Μία ήττα και τίποτα περισσότερο

Δε μου αρέσει να γράφω τις σκέψεις μου όταν δεν είμαι ήρεμος. Αυτή τη στιγμή δεν είμαι. Βασικά βρίσκομαι σε μία κατάσταση μεταξύ εκνευρισμού και γέλιου. Όχι, δε τρελάθηκα ξαφνικά. Θα διαβάσετε και θα καταλάβετε, ελπίζω.

Θα χωρίσω το blog σε δύο μέρη…

Δε με ενόχλησε στο παραμικρό η ήττα στην Τουρκία. Καθόλου όμως. Κανείς δε μου είπε πως ο Ολυμπιακός θα φτάσει στο Final 4 αήττητος. Βασικά τώρα που το επεξεργάζομαι, κανείς δε μου είπε πως ο Ολυμπιακός θα φτάσει στο Final 4. Θέλω πολύ να φτάσει και θα με στεναχωρήσει διαφορετική περίπτωση, αλλά μιλάμε για ένα παιχνίδι στο οποίο παίζουν δύο ομάδες και ο Ολυμπιακός δεν είναι πάντα η καλύτερη. Πώς να το κάνουμε τώρα…

Στο πρώτο ημίχρονο οι Πειραιώτες παίζοντας αρκετά καλά και βρίσκοντας λύσεις στο σκοράρισμα στα πρόσωπα των Μάντζαρη, Σλούκα και Λαφαγέτ, κατάφεραν να προηγηθούν και να είναι σε πλεονεκτική θέση. Κάποια στιγμή στο δεύτερο δεκάλεπτο όταν έπαιξαν ταυτόχρονα Κρστιτς και Μπιέλιτσα, έκαναν πάρτι. Ο Πέτγουεϊ δε μπορούσε να ακολουθήσει σε καμία περίπτωση.

Στο δεύτερο ημίχρονο οι παίκτες του Ολυμπιακού έκαναν τα πάντα λάθος. Τα πάντα όμως. Τραγικές επιθέσεις, ήταν στατικοί χωρίς την παραμικρή διάθεση για κίνηση, βιαστικά σουτ, εγωιστικές επιλογές, άμυνα τραγωδία, κακή αμυντική ισορροπία. Τα πάντα.

Η Εφές έκανε το απλό. Βρήκε τρία μεγάλα σουτ και άλλους τόσους αιφνιδιασμούς, πήγε τη διαφορά σε διψήφιο επίπεδο και… γεια σας.

Τρομερή άμυνα οι Τούρκοι και ακόμη καλύτερο «διάβασμα» στην επίθεση. Με το που εμφανιζόταν miss match το σημάδευαν αμέσως, το εκμεταλλεύονταν και συνήθως σκόραραν.

Η Αναντολού Εφές παρουσιάστηκε άριστη στο δεύτερο ημίχρονο.

Η ήττα αυτή δε σημαίνει τίποτα απολύτως. Αντιθέτως η νίκη θα σήμαινε πολλά. Ούτε που με νοιάζει η διαφορά των 14 πόντων. Μέχρι να έρθει η ώρα να μιλάμε για ισοβαθμία με την Εφές θα έχουν περάσει δύο μήνες.

ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕ

Το μοναδικό πράγμα το οποίο με προβλημάτισε είναι πως ο Ολυμπιακός για δεύτερη φορά φέτος βρέθηκε εκτός έδρας πίσω στο σκορ με διψήφια διαφορά πόντων και δεν κατάφερε να μειώσει. Κι αν στο πρώτο ματς ήταν βαθμολογικά αδιάφορος και λίγο χαλαρός (με Λαμποράλ εκτός στην πρώτη φάση), με την Εφές δε συνέβαινε το ίδιο.

Προβληματίστηκα για το αν ο Ολυμπιακός μπορεί μακριά από τα ΣΕΦ (εντός το έκανε με την Λαμποράλ) μπορεί να ξαναμπεί στη διεκδίκηση ενός ματς όταν βρεθεί 10 πόντους πίσω.

Χθες μόνο Λαφαγέτ και Χάντερ πάλευαν και μπράβο τους για αυτό.

ΚΑΙ ΕΔΩ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟΣ

Δε γίνεται με μία ήττα να ζητάτε την «Άρτα και τα Γιάννενα» σε μεταγραφές.

«Δεν έχουμε πεντάρι», «ο Πέτγουεϊ να φύγει», «ο Λαφαγέτ είναι λίγος», «ο Χάντερ δεν κάνει για τον Ολυμπιακό», «να πάρουμε τον Ραντούλιτσα». Και πόσα άλλα...

ΗΜΑΡΤΟΝ!! Μία ήττα έκαναν από μία πολύ καλή ομάδα και μάλιστα εκτός έδρας και τους βγάλατε όλους άχρηστους.

Με μία ήττα έχετε φέρει την καταστροφή και τη γκρίνια. Ο άλλος στέλνει στο ημίχρονο του ματς στο live του gazzetta, «μόνο τρίποντα αυτός ο Ολυμπιακός» και η ομάδα είχε 21 δίποντα και 10 τρίποντα εκείνη τη στιγμή. Μιλάμε για παράνοια.

Παίκτης για να έρθει δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή εκτός αν εσείς (κι εγώ) γνωρίζετε καλύτερα από τον Σφαιρόπουλο. Αν ισχύει κάτι τέτοιο μη χάνετε χρόνο, στείλτε τις προτάσεις σας στο [email protected].

Στο μπάσκετ υπάρχει και η ήττα. Καταλάβετε το γιατί θα ακολουθήσουν κι άλλες.

ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ

Στο 40-43 ο Σπανούλης βρίσκει από baseline out τον Πρίντεζη κάτω από το καλάθι μόνο του, αυτός βιάζεται και αστοχεί εξ επαφής.

Ακολουθεί φάση στην οποία ο Λάσμε βγάζει με το πόδι τη μπάλα εκτός, οι διαιτητές κάνουν λάθος (ανθρώπινο και δεν έπαιξαν τον παραμικρό ρόλο στο ματς) και δίνουν τη μπάλα στους Τούρκους. Ο Σάριτς σκοράρει από τη γωνία και αντί για 40-45 και κατοχή του Ολυμπιακού είναι 42-43.

Ο Ντόγκους Μπαλμπάι περνάει στο παρκέ για να ξεκουράσει τον Ντρέιπερ και βάζει σε δύο σερί κατοχές καλάθι (τη μία ευστόχησε από τα 6,74 αφού πατούσε οριακά τη γραμμή). Το σκορ από το 49-48 πηγαίνει στο 53-48 με τον κόσμο να ουρλιάζει και τη ψυχολογία στα ύψη.

Στην προσπάθεια του Ολυμπιακού στο τελευταίο δεκάλεπτο να επιστρέψει, ο Βαγγέλης Μάντζαρης αστοχεί δύο συνεχόμενες φορές ανενόχλητος από τα 6,75. Εννοείται πως δε φταίει αυτός, αλλά αν είχε μπει ένα τρίποντο εκείνη τη στιγμή ίσως βλέπαμε άλλο παιχνίδι.

ΥΓ: Ο Βασίλης Σπανούλης είναι άνθρωπος και όχι ρομπότ. Δικαιούται κακής βραδιάς και όχι μόνο μίας. Όταν κουβαλάει τον Ολυμπιακό και «κολλάει» τα τρίποντα στο τέλος είναι καλά;

ΥΓ 2: Ακόμη και με ήττα από την ΤΣΣΚΑ την άλλη εβδομάδα στο ΣΕΦ, δε θα έχει χαθεί το πλεονέκτημα της έδρας. Καλά αν νικήσει, δε συζητάω πόσο σημαντικό θα είναι.

ΥΓ 3: Με 10 νίκες ο Ολυμπιακός θα είναι δεύτερος.