Η επένδυση του Γιαννάκη

Καθημερινά ειδικά στοιχήματα (21+).

Στις πρώτες ημέρες μιας σχέσης το συναίσθημα έχει κυρίαρχο ρόλο αλλά στην πάροδο του χρόνου επικρατεί η λογική. Στη συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια, ο Παναγιώτης Γιαννάκης πήρε μια απόφαση βυθίζοντας το μυαλό του και στις δύο δεξαμενές. Γιατί αν το έκανε καθοδηγούμενος από το συναίσθημα, σίγουρα στο διάστημα των 3½ μηνών αναμονής θα είχε αναθεωρήσει, πράγμα που προφανώς δείχνει ότι αυτή η απόφαση εμπεριέχει λογική.

Πολλοί αναρωτιούνται τους λόγους της θετικής ανταπόκρισης του Παναγιώτη Γιαννάκη βάζοντας στην εξίσωση την πραγματική κατάσταση του Άρη, μακριά από υποσχέσεις και δεσμεύσεις που κινούνται στα όρια του επικίνδυνου. Κι όμως η απάντηση είναι απλή, τόσο απλή που συνήθως υποβαθμίζεται από τον πολυεπίπεδο ανθρώπινο νου. Ο Γιαννάκης ανέλαβε τον Άρη γιατί το ήθελε όσο τίποτε άλλο.

Πριν την τελική συνάντηση των δύο πλευρών σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, ο «Δράκος» είχε δέκα λόγους για να ρίξει άκυρο και να αποφύγει μια επένδυση η οποία σίγουρα είναι μεγαλύτερη από αυτή που θα κάνει ο Νίκος Λάσκαρης. Διότι για τον ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Άρης αυτή τη στιγμή ο Γιαννάκης αποτελεί την τέλεια επικοινωνιακή ασπίδα, πέραν της πίστης του για τη ικανότητα του τελευταίου. Αυτή η συμφωνία στέλνει μήνυμα προθέσεων και ταυτόχρονα του προσφέρει χρόνο ούτως ώστε να διευθετήσει τις πολλές ανοιχτές υποθέσεις.

Προ 3½ μηνών ο 58χρονος τεχνικός είχε εισπράξει τη δέσμευση του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Άρης περί της τακτοποίησης του συνόλου των οφειλών πριν περάσουν… χέρι-χέρι το κατώφλι του Nick Galis Hall για να παρουσιάσουν τη συμφωνία τους. Μέχρι σήμερα, τούτο το ζήτημα παραμένει σε εκκρεμότητα και στην τελευταία συνάντηση κατέστη σαφές ότι θα γίνει προσπάθεια διακανονισμού των οφειλών δίχως όμως τη δέσμευση ότι θα επιτευχθούν συμφωνίες (π.χ. ) μέχρι τις 15 Ιουλίου.

Ο Λάσκαρης παρουσίασε το πλάνο πενταετίας, σαν αυτό που δειλά-δείλα είχε πει και σε μια τηλεοπτική συνέντευξή του, προφανώς και επιστράτευσε την πειθώ του, στην πραγματικότητα όμως ο Γιαννάκης ήταν ήδη ψημένος από μόνος του. Αν δεν ήταν, δεν θα έβαζε τον εαυτό του σ’ αυτή τη διαδικασία.

Γιατί; Διότι θεωρεί ότι ο Άρης έχει τρομακτική δύναμη που παραμένει σκονισμένη στη μεγάλη αποθήκη του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Στο μυαλό του Γιαννάκη ο Άρης είναι κάτι εξαιρετικά δυνατό και εμπορικά ελκυστικό αρκεί να κατατεθούν πειστήρια σοβαρότητας ούτως ώστε να αυξηθούν και τα επίπεδα αξιοπιστίας του. Επί του τελευταίου, πριν χρόνια ο Άρης είχε διεκδικήσει συμβόλαιο στον Ευρωλίγκα και η απάντηση του (συνήθως διπλωμάτη) Τζόρντι Μπερτομέου προς τον παράγοντα του Άρη ήταν… «καλά μου τα λες αλλά με σας δεν μπορώ να είμαι σίγουρος πώς θα είστε το ερχόμενο καλοκαίρι», υπό τη έννοια ότι εκεί που επικρατούν ευνοϊκή άνεμοι ξαφνικά έρχεται η βαρυχειμωνιά.

Ο Γιαννάκης αποφάσισε να έρθει δίχως να πάρει την παραμικρή εγγύηση για όλα. Από τον Λάσκαρη ζήτησε δύο πράγματα. Την αλήθεια και ειλικρινή προσπάθεια διευθέτησης των οφειλών διότι έτσι θα κατατεθούν πειστήρια σοβαρής προσπάθειας και δεύτερον για να μην μεταφερθεί το πρόβλημα στην επόμενη χρονιά. Δεν έθεσε όρο ύψους του αγωνιστικού προϋπολογισμού όπως άστοχα σημειώνεται, ούτε ζήτησε εγγυήσεις για τα δικά του λεφτά. Δεν τον απασχολεί το προσωπικό γιατί η επένδυση που κάνει βάζοντας το δικό του κεφάλι στον ντορβά είναι πολύ μεγαλύτερο από κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ.

Ο Γιαννάκης ήθελε να επιστρέψει στο προσκήνιο αλλά με τον σωστό τρόπο. Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας μιας απρόσωπης ομάδας με άκρως περιορισμένη δυναμική σε αγωνιστικό-εμπορικό επίπεδο και δίχως την προοπτική συλλογικής ανάπτυξής της δεν τον γοητεύει, όπως τον εξιτάρει η προοπτική του Άρη. Ο δε Λάσκαρης το μόνο που έχει να κάνει είναι να είναι συνεπής και αληθινός απέναντί του και ταυτόχρονα να κλείσει τα αυτιά του στις επικίνδυνες φωνές που τον οδήγησαν σε διαδοχικά επικοινωνιακά λάθη.

Το ζητούμενο για τον Γιαννάκη δεν είναι αν ο Άρης θα ταξιδεύει με πούλμαν στην Αθήνα, αλλά οι ξεκάθαροι λογαριασμοί πριν… αρχίσει η ταινία. Πιστεύει στο happy end διότι σε διαφορετική περίπτωση θα προτιμούσε να καθίσει σπίτι του και να μη ρισκάρει το όνομά του, την προσωπικότητά του και τα γαλόνια που έχει από την πολυετή παρουσία του στο μπάσκετ. Ένιωσε ότι αξίζει τον κόπο να επενδύσει και να είστε σίγουροι ότι είναι άνθρωπος που ζυγίζει κάθε βήμα του καθώς επίσης και ότι ήδη έχει σχεδιάσει τα επόμενα 10-15 βήματά του.

Πάμε στο αγωνιστικό. Όλοι ζητούν να μάθουν τον αγωνιστικό προϋπολογισμό του Άρη για την ερχόμενη χρονιά όταν – ακόμη και οι κορυφαίες ομάδες – επιδίδονται σε ψευδολογία για να γλιτώσουν χρήματα. Διαρρέουν στην αγορά τα 3/5 των χρημάτων που έχουν να διαθέσουν μπας και ψωνίσουν σε χαμηλή τιμή. Άρα, το να κοινοποιήσει ο Γιαννάκης το ποσό που συζήτησε με τον Νίκο Λάσκαρη θα στοιχειοθετήσει μέγιστη ηλιθιότητα. Εκτός κι αν είναι η ΤΣΣΚΑ Μόσχας των λευκών επιταγών όπου το πράγμα διαφέρει.

Ο Γιαννάκης θα χτίσει μια ομάδα φιλόδοξων παικτών. Αν ο Μποχωρίδης είναι φιλόδοξος, αποδεσμευτεί από τον Παναθηναϊκό και εμφανιστεί διατεθειμένος να δουλέψει υπό τους κανόνες του Γιαννάκη, θα έρθει. Αν ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος, ο οποίος γνωρίζει τον «Δράκο», δεχθεί να διαδραματίσει τον ρόλο που θέλει να του αναθέσει ο Γιαννάκης, επίσης θα έρθει.

Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη χρονιά θα είναι μεταβατική. Μπορεί στ’ αυτιά του Νίκου Λάσκαρη να ακούγεται κάπως και να του προκαλεί εκνευρισμό αλλά για τον υπογράφοντα είναι μια χρονιά επιβίωσης και δημιουργίας. Διότι έχει μεγάλη σημασία ο μηδενισμός των οφειλών με την ταυτόχρονη α) δημιουργία αγωνιστικού κορμού, β) είσοδο του Άρη στη μεγάλη αγορά των χορηγιών μέσω της αύξησης της εμπορικής του αξίας και γ) διατήρησης του επιπέδου υποστήριξης του εγχειρήματος από τον ίδιο τον κόσμο.

Κακά τα ψέματα, από το τελευταίο εξαρτάται η όλη ιστορία. Αν ο κόσμος αγκαλιάσει και πιστέψει στο δίδυμο(Άρης-Γιαννάκης) ή στο… τρίδυμο (εφόσον δημιουργηθούν σοβαρές προϋποθέσεις ουσιαστικής παρουσίας του Νικ), αυτομάτως αλλάζουν τα δεδομένα για τον Άρη.

Και κάτι τελευταίο. Ο Γιαννάκης δεν ήρθε στον Άρη για να νιώθει την ικανοποίηση της παρουσίας του στην 4αδα. Γιατί δεν έμαθε ποτέ στη ζωή του να παίζει για να βγει τέταρτος. Είναι κατασταλαγμένος, ξέρει ότι την επόμενη χρονιά αυτό που φαίνεται αυτονόητο – λόγω της συνεχούς παρουσίας του Άρη στην ημιτελική φάση – μπορεί να είναι δύσκολο να επιτευχθεί, αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει το πώς θα είναι ο Άρης μετά από 2-3 χρόνια.