Ο Μπαρτζώκας διάλεξε και καλούς ξένους...

Ο μεγάλος παίκτης είναι αυτός που κάνει και τους συμπαίκτες του καλύτερους. Γι αυτό και ο Βασίλης Σπανούλης είναι ξεχωριστός. Όχι γιατί μπορεί να βάλει όποτε θέλει, όσους πόντους θέλει. Αλλά γιατί στο πλάι του, μπορούν να κάνουν μικρά θαύματα και οι υπόλοιποι.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε στην Πόλη την Φενέρ, στο ΣΕΦ το Μιλάνο ή στη Βαρκελώνη την Μπαρτσελόνα αν έπαιζε ο Σπανούλης. Λογικά μία νίκη θα την είχαν κάνει οι ερυθρόλευκοι με τον αρχηγό τους στο παρκέ, ίσως και περισσότερες. Όπως έκαναν και ήττες μαζί του, δεν γίνεται μια ομάδα να είναι άτρωτη όταν παίζει με τους κορυφαίους σε μια τόσο μεγάλη σεζόν. Όμως έτσι όπως είναι φτιαγμένος ο Ολυμπιακός, δεν γίνεται να προχωρήσει δίχως την παρουσία του Σπανούλη. Είναι αναντικατάστατος...

Γι αυτό και είναι άδικο που υπήρξε τόση αμφισβήτηση στην ομάδα, την ίδια στιγμή που έλειπε. Γιατί εκτός των άλλων, ο Ολυμπιακός δεν έχε στο ρόστερ του από τον Ιανουάριο και μετά και τον Εϊσι Λο...

Αυτό που βγαίνει ως συμπέρασμα από τα ματς με την Λαμποράλ και την Μάλαγα είναι ότι πλάι στον Σπανούλη, μεγαλώνει και η αξία των υπολοίπων. Ο Λοτζέσκι δεν αποκτήθηκε για να κάνει μόνος του τη διαφορά, αλλά για να συμπληρώνει τον αρχηγό του Ολυμπιακού. Δεν θα είναι πάντα καλός, αλλά αυτομάτως δίπλα στον Σπανούλη έχει περισσότερες πιθανότητες να κάνει τη δουλειά του. Την έκανε με το παραπάνω στη Μάλαγα, παρότι δεν φημίζεται για την ικανότητά του στα ζόρικα. Στα εκτός έδρα ματς ζωής ή θανάτου. Κι όμως ο Λοτζέσκι απέδειξε πόσο ικανός είναι, είναι μαζί με τον Ντάνστον οι δύο εξαιρετικές επιλογές του Ολυμπιακού στις θέσεις των ξένων... Ο Μπαρτζώκας έχει ακούσει πολλά για τις επιλογές που κάνει, αλλά με τα λεφτά που είχε στη διάθεσή του, δεν γινόταν να βρει καλύτερους από τον Λοτζέσκι, τον Ντάνστον και τον Πέτγουεϊ, που στη Μάλαγα έπαιξε πολύ καλά. Να τα λέμε όπως έχουν τα πράγματα. Ναι, έγιναν λάθη με τους Κόλινς και Μουν, αλλά και ο χρόνος και χρήμα δεν περίσσευαν τη στιγμή που έγιναν οι κινήσεις. Ο δε Σερμαντίνι, έχει γεμίσει τη ρακέτα. Η εξαιρετική εκκίνηση του Ολυμπιακού στο ματς με την Μάλαγα οφείλεται εν πολλοίς στους Σπανούλη και Σερμαντίνι. Έπαιξαν ιδανικά το πικ εντ ρολ, ο Γεωργιανός όχι μόνο τελείωσε φάσεις, αλλά μοίρασε και την μπάλα σωστά όταν πήρε την μπάλα στο κέντρο της ρακέτας.

Ολοι, λοιπόν, έκαναν ένα βήμα μπροστά στο ματς με την Μάλαγα, παρότι απουσίαζαν οι Πρίντεζης και Περπέρογλου. Σταθερές και μεγάλες αξίες για τον Ολυμπιακό... Με πιο ισχυρούς αντιπάλους από την Μάλαγα, ο Μπαρτζώκας τους χρειάζεται όλους, κανείς δεν περισσεύει. Κι ας αναδείχθηκε μέσα από τα προβλήματα ο Παπαπέτρου, που άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Είναι προφανές ότι ο κόουτς του Ολυμπιακού άργησε να τον εμπιστευτεί, από την άλλη όμως τον προστάτευσε κιόλας. Δεν τον έριξε στην αρένα για να τον φάνε τα άγρια θηρία. Τον έριξε στη μάχη με την Λαμποράλ, πήρε θάρρος και έκανε και δεύτερη καλή εμφάνιση στη Μάλαγα. Όλα συνεπώς γίνονται για κάποιον λόγο...

Και κάτι τελευταίο. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης πέτυχε 7 πόντους στα δύο τελευταία παιχνίδια των ερυθρολεύκων στην Ευρωλίγκα. Μέσος όρος 3,5 πόντοι με άλλα λόγια. Κι όμως... Σε αυτά τα δύο παιχνίδια, κέρδισε την μεγαλύτερη αναγνώριση απ' όλους. Γιατί οι εποχές που οι παίκτες κρίνονταν μόνο από τους πόντους έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Δίπλα στον Σπανούλη, ο Μάντζαρης έγινε κι αυτός καλύτερος. Γιατί μπορεί να κάνει τη δουλειά που του αναλογεί, όχι περισσότερες. Και έκανε 18 ασίστ σε δύο ματς. Ναι, 18. Ας επαναλάβουμε λοιπόν αυτό που είχαμε γράψει και μετά το ματς με την Λαμποράλ. Ενα τραγούδι για τον Μάντζαρη... Κι ας μην βοηθάει το όνομά του για να βγει σύνθημα...