Ο Λο που δε θα ξεχάσω ποτέ

Λατρεύω τους παίκτες που χρησιμοποιούν το μυαλό τους κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και ο Έισι Λο είναι ένας από αυτούς. Ο Αμερικανός εδώ και λίγες ώρες δεν ανήκει στον Ολυμπιακό μιας και η κατάσταση στο γόνατό του δεν τον χρίζει ικανό να αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο. Μία άτυχη στιγμή, ένας τραυματισμός, μία κακή αρχικά εκτίμηση των ιατρών, η επιμονή του παίκτη να χειρουργηθεί στις ΗΠΑ και η όποια καθυστέρηση ακολούθησε, έφεραν αυτά τα αποτελέσματα.

Ο Λο θα βρίσκεται για πάντα στο μυαλό των φίλων του Ολυμπιακού (και όχι μόνο) με τον καλύτερο τρόπο. Αυτό είναι κάτι που δε θα αλλάξει ποτέ. Φυσικά και το αξίζει.

Τα Χριστούγεννα του 2011 ο Έισι Λο έφυγε από το Βελιγράδι για τις γιορτές, πήγε στις ΗΠΑ και δήλωσε ρητά και κατηγορηματικά πως δεν θα επέστρεφε. Στην ομάδα δε μιλούσε κανείς αγγλικά, η πόλη δεν του άρεσε και η Παρτιζάν δεν ήταν ανταγωνιστική. Στον Ολυμπιακό ο Κεϊλίν Λουκάς ήταν μακριά από αυτό που χρειαζόταν η ομάδα και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς επέμενε να υπογράψει τον Αλεξάντερ Ράσιτς. Η Λιέτουβος για να τον παραχωρήσει ζητούσε πολλά χρήματα και τον Κέσελ. Στο προσκήνιο ήρθε ο Λο και με τη βοήθεια των Αγγελόπουλων αποκτήθηκε (μαζί με τον Τζόι Ντόρσεϊ). Το πόσο πολύ βοήθησε στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας εκείνη τη σεζόν το ξέρετε καλά.

Δε μπορώ να ξεχάσω την αυταπάρνηση την οποία έδειξε στον τελικό της Κωνσταντινούπολης κάνοντας κακό επί της ουσίας στην ομάδα (στο χρόνο που αγωνίστηκε ο Ολυμπιακός έπαιζε με 4), αλλά ταυτόχρονα έκανε και τόσο μεγάλο καλό στην ψυχολογία των υπόλοιπων μελών της ομάδας. Κυκλοφορούσε με πατερίτσες το πρωί του τελικού στην βαρκάδα που τους πήγε ο Ντούντα στον Βόσπορο και μετά από δέκα ώρες έκανε ζέσταμα!

Για την παρουσία του στον τελικό του Λονδίνου, δε νομίζω να υπάρχει κάτι που να μην έχει ειπωθεί οπότε μη σας κουράσω...

Μοναδικό ψεγάδι (βαρβάτο για μένα) ήταν η συμπεριφορά του στους τελικούς του πρωταθλήματος του 2013. Με ένα στομάχι χάλια πήγε και έτρωγε μπέργκερ με αποτέλεσμα να πάθει νέα γαστρεντερίτιδα και να χάσει αρκετές προπονήσεις τρεις μέρες πριν τα ματς με τον Παναθηναϊκό. Θυμάμαι τον Σπανούλη και τον Άντιτς να τον παρακαλάνε να παίξει, έστω να κάνει προθέρμανση και αυτός να αρνείται ακόμη κι αυτό. Προφανώς «μέτρησε» λάθος την επιτυχία του Λονδίνου. Κάτι που συνέβη με αρκετούς βέβαια.

ΥΓ: Αποκατάσταση της αλήθειας για τον Λοβέρν. Στο προηγούμενο blog απόρησα πως δεν ασχολήθηκε ο Ολυμπιακός με την περίπτωση του Γάλλου σέντερ. Οι Πειραιώτες ασχολήθηκαν και αρκετά «ζεστά», όταν ρώτησαν τον ατζέντη του πόσα θέλει, η απάντηση ήταν «300.000 ευρώ στην Παρτιζάν και για τον παίκτη 1.400.000 για διετές κλειστό». Πολύ σωστά έκλεισαν το τηλέφωνο στον μάνατζερ που έκανε τα παιχνίδια του.

Α! Για να μην το ξεχάσω. Μίσκο Ραζνάτοβιτς λέγεται.

YΓ 2: Η αναβλητικότητα του Μάλκολμ Ντιλέινι αρχίζει και κουράζει. Όχι εμένα και σας, αλλά αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις. Δεν είναι και ο Τζόρνταν για να λέει όλο «αύριο και αύριο». Εντός 24ώρου θα υπάρξει λογικά τελική απάντηση.

ΥΓ 3: Από το ποδόσφαιρο είμαι άσχετος, ωστόσο έχω μία απορία. Δεν υπάρχει πιτσιρικάς που να μην έχει ονειρευτεί να εκτελεί πέναλτι σε Παγκόσμιο Kύπελλο. Ο Γιώργος Σαμαράς αρνήθηκε προφανώς διότι ήταν κουρασμένος. Απλά δεν το χωράει ο νους μου. Ο Καραγκούνης θα εκτελούσε και τα πέντε αν μπορούσε. Όχι φυσικά ότι αποκλειστήκαμε για αυτόν το λόγο. Απλά μου έκανε εντύπωση.