Χέρια στην μπάλα και σβήστε τον Σβέντ να τελειώνουμε!

Από το ζευγάρι Ρωσία –Κροατία θα προτιμούσα τους Βαλκάνιους για τους εξής λόγους:

Οι Ρώσοι είναι πεινασμένοι για διάκριση οι Κροάτες όχι στον ίδιο βαθμό. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του Ριο κατέλαβαν την πέμπτη θέση, μεγάλη διάκριση για αυτούς , στο Ευρωπαϊκό της Σλοβενίας το 2013, έπαιξαν μικρό τελικό με την Ισπανία και έχασαν καθαρά.

Γνωρίζουν το ταβάνι τους και δεν καίγονται να βάλουν τον πήχη πιο ψηλά.

Αντίθετα για την Ρωσία τα κατορθώματα της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης φαντάζουν μακρινά και ακόμα και οι ίδιοι οι Ρώσοι νοιώθουν λίγο αμήχανα να καρπώνονται μόνο αυτοί τις επιτυχίες του παρελθόντος μιας αχανούς χώρας που δεν υπάρχει πιά.

Σαν Ρωσία λοιπόν η τελευταία επιτυχία ήταν κατάκτηση της κορυφής το 2007 στον τελικό με την διοργανώτρια Ισπανία. Τότε που παίξαμε κι εμείς μικρό τελικό με την Λιθουανία και χάσαμε 78-69.

Ακολούθησε τέσσερα χρόνια μετά η κατάκτηση της τρίτης θέσης στο Ευρωπαϊκό της Λιθουανίας όταν κέρδισε την Φύρομ με 72-68 και από τότε …σιγή ασυρμάτου. Μεγάλο διάστημα για μια χώρα πλούσια με τεράστια παράδοση στο άθλημα και συνεχή παρουσία στα ρετιρέ της Ευρωλίγκας.

Η πείνα και η δίψα στα ευρωπαϊκά τουρνουά μετρά και συσπειρώνει. Συσπειρώνει τα θέλω και τα απωθημένα. Ακόμα και οι παίκτες πρωταγωνιστές της ΤΣΚΑ όπως Κουρμπάνοφ, ο Βοροντσέβιτς και ο τίμιος Φριτζόν, ζουν και κατακτούν διακρίσεις στην σκιά του Τεόντοσιτς και του Ντε Κολό. Το ευρωπαϊκό είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία γι’ αυτούς να αποδείξουν ότι μπορούν και μόνοι τους χωρίς την βοήθεια των …εισαγόμενων να πατήσουν κορυφή.

Η Ρωσία μαζί με την Σλοβενία και την Λετονία είναι οι ομάδες που παιχνίδι με παιχνίδι δείχνουν σημαντικά σημεία βελτίωσης.

Δείχνουν να βρίσκουν την απαραίτητη χημεία σαν σύνολο ώστε να προχωρήσουν μπροστά. Αναμέτρηση με αναμέτρηση ανανεώνουν την αυτοπεποίθηση τους κι αυτό αποτελεί το καλύτερο οξυγόνο για τον οργανισμό μια ομάδας.

Η Ρωσία δεν έχει παίκτες από τον ΝΒΑ. Μόνο έναν- σημαντικότατο το δίχως άλλο- τον Τιμοφέι Μαζγκοβ. Αυτό έχει και τα καλά του.

Όλοι τους είναι προσηλωμένοι στον κοινό στόχο , δεν έχουν κάποιους να λοξοκοιτάζουν προς… Δυσμάς. Το σύνολο ονειρεύεται ρούβλια και όχι δολάρια.

Έχουν ευρωπαϊκή κουλτούρα στο παιχνίδι τους , ξέρουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει ευρωπαϊκός τρόπος παιχνιδιού , δεν τον έχουν μπασταρδέψει με νέες προσλαμβάνουσες , ακολουθούν ευρωπαϊκή στρατηγική και φιλοσοφία και μάλιστα από αθλητές με παραστάσεις υψηλού ευρωπαϊκού επιπέδου.

Αυτή και αν είναι μια σημαντική παράμετρος!

Το καλό για μας είναι ότι θα στηριχθούν πολύ στον Σβέντ, όπως οι Λιθουανοί με τον Κλανιέτις. Μόνο που δεν γίνεται σύγκριση μεταξύ τους. Ο Σβεντ είναι πληρέστερος του Λιθουανού. Έχει μεγαλύτερο ρεπερτόριο στην δημιουργία είναι πιο δύσκολο να τον μαρκάρεις είναι πιο αθλητής, και τετράγωνος σαν μυαλό. Παραμένει όμως η μόνη αξιόπιστη λύση για τους Ρώσους στον τομέα της δημιουργίας. Ο μόνος μαέστρος ικανός να διευθύνει την ορχήστρα.

Αν του πάρουμε την μπαγκέτα από τα χέρια τα πρώτα βιολιά θα φαλτσάρουν. Σε σύγκριση με τους Λιθουανούς υπερέχουν σε πολλούς τομείς. Έχουν περισσότερους παίκτες κλειδιά , περισσότερους παίκτες με αθλητικά προσόντα , μεγαλύτερο αριθμό συμμετοχών στο «4», εκεί που θα σημαδέψουν το παιχνίδι , μεγαλύτερο αριθμό προσώπων ικανών να σουτάρουν από την περιφέρεια, περισσότερους συνειδητοποιημένους εργάτες όπως οι αδελφοί Κουλάγκιν άξιοι συνεχιστές της παράδοσης των αδελφών Καραμαζόφ, ο Φριτζόν , ο Αντόνοβ , ο Ζουμπκοβ.

Και το κυριότερο! Έχουν μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο. Μπαίνουν-βγαίνουν δεν τελειώνουν. Οι πόντοι από τους…παγκίτες μέτρησαν πολύ για τους Ρώσους στις αναμετρήσεις που προηγήθηκαν. Τους σεβόμαστε, δεν τους φοβόμαστε. Αν πιάσουμε τις επιδόσεις του παιχνιδιού με την Λιθουανία , θα τους αγχώσουμε και εκεί θα μετρήσει η δημιουργία , τομέας στον οποίο υπερτερούμε.

Βάλτε χέρια πάνω στην μπάλα να μας νοιώσουν από το πρώτο δευτερόλεπτο, να καταλάβει ο Κουρμπάνοφ και ο κάθε Κουρμπάνοφ ότι ο αποκλεισμός της Λιθουανίας δεν ήταν έκπληξη και πως η μόνη έκπληξη μέχρι τώρα ήταν η απόδοση μας στην πρώτη φάση.