Κανείς δεν έγινε αθλητής από το playstation

Η 4η αγωνιστική της Α1 δεν προσέφερε συγκινήσεις, αλλά ούτε και κάποιο αποτέλεσμα που χρίζει ιδιαίτερης συζήτησης και ανάλυσης. Τα ματς των ελληνικών ομάδων σε Eurocup και Εuroleague έρχονται, οπότε, με αφορμή το blog του Γιάννη Καλαμπόκη στο www.eska.gr, η συζήτηση θα περιστραφεί γύρω από το «αύριο» του ελληνικού μπάσκετ, αλλά και του αθλητισμού γενικότερα.

Πριν προχωρήσετε στην ανάγνωση αυτών των γραμμών, καλό θα είναι να πάρετε μια ιδέα για το τι έγραψε ο Γιάννης Καλαμπόκης στο προσωπικό του blog στην ιστοσελίδα της ΕΣΚΑ. Ένα κείμενο-οδηγός για γονείς και παιδιά. Γιατί ναι μεν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έχουν κατακτήσει εννιά από τις τελευταίες 17 Ευρωλίγκες, αλλά το ελληνικό μπάσκετ δεν είναι μόνο οι «αιώνιοι». Το αντίθετο. Το ελληνικό μπάσκετ είναι όλες οι Εθνικές ομάδες, η Α1, η Α2, η Β' Εθνική, η Γ' Εθνική, οι γυναίκες, η ΕΣΚΑ, η ΕΣΚΑΝΑ, αλλά και όλες οι τοπικές Ενώσεις ανά την Ελλάδα.

Εδώ και χρόνια, λοιπόν, υπάρχει μια παραγωγική διαδικασία που αρχίζει από τις πιο μικρές ηλικίες και προχωράει μέχρι τα παιδιά να μεγαλώσουν και να γίνουν ενεργοί πολίτες. Χιλιάδες νεραοί ή νεαρές έχουν ασχοληθεί κάποια στιγμή με τον αθλητισμό, όχι απαραίτητα με το πιο υψηλό επίπεδο... Πρωταθλητές, άλλωστε, θα γίνουν ελάχιστοι, αθλητές, όμως, μπορούν να γίνουν πολλοί. Όπως επίσης και διαιτητές, προπονητές, κριτές, αλλά και φυσικά υγιείς φίλαθλοι που πρώτα από όλα θα πηγαίνουν στο γήπεδο γιατί αγαπούν το μπάσκετ, τους αρέσει και γιατί καταλαβαίνουν το άθλημα.

Ποιος ο λόγος που γράφουμε τούτες εδώ τις γραμμές; Οι καιροί προχωράνε, το ίδιο και η τεχνολογία. Αποτέλεσμα; Πολλές οι νέες παιχνιδιομηχανές, τα social media έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας και έτσι τα νέα παιδιά προτιμούν να μένουν σπίτι και να επικοινωνούν με τους φίλους τους μέσω facebook ή Twitter, να παίζουν μπάσκετ μέσω οποιαδήποτε ηλεκτρονικής κονσόλας και έτσι να απομακρύνονται από τον αθλητισμό. Κι αυτό είναι κακό πρώτα απ' όλα για τα παιδιά, όχι μόνο για το μπάσκετ. Και αν κάποιους πρέπει να απασχολεί είναι τους ίδιους τους γονείς, που πρέπει να οδηγήσουν τα παιδιά στο σωστό δρόμο...

Το πρόγραμμα των μικρών δεν είναι εύκολο, οι ώρες είναι περιορισμένες, το σχολείο είναι προτεραιότητα... Ομως και ο αθλητισμός δεν είναι... αμαρτία, το αντίθετο. Δεν είπε κανείς τα παιδιά να μην ασχοληθούν με τις σπουδές τους, αλλά για να γίνει κανείς Σπανούλης ή Διαμαντίδης πρέπει να χύσει τόνους ιδρώτα στο γήπεδο και όχι να τους χειρίζεται μέσω playstation»,