Βλαδίμηρος, όνομα και πράγμα!

Σαν να μου φαίνεται πως ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς ανέβηκε το Σάββατο στη Θεσσαλονίκη ως νεαρός (αν και σε οκτώ μέρες κλείνει τα 25 του) και επέστρεψε την Κυριακή το βράδυ φορώντας τη στολή ενός βετεράνου!

Πράγματι ένας παίκτης που καταφέρνει να διαχειριστεί μια τόσο οριακή κατάσταση και να πετύχει ένα καθοριστικό buzzer beater (έστω κι αν είχε την... καβάτζα της παράτασης) νιώθει ότι μέσα σε τέσσερα δευτερόλεπτα γίνεται άντρας και αυτή η άποψη δεν είναι δική μου. Την είχα ακούσει πέρυσι, τέτοιο καιρό, στο Μιλγουόκι από τον... Γιάννη Αντετοκούνμπο, που ζει με το όνειρο να κρίνει έναν αγώνα, όπως το διέπραξε προχθές ο συμπαίκτης του στην Εθνική ομάδα.

Την είχε περιγράψει κιόλας αυτή τη (βγαλμένη από... ονείρωξη) φάση ο "Greek Freak", χωρίς να νοιάζεται εάν του συμβεί με τους Μπακς ή με την Εθνική ομάδα: "Να είναι ισόπαλο το σκορ, να σουτάρει ένας συμπαίκτης μου, να αστοχήσει και τότε να πεταχτεί ένα μαύρο χέρι και να την καρφώσει"!

Ο Βλαδίμηρος πάλι δεν χρειάστηκε να περιμένει το άστοχο σουτ: περίμενε απλώς ακροβολισμένος στα 6μ.75 την εξαιρετική πάσα του Μπατίστα, που με τη σειρά του ξεπέρασε τον εαυτό του: όντας όχι απλώς μαρκαρισμένος, αλλά παγιδευμένος από το double team της άμυνας του ΠΑΟΚ ο Ουρουγουανός ο οποίος μάλιστα είναι επιρρεπής στα λάθη (3.2 στην Ευρωλίγκα και 1.7 στη Basket League) άφησε κατά μέρος την όποια δική του επιθυμία να γίνει ήρωας και την έκανε πάσα στον Γιάνκοβιτς.

Ούτως ή άλλως ο Μπατίστα χόρτασε από αυτή τη δόξα, στις 9 του περασμένου Οκτωβρίου, όταν πέτυχε το καλάθι της νίκης του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού στον προημιτελικό του Κυπέλλου και φαίνεται πως το πράσινο σόι πάει βασίλειο με τους από μηχανής θεούς που εμφανίζονται όταν τους προ(σ)καλούν οι περιστάσεις: ένα buzzer beater έσπρωξε τους πολυνίκες του θεσμού (με 15 τρόπαια σε 20 τελικούς) στους "4", ένα δεύτερο καλάθι της τελευταίας στιγμής τους έστειλε στον τελικό και μένει να δούμε εάν η μοίρα τους γράφει ότι θα τριτώσει το καλό (τους) και στον τελικό με τον Απόλλωνα Πατρών!

Είναι πάντως βέβαιο και διαπιστωμένο ότι η μοίρα τους αρέσκεται σε τέτοια δραματικά θρίλερ, όποτε αντιμετωπίζουν τον ΠΑΟΚ σε αγώνες Κυπέλλου! Από τους έντεκα αγώνες που έχουν παίξει στα χρονικά του θεσμού, οι τέσσερις κρίθηκαν in extremis και με δραματικό τρόπο: ο προχθεσινός ημιτελικός, ((68-71), ο ημιτελικός του 1977 στον "Τάφο του Ινδού" (Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ 76-77), ο ημιτελικός του 1985 (Παναθηναϊκός- ΠΑΟΚ 69-68) πάλι στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλέξάνδρας και πρώτος απ' όλους ο τελικός της 30ής Ιουνίου του 1982 στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, που έχει δυο κοινά στοιχεία με τη δραματική αναμέτρηση της Πυλαίας...

Σε εκείνον τον επεισοδιακό αγώνα, που μάλιστα διακόπηκε για δέκα λεπτά, λόγω ενός αναπτήρα που έφαγε στο κεφάλι ο διαιτητής Μάρκος Αλιφραγκής, ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε με 63-62, αλλά στην εκπνοή κι ενώ η άμυνα των γηπεδούχων έκανε παγίδα στον Ντέηβιντ Στεργάκο (όπως τώρα στον Μπατίστα) βρήκε την ευκαιρία (όπως τώρα ο Γιάνκοβιτς) ο Κυριάκος Βίδας να ευστοχήσει σε ένα τζαμπ σουτ και με τη συμπληρωματική βολή από το φάουλ του Χρήστου Κωνσταντινίδη να αρπάξει τη νίκη και να κατακτήσει τον τίτλο!

Δεν ξέρω εάν ο Γιάνκοβιτς θα γινόταν ο "deus ex machina" εάν δεν είχε συμβεί ένα σπάνιο γεγονός: νωρίτερα είχε αποβληθεί με πέντε φάουλ ο Δημήτρης Διαμαντίδης, που αποτελεί τον συνήθη ύποπτο σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά φαίνεται πως ο γιος του συχωρεμένου του Μπόμκπαν είχε διαβάσει καλά το "Βάλ' το αγόρι μου" και παρουσίασε τη δική του παρεμφερή στην έκφραση εκδοχή, που λεγόταν "Βλάντο... αγόρι μου"!

Πριν από την Πυλαία, ο (μεταμορφωμένος επί τα βελτίω εφέτος) φόργουορντ του Παναθηναϊκού είχε ξαναγράψει έναν τέτοιον επίλογο, ευστοχώντας στο τελευταίο καθοριστικό σουτ: το πρώτο "Βλάντο... αγόρι μου" συντελέστηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 2012, στο Ελληνικό, στον αγώνα του Εurocup ανάμεσα στον Πανιώνιο και στον Τελίντους Οστάνδης, που κρίθηκε στην παράταση, μάλιστα οι δυο υποθέσεις έχουν τρία κοινά στοιχεία: προηγήθηκαν βολές του Ντούσαν Τζόρτζεβιτς (για το 98-100), έμεναν τέσσερα δευτερόλεπτα και ο Βλαδίμηρος πέτυχε το νικητήριο τρίποντο, με αντίπαλο τον νυν παίκτη του Ολυμπιακού Ματ Λοτζέσκι, ο οποίος μάλιστα είχε δώσει ρεσιτάλ με 18 πόντους, οκτώ ριμπάουντ, πέντε ασίστ και τρία κλεψίματα.

Αλλο όμως το εντέλει άχρηστο (λόγω του αποκλεισμού από την επόμενη φάση) τρίποντο κόντρα στην Οστάνδη κι άλλο αυτό που έβαλε προχθές και σφράγισε την πρόκριση του Παναθηναϊκού και το δικαίωμα του να διεκδικήσει, δια πυρός και σιδήρου, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, το δεύτερο four-peat του στον θεσμό του Κυπέλλου.

Παρεμπιπτόντως ο Γιάνκοβιτς εκτός από το ένστικτο του δικαίωσε και την ετυμολογία του ονόματος του: στην παλιά σλαβική γλώσσα, Βλαδίμηρος σημαίνει μεγάλος και δυνατός και προχθές ο Γιάνκοβιτς ήταν κι από τα δυο!

Στον εφετινό τελικό ο Παναθηναϊκός που έχει στο παλμαρέ του κι ένα five-peat (με τα πέντε απανωτά τρόπαια, από το 2005 έως και το 2009) θα αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο, που παρά το γεγονός ότι δεν είναι ευθέως ανταγωνιστικές προς αυτόν αποτελεί τον κακό δαίμονα του στη διοργάνωση!

Οι δυο ομάδες θα αναμετρηθούν για πρώτη φορά σε τελικό, αλλά οι Αχαιοί έχουν καταφέρει να σοκάρουν τους "πράσινους" σε έναν προκριματικό και σε έναν ημιτελικό, οπότε ελπίζουν κι ελόγου τους να τριτώσει το καλό (τους).

Η πρώτη Πατρινή κασκαρίκα σημειώθηκε στον ημιτελικό του Φάιναλ Φορ της διοργάνωσης, στις 12 Απριλίου του 1997,στο ΟΑΚΑ, όπου ο Απόλλων παρά το γεγονός ότι είχε βρεθεί πίσω με διαφορά 16 πόντων (17-33) επιβλήθηκε του πρωταθλητή Ευρώπης και οικοδεσπότη Παναθηναϊκού με σκορ 92-79. Η ήττα αυτή προκάλεσε τη μήνι των οπαδών του Παναθηναϊκού που "έλουσαν" με βρισιές, πορτοκαλάδες και σάντουιτς και εξώθησαν στην αποχώρηση τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ο οποίος πριν από έναν χρόνο και μια ημέρα είχε οδηγήσει τους "πράσινους" στον ευρωπαϊκό θρόνο. Ετυχε μάλιστα σε εκείνο το ματς, ο Παναθηναϊκός να πληγεί από... δικό του χέρι, καθώς κορυφαίος παίκτης του Απόλλωνα-και μάλιστα σε ρόλο εκδικητή- αναδείχθηκε ο Χρήστος Μυριούνης, τον οποίο το προηγούμενο καλοκαίρι είχε διώξει ο Μπόζα, χαλώντας την τριανδρία με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη και τον Νίκο Οικονόμου.

Στον τελικό της επόμενης μέρας ο Απόλλων ηττήθηκε με 80-78 από τον Ολυμπιακό που εκείνη τη σεζόν πέτυχε το triple crown, με τον Βαγγέλη Αλεξανδρή να μη δίνει εντολή για φάουλ στην τελευταία άμυνα και με τον Δημήτρη Παπανικολάου να ευστοχεί στη λήξη! Από εκείνη την ομάδα των Αχαιών, παραμένουν στο μετερίζι ο αρχηγός Νίκος Αργυρόπουλος και ο τότε παίκτης και νυν προπονητής, Νίκος Βετούλας

Οι συνθέσεις του ημιτελικού:

ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΑΤΡΩΝ: Νεμάνια 2, Βούκσεβιτς 13, Ράιλι 2, Αργυρόπουλος 3, Χατζόπουλος, Ταμπάκης, Βετούλας 6, Ελις 21, Μολφέτας 14, Μυριούνης 21. Προπονητής: Βαγγέλης Αλεξανδρής
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 6, Γεωργικόπουλος, Κοχ, Κόρφας 9, Οικονόμου 19, Ντίνκινς 22, Σκονοκίνι 12, Μαρτίνεθ 20. Προπονητής: Μπόζινταρ Μάλκοβιτς

Εξήμισι χρόνια αργότερα ο Απόλλων έστειλε πάλι αδιάβαστο τον Παναθηναϊκό, ο οποίος υπερασπιζόταν (όπως και το 1997) τα κεκτημένα της προηγούμενης σεζόν. Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2003, στο πλαίσιο της δεύτερης φάσης του θεσμού, στο Λουτράκι οι Πατρινοί, έχοντας πάλι στις τάξεις τους τον Αργυρόπουλο και καθοδηγούμενοι από τον φοβερό και τρομερό Ντοντάε Τζόουνς ο οποίος πέτυχε 40 πόντους με 5/8 τρίποντα επικράτησαν με 90-82 και τίναξαν την... μπάνκα του παραπλήσιου καζίνο στον αέρα!

Οι συνθέσεις του αγώνα:

ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΑΤΡΩΝ: Μπάρλος 2, Αργυρόπουλος 13 (3), Γεωργαλής 3, Κικίλιας 6, Τόμας 7 (1), Ντ. Τζόουνς 40 (5), Κουσμάνοβιτς 11 (1), Μαρμαρινός, Βάρντα 8. Προπονητής: Ντάρκο Ρούσο
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Αλβέρτης 19 (5), Καλαϊτζής 11 (2), Παπανικολάου 8, Λάκοβιτς 15 (2), Μπατίστ 8, Χατζηβρέττας 7 (1), Μίντλετον 11, Τσαρτσαρής 2, Γκαγκαλούδης 1, Κ. Τζόουνς. Προπονητής: Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς.

Στην επόμενη φάση ο Απόλλων νίκησε τον Ιωνικό Νέας Φιλαδελφείας και προκρίθηκε (για τρίτη φορά στην ιστορία του) στο Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου στη Λαμία, όπου ηττήθηκε από τον Αρη με 93-72 και από το Περιστέρι με 94-73 και τερμάτισε τέταρτος.