Για νίκη και όπου μας βγάλει

Νίκος Παπαδογιάννης Νίκος Παπαδογιάννης
Για νίκη και όπου μας βγάλει

bet365

O Nίκος Παπαδογιάννης έλαβε διαβεβαίωση από επίσημα χείλη, ότι η Εθνική απαρνήθηκε τη σκέψη της σκόπιμης ήττας.

Mόλις τελείωσε η συνέντευξη του Κώστα Μίσσα στην ΕΡΤ, όπου ως συνήθως ρωτήθηκε τα πάντα εκτός από τα σημαντικά και τα καίρια, έπιασα παράμερα τον Ομοσπονδιακό προπονητή για να του κάνω, μακριά από τα ανοιχτά μικρόφωνα την ερώτηση που έκαιγε.

Τι θα κάνει η Εθνική απόψε; Θα προσπαθήσει να κερδίσει το ματς ή θα «κρατήσει δυνάμεις» για αύριο, οπότε παίζει σε μια ζαριά την πρόκρισή της;

Διότι νιώθω εδώ στο Ελσίνκι ότι ξαναζούμε εποχές της δεκαετίας του ’70, όταν στοίχημα ήταν πάντοτε αλλά μια κάποια πρόκρισις. Ακόμα και στις κρισιμότερες στιγμές του χρυσού Εurobasket του 1987, ο αείμνηστος Συρίγος είπε, από συνήθεια, ότι ο τίμιος γίγαντας κρατούσε στα χέρια του όχι το χρυσό μετάλλιο, αλλά «την πρόκριση»…

Το τιμ των Ομοσπονδιακών προπονητών έχε μελετήσει με χαρτί, μολύβι και παλαιομοδίτικο κομπιουτεράκι τα σενάρια. Λέω «παλαιομοδίτικο», διότι χθες τα έλεγαν όλα λάθος.

Πίστευαν, και ελπίζω να μη το πιστεύουν ακόμη, ότι η Εθνική μπορεί να τερματίσει 4η ή και 2η κερδίζοντας τα δύο τελευταία παιχνίδια της (και συγκεκριμένες διαφορές), δίχως να χρειαστεί βοήθεια άλλων ομάδων.

Δεν ισχύει αυτό. Πρόκειται περί ανακρίβειας.

Χοντρικά, αυτό που θα πρέπει να θυμάται κανείς ότι με δύο νίκες της Ελλάδας και δύο νίκες της Γαλλίας, η Εθνική μας προσγειώνεται στην 3η θέση, αυτή που μάλλον φέρνει στον ορίζοντα τον μπαμπούλα της Ισπανίας.

Υπάρχουν αρκετοί αστερίσκοι, «εάν» και «εφ’ όσον», αλλά δεν θα σας ζαλίσω άλλο με τα σενάρια. Είναι, άλλωστε, για πολύ δυνατούς λύτες.

Ο Μίσσας ομολόγησε ότι η 4η θέση είναι η προτιμότερη, αλλά μου ξεκαθάρισε ότι η ομάδα θα παίξει για τη νίκη. Ελπίζω να μη του κακοφανεί που μεταφέρω εδώ την ιδιωτική μας συζήτηση. Είναι, άλλωστε, της μόδας.

«Η ομάδα χρειάζεται πάνω απ’ όλα να κάνει νίκες, για να πιστέψει στον εαυτό της και να βγάλει αντίδραση», μου είπε. Δεν σκοπεύει να ξεκουράσει βασικούς εν όψει Πολωνίας ούτε να δρομολογήσει ήττα σκοπιμότητας.

«Άλλωστε», μου θύμισε, «η ομάδα του 2010 κόντεψε να διαλυθεί επειδή έκατσε κι έχασε από τη Ρωσία». Δεν ήταν αυτή η μοναδική νάρκη στα θεμέλιά της, αλλά τέλος πάντων, αυτό είναι άλλης ώρας συζήτηση…

Η επιλογή της νίκης, της προσπάθειας για νίκη για να είμαι ακριβέστερος (αφού οι Φινλανδοί έχουν θαυμάσια ομάδα και 12.000 κόσμο στο πλευρό τους), υπαγορεύεται όχι από βαθμολογική σκοπιμότητα, αλλά από τα εύθραυστα ψυχολογικά δεδομένα της στιγμής.

Από τους ιθύνοντες θεωρείται πιο σημαντικό να ανεβάσει η ομάδα την αυτοεκτίμησή της, παρά να αναζητήσει βατά μονοπάτια προς την τετράδα του Εurobasket.

Και ας πέσει ηρωικά (και με θαυμάσιο άλλοθι, την υψηλή δυναμικότητα του αντιπάλου), εάν τυχόν νικήσει τους Ιταλογερμανούς και φτάσει στα προημιτελικά.

Στο κάτω κάτω, ουδείς βάζει το χέρι στη φωτιά ότι η Ισπανία θα νικήσει τους Κροάτες ή αντίστοιχα η Γαλλία τους Σλοβένους…

Όταν ρώτησα τον Μίσσα πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει τον πληθωρικό Μάρκανεν, του ξέφυγε ένα «ο Θεός βοηθός».

Το σχέδιο είναι να πέσει πάνω του ένας καμικάζι για να τον τραμπουκέψει λίγο, αφού είναι άγνωστο πώς αντιδρά ο μικρός σε «ινδιάνικη» αντιμετώπιση.

Μπορεί να πεισμώσει περισσότερο και να αφηνιάσει με καμιά 40άρα, μπορεί όμως και να κιοτέψει. Άλλωστε οι Φινλανδοί παίζουν ελλιπείς και δεν έχουν ιδιαίτερο βαθμολογικό κίνητρο.

Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο και ο Δημήτρης Αγραβάνης είναι υποψήφιοι για αυτόν τον ρόλο και δεν αποκλείεται να τον μοιραστούν στη διάρκεια του αγώνα.

Ελπίζεται ότι το «βαθμολογικά αδιάφορο» της βραδιάς θα βοηθήσει την Εθνική να αισθανθεί πιο σίγουρη και λιγότερο αγχωμένη.

Ο Μίσσας αποδίδει στην πίεση των ημερών και του αποτελέσματος ακόμα και τις κακές επιδόσεις στο τρίποντο (3/20 προχθές, αλλά 7/16 στη σχετική ξέγνοιαστη πρεμιέρα και 8/25 στο δεύτερο ματς).

Η Φινλανδία είναι η ίδια ομάδα που νίκησε το 2013 τη σχεδόν πλήρη Ελλάδα στο Κόπερ, αλλά με την εκκωφαντική προσθήκη του Μάρκανεν και των 12.000 φωνακλάδων της Χάρτβαλ Αρένα.

Εμείς είχαμε τότε Σπανούλη, Ζήση, Φώτση, Περπέρογλου, αλλά και το «αφάν γκατέ» της σημερινής ομάδας: Πρίντεζη, Σλούκα, Μπουρούση, Παπανικολάου. Και χάσαμε.

Παρεμπιπτόντως, πρόπερσι νικήσαμε τη Σλοβενία με χίλια ζόρια στο Ζάγκρεμπ, αλλά εμείς παίζαμε πληρέστατοι με Σπανούλη, Αντετοκούνμπο, Ζήση, Κουφό, ενώ αυτοί δεν είχαν ούτε Ντράγκιτς ούτε Ντόντσιτς ούτε Ράντολφ ούτε ...Κοκοσκόφ.

Εάν ζυγίσουμε τα δεδομένα με τον κυνισμό του μπακάλη, κακώς περιμέναμε κάτι παραπάνω από το προχθεσινό ματς. Αλλά δεν είναι το μπάσκετ μπακαλική.

Στο μεταξύ, ο θαυματουργός Λάουρι Μάρκανεν έκανε τους Φινλανδούς να αγαπήσουν ακόμα περισσότερο ένα άθλημα που ήδη αποκτούσε περίοπτη θέση στις προτιμήσεις της φίλαθλης κοινής γνώμης.

«Πας στους αγώνες βλέπω, καλή διασκέδαση», μου είπε το Σάββατο ο γείτονάς μου στο διαμέρισμα της οδού Hämeentie 70, μόλις με είδε να βγαίνω από την εξώπορτα με μπλούζα «GREECE».

Ούτε στην Ελλάδα δεν θα το’πιαναν με την πρώτη! Λίγες ώρες αργότερα, σε ένα μπαρ του Κάλλιο, εντόπισα φανέλα του Μάρκανεν μέσα σε κάδρο, από αυτά που συνήθως είναι ρεζερβέ για τους σταρ του χόκεϊ.

Κάλλιο αργά, παρά ποτέ, είπε ο φίλος που λατρεύει τα λογοπαίγνια. Το «Ντιρκάνεν», πάντως, πρόλαβα και το κατέθεσα για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.