To σουβλάκι είναι δύσπεπτο

Στο ημίχρονο, το ομολογώ, φοβόμουν ότι θα χάναμε. Οι διεθνείς έφυγαν από τα αποδυτήρια με τα κεφάλια κατεβασμένα και με τα βλέμματα χαμηλωμένα, ανήμποροι να εξηγήσουν πώς και γιατί τους ζόριζε ένας αντίπαλος που έχανε τα ριμπάουντ με 25-10.

«Αργά ή γρήγορα η διαφορά ποιότητας θα φανεί στο γήπεδο και το ματσάκι θα καθαρίσει εύκολα», είπα στο live σχόλιο που βγάλαμε από τη σελίδα μας στο Facebook στην ανάπαυλα. Ήταν όμως περισσότερο ευσεβής πόθος, παρά πρόβλεψη.

Οι Ισλανδοί έμοιαζαν αποφασισμένοι να ολοκληρώσουν το θαύμα και να εκστασιάσουν τους 1000 φιλάθλους που κουβαλήθηκαν από τη χώρα των ηφαιστείων.

Τελικά, έκαψε τους ίδιους η λάβα. Ναι, η διαφορά ποιότητας και πείρας υπήρξε τελικά εμφανής. Δεν είναι μικρό πράγμα, να κερδίζεις με 29 πόντους έναν αγώνα που περιείχε δέκα λεπτά αποκρουστικής απόδοσης.

Η Εθνική πήρε το, εκ των ων ουκ άνευ, δίποντο και ταυτόχρονα έβαλε στον χαρτοφύλακά της άφθονη τροφή για σκέψη.

Αλλά όχι μπακαλιαράκι με σκορδαλιά. Η μυρωδιά του σκόρδου είναι από το ελληνικό τζατζίκι.

Το ηθικό δίδαγμα της πρεμιέρας ήταν ότι αυτή η Εθνική Ελλάδας, σωματικά και πνευματικά ανέτοιμη όπως είναι σήμερα, δεν μπορεί να κερδίσει κανέναν μόνο με τη φανέλα και με το βλέμμα.

Χρειάζεται 40 λεπτά αυτοσυγκέντρωσης και μεθοδικότητας, ώστε να καμουφλάρει τις αδυναμίες της. Όταν έχασε για λίγο το μυαλό της, έχασε επίσης τα αυγά, τα πασχάλια και τα καλάθια.

Τα ξανθά παιδιά από τον βορρά έκαναν σερί 17-1 και επέστρεψαν ξένοιαστα από το -19. Οι δικοί μας βιάστηκαν να σβήσουν τις μηχανές μετά το 29-10, με ευθύνη κυρίως των εφεδρικών, και απειλήθηκαν με μνημειώδες στραπάτσο.

Το πρόσωπο στο οποίο καθρεφτίστηκε το αλλοπρόσαλλο πρώτο ημίχρονο ήταν αυτό του αινιγμαιτκού Νίκου Παππά.

Καταπληκτικός στο ξεκίνημα αλλά αρνητικός στη συνέχεια, έδωσε ώθηση στην Εθνική με 11 γρήγορους πόντους και της την ξαναπήρε πίσω με παρορμητικούς αυτοσχεδιασμούς, μέχρι που ζήτησε μόνος του αλλαγή.

Όταν επέστρεψε, στο β' ημίχρονο, είχε βρει και πάλι τον καλό εαυτό του. Επιβραβεύτηκε με μία ωραιότατη 20άρα, στο ντεμπούτο του σε μεγάλη διοργάνωση Ανδρών.

Η ελληνική ομάδα τάισε επίμονα τους Μπουρούση, Πρίντεζη, Παπανικολάου αλλά οι ημίψηλοι Ισλανδοί το περίμεναν. Όλοι οι αντίπαλοι, άλλωστε, με παρόμοιο σχέδιο κατεβαίνουν.

Με τα πόδια εξαρχής δυσκίνητα και το μυαλό να θολώνει μέσα σε ένα δάσος από χλωμά χέρια, οι Έλληνες ψηλοί μοίρασαν πάσες στο πουθενά και έχασαν λέι-απ. Λίγο λίγο, όμως, επιβεβαίωσαν την υπεροχή τους.

Η βασική frontline της Εθνικής μέτρησε συνολικά 12 λάθη, αλλά και 8 ασίστ και 34 πόντους και 11 κερδισμένα φάουλ. Εκεί χτίστηκε η ελληνική κυριαρχία, στο low post. Στο μαλακό υπογάστριο της αντίπαλης άμυνας.

Χρειάστηκε βέβαια η πολύτιμη συμβολή του Θανάση Αντετοκούνμπο για να φτάσει η ελληνική ομάδα σε ταχύτητες πρωτόγνωρες για τους Ισλανδούς.

Ο αδελφός του Γιάννη, αυτός που «παίζει με μέσο στην Εθνική» ντε, ήταν ο κορυφαίος όλων, με 9 πόντους, 4 ριμπάουντ, 2 τάπες, 2 κλεψίματα, 2 ασίστ, αλλά και 5 χρήσιμα φάουλ, σε 15 λεπτά συμμετοχής.

Όλο και κάποιοι από τους ανυποψίαστους Ισλανδούς στις εξέδρες θα τον μπέρδεψαν με τον Γιάννη! Πού να ξέρουν οι άνθρωποι, τη διαφορά μεταξύ Giannis και Thanassis.

Το πιο ωραίο, όμως, το είπε ο σχολιαστής του επίσημου καναλιού της FIBA: «Εάν ψάξει κανείς στο λεξικό του μπάσκετ τον ορισμό του impact player, θα αντικρύσει το χαμογελαστό πρόσωπο αυτού του παιδιού».

Πρόσθεσε και ο ίδιος ο Θανάσης ένα ωραίο: «Οφείλουμε να παίζουμε σε κάθε ματς όπως με το πείσμα και την αισιοδοξία των Ισλανδών. Να ξεκινάμε σαν να είμαστε εμείς η χειρότερη ομάδα του Ομίλου».

Πάει να πει, με ταπεινοφροσύνη και τίμιο ιδρώτα. Δεν γίνεται αλλιώς.

Τα πολλά «γκολ-φάουλ» που έδωσε η Εθνική στους Ισλανδούς, ακόμα και σε προσπάθειες για τρίποντο, καθώς και τα δύο αντιαθλητικά στα οποία υπέπεσε και οι 32 βολές των Ισλανδών, δείχνουν μάλλον βαριά ποδάρια παρά κάτι πιο δυσοίωνο.

Είναι ένα ελάττωμα που ελπίζω ότι θα διορθωθεί με το πέρασμα των ημερών, αφού άλλωστε υπάρχει αρκετό βάθος στον πάγκο. Σήμερα πάτησαν παρκέ και οι 12 παίκτες, ενώ ουδείς ξεπέρασε τα 27 λεπτά συμμετοχής.

Οι καλοί οιωνοί της πρεμιέρας δεν είναι πολλοί, αλλά θα πρέπει να σημειωθεί το ικανοποιητικότατο 7/16 τρίποντα με έξι διαφορετικούς σκόρερς από τα 6μ75, παράγωγο της καλής κυκλοφορίας της μπάλας.

Τα 20 λάθη είναι απογοητευτική σούμα, αλλά συνοδεύονται και από 12 κλεψίματα. Συνολικά, η άμυνα πήρε αρκετά καλό βαθμό και έδωσε τις λύσεις όταν ο αντίπαλος προσπάθησε να σηκώσει κεφάλι.

Το β’ ημίχρονο (με αφετηρία το 37-33) ξεκίνησε με ελληνικό σερί 14-2, στο οποίο η Ισλανδία έμεινε ένα πεντάλεπτο χωρίς καλάθι εντός παιδιάς. Τότε τελείωσε η σεμνή τελετή.

Πλέον, η Εθνική μετράει 9 συνεχόμενες νικηφόρες πρεμιέρες σε επίσημες διοργανώσεις, αρχής γενομένης από το μακρινό 2009. Έχει μάλιστα μέση διαφορά +24,1 πόντους.

Την περιμένουν, το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, εδώ στο Ελσίνκι, δύο απανωτά ντέρμπι με Γαλλία και Σλοβενία. Θα χρειαστεί να βελτιωθεί αισθητά για να νικήσει οποιονδήποτε από δαύτους.

Ωστόσο, το 90-61 επί των Ισλανδών θύμισε σε εαυτήν και αλλήλους ότι το ελληνικό σουβλάκι πέφτει κάπως δύσπεπτο σε όποιον το μπερδέψει με ωμό μπακαλιάρο του Αρκτικού Κύκλου.