 79 του ντραφτ) άρχισε την επαγγελματική καριέρα του, τη σεζόν 1987-88 από την Εσπανιόλ. Στη συνέχεια αγωνίσθηκε στους Σικάγο Μπουλς (1988-89), στους Νιου Τζέρσι Νετς (1989-91), στους Λος Αντζελες Λέικερς (1991-92), στην ΑΕΚ (1993), στους Σαν Αντόνιο Σπερς (1993-95), ξανά στους Μπουλς (1995-96), στους Λακρός Μπόπκατς του CBA (1996-97) και κρέμασε τη φανέλα του στους Νετς (1997-98).

Συνολικά ο γεννημένος στις 27 Ιανουαρίου του 1964 σέντερ/πάουερ φόργουορντ και γιος του πρωτοπόρου του wind surfing Τζακ Χάλεϊ (του πρεσβύτερου), έπαιξε σε 341 αγώνες του ΝΒΑ με μέσο όρο 3.5 πόντους και 2.7 ριμπάουντ, ενώ στις τρεις σεζόν του με τους Μπρούινς του UCLA «έγραψε» 3.7 πόντους και 4.4 ριμπάουντ.

Συνολικά όλα αυτά τα χρόνια ο Χάλεϊ εισέπραξε 2.750.000 δολάρια, αλλά ακόμη και εκατονταπλάσια να ήταν το εισόδημα του, ωχριά μπροστά στην τιμή που του έκαναν οι Μπουλς να τον μοστράρουν στο ρόστερ της μυθικότερης σεζόν στα χρονικά του ΝΒΑ: το 1995-96, όταν τερμάτισαν στην κανονική περίοδο με ρεκόρ 72-10 και κατέκτησαν τον πρώτο τίτλο του δεύτερου three-peat νικώντας διαδοχικά στα πλέι οφς το Μαϊάμι (3-0), τους Νικς (4-1), το Ορλάντο (4-0) και το Σιάτλ (4-2).

Εκείνη τη σεζόν ο Χάλεί έπαιξε μόλις σε ένα από τα εκατό ματς: ο Φιλ Τζάκσον του έκανε τη χάρη να τον βάλει στον τελευταίο αγώνα της κανονικής περιόδου, στις 21 Απριλίου του 1996 (ημέρα Κυριακή), κόντρα στους Ουάσινγκτον Μπούλετς. Οι Μπουλς επικράτησαν με 103-93 και ο «πετσέτας» σε επτά λεπτά, σημείωσε πέντε πόντους με 2/6 δίποντα και ½ βολές, ενώ πήρε δυο ριμπάουντ και έκανε ένα λάθος και δυο φάουλ.

Την επόμενη ημέρα η εφημερίδα «Chicago Tribune» έγραψε ότι «ο Χάλεϊ έτυχε μιας ευγενικής, αλλά σαρκαστικής υποδοχής από τον κόσμο», ενώ ο ίδιος είχε σχολιάσει τη μοναδική εμφάνιση του ως εξής: «Αισθάνθηκα όμορφα που επιτέλους κατάφερα να παίξω. Ήμουν συνεπαρμένος όταν με φώναξε ο κόουτς και η αδρεναλίνη μου ανέβηκε στα ύψη. Είχα να παίξω επίσημο ματς έναν ολόκληρο χρόνο και γι αυτό έχασα μερικά εύκολα σουτ.»

Πώς διήγε όλη την υπόλοιπη σεζόν; Τον περισσότερο καιρό ήταν τραυματίας (τενοντίτιδα στο αριστερό γόνατο) και θαμώνας της «injured list», ενώ βάραγε τους συμπαίκτες του στις προπονήσεις, κουνούσε την πετσέτα για να τους εμψυχώσει στους αγώνες και ήταν ο...babysitter (sic) του Ντένις Ρόντμαν, στις νυχτερινές εξορμήσεις του στο Λας Βέγκας και αλλαχού! Τον ακολουθούσε παντού και πάντοτε για να του κάνει παρέα, να τον προσέχει και -όποτε αυτό ήταν δυνατό-να του τραβάει το χαλινάρι!

Οταν κάποιος του άνοιγε αυτή την κουβέντα, ο Χάλεϊ αντιδρούσε με στωικότητα, με χαμόγελο, αλλά και με υποβόσκουσα ενόχληση. «Ένιωσα πόσο σπουδαίο είναι να αποτελείς μέλος της μεγαλύτερης ομάδας στην ιστορία του μπάσκετ. Δεν είμαι και δεν υπήρξα ποτέ ο babysitter του Ντένις, αλλά ήμουν και αισθανόμουν από την πρώτη στιγμή ως ένας κανονικός παίκτης του μπάσκετ» δήλωσε στη «Chicago Tribune».

Μετά την απόσυρση του ο Χάλεϊ διετέλεσε ασίσταντ κόουτς στους Νετς και τηλεσχολιαστής στους αγώνες των Λέικερς στο κανάλι Fox Sports. Eμφανίστηκε επίσης σε μια ταινία και σε ένα μουσικό βίντεο, ενώ τα τελευταία χρόνια είχε αποτραβηχτεί από ό,τι μπορεί να αποκληθεί δημόσιος μπασκετικός βίος και κάπου εκεί τον είδε άπραγο ο Θεός και τον πήρε για να κουνάει την πετσέτα στους αγώνες της επουράνιας ομάδας...

Α, και για να προσέχει τους άτακτους, που κατοικοεδρεύουν εκεί πάνω!