Άρπαγμα από το λαρύγγι και την Τετάρτη

Ένα πράγμα που έχω μάθει τα τελευταία χρόνια δίπλα στον Ολυμπιακό είναι να μην ενθουσιάζομαι σε αποτελέσματα σαν και αυτό με την Ρεάλ και να μην απογοητεύομαι μετά από ήττες.

Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός δεν έχει ανάγκη κανένα από τα δύο. Το μόνο που χρειάζεται είναι ξεκούραση και ηρεμία για να ισοφαρίσει τη σειρά σε 2-2 και να μεταφέρει όλο το άγχος στην Μαδρίτη και τους παίκτες του Πάμπλο Λάσο.

Μην προτρέχουμε όμως…

Ο Ολυμπιακός φαίνεται πως έπαθε και έμαθε. Με οδηγό τα δύο πρώτα ματς στην Ισπανία άλλαξε την άμυνά του, την έκανε πιο «επιθετική» και σίγουρα πιο σκληρή. Οι αλλαγές σε όλα τα pick ‘n’ roll μπορεί να δημιουργούσαν miss match ωστόσο οι «ερυθρόλευκοι» είχαν την απάντηση.

1. Τα γκαρντ που έμεναν με ψηλό κοντά στην ρακέτα, έβγαζαν το σώμα τους από μπροστά και άφηναν μόνο την λόμπα πάσα που ήταν πολύ δύσκολη.

2. Οι ψηλοί που έμεναν με τους περιφερειακούς της Ρεάλ χαμήλωναν τόσο πολύ που έκοβαν κάθε διάδρομο για διείσδυση. Επίσης πίεζαν πολύ την πάσα και ενοχλούσαν την εύκολη δίοδο για το miss match.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο το οποίο έπαιξε ρόλο ήταν η ευστοχία στις βολές. Ξεκίνησαν με 11/11 και τελείωσαν με 21/26. Μπορεί το 0/2 του Πέτγουεϊ να «φόβισε» αρκετό κόσμο, αλλά με ποσοστό γύρω από το 80% ο Ολυμπιακός θα έχει μεγάλη τύχη στα επόμενα ματς.

Χρησιμοποίησα πληθυντικό όχι γιατί θεωρώ δεδομένο το 2-2, αλλά γιατί έτσι ελπίζω να συμβεί. Αμφότερες οι ομάδες είναι πολύ κουρασμένες κάτι το οποίο αυτομάτως δίνει μειονέκτημα στον Ολυμπιακό λόγω του περιορισμένου ροτέισον που έχει στη διάθεσή του ο Μπαρτζώκας λόγω των πολλών τραυματισμών.

Το παιχνίδι της Τετάρτης θα είναι εντελώς διαφορετικό. Έχω την εντύπωση πως θα έχει και διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Τολμώ να ποντάρω σε σούπερ εμφάνιση του Κώστα Σλούκα. Ίδωμεν…

ΥΓ: Αν ο Ολυμπιακός κάνει το 2-2 θα έχει ήδη πετύχει κάτι πολύ σπουδαίο ανεξαρτήτως του αποτελέσματος του πέμπτου αγώνα.

ΥΓ2: Ο Ρούντι και στα τρία παιχνίδια της σειράς είναι απλά απολαυστικός (αγωνιστικά πάντα).

ΥΓ3: Χίλια μπράβο στον κόσμο του Ολυμπιακού ο οποίος στις δύσκολες στιγμές του αγώνα, χειροκρότησε και ενθάρρυνε τους παίκτες δίνοντας τους ενέργεια. Θυμάμαι κάποτε η «γιούχα» πρωταγωνιστούσε σε ανάλογες περιπτώσεις.

ΥΓ4: Φάουλ να πονέσει ο αντίπαλος, να μην μπορεί να σουτάρει τις βολές από τον πόνο. Τώρα έχουμε play offs, δεν αστειευόμαστε. Μπράβο λοιπόν στον Μάρντι Κόλινς.

ΥΓ5: Στο τρίποντο του Πρίντεζη η μπάλα ζυγίζει 100 κιλά…