Χούφτωστην, χούφτωστην!

Δεν έχω καμιά πρόθεση να μπλέξω σε αντιφεμινιστικές και φαλλοκρατικές λογικές, αλλά οφείλω να αναγνωρίσω ότι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έχουν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι όλων των υπολοίπων ομάδων της Ευρωλίγκας: είναι γένους αρσενικού, οπότε μπορούν να κάνουν τα νταλαβέρια τους, τα σέα τους και τα μέα τους!

Χούφτωστην, χούφτωστην που έλεγε και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στον Λάμπρο Κωνσταντάρα!

Στην πρώτη φάση της εφετινής Ευρωλίγκας, λοιπόν, οι πρωταθλητές Ευρώπης αντιμετώπισαν τη φιλενάδα τους, τη Σιένα, την Πέμπτη θα υποδεχτούν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας την Μπαρτσελόνα την οποία θα μπορούσαν να συστήνουν ως...γκόμενα τους και κάνουν υπομονή για να συναντήσουν την μεγάλη καψούρα τους, που είναι η ΤΣΣΚΑ Μόσχας! Από τύχη ή από σύμπτωση, είτε πρόκειται για μια μόνιμη σχέση, είτε για το λεγόμενο... escort service, η Μπαρτσελόνα δεν έλειψε από κοντά τους και έχει συνδεθεί με όλες τις κορυφαίες στιγμές τους στην ιστορία της διοργάνωσης, ακόμη κι όταν αυτές δεν είχαν ευτυχές τέλος, όπως πριν από τέσσερα χρόνια στο Παρίσι.

Οντως οι "μπλάου γκράνα" βρίσκονται σε όλα τα σημαντικά ευρωπαϊκά κάδρα του Ολυμπιακού και τρόπον τινά μπορούν να λογίζονται ως μια καλή νεράιδα του!

Οι δυο ομάδες άργησαν να διασταυρωθούν, καθώς οι δρόμοι τους έσμιξαν μόλις τη σεζόν 1993-94, όταν συνευρέθησαν, αλλά δεν αναμετρήθηκαν στο Φάιναλ Φορ. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους στις 15 Δεκεμβρίου του 1993 στο "Παλαού μπλαουγκράνα", όπου οι Καταλανοί επιβλήθηκαν με 73-69 (Σαν Επιφάνιο 21,Μάσενμπεργκ 14, Χιμένεθ 10,- Πάσπαλι 29, Τάρπλεϊ 14, Φασούλας 10) , ενώ στις 16 Φεβρουαρίου του 1994 στο Νέο Φάληρο ο Ολυμπιακός επιβλήθηκε με 82-64 (Τάρπλεϊ 26, Πάσπαλι 18, Φασούλας 15- Αντρέου 12, Μοντέρο 11, Μάσενμπεργκ 10, Ρόμπερτς 10). Στο Φάιναλ Φορ, με τη λογική της αναγκαστικής αναμέτρησης των ομάδων από την ίδια χώρα στους ημιτελικούς, ο Ολυμπιακός νίκησε τον Παναθηναϊκό, ενώ η Μπαρτσελόνα ηττήθηκε από την Μπανταλόνα, η οποία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Μερικούς μήνες αργότερα, οι ερυθρόλευκοι ξαναβρήκαν απέναντι τους την Μπαρτσελόνα, καθ' οδόν προς το δεύτερο Φάιναλ Φορ και τους back to back τελικούς: στις 4 Ιανουαρίου του 1995 τη διέλυσαν με 99-78 (Τζόνσον 27, Νάκιτς 15, Βολκόφ 14- Μαρτίνεθ 20, Μίντλετον 13), ενώ στις 23 Φεβρουαρίου οι Καταλανοί πήραν τη ρεβάνς με 79-64 (Μίντλετον 16, Φερνάντεθ 13, Μαρτίνεθ 13- Νάκιτς 20, Βολκόφ 14, Τόμιτς 13). Ο Ολυμπιακός προχώρησε έως το Φάιναλ Φορ στη Σαραγόσα, όπου ξεπέρασε το εμπόδιο του Παναθηναϊκού, αλλά στον τελικό γνώρισε την ήττα από τη Ρεάλ Μαδρίτης;.

Οι δυο ομάδες δεν βρέθηκαν αντιμέτωπες τη σεζόν 1995-96 κατά την οποία ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε στα πλέι οφς από τη Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ η Μπαρτσελόνα γνώρισε την ήττα στον τελικό του Φάιναλ Φορ στο Παρίσι από τον Παναθηναϊκό και ξαναείδε το ίδιο έργο σε κόκκινη απόχρωση μετά από έναν χρόνο!

Στις 24 Απριλίου του 1997, στον τελικό του Φάιναλ Φορ, στο Palaeur της Ρώμης, ο Ολυμπιακός και η Μπαρτσελόνα βρέθηκαν να διεκδικούν το τρόπαιο στον μεγάλο τελικό. Καμιά από τις δυο ομάδες δεν είχε κατακτήσει μέχρι τότε τον τίτλο, αμφότερες είχαν χαμένους τελικούς στο βιογραφικό τους και διψούσαν για τη λύτρωση. Μετά την πρωϊνή... ψυχοθεραπεία στην παραλία της Οστια, όπου τους πήγε βόλτα ο Ντούντα και τους άφησε να ρίχνουν βότσαλα στη θάλασσα, οι "ερυθρόλευκοι" παρουσιάστηκαν αγχωμένοι και είχαν 9/31 σουτ στο πρώτο ημίχρονο. Μάλιστα βρέθηκαν να χάνουν με 9-0, όταν ο Νάκιτς αστόχησε σε λέι απ, αλλά ο Ιβκοβιτς αντί να κατεβάσει... καντήλια, απλώς χειροκρότησε και φώναξε "πάμε μπρε, πάμε να τους φάμε"! Και πράγματι πήγαν και τους έφαγαν!

Αυτός που υπέφερε εκείνο το βράδυ ήταν ο Σάσα Τζόρτζεβιτς, ο οποίος (προερχόμενος μάλιστα από τραυματισμό) παγιδεύτηκε από την άμυνα του Ολυμπιακού και έμεινε στους 6 πόντους με 2/11 σουτ. Η στρατηγική του Ιβκοβιτς για το μαρκάρισμα του αποδείχτηκε αριστοτεχνική και εξελίχθηκε σε casus belli ανάμεσα στον προπονητή του Ολυμπιακού και στον Ομπράντοβιτς! Μίλησαν στο τηλέφωνο την παραμονή του τελικού, ο Ντούντα του αποκάλυψε ότι σκόπευε να βάλει τον Ρίβερς να κλείσει το αριστερό πέρασμα του συμπατριώτη τους και να τον αναγκάσει να πάει από δεξιά για να επιβαρύνει το τραυματισμένο γόνατο του και να μην πασάρει εύκολα στη weak side, αλλά ο τότε προπονητής Ρεάλ διαφώνησε λέγοντας "δεν νομίζω ότι θα πιάσει αυτό το σχέδιο".

Ο Ντούντα δεν σήκωνε κουβέντα και λίγο προτού κλείσει θυμωμένος το τηλέφωνο, είπε στον Ζέλικο: "Καλά, δεν πειράζει. Άνοιξε αύριο την τηλεόρασή σου, δες τι θα κάνω και πάρε ιδέες για τους τελικούς του ισπανικού πρωταθλήματος"! Πράγματι το κόλπο του Ντούντα έπιασε και όπως είπε μετά από λίγα λεπτά το θύμα της υπόθεσης, «ήξεραν καλά όλα τα συστήματα μας και όποτε έπαιρνα με το ζόρι την μπάλα δεν μπορούσα να κάνω ούτε βήμα»

Πενήντα δυο δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του τελικού κι ενώ όλα είχαν κριθεί ο Παναγιώτης Φασούλας πήρε ένα αναμμένο πούρο από έναν φίλο του που καθόταν πίσω από τον πάγκο και άρχισε να το καπνίζει όρθιος!

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων στον τελικό, με διαιτητές τους Γιούνγκεμπραντ (Φινλανδία) - Μπραζάουσκας (Λιθουανία)

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Ρίβερς 26 (6/9δ., 1/3τρ., 11/14β., 4ρ., 3ασ., 3κλ., 5λ.), Σιγάλας 7 (5ρ., 2ασ.), Νάκιτς, Τάρλατς 11 (1/8δ., 9/14β., 11ρ.), Φασούλας 6 (7ρ., 2τ.), Μπακατσιάς 1, Παπανικολάου 11 (3/6δ., 1/2τρ., 2/4β., 3ρ.), Γαλακτερός, Τόμιτς 9 , Βελπ 2. Προπονητής: Ιβκοβιτς
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Τζόρτζεβιτς 6 (2/9δ., 0/2τρ., 2/2, 3ρ., 7ασ., 2κλ., 4λ.), Φερνάντεθ, Καρνισόβας 14 (1/3δ., 3/4τρ., 3/3β., 3ρ.), Χιμένεθ 16 (7/11δ., 0/1τρ., 2/4β., 8ρ., 2ασ., 2κλ.), Ρίβας 6, Ρ. Τζοφρέσα 9, Μπος, Εστεγέρ 3, Αντρέου 2, Ντουένιας 2. Προπονητής: Ρενέσες.

Μετά τον τελικό της Ρώμης, οι δυο ομάδες έχασαν η μια τα ίχνη της άλλης και εδέησαν να ξανασυναντηθούν τη σεζόν 2002-03, όταν ο Ολυμπιακός κόντεψε να πετύχει ένα (τηρουμένων των αναλογιών εκείνης της εποχής) θαύμα και να εκτροχιάσει την οικοδέσποινα του Φάιναλ Φορ και μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Στο πλαίσιο του Top 16, στις 20 Μαρτίου στη Βαρκελώνη, οι ερυθρόλευκοι προηγούνταν επί 38 λεπτά και ηττήθηκαν εντέλει με 80-77 (Μποντιρόγκα 22, Γιασικεβίτσιους 20, Ντε Λα Φουέντε 17, Ναβάρο 13- Εβανς 18, Τόμιτς 16, Ντε Μιγκέλ 13). Στις 10 Απριλίου στον Κορυδαλλό, όπου τον Μποντιρόγκα κλήθηκε να μαρκάρει και ο Γιώργος Γιαννουζάκος, επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό που κατέληξε σε ένα φινάλε θρίλερ, με τους Καταλανούς να αρπάζουν in extremis τη νίκη με 58-55 (Μάρκοβιτς 18, Τζόνσον 15- Φούτσκα 19π. Και 12ρ.-Μποντιρόγκα 15)

Τρία χρόνια αργότερα (2005-06), στο δρόμο προς την Πράγα, βαρέθηκαν να βλέπουν οι μεν τα μούτρα των δε! Στην πρεμιέρα της 3ης Νοεμβρίου του 2005, η Μπαρτσελόνα που είχε στη σύνθεση της τον Μιχάλη Κακιούζη επικράτησε με 86-70 (Ναβάρο 26, Θόρντον 12, Τρίας 12- Εντνι 16, Χατζής 16), ενώ στις 22 Δεκεμβρίου ο Ολυμπιακός επικράτησε στο ΣΕΦ με 80-68 (Ζίζιτς 18, Εντνι 16- Γουϊλιαμς 17, ντε Λα Φουέντε 12). Στις 9 Μαρτίου, στο πλαίσιο του Τοp 16, η Μπαρτσελόνα επιβλήθηκε με 76-72 (Μπαζίλε 20, Ναβάρο 20, Κακιούζης 16-Εντνι 20, Σχορτσανίτης 10) και δυο εβδομάδες αργότερα άλωσε και το ΣΕΦ με 74-67 (Λιούις 16, Ζίζιτς 12- Μπαζίλε 19, Γουίλιαμς 13).

Στα πλέι οφς ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από τη Μακαμπί Τελ Αβίβ, ενώ οι Καταλανοί ξεπέρασαν το εμπόδιο της Ρεάλ Μαδρίτης και προκρίθηκαν στο Φάιναλ Φορ, όπου γνώρισαν δυο ήττες, από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και την Ταού Βιτόρια.

Το επόμενο συναπάντημα τους καταγράφηκε στις 3 Μαϊου του 2009 στον μικρό τελικό του Φάιναλ Φορ του Βερολίνου. Η Μπαρτσελόνα που είχε λυγίσει δυο βράδια νωρίτερα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ επιβλήθηκε του Ολυμπιακού ο οποίος προερχόταν από την ήττα του από τον Παναθηναϊκό, με 95-79 (Αντερσεν 20, Ναβάρο 14, Λάκοβιτς 14- Γκριρ 19, Μπουρούσης 17) και οι δυο ομάδες έμελλε, χωρίς να το ξέρουν, να ανανεώσουν το ραντεβού τους σε έναν χρόνο από τότε στον μεγάλο τελικό!

Η σεζόν 2009-10 δεν τους βρήκε αντιμέτωπους παρά μόνο την τελευταία βραδιά της διοργάνωσης: στους ημιτελικούς ο μεν Ολυμπιακός επικράτησε στην παράταση της Παρτίζαν Βελιγραδίου, η δε Μπαρτσελόνα πήρε τη ρεβάνς από την ΤΣΣΚΑ και στον τελικό πλήρωσε τους ερυθρόλευκους με το νόμισμα της Ρώμης, νικώντας τους με 86-68. Ο τελικός έμοιαζε ως μη γενόμενος, από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός εγκλωβίστηκε από τον γρήγορο και πιεστικό ρυθμό των Καταλανών και υστερώντας σε βασικά σκέλη του παιχνιδιού δεν προέταξε σθεναρή αντίσταση. Μείωσε βεβαίως (με την ενέργεια που του έδωσε ο Πάτρικ Μπέβερλι) σε 52-47 στο 25ο λεπτό, αλλά το "γκολ-φάουλ" του Ν' Ντονγκ αποτέλεσε το εφαλτήριο της αντεπίθεσης της Μπαρτσελόνα και το τέλος του δικού του ονείρου...

Κάποιοι εξέφρασαν την άποψη ότι απέναντι σε αυτή την σχεδόν τέλεια ομάδα που ανέβηκε στο θρόνο με 20 νίκες σε 22 ματς, ο Ολυμπιακός έπρεπε να παίξει ένα είδος κλεφτοπόλεμου, αλλά, ως γνωστόν, μετά τον πόλεμο όλοι γίνονται στρατηγοί! Το βέβαιο είναι ότι (από την αρχή της σεζόν και όχι μόνο στο Παρίσι) η Μπαρτσελόνα ήταν ένα κλικ πιο μπροστά από κάθε άλλη ομάδα, οπότε χαλάλι της!

Εκτός από την ανωτερότητα της Μπαρτσελόνα, ο Ολυμπιακός είχε ν' αντιμετωπίσει στον τελικό και τα δικά του προβλήματα, κυρίως τη γκρίνια και τα νεύρα. Περισσότερο εκνευρισμένος εμφανίστηκε ο Κλέιζα ο οποίος έπαιξε ατομικά και συν τοις άλλοις τσακώθηκε χοντρά και με τον συμπατριώτη του Μπραζάουσκας. Ο Λιθουανός διαιτητής σφύριζε για τελευταία φορά στην Ευρωλίγκα και ο Λίνας τον έλουσε με διάφορα κοσμητικά επίθετα που ασφαλώς ταίριαζαν στην περίπτωση διότι ήταν... γαλλικά! "Εάν αισθάνεται ότι τον προσέβαλα, είμαι έτοιμος να του ζητήσω συγνώμη" δήλωσε αργότερα ο Κλέιζα, ενώ ο Μπραζάουσκας είπε ότι "ντρέπομαι να επαναλάβω δημοσίως αυτά που άκουσα"!

Αυτή ήταν η μεγάλη βραδιά του Χουάν Κάρλος Ναβάρο ο οποίος το 2003 στη Βαρκελώνη βρισκόταν στη σκιά του Μποντιρόγκα, του Γιασικεβίτσιους, του Φούτσκα και του Ντε λα Φουέντε, αλλά επτά χρόνια οδήγησε την Μπαρτσελόνα στο θρόνο και πέτυχε την 18η νίκη του σε 20 αγώνες εναντίον ελληνικών ομάδων, σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο! Αυτό θα πει, κακός δαίμονας!

Ενώ ο "La Bomba" ΄ήταν ο σούπερ σταρ, τον ρόλο του αφανούς ήρωα στον τελικό πιστώνονται από κοινού ο Ρότζερ Γκριμάου και ο Βίκτορ Σάδα. Ο μεν αρχηγός της Μπαρτσελόνα ήταν άποντος στον ημιτελικό, αλλά επέστρεψε δριμύτερος στον τελικό, "έγραψε" 14 πόντους ((5/9δ., 1/3τρ.,1/1β.), 5 ριμπάουντ και τρία κλεψίματα και σήκωσε την κούπα όπως ο παρών στο "Μπερσί" Πουγιόλ (άλλωστε έχουν το ίδιο... τρελό μαλλί!) την προηγούμενη χρονιά στη Ρώμη. Ο Σάδα υπήρξε ένας άσος που τον έβγαλε από το μανίκι του ο Πασκουάλ, αντί του Ρούμπιο και δικαιώθηκε πανηγυρικά διότι ο Ισπανός γκαρντ έκανε όλες τις δουλειές με αθόρυβο τρόπο και κυρίως ανακάτεψε το παιχνίδι και "χάλασε" τη δημιουργία του Ολυμπιακού,

Μιας και το 'φερε η κουβέντα στο ποδόσφαιρο, λίγα λεπτά πριν από το τζάμπολ του τελικού επικράτησε πανδαιμόνιο, ο κόσμος άρχισε να αλαλάζει και ο λόγος αποκαλύφθηκε όταν έσκασαν μύτη ο Πουγιόλ, ο Τσάβι, ο Πικέ, ο Μπουσκέτς και ο Μπόγιαν, μαζί με τον διάσημο παλαίμαχο πολίστα (κολλητό φίλο του Γκουαρδιόλα και υπεύθυνο διεθνών σχέσεων της Μπαρτσελόνα) Μανουέλ Εστιάρτε!

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων στον τελικό, με διαιτητές τους Μπραζάουσκας (Λιθουανία), Μπαχάρ (Ισραήλ), Σαμπόν (Γαλλία)

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Μπαζίλε 6, Τρίας, Ρούμπιο 9 (4ρ., 2ασ., 2κλ., 5λ.), Λάκοβιτς, Ναβάρο 21 (2/4δ., 4/9τρ., 5/6β., 5ρ., 3ασ., 1κλ., 1λ.), Βάθκεθ 6, Ν' Ντονγκ 7, Μόρις 8, Σάδα 7 (3ρ., 3ασ.), Λόρμπεκ 8, Γκριμάου 14 (5/9δ., 1/3τρ., 1/1β., 5ρ., 1ασ., 3κλ., 1λ.). Προπονητής: Πασκουάλ.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Παπαλουκάς 12 (6/6δ., 0/2τρ., 1ρ., 3ασ., 1λ.), Πεν, Τσίλντρες 15 (2/7δ., 3/5τρ., 2/3β., 6ρ., 2ασ., 3κλ., 1τ., 2λ.), Βούϊτσιτς 2, Βασιλόπουλος, Μπουρούσης 9 (5ρ., 2τ., 2λ.), Κλέιζα 13 (3/8δ., 1/1τρ., 4/7β., 4ρ., 1κλ., 4λ.), Μαυροκεφαλίδης 1, Μπέβερλι, Τεόντοσιτς 10 (2/3δ., 2/3τρ., 3ρ., 3ασ., 1κλ., 2λ.), Σχορτσανίτης 6 (3ρ.). Προπονητής: Γιαννάκης

Την επόμενη σεζόν (2010-11) η Μπαρτσελόνα ήταν πάλι (μετά την απόσυρση των Ιταλών) η οικοδέσποινα του Φάιναλ Φορ στο οποίο δεν έφτασε ποτέ, διότι την πέταξε έξω και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας ο Παναθηναϊκός, ενώ ο Ολυμπιακός αποκλείσθηκε από τη Σιένα, αλλά οι λογαριασμοί των δυο ομάδων παρέμεναν ανοιχτοί και βγήκαν στο τραπέζι στις 11 Μαΐου του 2012 στον ημιτελικό του Φάιναλ Φορ, στο "Σινάν Ερντέμ" της Κωνσταντινούπολης, όπου ο Ολυμπιακός πήρε το αίμα του πίσω για τον χαμένο τελικό στο Παρίσι.

Προεξάρχοντος του Βασίλη Σπανούλη οι "ερυθρόλευκοι" επιβλήθηκαν με 68-64, πήραν το εισιτήριο για τον τελικό (όπου έμελλε να κάνουν "το ριφιφί του αιώνα", κόντρα στην ΤΣΣΚΑ και να στεφθούν πρωταθλητές Ευρώπης) και στη συνέντευξη Τύπου ο Ντούσαν Ιβκοβιτς μέσ' στην καλή χαρά επικαλέστηκε την παροιμιώδη ατάκα της Βούλας Πατουλίδου (το '92 στη Βαρκελώνη) δίνοντας το σύνθημα: "Για την Ελλάδα, ρε γαμώ το"!

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων στον ημιτελικό της Πόλης, με διαιτητές τους Λαμόνικα (Ιταλία), Λοτερμόζερ (Γερμανία), Τολγκά (Ιταλία):

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Χάινς 2, Αμτιτς 4, Σπανούλης 21 (3/9δ., 4/10τρ., 3/3β., 3ρ., 6ασ., 6λ.), Ντόρσεϊ 8 (5ρ.), Κέσελι, Πρίντεζης 14 (3/5δ., 2/2τρ., 2/2β., 4ρ.), Παπανικολάου 9 (4ρ.), Μάντζαρης 4, Σλούκας 2, Λο 4. Προπονητής: Ιβκοβιτς
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Σάδα 6. Χουέρτας 4, Ναβάρο 18 (4/7δ., 2/8τρ., 4/4β., 3ασ., 5λ.), Πέροβιτς 2, Βάθκεθ 8 (7ρ.), Γουάλας 3, Ινγλς, Ν' Ντόνγκ 10 (3/8δ., 4/7β., 5ρ.), Λόρμπεκ 9 (5ρ.), Είντσον, Μάικλκ 4. Προπονητής: Πασκουάλ

Η συνέχεια δόθηκε τη σεζόν 2012-13, όταν οι δυο ομάδες αναμετρήθηκαν στο πλαίσιο του Top 16 με τους Καταλανούς να καταγάγουν δύο νίκες: με 76-68 στις 11 Ιανουαρίου του 2013 στην έδρα τους (Τόμιτς 15π. και 12ρ., Μάικλ 12- Πρίντεζης 14, Σπανούλης 9) και με 90-77 στις 7 Μαρτίου στο Νέο Φάληρο (Σπανούλης 23, Πρίντεζης 16, Πάουελ 15- Λόρμπεκ 21, Μάικλ 20, Ναβάρο 10). Οι δύο ομάδες διήνυσαν παράλληλους δρόμους, καθώς έφτασαν στο Φάιναλ Φορ του Λονδίνου, όπου ο μεν Ολυμπιακός πέτυχε το repeat, η δε Μπαρτσελόνα ηττήθηκε στον ημιτελικό από τη Ρεάλ Μαδρίτης και στον αγώνα για την τρίτη θέση από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

YΓ: Η συνέχεια σε αυτές τις συχνές περιπτύξεις (sic) την Πέμπτη επί του παρκέ του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας και επί της οθόνης...