Kάλλιο πέντε και στο χέρι...

Aτσάλινος και μπαρουτοκαπνισμένος, ο «Παναθηναϊκός εξωτερικού» παραμένει ισότιμος ομοτράπεζος των Ευρωπαίων εταίρων: μία ομάδα που ουδείς θα ήθελε για αντίπαλο σε μία σειρά πλέι-οφ.

Μολονότι έχασε όλα τα ντέρμπι κορυφής που έδωσε εκτός Ελλάδας, με Μπαρτσελόνα, Ρεάλ και Μακάμπι, έδειξε σε όλους τα δόντια του και άφησε πίσω το στίγμα του εν όψει προημιτελικών.

Στα τρία από τα τέσσερα «Eurogroup», ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε στα σημεία. Στην επόμενη γύρα, η μπίλια μπορεί να καθίσει στο πράσινο.

Δυστυχώς, το νόμισμα έχει και άλλη όψη. Το φονικό ένστικτο που τον συνοδεύει ακόμη στις εντός των τειχών κακοτοπιές (όπως ο προημιτελικός και ο ημιτελικός του Κυπέλλου Ελλάδας) δείχνει να τον έχει εγκαταλείψει εκτός των συνόρων.

Ο φετινός Ολυμπιακός έχει κερδίσει 3-4 αγώνες πάνω στο τεντωμένο σχοινί. Ο Παναθηναϊκός αποδείχθηκε άξιος ισορροπιστής μόνο στο Βερολίνο. Που δεν είναι δα λάκκος λεόντων.

Αποδελτιώνω από τις σημειώσεις μου, τα πεπραγμένα των «πρασίνων» όσες φορές είχαν την ευκαιρία να ισοφαρίσουν ή να προσπεράσουν τη Μακάμπι στο β’ ημίχρονο του αγώνα:

• Στο 43-41: βήματα του Γκιστ από τη θέση του φουνταριστού.
• Στο 45-43: βεβιασμένο άστοχο σουτ του Σλότερ.
• Στο 48-46: χαμένο τρίποντο του Διαμαντίδη.
• Στο 54-52: άστοχο σουτ του Φώτση από τα 6μ75 και βήματα του Γκιστ στο low post.
• Στο 57-55: λάθος πάσα του Μποχωρίδη και άσφαιρο σουτ του Μπλουμς.
• Στο 59-58: αψυχολόγητο μακρυνό σουτ του Παππά στο σίδερο.
• Στο 66-63: βήματα του Διαμαντίδη.
• Στο 69-66: το χαμένο λέι-απ του Γιάνκοβιτς εξ επαφής.

Μηδέν στα δέκα, απέναντι σε έναν αντίπαλο ανεπανόρθωτα παγιδευμένο και έτοιμο να βουτήξει στον γκρεμό με ένα φύσημα. Δέκα χαμένες ευκαιρίες, που θα μπορούσαν να καθίσουν τον Παναθηναϊκό στη θέση του αφεντικού.

Στο Γιαντ Ελιάου, υπενθυμίζω. Στην πιο δύσβατη έδρα της ευρύτερης Ευρώπης. Εκεί όπου ηττήθηκαν Ρεάλ και Μπαρτσελόνα.

Τις 8 από τις 10 κρίσιμες αστοχίες του Παναθηναϊκού, οι Ισραηλινοί τις εκμεταλλεύτηκαν σκοράροντας.

Η άμυνά του λειτούργησε άψογα και κράτησε τη Μακάμπι στο απογοητευτικό για τις συνήθειές της «73», αλλά οι επιθετικές επιλογές μπάζουν πολύ νερό.

Ο Μπατίστα και ο Μαυροκεφαλίδης χάθηκαν ανάμεσα στους αθλητικούς ψηλούς των Ισραηλινών, ο Λαουάλ αποδείχθηκε ανέτοιμος, ο Γκιστ δεν έχει μάθει να παίζει αποτελεσματικά με πλάτη, το απαραίτητο «πάτημα» μέσα στη ρακέτα πήγε περίπατο.

Ο Παναθηναϊκός σούταρε περισσότερα τρίποντα παρά δίποντα, έβαλε 11 στα τελευταία 25 λεπτά (ενώ ξεκίνησε με 1/11), αλλά χρειαζόταν κάτι διαφορετικό από σουτ της προσευχής για να ξεκλειδώσει την αντίπαλη άμυνα.

Ο Νίκος Παππάς είδε τρέλα και μπήκε, αλλά ο ρυθμός που βολεύει τον Παππά βολεύει ακόμα περισσότερο τη Μακάμπι. Δώρον άδωρον.

Για πρώτη φορά φέτος και ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία, ο Δημήτρης Διαμαντίδης έμοιαζε στο παρκέ με 35άρη.

Τα ασταμάτητο τρεχαλητό της Μακάμπι τον εξόντωσε και η απόφαση του Ιβάνοβιτς να του αναθέσει (ελλείψει Νέλσον) το μαρκάρισμα του εκρηκτικού Πάργκο τον αποτελείωσε.

Ο γκαρντ της Μακάμπι, που ακόμη φέρει βαρέως την υπερψήφιση του Διαμαντίδη ως MVP της περιόδου 2010-11, έβαλε σημάδι τον αρχηγό του Παναθηναϊκού και πέτυχε σημαντικά καλάθια στο «ένας εναντίον ενός». Κέρδισε και πολλά φάουλ.

Εφαγε και μία τάπα βέβαια, ο Πάργκο από τον Διαμαντίδη, αλλά η δράση του πόνεσε πολύ τον πρωταθλητή Ελλάδας.

Δεν είναι πάντως ανώτερη η φετινή Μακάμπι από τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι μπάσκετ το άθλημα που παίζει.

Τώρα που έφυγε ο Ντέιβιντ Μπλατ, η πρωταθλήτρια Ευρώπης επέστρεψε στην λευκή βίβλο του Γκέρσον. Τουτέστιν, ο καθένας κάνει ό,τι του κατεβεί στη γκλάβα. Ενστικτο, πιλάλα, εναέριες πάσες στην πίσω πόρτα. Και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.

Στο ανοιχτό γήπεδο, το κόλπο πιάνει και τιμωρεί τον αφελή αντίπαλο. Στο πέντε εναντίον πέντε, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Η Μακάμπι μοιάζει περισσότερο με ομάδα ΝΒΑ –αλλά χωρίς το εξωγήινο ταλέντο- παρά με ευρωπαϊκή. Ο Παναθηναϊκός, το εντελώς αντίστροφο.

Στο τελευταίο του τάιμ-άουτ, ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς έδωσε εντολή για καθαρή άμυνα, χωρίς φάουλ. Απέμεναν 14 δευτερόλεπτα, ο Παναθηναϊκός είχε τη μπάλα και το σκορ ήταν 73-68. "Κάλλιο πέντε και στο χέρι", αποφάσισε ο πάγκος. "Να μη το ρισκάρουμε".

Μήπως βιάστηκε να ομολογήσει την ήττα ο Μαυροβούνιος; Δεν είναι δα καταδικαστικό το -5, για τέτοιο χρονικό διάστημα. Ένα γρήγορο τρίποντο (11/22 έτρεχε ο Παναθηναϊκός), μία χαμένη βολή του αντιπάλου (η Μακάμπι έχει 67% φέτος), ένα δεύτερο τριποντάκι (είπαμε, 11/22) και …να τη η παράταση.

Κάπως έτσι δεν ισοφάρισε ο ΠΑΟΚ την Κυριακή στην Πυλαία, κύριε Ντούσκο μου; Δεν το βλέπατε το ματς; Οποιος δεν ρισκάρει δεν κερδίζει.

Ο Ιβάνοβιτς επέλεξε μία συζητήσιμη realpolitik και προτίμησε να προστατεύσει το +7 της Αθήνας, για να θωρακίσει τον Παναθηναϊκό σε περίπτωση ισοβαθμίας με τη Μακάμπι. Η συνέχεια θα δείξει κατά πόσον έπραξε σωστά.

Οφείλω να σημειώσω εδώ, πάντως, ότι η βασική στρατηγική του επιλογή (συμμετοχή στον βατό Ομιλο E αντί του στριφνού F) δικαιώνεται από τα αποτελέσματα.

Ο αγώνας με τη Μπαρτσελόνα, την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ, είναι κομβικής σημασίας. Πιθανή νίκη θα ξαναβάλει το νερό στο αυλάκι, ιδίως αν συνοδευτεί με διαφορά μεγαλύτερη των 4 πόντων. Ειδάλλως, θα τεθεί εν αμφιβόλω ακόμα και η πρόκριση του Παναθηναϊκού στα πλέι-οφ.

Τα «πρέπει» των επόμενων εβδομάδων είναι πολύ περισσότερα από τα «δεν βαριέσαι».