Θα τελειώσω τον Βασιλακόπουλο σε… μισή νύχτα!

Να διατηρήσουμε και να διαφυλάξουμε πάνω απ’ όλα ως κόρη οφθαλμού τας παραδόσεις. Κάθε φορά που η Εθνική δεν καταφέρνει να προκριθεί στην ζώνη των μεταλλίων αρχίζει το πυρ ομαδόν κατά της Ομοσπονδίας από τους απανταχού αγανακτισμένους φιλάθλους και δημοσιογράφους.

Δέχομαι ότι η εθνική ομάδα μπάσκετ, όπως και κάθε εθνική, είναι υπόθεση όλων μας, υπόκειται και αυτή σε δημόσια κριτική όπως και κάθε τι που εκτίθεται στην δημόσια θέα, αλλά και λίγο μέτρο δεν βλάπτει.

Λογικό και επόμενο όταν η εθνική ομάδα αποτυγχάνει να διακριθεί επί σειρά ετών στις μεγάλες διοργανώσεις το ψάρι να βρωμά από το κεφάλι. Αλλά από την άλλη είναι επίσης αδύνατον να μην ευωδιάζει όταν το άθλημα επιτυγχάνει ακόμα και σε μικρότερες κατηγορίες.

Απορίας επίσης άξιο πως μόνο στις αποτυχίες προσωποποιούμε το πρόβλημα με ονόματα και επίθετα (Γιώργος Βασιλακόπουλος και Τάκης Τσαγκρώνης). Στις λιγοστές έστω ή μικρότερης εμβέλειας επιτυχίες η συμμετοχή της Ομοσπονδίας αποσιωπάτε λες και η όποια επιτυχία είναι προϊόν ουδέτερης διαδικασίας.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Αν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να αλλάξουν στην Ομοσπονδία πολλά πράματα πχ να εκσυγχρονίσει την λειτουργία της ή ενδεχομένως να ανανεώσει το πρόσωπα πρώτης γραμμής ή ακόμα για τους πιο ριζοσπαστικούς να αλλάξει η σύνθεση της ,τότε αυτό δεν μπορεί να γίνει με όρους καφενείου με κραυγές διαμαρτυρίας ούτε με οργισμένα μανιφέστα κάθε είδους.

Θα πρέπει να γίνει με θεσμικό τρόπο, υπεύθυνα και συγκροτημένα από συγκεκριμένα πρόσωπα του χώρου, πρώην αθλητές κοινής αποδοχής. Κάτι τέτοιο τα τελευταία χρόνια δεν έχει γίνει, ούτε έχουν καν παρατηρηθεί κινήσεις θεσμικού χαρακτήρα προς αυτή την κατεύθυνση.

Έχουν ακουστεί πολλά κατά καιρούς αλλά δεν έχουμε δει κάτι συγκεκριμένο. Την συγκρότηση μια ομάδας γύρω από μια προσωπικότητα με σκοπό την διεκδίκηση του προεδρικού θώκου. Και αυτό προφανώς κάτι λέει! Δεν θέλει κανείς να μπλέξει; Δεν θέλει κανείς να φανεί προφανώς για τους δικούς του λόγους ότι κοντράρεται ανοιχτά με την υπάρχουσα διοίκηση; Δεν θέλει να αναλάβει ένα τέτοιο βάρος;

Ανοιχτές προθέσεις διαδοχής πάντως δεν έχουν καταγραφεί. Από την άλλη δεν είναι δυνατόν οι όποιες εκδηλώσεις ενδιαφέροντος να γίνονται δια της τεθλασμένης μέσω δηλαδή δημοσιογραφικών κειμένων.

Μεγάλα παιδιά είναι πλέον όσοι έχουν ασχοληθεί με το άθλημα, τεράστιες προσωπικότητες του χώρου τα ονόματα που κατά καιρούς ακούγονται-αν είναι πραγματικά-μπορούν συνεπώς από μόνοι τους να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν την προεδρία.

Πεδίο δόξης λαμπρό. Αν είναι λοιπόν να αναλάβουν την πρωτοβουλία με «δεκανίκια» ή δια αντιπροσώπου τότε προφανώς δεν είναι ικανοί να ανατρέψουν την υπάρχουσα κατάσταση και κατά συνέπεια να διαχειριστούν ένα τόσο μεγάλο καράβι όπως αυτό της Ομοσπονδίας.

Μπορείς; Βγαίνεις μπροστά το ανακοινώνεις και ξεκινάς την διαδικασία διαδοχής. Όλα τ’ άλλα είναι για τα καφενεία όπως συνηθίζει να λέει και ο θυμόσοφος λαός. Και εγώ μπορώ να τελειώσω τον Βασιλακόπουλο σε μισή νύχτα. Σιγά να μην χρειαστώ ολόκληρη. Με τα λόγια χτίζω ανώγεια και κατώγεια.

Πάμε τώρα στην Εθνική ομάδα. Η Ομοσπονδία είναι υπεύθυνη για την συγκρότηση της Εθνικής και κάθε Εθνικής και την προετοιμασία της σε όλα τα επίπεδα. Αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά.

Στην φάση της προετοιμασίας και πριν απ’ αυτή παρουσιάστηκαν αλήθεια είναι πολλές αρρυθμίες. Και στο θέμα του προπονητή και στις σχέσεις των παικτών μεταξύ τους και φυσικά στο περιβόητο ζήτημα με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Να ακούσουμε λοιπόν τις θέσεις τις Ομοσπονδίας και των εκπροσώπων της αν έχουν κάτι να μας πουν –που λογικά θα έχουν -για να βγάλουμε ψύχραιμα τα συμπεράσματα μας. Για την Εθνική μιλάμε.

Όσο πιο νηφάλια αντιμετωπίζουμε τις κρίσεις ή τα κακώς κείμενα , χωρίς κραυγές , εκρήξεις και αναθέματα τόσο καλύτερα και πιο ουσιαστικά θα είναι τα αποτελέσματα. Καιρός να το κατανοήσουμε. Αλλά αν ήρθε ο καιρός , να ανοίξει μια συζήτηση για την Ομοσπονδία μήπως θα πρέπει να διευρύνουμε την ατζέντα και να συμπεριλάβουμε μέσα και τους υπόλοιπους θεσμικούς παράγοντες του αθλήματος; Ομάδες , ΕΣΑΚΕ, περιφερειακές ενώσεις.

Λέω εγώ… Γιατί όλοι αποτελούν κρίκο μιας αλυσίδας. Για να έχει πρόσωπα η Εθνική έτοιμα να ανταποκριθούν στις προσδοκίες στις απαιτήσεις αλλά και στην τεράστια παράδοση που έχει δημιουργήσει αυτή η ομάδα , υπεύθυνη δεν είναι μόνο η Ομοσπονδία αλλά και οι ομάδες.

Γιατί οι ομάδες παράγουν παίκτες! Παράγουν αλλά το θέμα είναι πως τους διαχειρίζονται. όμως; Γιατί πρωτάθλημα έχουμε αλλά η ανταγωνιστικότητα του βρίσκεται στα τάρταρα. Ένα πρωτάθλημα πολλών ταχυτήτων δεν θα είχε θετικό αντίκτυπο για την Εθνική;

Ρητορικό το ερώτημα…

Τι έχει κάνει προς αυτή την κατεύθυνση ο ΕΣΑΚΕ; Γιατί δεν μπορούμε να βλέπουμε μόνο τι έχουν κάνει σε επίπεδο ομοσπονδιών οι άλλες χώρες και με ποιους επικεφαλής και την ίδια ώρα σε επίπεδο λίγκας να κάνουμε τα στραβά μάτια.

Τι δεν έχει πάει καλά λοιπόν από το 2009 και μετά; Κάνουμε λάθος αν πιστεύουμε ότι το ερώτημα αφορά μόνο την Ομοσπονδία. Και εδώ θα πρέπει να ξεκινήσει μια σοβαρή κουβέντα για το τι μπάσκετ θέλουμε να έχουμε γιατί βάζοντας πάντα την Ομοσπονδία μπροστά βλέπουμε το δένδρο αλλά χάνουμε το δάσος.

Υπάρχει μοντέλο ανάπτυξης του αθλήματος σε εθνικό επίπεδο; Δεν μας προξενεί πχ έκπληξη το γεγονός ότι η μόνη Εθνική στο τουρνουά με παίκτες μόνο από δυο ελληνικές ομάδες ήταν η δικιά μας; Αυτό πιστεύετε ότι βοηθά την Εθνική;

Αναλογιστήκαμε ποτέ τι χρόνο συμμετοχής είχαν οι παίκτες μας στις ομάδες τους το 2009 και τι χρόνο έχουν τώρα; Δεν γίνεται καν σύγκριση. Μέχρι και ο Καλαμπόκης είχε χιλιόμετρα στην μηχανή του.

Λαμβάνουμε υπ’όψιν ότι για τους περισσότερους παίκτες ο χρόνος συμμετοχής στις ομάδες τους μειώνεται, χρονιά με χρονιά;

Θα περιμένουμε να εμφανίζονται θαύματα της φύσης (Αντετοκούμπο) παίκτες ηγέτες (Διαμαντίδης , Σπανούλης Παπαλουκάς) , σπουδαίες φουρνιές αθλητών κάθε είκοσι χρόνια περίπου ή θα επιδιώξουμε να ανεβάσουμε τον μέσο όρο;

Θα συνεχίσουμε να θέλουμε 125 ξένους και 300 κοινοτικούς σε ομάδες καταδικασμένες να τερματίσουν κάτω από την τρίτη θέση; Τι νόημα έχει; Συμβαδίζει το άθλημα με τις εξελίξεις ή τρέχει πίσω απ’ αυτές;

Πόσο μέλλον έχει το άθλημα όταν παραδοσιακές δυνάμεις αγωνίζονται στην Α2, βαθμολογικά προάγονται αλλά αδυνατούν να ανέβουν κατηγορία; Σε μια απ’ αυτές τις ομάδες εμφανίστηκε ο Διαμαντίδης.

Ατελείωτη η λίστα των ερωτημάτων οι απαντήσεις των οποίων καθορίζουν κι αυτές την τύχη και την προοπτική της Εθνικής.

Γι’ αυτό καλό είναι να ανοίξει ένας διάλογος εφ’ όλης της ύλης και να μην περιοριστούμε στο σύνηθες κατηγορητήριο κατά της Ομοσπονδίας.

ΥΓ: Μην βιαστούν κάποιοι να πουν ότι υιοθετώ την άποψη «αυτούς τους παίκτες έχουμε» . Το αντίθετο! Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά υπάρχουν. Η μεγαλύτερη αξιοποίηση τους αναζητάτε και η ποσοτική παραγωγή ταλέντων.

ΥΓ2: Το ζητούμενο δεν είναι να κάνουμε ότι κάνουν οι άλλοι(Ρώσσοι, Σέρβοι, Σλοβένοι) αλλά να βρούμε τον τρόπο ΠΩΣ το έκαναν όλοι αυτοί.

ΥΓ3: Αναρωτιόμαστε γιατί δεν υπάρχουν στην Ομοσπονδία, σε ρόλο παραγόντων , μεγάλοι παίκτες του παρελθόντος, κοντινού και μακρινού και δεν αναρωτιόμαστε το ίδιο για τους συλλόγους μας. Σε ρόλο παράγοντα επαναλαμβάνω…. Ελα ντέ…

ΥΓ4 Όλοι όσοι καμάρωναν τους Σέρβους με τις εμβληματικές τους μορφές γύρω από τον πάγκο γνωρίζουν για το πραξικόπημα της Λιουμπλιάνας το 2013 και πόσοι πραγματικά μιλάνε μεταξύ τους;