"Pop": Το αντίθετο της ελληνικής απάθειας!

Ποιος αμφιβάλει ότι από τα παιδιά «εισπράττουμε» τις πιο «σκληρές» αλήθειες και «δεχόμαστε» τις πιο «δύσκολες» ερωτήσεις μαζί; Για να είμαστε ακριβείς, μάλλον τις πιο εύκολες και τις πιο φυσιολογικές ακούμε, γιατί η αθωότητά τους δεν τους επιτρέπει να τις μετασχηματίσουν και να τις προσαρμόσουν - όπως κάνουμε συνήθως εμείς οι μεγαλύτεροι, χωρίς να ρωτάμε to the point - οπότε τις διατυπώνουν όπως τους κατεβαίνουν στο κεφάλι και απασφαλίζουν την «βόμβα»! Και μετά, άντε εσύ «φωστήρα του έθνους» να βρεις την απάντηση. Και μιλάμε για... ευκολάκι, όχι τίποτε περίπλοκο...

Αλλά ποιος ευθύνεται που η ζωή μας έχει γίνει τόσο περίπλοκη; Ή για να το θέσω διαφορετικά, ποιος ευθύνεται που όλοι εμείς (άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο) είμαστε, τρόπον τινά, βολεμένοι στη ζωούλα μας, στη δουλίτσα μας, στον κοινωνικό μας περίγυρο και δεν αποφασίζουμε με τίποτε να ξεβολευτούμε, ακόμη κι όταν μία φωνή βαθιά μέσα μας, μας σπρώχνει να το κάνουμε; Γιατί είναι για καλό σκοπό...

Τι θα κάναμε αν ακούγαμε τα παιδιά μας να εκφράζουν απόψεις υπέρ του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της ομοφοβίας; Στοιχηματίζω ότι οι περισσότεροι από μας, θα βγαίναμε από τα ρούχα μας και θα τους επιβάλλαμε μία παραδειγματική τιμωρία. Αν όλα αυτά τα σχόλια προέρχονταν από ένα δημόσιο πρόσωπο με μεγάλη εξουσία, ποιοι από μας θα έβγαιναν φόρα παρτίδα να στηλιτεύσουν τη συμπεριφορά του και να κινητοποιηθούν για την εξάλειψη παρόμοιων δράσεων; Στην Ελλάδα τουλάχιστον, από ελάχιστοι έως μετρημένοι...

Μία φωτεινή εξαίρεση ανθρώπου, που αν και θα είχε κάθε λόγο να αισθάνεται, αλλά δεν νιώθει καθόλου βολεμένος, είναι ο Γκρεγκ Πόποβιτς. Ο 68χρονος Αμερικανός τεχνικός και επί 21 συναπτά έτη head-coach των Σαν Αντόνιο Σπερς, θεωρείται ο κορυφαίος εν ενεργεία προπονητής του μπάσκετ. Όχι μόνο επειδή έχει κατακτήσει 5 δαχτυλίδια πρωταθλήματος με τα «σπιρούνια», ούτε επειδή η USA Basketball του έδωσε τα κλειδιά της Εθνικής ομάδας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο "Pop", όπως αποκαλείται στην κοινωνία του ΝΒΑ, ο Πόποβιτς, είναι η πιο αξιοσέβαστη προσωπικότητα στο επαγγελματικό μπάσκετ της Αμερικής. Και αυτό γιατί η φιλοσοφία του βασίζεται στη συνεχή εκπαίδευση, την οποία και θεωρεί ως την βασική αρετή της ζωής αλλά και γιατί οι αρχές του στο άθλημα, έχουν να κάνουν με το πως ακριβώς είναι η ζωή έξω από τις τέσσερις γραμμές του παρκέ.

Αυτός ο τίμιος Αμερικανός πολίτης, λοιπόν, δεν κωλώνει να δηλώσει αηδιασμένος με τους συμπολίτες του, επειδή πάνε και ψηφίζουν τον Ντόναλντ Τραμπ, αγνοώντας τις ηθικές παραβάσεις των πιστεύω του! Δεν διστάζει να αποκαλέσει τη χώρα του «παγκόσμια ντροπή», για την κατάντια της να έχει πρόεδρο έναν τύπο, που θεωρεί ότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν γύρω απ' αυτόν και όχι από τους συμπολίτες του.

Ναι, αυτός ο κύριος που υπηρέτησε 6 χρόνια στο αμερικανικό πολεμικό ναυτικό, βγαίνει και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Δώστε λίγο βάση και θα καταλάβετε:

«Είναι προφανές, ότι το χρώμα του δέρματος και η φυλή είναι το μεγάλο ζητούμενο παντού, αλλά αν αυτό δεν τεθεί σε συζήτηση, το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί! Καταλαβαίνω ότι ο κόσμος βαριέται και λέει «πάλι αυτή η κουβέντα, γιατί να το συζητάμε συνέχεια;». Ναι λοιπόν, επειδή δεν είναι βολικό και επειδή, δυστυχώς, πρέπει να υπάρχει ένα άβολο στοιχείο σε μία κουβέντα, προκειμένου να αλλάξουν κάποια πράγματα! Είτε πρόκειται για την παρενόχληση των γυναικών, είτε για την σεξουαλική προτίμηση, είτε για τις φυλετικές διακρίσεις, δεν έχει σημασία! Ο κόσμος πρέπει να νιώσει άβολα για να αλλάξει και ειδικότερα εμείς οι λευκοί, γιατί είμαστε άνετοι. Δεν έχουμε καμία ιδέα τι σημαίνει να γεννηθείς λευκός! Κι αν διαβάσετε λίγο λογοτεχνία, δεν θα δυσκολευτείτε να αντιληφθείτε ότι τη λεγόμενη ανωτερότητα των λευκών, εμείς οι λευκοί την δημιουργήσαμε. Είναι δύσκολο να κάτσεις κάτω και να το παραδεχτείς... Καταλαβαίνω ότι ο καθένας θέλει να διατηρήσει τη θέση του και το status quo του, αλλά αν δεν αρχίσουμε να υποχωρούμε, τίποτε δεν θα διορθωθεί σε αυτή την κοινωνία!», δήλωσε στην media-day των Σαν Αντόνιο Σπερς με αφορμή την ασεβή δήλωση του Αμερικανού προέδρου για τους παίκτες του NFL (επειδή γονάτισαν κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου) και παρ' ολίγο να πέσουν τα τσιμέντα!

Αυτός, λοιπόν, που σε 2 χρόνια θα εκπροσωπήσει την Εθνική Αμερικής στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Κίνας και το 2020 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, μαζί με δεκάδες, εκατοντάδες πολυεκατομμυριούχους μπασκετμπολίστες, ιδιοκτήτες ομάδων, προπονητές και αθλητές του αμερικανικού ποδοσφαίρου (NFL), βγαίνουν μπροστά, εναντιώνονται στο κράτος του Τραμπ και δείχνουν τον δρόμο της κοινωνικής ισότητας και του σεβασμού στην διαφορετικότητα, επειδή νιώθουν ότι έχουν χρέος απέναντι στην κοινωνία και στα νέα παιδιά, που τους κοιτούν ως πρότυπα!

Σιγά-σιγά, ολόκληρος ο αθλητικός κόσμος στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού τάσσεται ανοιχτά εναντίον ενός επικίνδυνου πλανητάρχη και το κορυφαίο αθλητικό περιοδικό Sports Illustrated κυκλοφόρησε με τους πρωταγωνιστές της anti-Trump καμπάνιας (Στεφ Κάρι, ΛεΜπρον και άλλοι), να σχηματίζουν στο εξώφυλλο μία αλυσίδα απέναντι σε ένα διχασμένο έθνος.

Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ποια θα ήταν η επιρροή των δικών μας μεγάλων αστέρων του αθλητισμού σε θέματα μείζονος κοινωνικής σημασίας, όπως η οικολογική συνείδηση, η μόλυνση του περιβάλλοντος (από τα πιο απλά), η βία στα γήπεδα και όχι μόνο, οι φυλλετικές διακρίσεις, η πρόνοια και η δημόσια υγεία;

Πόσο καλύτερη θα ήταν η χώρα μας αν οι μεγάλες προσωπικότητες του ελληνικού αθλητισμού, αποφάσιζαν να βγουν μπροστά και αγνοώντας μικροσυμφέροντα, να περάσουν τα δικά τους κοινωνικά μηνύματα για αξίες αδιαπραγμάτευτες και να αποδοκιμάσουν συμπεριφορές που στηρίζονται στην αλαζονεία και την έλλειψη ανθρωπισμού και σεβασμού προς τον πλησίον.

Απλά πράγματα δηλαδή, που λίγο-πολύ, τα κάνουμε όλοι μας μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας. Απόψεις με τις οποίες συμφωνούμε και τις οποίες υιοθετούμε, αλλά όταν έρχεται η ώρα να το κάνουμε και δημόσια, είτε κοιτάμε αλλού, είτε χτυπάει το τηλέφωνό μας, είτε μας έρχεται να πάμε στην τουαλέτα. Γιατί τελικά, η απάθεια που χαρακτηρίζει όλους μας, όταν έχουμε την ευκαιρία να γράψουμε ιστορία, είναι η αιτία της διαιώνισης των περισσοτέρων δεινών στη χώρα μας και συντελούν σε φαινόμενα σαν και το ακόλουθο:

«Είναι σαν να ξεκινάς το κατοστάρι στη μέση της διαδρομής, σαν να έχεις ένα τέτοιου είδους προνόμιο μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκες λευκός κι έχεις συστημικά, ψυχολογικά και πολιτιστικά πλεονεκτήματα, τα οποία έχουν παγιωθεί, τσιμεντωθεί για εκατοντάδες χρόνια! Αλλά πολλοί είναι οι συμπολίτες μας που δεν θέλουν να δουν αυτή την πραγματικότητα, που τους είναι δύσκολο να τη χωνέψουν! Όλο αυτό που συμβαίνει καθημερινά, δεν μπορεί πλέον να υποτιμάται...», τάδε έφη ο Γκρεγκ Πόποβιτς. Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτός και τουλάχιστον τα ακούμε...

Υγ.1: Αφορμή γι' αυτό το σημείωμα, στάθηκε η ακόλουθη αυθόρμητη ερώτηση του 10χρονου γιου μου, όταν με άκουσε να συζητώ για τις αντιδράσεις του κόσμου του ΝΒΑ μετά την ασεβή δήλωση του Τραμπ: «Τι έχει δηλώσει ο Αντετοκούνμπο για τον Τραμπ, μπαμπά; Ποια είναι η άποψή του;»...

Υγ.2: Ο ΛεΜπρόν Τζέϊμς τάχθηκε από την πρώτη στιγμή (πριν τις εκλογές) κατά του Τραμπ και παραμένει φανατικός πολέμιός του, παρ' ότι ο ιδιοκτήτης των Κλίβελαντ Καβαλίερς, Νταν Γκίλμπερτ (αυτός που τον πληρώνει δηλαδή), είναι προσωπικός φίλος του Αμερικανού προέδρου.

Υγ.3: Μιλώντας για την αγαπημένη συνήθεια του Πόποβιτς, ο πρώην συνεργάτης του και νυν προπονητής των Χοκς, Μάϊκ Μπουντενχόλτζερ, είπε: «Του αρέσει να βγαίνει για φαγητό, με καλή παρέα μάξιμουμ 6 ατόμων, από τα οποία όμως, πάντα περιμένει κάτι να μάθει. Αν θέλει κάποιος να κάτσει μαζί του, καλό θα είναι να έχει διαβάσει κάτι, να έχει μάθει κάτι καινούριο, να έχει να φέρει κάτι στο τραπέζι, ώστε να γίνουμε καλύτεροι μέσα από τη γνώση του!»