Ο άντρας με τα περιστέρια

Χρήστος Κιούσης Χρήστος Κιούσης
Ο άντρας με τα περιστέρια

bet365

Ο Χρήστος Κιούσης από τη μεριά της πράσινης κερκίδας αποχαιρετά τη μεγαλύτερη προπονητική προσωπικότητα, που έκατσε στον κόκκινο πάγκο, έναν άνθρωπο λίγο διαφορετικό από τον μέσο αθλητικό όρο, τον Ντούσαν Ίβκοβιτς.

Αντιγράφοντας από την εισαγωγή του βιβλίου “Η σήραγγα των περιστεριών” (εκδόσεις Bell) του αγαπημένου μου John Le Carre, θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω μια ιστορία. Στο κοσμικό Μόντε Κάρλο κοντά στο καζίνο ήταν η τοπική αθλητική λέσχη και μπροστά απλωνόταν μια έκταση με γκαζόν κι ένα υπαίθριο σκοπευτήριο με θέα στη θάλασσα. Κάτω από την φυτεμένη με γκαζόν έκταση υπήρχαν μικρές παράλληλες σήραγγες, που κατέληγαν όλες στη σειρά στην άκρη της θάλασσας. Μέσα σε αυτές τις σήραγγες έβαζαν ζωντανά περιστέρια που είχαν εκκολαφθεί και παγιδευτεί στη στέγη του καζίνο. Ο σκοπός ήταν τα πουλιά να διασχίσουν φτεροκοπώντας τις κατασκότεινες σήραγγες και βγαίνοντας από τα στόμια στην άλλη άκρη τους, με φόντο τον μεσογειακό ουρανό να χρησιμεύσουν ως στόχοι για τους χορτάτους και καλοζωισμένους sportsmen που περίμεναν όρθιοι ή ξαπλωμένοι με τα κυνηγετικά τους όπλα προτεταμένα. Τα περιστέρια που γλύτωναν ή τραυματίζονταν απλώς ελαφρά στα φτερά, έκαναν αυτό που πάντα κάνουν τα περιστέρια: επέστρεφαν στο μέρος που είχαν γεννηθεί, στη σκεπή του καζίνο, όπου τα περίμεναν οι ίδιες παγίδες, η ίδια θανατηφόρα διαδρομή

Η συγκεκριμένη ιστορία στοιχειώνει για πολλά χρόνια το μυαλό του John Le Carre κι αν στοιχειώνει το μυαλό ενός τέως πράκτορα και μετέπειτα πολυγραφότατου και πολυαναγνωσμένου συγγραφέα, σκεφτείτε τι έκανε στο δικό μου μυαλό, από όταν τη διάβασα. Μια παράπλευρη συνέπεια ήταν να σκεφτώ, και μη με ρωτήσετε γιατί, τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Είναι ο μόνος άνθρωπος που ξέρω να έχει ως χόμπυ την εκτροφή περιστεριών, κάτι που προφανώς είναι ολότελα αντίθετο στην ιστορία που σας μετέφερα. Ο Ίβκοβιτς μάλιστα είχε την απαίτηση όπου δούλεψε, να υπάρχει ειδική πρόβλεψη για την φιλοξενία των περιστεριών του. Υπερβολικό για άλλους, απαραίτητο για εκείνον.

Παρακολουθώντας χτες βράδυ στην Cosmote TV το αφιερωματικό στον Ντούντα ντοκιμαντέρ έβλεπα τις σκηνές όπου έπαιζε με τα περιστέρια, τα τάιζε, τα φρόντιζε και μετά ξάπλωνε σε κάτι σαν καρεκλάκι παραλίας και τα παρατηρούσε με τα κυάλια. “ Μόνο ένα παιδί θα τα έβλεπε και θα έλεγε κοίτα κάτι όμορφα πουλιά, ένας άντρας θα έλεγε τι κάνει ο τρελός.” Γελούσε κι ο ίδιος με ένα παιδιάστικο γέλιο διηγούμενος το παραπάνω

Άλλη πολύ δυνατή σκηνή του Σοφού, όπως ειρωνικά κι όχι από σεβασμό τον βαφτίσαμε στην Ελλάδα, ήταν η διήγηση για τον θάνατο και την ταφή του φτωχού μελισσοκόμου πατέρα του και την έμπνευση του 26χρονου τότε Ντούντα να παραγγείλει ένα οικόσημο με μια μέλισσα να συμβολίζει τον πατέρα του και δυο περιστέρια να συμβολίζουν τον ίδιο και τον επίσης εκτροφέα περιστεριών αδερφό του. Ήταν η στιγμή που δάκρυσε.

Για να σας είμαι ειλικρινής ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν ήταν ποτέ η μεγάλη μου συμπάθεια, ούτε όταν οδηγούσε την τέλεια πολεμική μηχανή των Γιουγκοσλάβων, ούτε όταν οδηγούσε σε τίτλους τον αγαπημένο του Ολυμπιακό. Πάντα απέναντι υποστηρίζοντας την Εθνική Ελλάδος και τον Παναθηναϊκό, προσπαθούσα να επιχειρηματολογήσω υπέρ της μετριότητας Ίβκοβιτς. Όταν μας ποδοπατούσαν οι Γιουγκοσλάβοι, υποστήριζα ότι με τέτοιους παιχταράδες κι εγώ θα έπαιρνα χρυσό και στη μεγαλειώδη ανατροπή της Πόλης ισχυριζόμουν ότι ο Ντούντα στάθηκε απλά τυχερός με τις χαμένες βολές του Σισκάουσκας. Ήμουν απλά λάθος.

Ένα βράδυ πριν μερικά χρόνια έπαιξα ένα διπλό στο τένις κι απέναντι είχα τον Πέτζα Στογιάκοβιτς στα πρώτα του τενιστικά βήματα. Όποτε είχε την ευκαιρία για smash κάρφωνε με δύναμη το μπαλάκι στη μεριά μου και κραύγαζε “Ντούντα”, για με πικάρει ξέροντας την αδυναμία μου στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Αν μπορούσα να παρομοιάσω τον Ντούσαν Ίβκοβιτς με ένα άλλο επάγγελμα θα προτιμούσα το παράδειγμα ενός επιστάτη σε εργοστάσιο, όπου ενώ ο κάθε εργάτης κάνει τη δουλειά του χωρίς να ξέρει τι ακριβώς κάνει, ο Ντούντα στέκεται κάπου ψηλότερα κι έχει τη συνολική εικόνα για το νόημα των πραγμάτων που γίνονται στο παρκέ.

Θεωρώ ότι μετά από μια τόσο σπουδαία καριέρα είναι πολύ τιμητικό για τη χώρα μας να επιλέγει ο ίδιος την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό ως πατρίδα του τιμητικού του αντίο, φρονώ ότι πρέπει να είναι πολύ υπερήφανος για τη βραδιά αυτή ο μπασκετικός οργανισμός του Ολυμπιακού και ελπίζω ότι όλοι ανεξαιρέτως οι φίλοι των κόκκινων θα σεβαστούν στον ύψιστο βαθμό τον κόουτς Ίβκοβιτς και τους εκλεκτούς προσκεκλημένους του. Μέσα από τις μεγάλες αντιπαλότητες κερδίζονται τα μεγαλύτερα τρόπαια κι ο μεγαλύτερος σεβασμός.

Πέτα ψηλά Ντούντα...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Χρήστος Κιούσης
Χρήστος Κιούσης

Ο Χρήστος Κιούσης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά ζει κι εργάζεται στην Θεσσαλονίκη από το 1997. Σπούδασε Κινηματογράφο και Τηλεόραση στη Σχολή Σταυράκου και digital marketing. Mιλάει Αγγλικά κάθε μέρα, Γερμανικά όποτε τα θυμηθεί και Ιταλικά στις διακοπές κυρίως αν χρειαστεί να παραγγείλει φαγητό στην Ιταλία. Εργάζεται σε τηλεοπτικές παραγωγές από το 1994. Συμπαρουσιάζει τη σατιρική εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» στον ΑΝΤ1 και το "Βινύλιο" στο ίδιο κανάλι.

Είναι φίλαθλος από μικρός και πατέρας τριών υπέροχων παιδιών. Έχει παίξει μπάσκετ ως νέος με επιεικώς μέτριες επιδόσεις και τένις ως μεσήλικας με ακόμα πιο φτωχά αποτελέσματα. Του αρέσουν το γράψιμο, οι συνεντεύξεις, το ραδιόφωνο, η παραγωγή τηλεοπτικού περιεχομένου και τα ταξίδια κι ελπίζει μια μέρα, να μπορέσει να τα συνδυάσει όλα επαγγελματικά.