Αναλυτικά, όσα δήλωσε στον Sentra FM 103,3 o Παναγιώτης Βασιλόπουλος:

Για το καμπ στα Χανιά που βρίσκεται αυτή τη στιγμή: «Γίνεται μια φοβερή προσπάθεια από τους Παπαμακάριο, Καλαϊτζή και Γλυνιαδάκη, με τη βοήθεια και του Δήμου Χανίων και τη συμμετοχή πολλών παιδιών. Μπράβο τους που πηγαίνούν στην Επαρχία και κάνουν εκδηλώσεις για παιδιά που θέλουν να μάθουν το μπασκετ».

Για το ότι οι γενιές που ακολούθησαν τη δική του δεν ανέδειξαν πολλά ταλέντα μέχρι να φτάσουμε στις τελευταίες όπου έχουμε και πάλι πολλά ταλέντα: «Έτσι ακριβώς. Υπήρχε μια κάμψη. Όχι ότι δεν υπήρχε παραγωγή, καθώς η Ελλάδα βγάζει πολλά ταλέντα συνεχώς, όμως υπήρχε το μεγάλο πρόβλημα με την υποδομή. Πρέπει εμείς οι μεγαλύτεροι και ο φορείς του μπάσκετ να τους στηρίξουμε και να τους δώσουμε τις βάσεις ώστε να μην παραμείνουν ταλέντα, αλλά να γίνουν σωστοί αθλητές και άνθρωποι. Πλέον υπάρχουν ταλέντα όπως οι Παπανικολάου, Σλούκας και Μάντζαρης, που είναι πολύ καλοί παίκτες με τρομερά αθλητικά προσόντα. Αυτό που μένει από τους ίδιους και από τους φορείς του μπάσκετ είναι να δουλέψουν όσο πιο πολύ μπορούν ώστε να μπορέσουν να σταθούν σε υψηλό επίπεδο».

Για το στάδιο που βρίσκεται το πρόγραμμα αποκατάστασης του: «Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε τριήμερες διακοπές στα Χανιά (σ.σ. γέλια) παίρνοντας ένα ρεπό το πρόγραμμα αποκατάστασης που κάνω. Δόξα τω Θεώ πηγαίνω πολύ καλά, αισθάνομαι πολύ δυνατός και ελπίζω ότι από τον Σεπτέμβρη θα είμαι 100% έτοιμος για να μπορέσω να ξαναπαίξω μπάσκετ »

Για το αν ήταν δύσκολο για εκείνον από τα «φώτα» όπου βρισκόταν να περάσει στην «αφάνεια» λόγω του προβλήματα που τον ταλαιπωρεί τα τελευταία δύο χρόνια;: «Δεν ήταν καθόλου σκληρό. Είναι λογικό από την στιγμή που πέρασαν μια φάση ταλαιπωρίας και είναι λογικό να σε έχουν ξεχάσει. Ουσιαστικά εγώ ήμουν ένα χρόνο έξω, αφού πριν συμμετείχα και στις προετοιμασίες με τον Ολυμπιακό και στις προπονήσεις. Ειλικρινά είμαι ένας αθλητής και ένας άνθρωπος που δεν με ένοιαζε καθόλου η προβολή. Ποτέ δεν έπαιρνα εφημερίδες να δω τι γράφουν για μένα και να δω το πρόσωπό μου πρωτοσέλιδο. Οπότε δεν με πείραξε καθόλου να μην προβάλλομαι και να μην υπάρχει αυτή η φήμη που λένε. Βεβαίως όσο συνειδητοποιημένος και να είσαι σε ενοχλεί λίγο. Όχι ότι δεν προβάλλεσαι, αλλά το ότι δεν κάνεις αυτό που αγαπάς, να παίζεις μπάσκετ. Δόξα τω Θεώ είχα κοντά μου την οικογένεια μου, τη γυναίκα, μου τον γιο μου Κωνσταντίνο και κατάφερα να παραμείνω δυνατός. Εκείνο το οποίο με πείραξε περισσότερο πάντως ήταν που δεν συμμετείχαν σε μια προετοιμασία Εθνικής ομάδας»

Για την ετοιμότητα στην οποία βρίσκεται και αν γυρίσει σε ομάδα Ευρωλίγκας, η επιλέξει μια μικρότερη ώστε να επιστρέψει σιγά σιγά: «Αυτές είναι ερωτήσεις που κάνω κι εγώ στον εαυτό μου και δεν έχω καταλήξει. Είμαι προσγειωμένος και θέλω μέρα με τη μέρα να δω σε τι κατάσταση είμαι. Να νιώσω και πάλι δυνατός και τότε να τα βάλω και πάλι κάτω και να δω αν θα πάω σε επίπεδο Ευρωλίγκα ή σε ομάδα Α1 χωρίς ιδιαίτερη πίεση. Πιστεύω ότι θα μπορέσω να προσαρμοστώ και πάλι γρήγορα. Άλλωστε δεν ήμουν ποτέ ο παίκτης που θα βάλει 30 πόντους ώστε να πρέπει να βρω τα πατήματά μου. Έκανα δουλειές που δεν έκαναν όλοι οι άλλοι και νομίζω είμαι χρήσιμος σε κάθε προπονητή».

Για το αν κατά την διάρκεια της «περιπέτειας» που είχε, είδε ανθρώπους να απομακρύνονται; «Είτε το πιστέψεις είτε όχι δεν το είδα αυτό. Θες επειδή είμαι έτσι σαν χαρακτήρας και δεν ήμουν ποτέ καβαλημένος; Θες επειδή είχα σωστούς φίλους. Άλλωστε στον δρόμο ο κόσμος με χαιρετάει το ίδιο και με ρωτούν πότε θα γυρίσω. Αυτό για μένα είναι επιτυχία».