Μην αδικείτε άλλο τους εαυτούς σας

Να έχεις πετύχει 87 πόντους με την Γαλλία και να χάσεις;;; Μόνο αν έχεις χάσει στον πόντο ή έχεις αυτοκτονήσει και πάλι αναρωτιέσαι αν επιτρέπεται!

Από τις ευκαιρίες που δεν αφήνεις να πάνε χαμένες. Έχεις φορτώσει αυτή την ομάδα με 87 πόντους παίζοντας 10 άντε 12 λεπτά μπάσκετ με το στανιό.

Το βλέπεις μια το βλέπεις δυο και μετά παίρνεις φόρα και χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Επιλέγεις μάλιστα ο τοίχος να είναι ζαγρέ για να την καταλάβεις, να την ακούσεις.

Το είχα γράψει μετά το παιχνίδι με την Ισλανδία στην πρεμιέρα. Με τους Γάλλους μετρά πρώτα η ΕΜΦΑΝΙΣΗ και μετά το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Να εμφανιστούμε έτοιμοι και αποφασισμένοι για το καλύτερο. Να βγάλουμε πείσμα , ψυχή , ενέργεια, αυτοπεποίθηση και αν είναι να έρθει το αποτέλεσμα , ας έρθει. Αν’ αυτού η παρουσία μας στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης ήταν λίαν επιεικώς αποκαρδιωτική.

Κανονικά με βάση την εικόνα στην πρεμιέρα βασικό μας μέλημα θα ήταν να περιορίσουμε τα νεκρά μας διαστήματα , αποκτώντας μεγαλύτερη διάρκεια και μείς εμφανιστήκαμε με νεκρό διάστημα τριών περιόδων!!! Για τρία δεκάλεπτα απλοί παρατηρητές! Φυσιολάτρες στο παρκέ!

Αδίκησαν τον εαυτό τους. Φάνηκαν για τρία δεκάλεπτα «παικτάκια» απέναντι σε μια Γαλλία που δεν είναι αχτύπητη, που δεν προκαλεί θαυμασμό και δέος όπως στο πρόσφατο παρελθόν. Αν τους κοιτούσαν στα μάτια από την αρχή και μάλιστα με άγριο τρόπο αποκλείεται να έχαναν!

Με ομάδες σαν αυτή την Γαλλία παίζεις αντρικό μπάσκετ. Της δίνεις από το πρώτο δευτερόλεπτο να καταλάβει ότι δεν θα περάσει καθόλου καλά. Παίζεις μπασκετικό ξύλο πουλάς μπασκετική μαγκιά, κατεβαίνεις στο παιχνίδι με θράσος.

Δεν είναι η συγκεκριμένη Γαλλία , σαν την Σερβία που θα της πουλήσεις μαγκιά και θα σου απαντήσει με τον ίδιο τρόπο. Ούτε Ισπανία που και σκληρά να παίξεις, θα σου πει, φίλε βρες άλλο τρόπο, αυτά δεν περνάνε.

Απέναντι σ’ αυτούς τους Γάλλους χωρά να είσαι σκληρός και θρασύς. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν κάναμε. Καθόμασταν και κοιτούσαμε. Σε όλες τις φάσεις είμαστε δεύτεροι. Δεν έχουμε κάνει χρήση των φάουλ, έχουμε δεχθεί στο πρώτο μέρος 5 γκολ φάουλ αντί να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι στην σημερινή παράσταση εκτάκτως ,μπάλα και παίκτης μαζί δεν περνάνε ότι και αν γίνει!

Αν δεν τους ταράξεις τα χέρια μαρκάροντας πάνω στην μπάλα χωρίς αύριο , αν δεν πονέσουν τα πλευρά τους στις προσπάθειες να βγούν από τα σκριν , αν δεν νιώσουν σε κάθε προσωπική επαφή την αναπνοή τους αντιπάλου στο σβέρκο τους ,αν δεν ακούν το τρίξιμο από τα παπούτσια του αντιπάλου στο παρκέ ακόμα και όταν πάνε στην …τουαλέτα τότε μέχρι και ο Λοβέρν θα αναγορευτεί σε παικταρά με τους 21 πόντους στο ενεργητικό του και ο Λαμπαϊρί θα καμαρώνει και ο Φουρνιέ θα αναρωτιέται γιατί δεν ασχολείται μαζί του ολόκληρο το ΝΒΑ.

Δεν πίστευα ποτέ ότι η Εθνική Γαλλίας είναι μόνο ο γερό Ντιό , ο πολύς Ντε Κολό μαζί με τον Ερτέλ. Είναι ομάδα αθλητική ,όλοι πηδάνε και τρέχουν σαν ληστές, στο παιχνίδι τους έχουν πολλές παραλλαγές και αποχρώσεις.

Αλλά ακριβώς γι’ αυτό σ’αυτά τα παιχνίδια με ποιοτικούς αντιπάλους, αλλά επ’ ουδενί αχτύπητους ΥΠΟΧΡΕΟΥΣΑΙ να βγάλεις στο παρκέ μπασκετικό εγωϊσμό.

Να το πάρεις προσωπικά. Να το πεις και να το πιστέψεις γιατί δεν είναι μακριά από την αλήθεια, ότι δεν είναι καλύτεροι από εμάς ρε μάγκα και ήρθε η στιγμή να το αποδείξουμε. Να το πεις να το ξαναπείς να σου γίνει έμμονη ιδέα. Και όσοι δίπλα σου δυσκολεύονται ενδεχομένως να το καταλάβουν και μόνο ότι θα σε δουν να το πιστεύεις εσύ και πως τα ματιά σου βγάζουν σπίθες, τότε μοιραία θα σε ακολουθήσουν. Έτσι συμβαίνει με τις ομάδες κατ’ αυτό τον τρόπο φτάνουν ψηλά. Όταν δεν επιτρέπουν σε κανένα να θίξει τον μπασκετικό τους εγωϊσμό!

Αντί λοιπόν να το πάρουμε προσωπικά από το τζάμπολ , κλείσαμε το πρώτο μέρος με την καμπούρα μας φορτωμένη με 55 πόντους , χάσαμε όλες τις προσωπικές μονομαχίες , δεν κερδίσαμε ούτε μία , μέχρι την τέταρτη περίοδο. Κι όταν συνειδητοποιήσαμε το εις βάρος μας «έγκλημα» δεν είχαμε τον απαιτούμενο χρόνο να αποκαταστήσουμε την τάξη.

Γιατί κυρίως στις προσωπικές μονομαχίες παίχθηκε το παιχνίδι , γιατί στις προσωπικές κόντρες κρίθηκε το αποτέλεσμα.

Κοιτάζω, ξανακοιτάζω το τελικό σκορ και δεν το πιστεύω. Δεν είναι λίγοι διάβολε οι 87 πόντοι. Αν μάλιστα αφαιρέσεις από τους Γάλλους τους πόντους που πήραν από τις τεχνικές ποινές τότε είναι αδύνατον να μην σκεφτείς ότι αν η αφύπνιση γινόταν από την έναρξη του δεύτερου μισού διόλου απίθανο να προσθέταμε άλλη μια ιστορική ανατροπή στο ενεργητικό μας.

Η εμφάνιση της τελευταίας περιόδου με κρατά αισιόδοξο. Με μια προϋπόθεση.Να μην ΑΔΙΚΗΣΟΥΝ άλλη φορά τους εαυτούς τους. Να ΣΕΒΑΣΤΟΥΝ επιτέλους την ιστορία τους την διαδρομή τους.Και μετά να ΣΕΒΑΣΤΟΥΝ τους προπονητές τους αλλά και τους πολλούς που πιστεύουν στις ικανότητές τους.