Επίσημη εξιλεωμένη

Η Εθνική ομάδα μπάσκετ χρωστούσε κάτι και το ήξερε. Το σαράκι της έτρωγε τα σωθικά.

Χρωστούσε κάτι όχι σε όσους γεννήθηκαν για να αμφισβητούν και να μισούν, όχι σε εκείνους που τη χρησιμοποιούν ως πτυελοδοχείο σε κάθε αποτυχία, αλλά στον ίδιο της τον εαυτό.

Όφειλε να αποδείξει, ότι η εικόνα που έκανε φίλους και εχθρούς να αποστρέφουν το βλέμμα, πέρυσι στο Ελσίνκι, ήταν μία τυχαία παρένθεση, προϊόν συγκυριών που δύσκολα θα επαναληφθούν.

Όφειλε να αποδείξει, με άλλα λόγια, ότι ακόμη αξίζει το χτυποκάρδι του απλού φιλάθλου, που την ανήγαγε σε επίσημη αγαπημένη.

Όχι, όχι με μία νίκη. Αλλά με την εικόνα που την έκανε ερωτεύσιμη.

Με το πάθος, με την αυτοπεποίθηση, με το ομαδικό πνεύμα, με την ομόνοια, με την αυταπάρνηση, με τη γενναιότητα. Με όλα όσα της έλειψαν πέρυσι στη Φινλανδία.

Ο αγώνας με τη Σερβία ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή.

Το έγραφα από τη μέρα που βγήκαν οι Όμιλοι της β’ προκριματικής φάσης του Μουντομπάσκετ, το έγραφα όταν καταρτίστηκε το πρόγραμμα, το έγραφα ακόμα και στο ξεκίνημα του παιχνιδιού.

Η σύγκρουση με τους Σέρβους ήταν ένα σημαντικό crash test, όχι μόνο για την ποιοτική στάθμη της ομάδας, αλλά και για το χαμένο μέταλλό της.

Δεν ξέρω αν θα ήταν όμοιια η εικόνα (και η στελέχωση της Εθνικής) εάν το καλεντάρι την έφερνε αντιμέτωπη με τη Γερμανία ή με τη Γεωργία, σε αυτό το καλοκαιρινό συναπάντημα.

Οι Σέρβοι είναι ο αντίπαλος που αγαπάμε να βλέπουμε ξαπλωμένο στο καναβάτσο (και, αντίστοιχα, που σιχαινόμαστε να αισθανόμαστε από πάνω μας) όταν έρχεται η ώρα των μεγάλων κρίσεων.

Όχι οι Ισπανοί. Οι Σέρβοι. Το ίδιο, να ξέρετε, ισχύει και αντίστροφα. Λυσσάνε για να μας νικάνε και λυσσάνε ακόμα περισσότερο όταν χάνουν.

Εκείνο το φιλικό του 2010 στο ΟΑΚΑ ναρκοθέτησε με τους μετασεισμούς του το φινάλε μίας ολόκληρης εποχής.

Η αποψινή νίκη στο Ηράκλειο, όχι σε ματσάκι προετοιμασίας, αλλά σε κρίσιμο ντέρμπι που θα μπορούσε να βάλει σε περιπέτειες τον ηττημένο, μπορεί να γίνει η πρώτη ημέρα της επόμενης ζωής της Εθνικής.

Πόσα χρόνια είχατε να δείτε τους παίκτες έτσι μονιασμένους και αφιονισμένους πάνω στο παρκέ; Ώρες ώρες, ιδίως στα τελευταία λεπτά, οι Σέρβοι νόμιζαν ότι στήνονταν μπροστά τους όχι 5 αλλά 6 ή 7 αντιπάλοι.

Η πατροπαράδοτη ταυτότητα της ελληνικής ομάδας δεν είναι η άμυνα και το σκεπτόμενο μπάσκετ όπως λένε όσοι τη διαβάζουν επιφανειακά, αλλά ο χαρακτήρας της. Το «ένας για όλους, όλοι για έναν».

Όσο κυλούσε ο χρόνος, η δική μας Εθνική δυνάμωνε, ενώ τα πόδια των «όρλοβι» λύγιζαν.

Όλα όσα χρειάζεται να μάθει κάποιος για αυτό το ματς τα διαβάζει στον απολογισμό των ριμπάουντ: 9 επιθετικά η Σερβία πριν την ανάπαυλα, μόλις 1 στο δεύτερο εικοσάλεπτο.

Συνολικά, 41-35 υπέρ μίας ελληνικής ομάδας που υστερούσε σε κορμιά και σε χέρια.

Ο Γιάννης Μπουρούσης ήταν αβοήθητος στις ρακέτες, αλλά κατάπιε ζωντανούς τον Μιλουτίνοβ τον Ραντούλιτσα και όποιον άλλον βρήκε στον δρόμο του.

Η τελική στατιστική δίνει στον Έλληνα ψηλό 9 πόντους, 10 ριμπάουντ, 8 ασίστ, 1 κλέψιμο, 2 τάπες. Του χρόνου, στην Κίνα, θα έχει την ευκαιρία να δείξει τα νέα στέκια του στους παλαιούς και νέους συμπαίκτες του…

Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος κέρδισε άλλο ένα γαλόνι στην παράξενη μπλε στολή που ράβει τους τελευταίους 12 μήνες.

Η κίνησή του, να κρατήσει τον Θανάση Αντετοκούνμπο ανενεργό μέχρι το β’ ημίχρονο για να τον ρίξει ξεκούραστο πάνω στον ήδη καταπονημένο (από τα 17,5 λεπτά συμμετοχής στο α’) Μπογκντάνοβιτς ήταν το εφαλτήριο της νίκης.

Ο Ομοσπονδιακός προπονητής πόνταρε σε πολύ ψηλά σχήματα για να ισοσκελίσει τη σωματική υπεροχή των Σέρβων και δικαιώθηκε.

Οι δύο «Παπ» (αλλά και ο Βασιλόπουλος) μίκρυναν το γήπεδο στα μάτια του αντιπάλου και βοήθησαν ώστε να μείνουν φρέσκοι ως το τέλος οι αναντικατάστατοι Πρίντεζης, Μπουρούσης. Ο άσος του Ολυμπιακού πέτυχε τα τρία κρισιμότερα καλάθια μετά το 55-54.

Ο Καλάθης έσυρε τον χορό δρομολογώντας τους πρώτους 12 πόντους της Εθνικής (δύο τρίποντα, δύο βολές, δύο ασίστ), ενώ ο Σλούκας συμπλήρωσε τα δυσκίνητα σχήματα ακόμα καλύτερα, με το σουτ και τη σβελτάδα του.

Το μοναδικό ερωτηματικό ήταν η μετριότητα των εφεδρικών σέντερ Παπαγιάννη, Μήτογλου, αλλά τα 34 ποιοτικά λεπτά του ανθεκτικού Μπουρούση έκρυψαν το πρόβλημα.

Η Εθνική μας θα είχε καθαρίσει το παιχνίδι ακόμα νωρίτερα (μετά το 48-36), αν δεν ένιωθε υποχρεωμένος ο Σκουρτόπουλος να δώσει λεπτά συμμετοχής στον 11^ο και στον 12^ο παίκτη του!

Ουδείς υστέρησε πραγματικά, πάντως. Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ μπορεί να εμφανίστηκε και πάλι έξω από τα νερά του, αλλά η παρουσία του έκανε την ομάδα πιο απειλητική επιθετικά και δημιούργησε χώρο για τον Σλούκα.

Έβγαλε και μία υποδειγματική άμυνα στον Μπογκντάνοβιτς, το «αμερικανάκι». Πολύ σωστά του έδωσε χρόνο συμμετοχής ο Σκουρτόπουλος. Μακάρι να τον ξεκινήσει βασικό, την Κυριακή στην Τιφλίδα.

Η ελληνική ομάδα ξεκίνησε με 10/19 τρίποντα και τιμώρησε τον Σάσα Τζόρτζεβιτς, που αρχικά αποφάσισε να της προσφέρει το ανοιχτό σουτ.

Το γυμνό μάτι είδε μία παρέα παικτών που ούτε δίσταζε ούτε φοβόταν να το μπουμπουνίσει. Ήταν δηλαδή θέμα σιγουριάς, αισιοδοξίας, καθαρού μυαλού και βλέμματος.

Ενέργεια για περισσότερο κυνηγητό στα 4/4 του γηπέδου ή για πολλά κορ-α-κορ δεν υπήρχε (εξ ου τα ελάχιστα κλεψίματα και οι ελάχιστες βολές), αλλά το μυαλό και η καρδιά λειτούργησαν στην εντέλεια.

Στην τελική ευθεία, βγήκε στα χαρακώματα η ίδια πεντάδα που παρ’ ολίγον να φέρει την ομάδα στην τετράδα του περυσινού Ευρωμπάσκετ: Καλάθης, Σλούκας, Παπανικολάου, Πρίντεζης, Μπουρούσης.

Οι πέντε σωματοφύλακες του Μίσσα είναι οι πέντε σωματοφύλακες του Σκουρτόπουλου. Αλλά με πολύ καλύτερους υπασπιστές.

Ποιος περίμενε ότι η Εθνική θα έφτανε στο 7-0 μέσα από τόσα προβλήματα και με αφετηρία το περυσινό στραπάτσο; Εγώ πάντως όχι. Πιο κοντά στο 4-3 ή έστω στο 5-2 μας είχα.

Η αποψινή νίκη ουσιαστικά σφραγίζει το εισιτήριο της πρόκρισης στο Μουντομπάσκετ, εκεί όπου αρκετές ευρωπαϊκές δυνάμεις (με πρώτη την τροπαιούχο Σλοβενία) κινδυνεύουν με αποκλεισμό.

Να, αυτό είναι που όφειλε στον εαυτό της από πέρυσι η Εθνική μας. Να υπενθυμίσει, σε εαυτήν και αλλήλους, ότι παραμένει στην ελίτ, πολύ μακριά από της ομάδες του δεύτερου και του τρίτου ραφιού.

Η φανέλα της είναι ακόμη πολύ βαριά. Άλλο αν πότε πότε το ξεχνούν αυτή που τη φοράνε.