Χταπόδι με επτά πόδια

Eίδα τον Αντετοκούνμπο να παίζει και ζαλίστηκα. Δραμαμίνες χρειάστηκα για να συνέλθω. Αυτό είναι το παιδάκι που πριν από 15 μήνες έπαιζε στον Φιλαθλητικό και δεν είχε να φάει; Ο Γιάννης μας κυκλοφορεί στο παρκέ του Summer League με θράσος χιλίων καρδιναλίων και τρώει τα αμερικανάκια για πρωινό.

Δεν έχει ακόμη μπαρούτι στο κορμί, δεν είναι μαθημένος στο μπάσκετ της Ευρώπης, αλλά μοιάζει έτοιμος να γράψει το όνομά του στη μαρκίζα.

«Είδα το μέλλον του rock’n’roll και το όνομά του είναι Μπρους Σπρίνγκστην», έγραψε κάποιος διορατικός πριν από 40 χρόνια. Ο Μπρους νευρίασε και έσκισε τις αφίσες. Ο Αντετοκούνμπο θα τις ανέβαζε στο Twitter και μετά θα κατέβαζε το κεφάλι.

Οσο παραμένει σεμνός και ταπεινός, στα 19 του υπενθυμίζω, δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Στο επόμενο κεφάλαιο της παραμυθένιας του ζωής, θα κρατήσει ψηλά την ελληνική σημαία στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα είναι η σημαία της Εθνικής μας στη Σεβίλλη και στη Μαδρίτη. Για χίλιους και έναν λόγους.

Θα ζαλιστείτε κι εσείς όταν τον δείτε σε δράση. Δεν φοβάται πια τίποτε και κανέναν. Κάνει όλες τις δουλειές και τις κάνει σωστά. Διαβάζει το παιχνίδι και βρίσκεται στο σωστό σημείο την κατάλληλη στιγμή.

Εφτιαξε κινήσεις και τις χρησιμοποιεί σε κάθε ευκαιρία, ξεκινώντας με ντρίμπλα που θα ζήλευαν περιφερειακοί παίκτες. Βάζει τη μπάλα στο ζωγραφιστό, σκοράρει με ραβέρσες, πασάρει.

Παίρνει πρωτοβουλίες. Δεν υπάρχει πρωτοκλασάτος μπασκετμπολίστας χωρίς "εγώ".

Καταπίνει τα ριμπάουντ πάνω από τα χέρια των αντιπάλων. Δίνει βοήθειες, κλέβει μπάλες, μοιράζει τάπες. Σουτάρει τρίποντα με εμφανώς βελτιωμένη τεχνική, κερδίζει βολές, τις βάζει κιόλας. Η ταχύτητά του, με ή χωρίς τη μπάλα, είναι κάτι το ασύλληπτο.

Τρέχει πρώτος στον αιφνιδιασμό, τον ξεδιπλώνει ο ίδιος αν χρειαστεί, καρφώνει ανελέητα. Ποστάρει. Οι χερούκλες του σκεπάζουν το γήπεδο.

Δείτε εδώ, αν δεν με πιστεύετε. https://www.youtube.com/watch?v=jnJoZyFK9bI .Ή ξενυχτήστε όταν ξαναδείξει Μιλγουόκι ο OTE TV.

«Ξύπνησε μία ωραία πρωία και είχε φτάσει από τα 2μ07 στα 2μ11», έλεγε, με βλέμμα μαγεμένου, ο Τζέισον Κιντ. Πέρυσι τέτοιον καιρό ο Αντετοκούνμπο δεν είχε στο ρεπερτόριό του τίποτε, εκτός από ταλέντο και υποσχέσεις. Η πρόοδός του έκτοτε θυμίζει μετεωρίτη.

Θα κάνει βέβαια βήματα. Θα πατήσει και την πλάγια γραμμή. Οταν ξεκινάει την κίνησή του από το πλάι, είναι ανοικονόμητος. Δεν τον χωράει το γήπεδο.

Αλλά θα είναι θέμα ολίγων ημερών να συντονιστεί ο μικρός στο μήκος κύματος του (εάν κι εφ’όσον…) Καλάθη, του Μάντζαρη, του Ζήση και του Σλούκα, ώστε να αρχίσουν οι υψηλές πτήσεις.

Κρίμα που θα λείψει ο Βασίλης Σπανούλης. Οι δικές του πάσες θα ήταν μέλι στο ψωμί του ιπτάμενου Αντετοκούνμπο.

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε, πώς θα τον αξιοποιήσει ο Φώτης Κατσικάρης. Παίκτη τέτοιων προδιαγραφών είχαμε να δούμε στην Εθνική από τότε που ο Φώτσης ήταν 19 χρονών.

Στο ΝΒΑ της μεθεπόμενης ημέρας, ο Αντετοκούνμπο υπολογίζεται για «δυάρι» τύπου Ντουράντ, ψεύτικος σούτινγκ-γκαρντ των 2μ11, κάτι αντίστοιχο με το «ψευδοεννιάρι» του ποδοσφαίρου. Ενας Γκέτσε στο οπλοστάσιο της Εθνικής!

Ο Αντετοκούνμπο μάλλον θα κληθεί να μοιραστεί με τον Παπανικολάου τη θέση «3», αλλά η παρουσία του στην πεντάδα (ίσως και στην αρχική μερικές φορές) θα είναι φάκα κολοσσιαίων διαστάσεων για τον αντίπαλο προπονητή: ένα χταπόδι με ύψος 7 πόδια, κινητό mis-match που μπορεί να αλλοιώσει αμέτρητα σουτ στα μετόπισθεν, χέρια πάνω από τη στεφάνη για να κυνηγήσουν ο,τιδήποτε κινείται.

Ονειρο.

Μέσα σε 10 λεπτά συμμετοχής, ο Αντετοκούνμπο μπορεί να γίνει X-factor οποιουδήποτε αγώνα. Και δεν είναι κανένα αμερικανάκι από αυτά που έρχονται αλλοπαρμένα από το ΝΒΑ και κάνουν την ομάδα άνω κάτω με τη νοοτροπία τους, μέσα και έξω από το γήπεδο.

Το προσγειωμένο του μυαλό είναι εχέγγυο επιτυχίας και ομαλότητας. Ο Γιάννης είναι, πάντοτε ήταν στη ζωή του, παίκτης ομάδας. Πρώτα θα ταϊσει τον αδελφό του και μετά θα φάει ο ίδιος.

Αυτόν ανυπομονώ να δω όταν ξεκινήσουν τα φιλικά της καινούριας, hi-energy, υψηλών οκτανίων Εθνικής. Τον Αντετοκούνμπο. Ισότιμο μέλος ενός άξονα, στον οποίο οι τρεις «γιάνκηδες» θα έχουν περίοπτη θέση.

Οι όποιες αντιρρήσεις του Κώστα Κουφού φαίνεται ότι κλειδώθηκαν στο χρονοντούλαπο, οπότε απομένει να τελεσιδικήσει η υπόθεση Καλάθη. Τιμωρημένος επειδή ανιχνεύτηκε στον οργανισμό του μία ουσία που χρησιμεύει ως «μάσκα» του ντόπινγκ (αλλά περιέχεται, λέει, και σε σκευάσματα για την άτιμη την τριχόπτωση…), ο Νικ απολογείται στη FIBA μέσα στο επόμενο 24ωρο.

Το ηθικό σκέλος της υπόθεσης δεν είναι ώρα να συζητηθεί. Αυτή η κουβέντα έπρεπε να ανοίξει προ τριετίας, εάν καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Επί του πρακτέου, ελπίζεται ότι η ετυμηγορία των Φιμπαίων θα του επιτρέψει να παίξει στο Μουντομπάσκετ. Σημειώνω ότι ο Καλάθης συμπληρώνει 6 μήνες άτυπης καραντίνας την ημέρα της 5^ης αγωνιστικής του Μουντομπάσκετ: Ελλάδα-Αργεντινή.

Εάν παίξει ο Καλάθης, μαζί και όλοι οι υπόλοιποι εκλεκτοί του Κατσικάρη, η Εθνική θα είναι αξιόλογη και φιλόδοξη, παρά την απουσία 6 παικτών δωδεκάδας. Ειδάλλως, ο πήχυς θα τοποθετηθεί λίγο πιο χαμηλά.

Όπως κι αν έχει το πράγμα, το πρώτο ζητούμενο είναι η πρόκριση στους 16, οπότε απαιτούνται τρεις νίκες σε Όμιλο με Αργεντινή, Κροατία, Πουέρτο Ρίκο, Σενεγάλη, Φιλιππίνες: διόλου εύκολο. Στο επόμενο βήμα θα περιμένει μία από τις Ισπανία, Σερβία, Γαλλία, Βραζιλία: κόλαση.

Η Εθνική θα πάει στη Σεβίλλη για να διεκδικήσει όσα της αντιστοιχούν, με παίκτες που θέλουν πολύ να φορέσουν τη φανέλα της. Αυτό είναι το μεγαλύτερό της πλεονέκτημα. Εκατό φορές προτιμότερος ο Βουγιούκας ή ο Τσαϊρέλης από τον απρόθυμο και βαριεστημένο Σχορτσανίτη. Και ο Αθηναίου και ο Μπόγρης και ο Γιάνκοβιτς και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, αν χρειαστεί. Αλήθεια, μήπως αδικήθηκε ο Κώστας Χαραλαμπίδης; Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος 25 χρονών για να παίξει στην Εθνική ομάδα.

Για τους τραυματίες, αυτούς που αποδεδειγμένα ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν, δεν χρειάζεται άλλη συζήτηση. Ούτε για τους …ανασφάλιστους. Ελπίζω ότι δεν θα ξαναβγεί στην επιφάνεια αυτή η τραγελαφική ιστορία.

Αυτοί που θέλουν, αλλά δεν μπορούν θα μείνουν για πάντα στο δικό μου απυρόβλητο. Αυτοί που μπορούν, αλλά δεν θέλουν, δεν θα ξεφύγουν ποτέ από το στόχαστρο.

Οφείλω να πω ότι θα μου λείψει πολύ –όπως θα λείψει σε όλους- ο Αντώνης Φώτσης, ζωντανό σύμβολο της ομάδας από 16 συνεχόμενα χρόνια, ανελλιπώς παρών στις Εθνικές ομάδες από το 1996, σοβαρός, φιλότιμος, εργατικός, πάντοτε στρατιώτης και ενίοτε στρατηγός. Μπορεί να αποδειχθεί πρόωρη η συζήτηση περί «τιμητικής αποστρατείας».

«Φοβάμαι ότι στην περίπτωσή του κάνω λάθος», ομολογεί ο Κατσικάρης. Όχι.

Εφ’όσον τον θεωρεί τρίτο στην ιεραρχία των πάουερ-φόργουορντ πίσω από τους Πρίντεζη-Καϊμακόγλου (χωρίς να υπολογίζονται σχήματα με «δίδυμους πύργους»), ο νέος Ομοσπονδιακός έκανε το σωστό. Αφησε τον βετεράνο παίκτη να περάσει –επιτέλους- ένα καλοκαίρι με την οικογένειά του.

Το λάθος το έκανε πέρυσι ο Αντρέα Τρινκιέρι. Δεν έπρεπε να καλέσει τον Φώτση, όσα σκονάκια κι αν -όπως λέει- του έδωσαν.