Το «μορφωτικό επίπεδο» του ελληνικού μπάσκετ

Χρήστος Κιούσης Χρήστος Κιούσης
Το «μορφωτικό επίπεδο» του ελληνικού μπάσκετ

bet365

Λίγο πριν η Εθνική Ομάδα δώσει τον αγώνα κόντρα στη Σερβία, ο Χρήστος Κιούσης γράφει για το κοινωνικό πρόσωπο του ελληνικού μπάσκετ και των νέων του αστέρων.

Πολλές πολλές ημέρες μετά την κοντρίτσα των Παπαπέτρου – Αγραβάνη αποφασίζω να γράψω, με αφορμή αυτό που ο ένας ονόμασε «μορφωτικό επίπεδο» κι ο άλλος ανταπάντησε «μόρφωσέ με». Για να σας είμαι ειλικρινής, αν κι έχω προσωπική συμπάθεια στον έναν εκ των δύο, θεωρώ το ζήτημα πολύ μικρής σημασίας κι ελπίζω με την πάροδο του χρόνου, τις συμβουλές πιο ώριμων κοντινών τους ανθρώπων και τη μελλοντική τους συνεύρεση στην εθνική ομάδα, να μη συνεχιστεί ο «διάλογος» για χάρη της αλαλάζουσας κερκίδας και των οπαδικών εφημερίδων, που τσιμπάνε ένα κλικ παραπάνω ενδιαφέροντος αναπαράγοντας έριδες και φανατισμό.

Αλήθεια εσείς σαν αναγνώστες έχετε αναρωτηθεί ποτέ, γιατί «τσιμπάτε» σε τέτοιου είδους αναρτήσεις, πρωτοσέλιδα κι εξώφυλλα; Τρέχετε στα πληκτρολόγια να γράψετε σχόλια, να μπλεχτείτε σε διαδικτυακό καυγά, να φανατιστείτε σε περιβάλλον σπιτιού, γραφείου ή σχολείου, πράγμα για μένα ιδιαίτερα αξιοπερίεργο σε σχέση με την ένταση του γηπέδου και την έξαψη της αρένας.

Το σημερινό μου blog όμως δεν είναι επί τούτου. Παρακολουθούσα την εκπομπή της Ellen De Generis με καλεσμένο τον Lebron James. Μεταξύ άλλων έπαιξαν κι ένα «ελαφρύ» παιχνίδι με ένα σφηνάκι που ο superstar ήπιε, χωρίς να χρησιμοποιήσει τα χέρια του κι έτσι «εξασφάλισε» τρόπαιο 100.000 $ για ένα σχολείο στη γενέτειρά του στο Akron του Ohio. Ok πάνω κάτω ξέρετε, ότι στο ΝΒΑ είναι σύνηθες οι σπουδαίοι παίκτες, τα βαριά συμβόλαια, να επιστρέφουν στην κοινωνία που τους ανέθρεψε κάποια από τα κέρδη τους με τη μορφή υποτροφιών, κοινωνικών δράσεων, σχολείων, ενισχύσεων σε ιδρύματα και πολλά άλλα.

Δε με ενδιαφέρει στην προκειμένη περίπτωση, αν πρόκειται περισσότερο για εθιμικό δίκαιο παρά για εσωτερική ανάγκη, το σημαντικό είναι, ότι η αφίσα του superstar στο δωμάτιο ενός πιτσιρίκου μπορεί να σημαίνει περισσότερα από ένα εντυπωσιακό κάρφωμα, ένα δαχτυλίδι πρωταθλητή ή ένα triple double figure.

Ξέρετε, υπάρχουν και στην Ελλάδα τέτοια παραδείγματα. Υπάρχουν πολλά «χρυσά παιδιά» στις τάξεις το ελληνικού μπάσκετ, που παρασκηνιακά γνωρίζω πόσο προσφέρουν, πόσο προσωπικό χρόνο αφιερώνουν, πόσα υλικά αγαθά παρέχουν σε οικογένειες ή δομές που έχουν ανάγκη. Παρασκηνιακά όμως. Υπάρχει βλέπετε μια εσφαλμένη κατά τη γνώμη μου άποψη σχετικά με την φιλανθρωπία, που ολοένα και συχνότερα προφέρουμε απαξιωτικά σαν λέξη, σχετικά με το θεαθήναι και την έξωθεν καλή μαρτυρία.

Ο Νίκος Γκάλης διάλεξε να μοιραστεί με τον κόσμο μια προσωπική στιγμή με τη μητέρα ενός εξαρτημένου παιδιού, αντί μιας μεγάλης νίκης ή ενός μεγάλου τροπαίου κατά την ομιλία του μπαίνοντας στο Hall of Fame του αγαπημένου μας αθλήματος. Ήταν πραγματικά μια στιγμή αντάξια του μεγέθους του, τη στιγμή που μια μόνο νίκη ή ένα μόνο τρόπαιο δε θα ήταν.

Θα πρότεινα στον Ιωάννη Παπαπέτρου και στον Δημήτρη Αγραβάνη άσχετα με το ποιος ξεκίνησε, ποιος φταίει, ποιος γουστάρει τον καυγά, να συνεχίσουν αλλιώς τον μεταξύ τους διάλογο. Έχουν και οι δυο την απίστευτη πολυτέλεια, να εργάζονται και να απολαμβάνουν πλούσια ανταμοιβή στο αντικείμενο που αγαπούν κι αυτό από μόνο του είναι λόγος ευτυχίας.

Θα πρότεινα ακόμα περισσότερο στους superstars του ελληνικού μπάσκετ να κάνουν ένα βήμα μπροστά κι όλα αυτά τα σπουδαία πράγματα που κάνουν στο σκοτάδι, να τα κάνουν στο φως. Αν κάποιος τους κατηγορήσει για επίδειξη, είναι ασύμμετρα μικρός μπροστά στο μέγεθος αυτών που προσφέρουν. Κάποια πιστεύω τους και η έμπρακτη στήριξή τους σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες αντιλαμβάνομαι, ότι μπορεί να θεωρηθούν «πολιτικές πράξεις» και σε μια ελληνική κοινωνία, που διάγει βαθιά ηθική κρίση, να βρουν ακόμα και πολέμιους. «Γιατί δίνουν λεφτά εκεί κι όχι εδώ;» «Γιατί στηρίζουν και προσφυγόπουλα κι όχι μόνο ελληνόπουλα;» Ναι θα ακουστούν όλα αυτά τα άρρωστα και μισαλλόδοξα, αλλά θα προτιμούσα οι πιτσιρικάδες, ο γιος μου, οι κόρες μου να ακούσουν την απάντηση των ινδαλμάτων τους εκτός από την απάντηση του μπαμπά. Αυτό μάλιστα, θα συντελούσε σε μια γενικότερη μόρφωση των νέων ανθρώπων, που δε θα βρουν εύκολα στο μέσο ελληνικό σχολείο ή στη μέση ελληνική οικογένεια. (το μέσος-μέση- μέσο το χρησιμοποιώ ως στατιστικό όρο, να εξηγούμαστε).

Για να χρησιμοποιήσω διαφορετικά το post του Δημήτρη Αγραβάνη, ναι μάγκες «Μορφώστε μας». Εκτός από πράσινα και κόκκινα, είστε επιτυχημένοι νέοι άνθρωποι σε μια αποτυχημένη ελληνική κοινωνία, φοράτε τα αγαπημένα μας γαλανόλευκα και ντριπλάρετε τη λατρεμένη μας πορτοκαλί. Μοιραστείτε το.

Υ.Γ. Θα μπορούσα αυθαίρετα και χωρίς τη συναίνεσή τους να γράψω εγώ για όλα αυτά που προσφέρουν αγαπημένα μου πρόσωπα το ελληνικού μπάσκετ αλλά πρώτον δε θα ήθελα να μου κόψουν την καλημέρα και δεύτερον το να απευθυνθούν οι ίδιοι στην ελληνική κοινωνία είναι από μόνο του ένα σημαντικό κομμάτι της "επιμόρφωσης"

Υ.Γ.2 Το τι προβάλλει η αμερικάνικη τηλεόραση ως πρότυπα και τι η ελληνική είναι ένα άλλο πονεμένο θέμα, που θα με απασχολήσει προσεχώς.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Χρήστος Κιούσης
Χρήστος Κιούσης

Ο Χρήστος Κιούσης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά ζει κι εργάζεται στην Θεσσαλονίκη από το 1997. Σπούδασε Κινηματογράφο και Τηλεόραση στη Σχολή Σταυράκου και digital marketing. Mιλάει Αγγλικά κάθε μέρα, Γερμανικά όποτε τα θυμηθεί και Ιταλικά στις διακοπές κυρίως αν χρειαστεί να παραγγείλει φαγητό στην Ιταλία. Εργάζεται σε τηλεοπτικές παραγωγές από το 1994. Συμπαρουσιάζει τη σατιρική εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» στον ΑΝΤ1 και το "Βινύλιο" στο ίδιο κανάλι.

Είναι φίλαθλος από μικρός και πατέρας τριών υπέροχων παιδιών. Έχει παίξει μπάσκετ ως νέος με επιεικώς μέτριες επιδόσεις και τένις ως μεσήλικας με ακόμα πιο φτωχά αποτελέσματα. Του αρέσουν το γράψιμο, οι συνεντεύξεις, το ραδιόφωνο, η παραγωγή τηλεοπτικού περιεχομένου και τα ταξίδια κι ελπίζει μια μέρα, να μπορέσει να τα συνδυάσει όλα επαγγελματικά.