Aχ βρε φουκαρά Μπουρούση...

Eβλεπα τον αγώνα του Ολυμπιακού με τον Ερυθρό Αστέρα και σκεφτόμουν τον Γιάννη Μπουρούση. Ναι, τον Μπουρούση. Σκεφτόμουν τι τράβηξε τον Σεπτέμβρη και τον λυπόταν η ψυχή μου.

Η Εθνική Ελλάδας πήγε στο Μουντομπάσκετ με το καλάθι της ανοχύρωτο. Πίσω από τον Μπουρούση, που έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της ζωής του, υπήρχε το φάντασμα του Βουγιούκα και ο φιλότιμος πλην λίγος Γλυνιαδάκης. Οι Σέρβοι, που δεν είναι τίποτε χθεσινοί ή αφελείς, μας χτύπησαν στην καρωτίδα.

Είχαν στο πόστο του σέντερ τον θαυμάσιο Ραντούλιτσα, είχαν και τον πρωτοκλασάτο Κρστιτς. Είχαν τον αξιόλογο Στίματς για τρίτη λύση, είχαν και τον πολυτάλαντο Μπιέλιτσα να ίπταται ανάμεσα στο «4» και στο «5». Και τον σκληροτράχηλο Κάτιτς, για ώρα ανάγκης. Πέντε ψηλούς επιπέδου Ευρωλίγκας, για να βάλουν στη μέση τον αβοήθητο Γιάννη, που έσκασε από την υπερπροσπάθεια.

Τον Μπόμπαν Μαριάνοβιτς, τον άφησαν στο Βελιγράδι ως περιττό. Εμείς θα παίρναμε μετάλλιο, αν είχαμε τον Μαριάνοβιτς για 10-15 λεπτά.

Ή μήπως διαφωνείτε; Ο γίγαντας του Ερυθρού Αστέρα προκαλεί στον αντίπαλο εκνευρισμό, κόπωση και συχνά απογοήτευση. Τελειώνει φάσεις πάνω από τα κεφάλια των άλλων, αλλοιώνει ό,τι κινείται στον εναέριο χώρο του, γεμίζει τις ρακέτες, επιτρέπει στους συμπαίκτες του να «κλέβουν» στην άμυνα και να εκτελούν ανενόχλητοι από την περιφέρεια.

Εχει βεβαίως ελαττώματα, εξ ορισμού και ντε φάκτο, αλλά τα επιχειρήματα που προσφέρει η παρουσία του εξαφανίζουν τους αστερίσκους. Σκεφτείτε το ξανά: 12 λεπτά με έναν κύκλωπα των 2μ20 στα μετόπισθεν, σε μία ομάδα με ποιοτικούς παίκτες και πανούργο προπονητή. Και με πασέρ που θα του δώσουν 5 έτοιμα καλάθια, σαν αυτά που μοίρασε χθες ο Σλούκας στους ψηλούς του Ολυμπιακού.

Και τελείως άμπαλος να ήταν ο λεγάμενος, όπως εκείνος ο Πριστ Λόντερντεϊλ του Περιστερίου, θα μπορούσε να γίνει βαρύ χαρτί στο μανίκι του Κατσικάρη.

Γι’αυτό σας λέω, έβλεπα το ματς και λυπόμουν τον φουκαρά τον Μπουρούση. Να μην ανοίξω κουβέντα και για τα απανωτά χουνέρια που σκάρωσε χθες ο Ντάρντεν στον ενοχλητικό Κάλινιτς, τον δήμιο της Εθνικής μας στη Μαδρίτη…

Δεν ήταν κακός ο Ολυμπιακός της Παρασκευής. Καθόλου κακός. Ομάδα ικανή να κρατήσει αξιόλογο αντίπαλο κάτω από τους 60 πόντους (για δεύτερη φορά μάλιστα, μετά τους 57 του Βελιγραδίου) είναι σκληρό καρύδι για οποιονδήποτε. Οπως θα είναι και ο ίδιος ο Ερυθρός Αστέρας στη συνέχεια της σεζόν.

Είμαι βέβαιος ότι ο Σφαιρόπουλος προτιμάει το χθεσινό 64-59 από το 89-79 του αγώνα με τη Νεπτούνας. Τα 22 λάθη των Σέρβων είναι γαλόνι στους ώμους των παικτών του. Ο Αστέρας έμεινε κάτω από το 40% στα δίποντα.

Ολοι μιλούσαν για την άμυνα, χθες στο Φάληρο. Παίκτη ικανό να κοιτάξει στα μάτια τον Μαριάνοβιτς μπορεί να μην είχε ο Ολυμπιακός, αλλά αφαίρεσε από την εξίσωση τους δύο Αμερικανούς γκαρντ του Αστέρα, έκλεισε τους διαδρόμους, έψαξε μεθοδικά τις λύσεις στην επίθεση και έδειξε τη συνήθη σιγουριά όταν έμεινε πίσω στο σκορ.

Στην δ΄περίοδο, οι Σέρβοι είχαν 5/16 σουτ, 0/3 βολές και 6 λάθη, ενώ ο Ολυμπιακός πέτυχε 22 πόντους με τέσσερις διαφορετικούς πρωταγωνιστές, αλλά χωρίς βοήθεια από τα "πεντάρια" στο σκοράρισμα. Ο Σπανούλης ήταν και αυτή τη φορά φρέσκος στην τελική ευθεία.

Ο κορυφαίος του χορού ήταν με διαφορά ο Κώστας Σλούκας, ο οποίος ακολούθησε το πλάνο με συνέπεια ηλεκτρονικού υπολογιστή: πίεσε στην περιφέρεια, έκλεψε μπάλες, έψαξε τον αιφνιδιασμό, τελείωσε φάσεις, έδωσε πάσες που ξεχαρβάλωσαν την άμυνα. Σαν μικρός Σπανούλης, είπαν κάποιοι. Βεβαίως ο Σπανούλης στα 24 του πήγε στο ΝΒΑ…

Η προσωπική στατιστική του ιλιγγιωδώς βελτιωμένου Σλούκα περιλαμβάνει 9 πόντους χωρίς τρίποντα(σχεδόν όλους στο β’ ημίχρονο), 5 ασίστ, 3 κλεψίματα, 2 ριμπάουντ και μόνο 1 λάθος σε 24 λεπτά, στα οποία ο Ολυμπιακός πέτυχε 10 πόντους παραπάνω από τον Αστέρα.

Μόνο ο αθόρυβος αλλά αποτελεσματικός Ντάνστον είχε καλύτερο (+16) συντελεστή χθες. Η έλλειψη ενός σέντερ ικανού να σκοράρει από τα 6 μέτρα ώστε να τραβήξει τον Μαριάνοβιτς μακριά από το αγκυροβόλιό του ήταν το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός.

Αλλά δεν υπάρχουν πολλοί Μαριάνοβιτς στην Ευρωλίγκα. Στο Top-16, θα κληθεί μάλλο να βρει λύση στο ίδιο αίνιγμα ο Παναθηναϊκός. Και σε …κάπως διαφορετική ατμόσφαιρα! Αλλά αυτός έχει τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη για εφεδρικό "πεντάρι": κάποιον που ξέρει να σουτάρει.

Αλήθεια, έπαιξε ο Μαυροκεφαλίδης στο Μουντομπάσκετ;