Μη χάσουμε το μέτρο

Τα πρώτα φιλικά της προετοιμασίας, ειδικά όταν δίνονται εντός έδρας και ιδιαίτερα με ομάδες χαμηλότερης δυναμικότητας, πρέπει να αξιολογούνται με ιδιαίτερη προσοχή. Ειδικά από τους φιλάθλους. Πρώτον γιατί δεν ξέρουν τί έχει στο μυαλό του ο προπονητής και δεύτερον γιατί αυτά που θα δουν , σε ματς χωρίς ιδιαίτερη πίεση, είναι πιο πιθανό να τους οδηγήσουν σε βιαστικά και ,πιθανότατα, λανθασμένα συμπεράσματα.

Θυμηθείτε πόσο μεγάλη ήταν η απομυθοποίηση των αποτελεσμάτων των πρώτων φιλικών προετοιμασίας των μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων, όταν άρχισαν να τα μεταδίδουν ζωντανά τα συνδρομητικά κανάλια. Ήταν, ίσως, το μεγαλύτερο “χτύπημα”- ανάμεσα στα τόσα- που δέχθηκαν οι εφημερίδες, οι οποίες δεν είχαν πλέον το περιθώριο να παραποιήσουν την πραγματικότητα με τα καθιερωμένα και επικού πνεύματος οχτάστηλα, μέσα από τα οποία προσπαθούσαν να πείσουν τον αναγνώστη, ότι η ομάδα “...έκρυψε την μπάλα”, αποκρύπτοντας ότι οι περισσότεροι παίκτες των απέναντι, μετρούσαν το χρόνο που έκαναν να τρέξουν τα 100 μέτρα με ....ημερολόγιο.

Υπό αυτή την έννοια, το μεγαλύτερο όφελος που προέκυψε μετά τις άνετες νίκες της Εθνικής επί της Ρουμανίας και της Μεγάλης Βρετανίας, ήταν κυρίως η ανανέωση των όρκων αιώνιας πίστης και αφοσίωσης με το φίλαθλο κοινό και συνεπώς η θετική ενέργεια που εισέπραξε από τους Πατρινούς, οι οποίοι στη προκειμένη περίπτωση ήταν οι τυχεροί της υπόθεσης.

Εκτός των άλλων , ήταν και η απουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο, δηλαδή του παίκτη ο οποίος δεν ξέρουμε αν θα είναι ο ηγέτης, αλλά σίγουρα θα είναι ο σταρ της φετινής προσπάθειας. Και συνεπώς αυτός που με την παρουσία του θα καθορίσει τις εσωτερικές ισορροπίες και την διαμόρφωση του κέντρου βάρους , βάσει του οποίου, η θεωρητικά πιο πλήρης και φιλόδοξη Εθνική των τελευταίων χρόνων, θα πορευτεί προς το μεγάλο ραντεβού που έχει μπροστά της. Εξάλλου, είναι πολύ φυσικό, αυτή τη στιγμή, η κάθε ομάδα να βρίσκεται σε μια διαδικασία εσωτερικής διεργασίας , από την οποία θα προκύψει η τελική της μορφή και ο χαρακτήρας της.

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, το μεγάλο πλεονέκτημα αυτής της ομάδας που προετοιμάζεται υπό τον Κώστα Μίσσα, είναι ότι έχει επτά χρόνια να ανέβει στο βάθρο, ή εν πάση περιπτώσει να διακριθεί. Συνεπώς δεν έχει δικαίωμα επ' ουδενί να εμφανιστεί ψηλωμένη στο Ελσίνκι και μετά ,πρώτα ο Θεός, στην Κωνσταντινούπολη, ακόμη κι αν ολοκληρώσει τον κύκλο των φιλικών , που ακολουθούν σε Βελιγράδι, Λονδίνο και “Ακρόπολις”, μόνο με νίκες. Μη ξεχνάμε ότι τα τελευταία χρόνια πόσο ενθουσιώδης εμφανιζόταν και πόσο ανέτοιμη εμφανιζόταν στο κρίσιμο νοκ- άουτ.

Για να μην αρχίζουμε λοιπόν να αραδιάζουμε πλεονεκτήματα, γιατί η ομάδα αυτή έχει πολλά, καλό θα ήταν να εστιάσουμε στα προβληματάκια που προέκυψαν, σε δυο ματς που νίκησαν δια περιπάτου και τους Ρουμάνους και τους Βρετανούς. Εννοείται ότι μπορείτε να διαφωνήσετε, αλλά στο δικό μου το μυαλό, η εμφανής αδυναμία που παρουσιάστηκε στο αμυντικό ριμπάουντ κόντρα στους αθλητικούς Άγγλους (μάζεψαν 18 επιθετικά) και το οποίο συμμαζεύτηκε μόνο όταν μπήκε στο “τέσσερα” ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, ήταν πταίσμα μπροστά στην τάση επιδειξιομανίας που παρουσιάστηκε την προηγούμενη μέρα, μόλις οι διεθνείς μας διαπίστωσαν ότι οι Ρουμάνοι ....δεν μπορούσαν. Υπήρξαν στιγμές που χάθηκε το μέτρο και φαινόταν ότι δεν ήταν και λίγοι εκείνοι που επεδίωξαν να κάνουν εξεζητημένα πράγματα που άρμοζαν περισσότερο σε ματς επίδειξης των “Χάρλεμ Γκλομπτρότερς” και λιγότερο σε αγώνα προετοιμασίας.

Το καλό είναι ότι τα φιλικά που έρχονται, ειδικά στο Βελιγράδι και στο Λονδίνο θα είναι πολύ πιο δύσκολα και πολύ πιο χρήσιμα ακόμη κι από εκείνα του “Ακρόπολις” . Πάντα τα εκτός έδρας παιχνίδια συμβάλλουν σε μεγαλύτερο ποσοστό στην διαδικασία σκληραγώγησής. Όπως έχει αποδείξει η ιστορία, πιο σημαντικό σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν είναι πώς παίζει μια ομάδα όταν δεν νιώθει καλά και βολικά, αλλά το αντίθετο: όταν όλες οι παράμετροι (και της διαιτησίας συμπεριλαμβανομένης) στρέφονται εναντίον της.

Τα δε τεχνικά κομμάτια και τις επιμέρους σκέψεις που φαίνεται ότι προσπαθεί να υλοποιήσει ο Κώστας Μίσσας και το επιτελείο του, έχουμε χρόνο να τα συζητήσουμε μέχρι τις 31 του μήνα, που ξεκινάει η ώρα της αλήθειας. Πάντως μια πρώτη αίσθηση είναι ότι ο Γιώργος Παπαγιάννης έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο και προσθέτει έναν καθοριστικό τρίτο πόλο απειλής από το "ζωγραφιστό", μετά τον Μπουρούση και τον Πρίντεζη και ότι θα χρειαστεί μεγάλη έμφαση στην λεπτομέρεια της αντιμετώπισης των “pick and roll” που σημαδεύουν Μπουρούση και Παπαγιάννη, οι οποίοι λόγω σωματοδομής είναι υποχρεωμένοι να μένουν πίσω κι αυτή είναι μια κρίσιμη κατάσταση την οποία μπορεί να αξιοποιήσει στο έπακρο ένας αντίπαλος περιφερειακός που μπορεί να εκτελέσει αποτελεσματικά μετά από ντρίπλα.Αλλά και γι αυτή την περίπτωση φάνηκε ότι υπάρχει αντίδοτο, με τον Πρίντεζη, τον Αγραβάνη ή ακόμη και τον Γιάννη στο "πέντε" να μπορούν να επιδοθούν σε δυναμικότερες αντιμετωπίσεις αν παραστεί ανάγκη.