Ο εργάτης με τ’ όνομα

Γρήγορο Στοίχημα σε Καλύτερες Αποδόσεις, Άμεσες Αναλήψεις (21+)!

Η περίπτωση του Θανάση Αντεντοκούνμπο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον, το οποίο εκπορεύεται από το συνδυασμό της δικής του μπασκετικής ταυτότητας με το όνομα που έχει φτιάξει ο αδελφός του, ο Γιάννης, στο ΝΒΑ.

Υπό μία έννοια, θα έλεγε κανείς ότι ο Θανάσης, ο μεγαλύτερος αδελφός, μπορεί και να είναι ο αδικημένος της υπόθεσης. Τον αδικεί το γεγονός ότι αυτόματα οι περισσότεροι προσπαθούν να τον συγκρίνουν, χρησιμοποιώντας ως μέτρο σύγκρισης τον αδελφό του. Σπάνια τον εξετάζουν ως μια αυθύπαρκτη οντότητα με συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά, μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνονται πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Όπως δηλαδή θα συνέβαινε με οποιονδήποτε άλλο παίκτη που κυκλοφορεί στην πιάτσα.

Αν αφαιρέσουμε λοιπόν τον αυτόματο ντόρο που προκαλεί το άκουσμα του επιθέτου του και όλες τς περικοκλάδες που έχουν σχέση με αυτό (marketing, ενδιαφέρον MME), θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι ο Παναθηναϊκός έκανε μια πολύ σοβαρή και ουσιαστική κίνηση. Πήρε έναν παίκτη ο οποίος μπορεί να του φανεί πάρα πολύ χρήσιμος κι ας είναι λίγο δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς, εκ πρώτης όψεως. Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι είναι Έλληνας, αυτόματα μετατρέπεται σε προσθήκη κομβικής σημασίας.

Ανεξάρτητα από τα τεχνικά χαρακτηριστικά, είμαι από εκείνους που εκτιμώ πολύ τους παίκτες που έχουν την ικανότητα να κερδίζουν έξτρα κατοχές. Δηλαδή μικρές ή μεγάλες μάχες, οι οποίες στο τέλος του παιχνιδιού μπορούν να αποδειχθούν καθοριστικές. Σε οποιοδήποτε επίπεδο. Ε, λοιπόν ο Θανάσης είναι ένας από αυτούς. Σε αυτόν τον τομέα έχει κάτι από Κρις Σίγνκλετον. Ειδικά αν χαθεί ο Αμερικανός, είναι από τους λίγους που μπορούν να τον θυμίσουν στον τρόπο που διεκδικεί τη μπάλα στον αέρα ή με βουτιά στο παρκέ.

Ξεκινώντας από την νοοτροπία του, που φαίνεται όχι μόνο από τον τρόπο που παλεύει πάνω στο παρκέ, αλλά και από τη στάση του όταν κάθεται στον πάγκο, ο Θανάσης είναι μια από τις περιπτώσεις που ο κάθε προπονητής χαίρεται να συνεργάζεται μαζί του. Ξέρει ότι έχει στα χέρια του έναν παίκτη που ζει το παιχνίδι, συμπαραστέκεται και ενθαρρύνει τους συμπαίκτες του και συνεπώς είναι πάντα έτοιμος και ζεστός να μπει για να δώσει το 110% αυτών που έχει μέσα του. Σπάνια θα τον δεις σκεπτικό ή μουτρωμένο την ώρα της του ματς. Το τι μπορεί να κάνει όταν μένει μόνος του, είναι ... άλλου παπά ευαγγέλιο.

Αποτελεί ανεξάντλητη πηγή ενέργειας. Μεγάλη υπόθεση για το μπάσκετ με την μορφή που έχει πάρει τα τελευταία χρόνια, της αθλητικότητας και της ταχύτητας. Σε ματς που θα έχουν physical χαρακτήρα μπορεί να διαδραματίσει βασικό ρόλο στην έκβασή τους. Σε εκείνα που θα πάνε στα σουτ και την τεχνική, ίσως όχι.

Το βασικό του χαρακτηριστικό, είναι η δύναμη με τον οποία βάζει το σώμα του. Και στην άμυνα και στην επίθεση. Ειδικά στην άμυνα, ο προσωπικός του αντίπαλος τον νιώθει και με το παραπάνω. Επίσης θα τον βρει μπροστά του όποιος αντίπαλος περάσει τον παίκτη του ξεκινήσει drive. Ο Θανάσης, συμμετέχει με προθυμία ακόμη και σε φάσεις που δεν είναι δικές του και πηγαίνει με ορμή στις βοήθειες για να κλείσει τρύπες. Όσο βρίσκεται "εκεί" και μπορεί να εμπλακεί, κανείς από τους απέναντι δεν θα νιώσει την αυτοπεποίθηση που προσφέρει ένα άνετο lay up. Αυτός είναι άλλωστε ένας λόγος που σε πολλά παιχνίδια βρίσκεται φορτωμένος με φάουλ, αλλά με την ικανοποίηση ότι έχει προφυλάξει την ομάδα του από σίγουρα καλάθια. Όταν η ομάδα αμύνεται με αλλαγές στα σκριν είναι "λίρα εκατό" γιατί μπορεί να χαμηλώσει και να αμυνθεί σε περιφερειακό, με την ίδια επίδοση που μπορεί να ακολουθήσει ψηλότερο. Επίσης είναι πάντα εκεί στη διεκδίκηση των αμυντικών ριμπάουντ.

Η βασική θέση του είναι το "τρία", αλλά τα προσόντα του τον στέλνουν άνετα και στο "τέσσερα" . Στη επίθεση, είναι ένας "οff ball" παίκτης, δηλαδή εξαρτάται από τους παίκτες που έχουν την μπάλα και αποφασίζουν. Δεν είναι πολύ αποτελεσματικός στο "two men game". Με δεδομένο ότι το μακρινό σουτ δεν είναι το φόρτε του , είναι κρίσιμο να βρίσκεται σε πεντάδες στις οποίες κάποιοι άλλοι καλύπτουν αυτό το κεφάλαιο. Γι αυτό είναι διαρκώς έτοιμος να κόψει για να πάρει πάσα, ή να ορμήσει για το επιθετικό ριμπάουντ, αφού δεν έχει λόγο να βρίσκεται ακροβολισμένος στις γωνίες. Κερδίζει πολλά περισσότερα (ριμπάουντ) από εκείνα που διεκδικεί όταν οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ του.

Όλα αυτά τα στοιχεία, φιλοτεχνούν το πορτραίτο ενός αξιόπιστου ρολίστα. Γι αυτό και η αξιοποίησή του είναι κυρίως θέμα τακτικής, δηλαδή προπονητή. Φυσικά δεν μπορεί κανείς να τον χαρακτηρίσει "υπερόπλο", όμως στο δικό μου μάτι, είναι μια "τίμια" περίπτωση παίκτη ο οποίος θα μπορούσε να έχει μια θέση στην 12άδα, των περισσότερων από τις 16 ομάδες της Euroleague.

Παρεμπιπτόντως, στο είχε μεγάλο μερίδιο στην περσινή συμμετοχή της Ανδόρας στα playoffs της ACB και καθοριστική συμβολή στο μπλοκάρισμα της γεμάτης από αθλητικούς ψηλούς, Ρεάλ Μαδρίτης, στα περισσότερα παιχνίδια που συναντήθηκαν. Θυμάμαι καλά πως η Ανδόρα ουσιαστικά είχε νικήσει την «βασίλισσα» στον προημιτελικό του "Copa del Rey” στην Βιτόρια, αλλά οι διαιτητές, με το έτσι θέλω (ακύρωσαν κανονικό καλάθι του Σερμαντίνι και δεν έδωσαν μπρος –πίσω στον Γιούλ) της άρπαξαν την πρόκριση την έδωσαν στους Καστιγιάνους , οι οποίοι τελικά προχώρησαν και με τα χίλια ζόρια κατέκτησαν το μοναδικό τρόπαιο τους για την περσινή σεζόν. Ωστόσο, είναι δύσκολο, στην Ισπανία όπου ο ρυθμός και το επιθετικό ταλέντο βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, να αξιολογηθεί , όσο του αρμόζει, η αξία και η προσφορά ενός τέτοιου τύπου εργάτη.