Η εποχή των ιδιοκτητών

Καθημερινά ειδικά στοιχήματα (21+).

Πριν πολλά χρόνια, ένας παλιός πρόεδρος του Άρη, (μου) είχε πει ότι «το καλοκαίρι είναι η εποχή των ιδιοκτητών γιατί οι επόμενες τρεις (εποχές) ανήκουν στους παίκτες». Δεν είχε άδικο υπό την έννοια ότι η δυναμική ενός ιδιοκτήτη φαίνεται στο διάστημα που ο υδράργυρος εκτοξεύεται, αναλόγως των χρημάτων που διαθέτει. Τον υπόλοιπο χρόνο καλείται να επιβεβαιώσει τη δυναμική του. Εδώ και πολλά χρόνια βέβαια ο επαγγελματικός αθλητισμός πέρασε στα χέρια διαχειριστών και golden boy’s – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – οι οποίοι (ενδεχομένως) να κάνουν και την… καλή τους.

Στα δύο δημοφιλή ομαδικά αθλήματα ο Άρης έχει χρηματοδότες οι οποίοι βρίσκονται σε καθεστώς αμφισβήτησης. Γιατί άπαντες κρίνουν βάσει αποτελέσματος και οι λεπτομέρειες ελάχιστους ενδιαφέρουν.

Στην περίπτωση του Θόδωρου Καρυπίδη, στην τελευταία συνέντευξή του, επανέλαβε το ύψος των χρημάτων που έβαλε στην ΠΑΕ διότι θεωρεί ότι η γενική εντύπωση τον αδικεί δεδομένου μάλιστα ότι – στο… γενικό κάδρο – δεν υπάρχει άλλος επιχειρηματίας που να έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για την ΠΑΕ. Δεν έχει άδικο καθώς στο διάστημα της παρουσίας του στον Άρη δεν έχει προκύψει ρεαλιστική (επενδυτική) λύση. Ενδεχομένως να εμφανιστεί και να παρουσιαστεί τον Αύγουστο καθώς ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ μίλησε για Γερμανούς επιχειρηματίες που ίσως έρθουν τον Αύγουστο.

Οι προθέσεις του Καρυπίδη δεν αμφισβητούνται, το πρόβλημα έχει να κάνει με τον τομέα της αποτελεσματικότητας. Στην τελευταία του επίσημη τοποθέτηση ουσιαστικά εστίασε σε δύο πράγματα. Στην ελάχιστη ανταπόκριση των παικτών στις απαιτήσεις και δεύτερον, στην αδυναμία του Άρη σε παρασκηνιακό επίπεδο. Και στους δύο παράγοντες, ο ίδιος έχει συμμετοχή. Σε κάθε περίπτωση όμως, η διαρκής μεμψιμοιρία για το τι έγινε, τι έπρεπε να γίνει και οι έντονες δηλώσεις για το τι θα γίνει, μάλλον δεν ωφελούν κανέναν και κυρίως τον ίδιο.

Τραβάς μια γραμμή, αναλαμβάνεις το μερίδιο των ευθυνών που σου αναλογουν (σ. σ. γιατί οι ευθύνες δεν ανήκουν μόνο στον Καρυπίδη) και συνεχίζεις περήφανα και με το κεφάλι ψηλά. Αλλάζεις το πλάνο σου (όπως έκανες με την πρόσληψη Μυροφορίδη και τον τρόπο στελέχωσης της ομάδας) κι ελπίζεις. Τα υπόλοιπα δεν είναι απαραίτητα. Κι επίσης, αναζητείς τρόπο για να ενεργοποιήσεις τη μεγαλύτερη δύναμη του Άρη, δηλαδή τους φιλάθλους του.

Πάμε στον Νίκο Λάσκαρη. Πλέον δεν είναι απαραίτητο να επαναλάβουμε αυτά που σημειώνουμε εδώ και καιρό καθώς και ο τελευταίος φίλος του Άρη αντιλήφθηκε το μέγεθος του προβλήματος. Ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ είναι ενήμερος για ένα σχέδιο εξόδου της ομάδας από την κρίση, δεδομένης της ύπαρξης προβλήματος ρευστότητας και της τωρινής αδυναμίας (του κ. Λάσκαρη) να το επιλύσει.

Αυτή τη στιγμή ο Άρης δεν χρειάζεται αφορισμούς και πινγκ πονγκ ευθυνών, αλλά συνεργασία μεταξύ των ανθρώπων που βρέθηκαν στο χθεσινό διοικητικό συμβούλιο συμπεριλαμβανομένου και του Νίκου Λάσκαρη ο οποίος μίλησε μέσω skype. Το σχέδιο εξόδου της ΚΑΕ από την κρίση δεν περιλαμβάνει την αφαίμαξη του Νίκου Λάσκαρη, όπως κακώς διαρρέεται από ανθρώπους που δηλητηρίασαν τη σκέψη του μεγαλομετόχου, αλλά παροχή βοήθειας έναντι εγγυήσεων (από ανθρώπους που ουδέποτε έχουν δραστηριοποιηθεί παραγοντικά στην ΚΑΕ) και διαχείρισης της καθημερινότητας της ομάδας, έως ότου ο ιδιοκτήτης πατήσει γερά στα πόδια του.

Κάποια στιγμή, ο Άρης θα πρέπει να πάψει να είναι χώρος… ξεκαθαρίσματος λογαριασμών και έκφρασης αντιπαθειών. Σε τελική ανάλυση δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Ήδη απλώνεται η δυσαρέσκεια του κόσμου του οποίου οι προσδοκίες ήταν πολύ υψηλότερες, γι’ αυτόν τον λόγο (δικαιολογημένα) δυσκολεύεται να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα. Ενδεχομένως σε 3-4 μήνες η κατάσταση να επανέλθει στα επίπεδα στα οποία θα ήθελαν όλοι. Αυτή τη στιγμή όμως ο υποθετικός λόγος είναι ο πιο ακατάλληλος, δεν ωφελεί κανέναν και κυρίως τον Άρη που χρειάζεται άμεση λύση.