Στρατηγέ μου!

Στρατηγέ μου!

Βασίλης Σκουντής Βασίλης Σκουντής
Στρατηγέ μου!

bet365

Ο Κώστας Μίσσας ανέλαβε το πηδάλιο της εθνικής ομάδας και ο Βασίλης Σκουντής φιλοτεχνεί το πορτρέτο του και του εύχεται τα δέοντα και τα αυτονόητα...

Μοναδικές Στοιχηματικές Αποδόσεις, Άμεσες Αναλήψεις & Η Καλύτερη Εξυπηρέτηση (21+)!

Τον τίτλο αυτού του κειμένου μου τον υπέβαλε τρόπον τινά ο Ντούσαν Ίβκοβιτς και επειδή μου άρεσε, ως σκεπτικό, τον κατέγραψα στα κιτάπια μου και βρίσκω την ευκαιρία να τον χρησιμοποιήσω σήμερα...

Μεσούσης λοιπόν της δεύτερης θητείας του στον Ολυμπιακό (2010-12), ο Ντούντα δέχθηκε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας την επίσκεψη ενός στρατηγού της Αστυνομίας προς τον οποίο υπήρξε πολύ διαχυτικός...

“Στρατηγέ μου” τον προσφώνησε όταν τον υποδέχθηκε, “στρατηγέ μου” τον έλεγε όση ώρα κουβέντιαζαν, “στρατηγέ μου” τον αποχαιρέτησε και όταν το έμαθα και του ζήτησα τον λόγο και κυρίως τη χρήση της προσωπικής αντωνυμίας μου τον εξήγησε με σαφήνεια...

“Α έτσι είμαι εγώ από μικρός! Βάζω πάντοτε το “μου” στους στρατηγούς, στους γιατρούς και στο Θεό, γιατί τους θεωρώ ξεχωριστούς”.

Θεέ μου, γιατρέ μου, στρατηγέ μου, λοιπόν και τούτου δοθέντος, βάζω κι εγώ το ΜΟΥ (και μάλιστα με κεφαλαία γράμματα) τώρα που τυγχάνει να προσφωνώ τον Κώστα Μίσσα ως προπονητή της εθνικής ομάδας: της εθνικής ομάδας των ανδρών, διότι διετέλεσε τέτοιος σχεδόν σε όλες τις υπόλοιπες...

Στ' αλήθεια δεν ξέρω (αν και για την οικονομία του έπους, όπως έλεγε κι ένας καθηγητής μου στο λύκειο, θα μπορούσα να το μάθω και να επιβεβαιωθώ ή να διαψευσθώ) ποιος άλλος ομοσπονδιακός προπονητής έχει κοουτσάρει έξι διαφορετικές εθνικές ομάδες, όπως ο Μίσσας!

Έξι, το βεβαιώνουν και τα κιτάπια της ΕΟΚ: τους παίδες, τους έφηβους, τους νέους, τις γυναίκες, τη Β' ανδρών και πλέον την κανονική ομάδα των ανδρών. Έξι εθνικές ομάδες αρχής γενομένης από το 2006, ενώ το 2014 ανέλαβε έναν πιο επιτελικό και συντονιστικό ρόλο στο αναπτυξιακό πρόγραμμα, συμπεριλαμβανομένης και της θέσης του τεχνικού συμβούλου, στο πλευρό του Φώτη Κατσικάρη.

Εννέα γεμάτα χρόνια, έξι διαφορετικές εθνικές ομάδες, 174 αγώνες, 102 νίκες και 72 ήττες, ε όλα αυτά δεν τα λες ούτε λίγα, ούτε ευκαταφρόνητα...

Βεβαίως ο “Στρατηγός”, όπως επονομάσθηκε πριν από σαράντα χρόνια, στον κολοφώνα της αγωνιστικής ακμής του με τον Πανιώνιο, δεν θα κριθεί ούτε για τα ρεκόρ, ούτε για τη μακροβιότητα, ούτε για την εμπειρία, ούτε για τη μακρά διαδρομή, ούτε βεβαίως για την υψηλή θέση του στην επετηρίδα.

Δεν πρέπει επίσης να κριθεί με τη λογική της αναγκαστικής λύσης στην οποία σύρθηκε ο Βασιλακόπουλος μετά τις αρνήσεις του Ιτούδη, του Μπαρτζώκα, του Πρίφτη και κάποιων άλλων, τους οποίους ενδεχομένως προσέγγισε και βολιδοσκόπησε.

Τέλος, δεν πρέπει να κριθεί ούτε στο πλαίσιο του... τρολαρίσματος που πάει σύννεφο εδώ και καιρό σε σχέση αφενός με τη δεδομένη καθυστέρηση στην επιλογή (του) και αφετέρου με την υποβαθμιστική και κατάφωρα άδικη για τον κλάδο των προπονητών δήλωση του “πατερούλη” τις προάλλες στην παρουσίαση της φανέλας της Εθνικής.

Εκείνη τη μέρα είχαμε παίκτες, είχαμε φανέλες, αλλά δεν είχαμε προπονητή. Τώρα που εδέησε να βγει ο λευκός καπνός από το Καπιτώλιο, έχουμε και τέτοιον: προπονητή εννοώ πως έχουμε, όχι Πάπα, διότι, ως γνωστόν, αυτό τον τίτλο τον φέρει μονάχα ο Βασιλακόπουλος και δεν τίθεται καν σε διαδικασία σύγκλησης του κονκλαβίου των καρδιναλίων!

Έγραψα για διαδικασία και αναλογίζομαι πως αυτή είναι η αγαπημένη λέξη του Μίσσα! Η διαδικασία, το κομμάτι (του παιχνιδιού) και κάποιες άλλες εκφράσεις που τις χρησιμοποιεί πολύ συχνά και ασφαλώς θα του φανούν χρήσιμες και στην καινούργια αποστολή την οποία ανέλαβε όχι ως στρατηγός, αλλά ως πιστός στρατιώτης!

Δεν έφαγε υποβάθμιση, ούτε του ξήλωσαν τα γαλόνια, αλλά θαρρώ πως με τη διαδικασία που ακολουθήθηκε από τη “σεβαστή διοίκηση” (όπως την αποκαλούσε στη δική του εποχή ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου) μόνο ένας στρατιώτης θα δεχόταν να πέσει στη φωτιά!

Μένει λοιπόν, μιας και το 'φερε πάλι η κουβέντα στους ένστολους, να φανεί εάν ο Μίσσας θα επιβεβαιώσει το νόημα του ομώνυμου παλιού τραγουδιού του Βασίλη Παπακωνσταντίνου...

Του `παν θα βάλεις το χακί
θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή
θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή
και ήρωας θα γίνεις...

Πάντως - για να μείνω λίγο ακόμη στους στίχους της Κωστούλας Μητροπούλου, του Μίσσα δεν του είναι μεγάλη η στολή, ούτε του είναι βάσανο οι αρβύλες!

Τα παράσημα με τις εθνικές ομάδες δεν του λείπουν, ούτε τα κομπλιμέντα από τους παίκτες και κυρίως από τις παίκτριες που έχει κοουτσάρει. Θυμάμαι την Εβίνα Μάλτση να δηλώνει με τον δικό της γλαφυρό και πολύ εμφατικό τρόπο (το 2009) πως “ο Μίσσας κατάφερε να μας γεμίσει ένα άγραφτο βιβλίο και είναι όλα τα λεφτά” και φαντάζομαι πως ανάλογες φιλοφρονήσεις θα του επιδαψιλεύσουν και αρκετοί από τους παίκτες τους οποίους θα στρατολογήσει για την εκστρατεία στο Ελσίνκι και στην Κωνσταντινούπολη.

Τον Δεκαπενταύγουστο ο Μίσσας θα κλείσει τα 64 χρόνια του, εκ των οποίων περισσότερα από τριάντα τα πέρασε ως καθηγητής στα ΤΕΦΑΑ. Σύμφωνοι δεν ψάχνουμε για πανεπιστημιακό δάσκαλο, αλλά για προπονητή ο οποίος οφείλει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να φτιάξει, να διαχειριστεί και να καθοδηγήσει μια εθνική ομάδα, να συγκλίνει τα ετερώνυμα στοιχεία της και άμποτε να ξορκίσει τα φαντάσματα που μας κατατρύχουν εδώ και οκτώ χρόνια!

Δεν είναι ούτε λίγα, ούτε εύκολα στη διεκπεραίωση τους όλα αυτά τα οποία έχει στην ατζέντα του, συν την αμφισβήτηση και την ειρωνία που δέχθηκε προτού καν αναλάβει και δεν αφορούν τις γνώσεις, την εμπειρία και την κατάρτιση του, αλλά το γεγονός ότι επιλέχθηκε στην τούρλα του Σαββάτου και έκων άκων, καλείται να αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας!

Το βιογραφικό σημείωμα του Μίσσα και με τις τρεις ιδιότητες του (παίκτης, προπονητής, καθηγητής) δεν είναι απλώς μεγάλο, αλλά λαμπρό. Όσο για την κουλτούρα του περί το μπάσκετ, αυτή είναι κρυστάλλινη και ελπίζω να βρει πρόσφορο έδαφος ώστε να τη μεταλαμπαδεύσει στους παίκτες.

Του Μίσσα του λείπει εδώ και χρόνια η αδρεναλίνη της καθημερινής δοκιμασίας, της τριβής, της προπόνησης και του κοουτσαρίσματος, αλλά νομίζω πως αυτό το έλλειμμα δεν αποτελεί πρόβλημα: δεν ξέχασε να βάζει ασκήσεις, να σχεδιάζει συστήματα και να δίνει οδηγίες, άλλωστε από τη θητεία του στις μικρότερες εθνικές ομάδες γνωρίζει και έχει κουλαντρίσει τους περισσότερους παίκτες, μηδέ του Αντετοκούνμπο εξαιρουμένου (Ευρωπάσκετ Νέων 2013, Ταλλίν).

Το 1994 ο Μίσσας οδήγησε τον Πανιώνιο σε τρεις απανωτούς ημιτελικούς: του Κυπέλλου Κόρατς, του Κυπέλλου Ελλάδος και του πρωταθλήματος της Α1, όπου με την ατελέσφορη λογική του “what if”, θα μπορούσε να τινάξει την μπάνκα στον αέρα, εάν κάποιος παίκτης του προλάβαινε να κάνει το φάουλ και δεν έβαζε το τρίποντο ο Άιβαρ Κούουσμα στη Γλυφάδα.

Τότε ευτύχησε να κοουτσάρει τον Φάνη Χριστοδούλου, τον Παναγιώτη Γιαννάκη και τον Χένρι Τέρνερ, αργότερα έσμιξε με τον συχωρεμένο τον Αλφόνσο Φορντ, τον Γιώργο Λιμνιάτη και τον Μιχάλη Υφαντή και επί των ημερών τους ο ταπεινός Παπάγου έγινε το αξιοθέατο του πρωταθλήματος, χώρια που έριξε στο καναβάτσο όλους τους γίγαντες.

Του ταίριαζε κιόλας αυτή η ομάδα για έναν απλό λόγο: ένας “Στρατηγός” στη συνοικία των στρατηγών!

Σε τι εδράζεται η μπασκετική φιλοσοφία του Μίσσα; Εάν σώνει και καλά, θα έπρεπε να του βάλει κάποιος μια ετικέτα θα έπρεπε να συμπυκνώσει κάμποσες αντιλήψεις και τάσεις...

Ανέκαθεν του άρεσε να κοουτσάρει ομάδες που παίζουν γρήγορα, να χρησιμοποιεί αρκετά τρικ στην επίθεση και στην άμυνα και να αφήνει ελεύθερο το ταλέντο των παικτών ενώ δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στην ψυχολογική προετοιμασία, στην οιστρηλασία των παικτών και στη διαχείριση των συναισθημάτων.

Στον Παπάγου έπεισε με μια μνημειώδη ομιλία του στα αποδυτήρια τους απλήρωτους παίκτες του να συνεχίσουν να παλεύουν (με την ατάκα “εάν σωθούμε θα είμαστε όλοι μάγκες, εάν πέσουμε δεν θα μας πει κανείς τίποτε”) και στο τέλος η ομάδα όχι μονάχα δεν υποβιβάσθηκε, αλλά προκρίθηκε κιόλας στο Κύπελλο Κόρατς!

Ελέω και της παρουσίας ενός σταρ του ΝΒΑ (Γιάννης Αντετοκούνμπο) η λογική του να μην εγκλωβίζει την προσωπικότητα και να μην καλουπώνει το ταλέντο και τις εμπνεύσεις των χαρισματικών παικτών προφανώς θα παίξει σημαντικό ρόλο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα λειτουργεί ατομικά, λες και παίζει στο... “We are all bros”!

Γενικώς και με βάση τις εικόνες που ανακαλώ από την καριέρα του, ο Μίσσας γουστάρει το γρήγορο μπάσκετ και δεν υποφέρει από αγκυλώσεις! Επιδίδεται σε διάφορα τρικ, ψάχνεται πολύ στη διάρκεια ενός αγώνα, δεν κοουτσάρει “by the book” και είναι διατεθειμένος να πάρει ριψοκίνδυνες αποφάσεις.

Ο Μίσσας (που, όπως όλοι οι συνομήλικοι του, δέχθηκε πολλές επιρροές από τον Φαίδωνα Ματθαίου στην Εθνική Ενόπλων, αλλά και από τον Ρίτσαρντ Ντουκσάιρ) δεν είναι δογματικός και αρέσκεται να ανακατεύει την τράπουλα, τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα χρησιμοποιώντας συχνά τις “multiple defenses” τις οποίες πατεντάρισε ο Ντιν Σμιθ.

Ψάχνεται, δεν είναι παλιομοδίτης, διαθέτει σύγχρονες αντιλήψεις και σε πείσμα του όποιου “σκουριάσματος” προκαλεί η απουσία του από το καθημερινό μαγκανοπήγαδο, δεν έχει χάσει καθόλου τη φρεσκάδα, την όρεξη και τις φιλοδοξίες του.

Κατόπιν όλων αυτών, οψόμεθα. Σε κάθε περίπτωση του εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου καλή τύχη, διότι και τη δικαιούται και την αξίζει και την προκάλεσε από μόνος του πιάνοντας στον αέρα το γάντι που του πέταξαν στην τούρλα του Σαββάτου!

Τα υπόλοιπα, Στρατηγέ μου, θα τα βρει η υπηρεσία που λένε και στο στρατό..

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Σκουντής
Βασίλης Σκουντής

H φήμη ότι βγήκε από την κοιλιά της μάνας του κρατώντας ένα στυλό κι ένα χαρτί ελέγχεται ως εντελώς αναληθής. Αντιθέτως είναι περίπου… αληθής η φήμη ότι στην πρώτη έκθεση του στο δημοτικό έβαλε τίτλο, υπότιτλο, φωτογραφία, λεζάντα και έδωσε χαρακτηρισμό γραμματοσειράς!
Τα νομικά βιβλία του Σάκουλα ενέμειναν απλώς στο ράφι, αλλά στις… σακούλες. Ο προορισμός υπήρξε μοιραίος και αναπόδραστος. Μετά από 32 χρόνια και με τα μαλλιά του να έχουν από ετών προτιμήσει την ταπείνωση από το θάνατο, ο Βασίλης Σκουντής ταλαιπωρεί τους γύρω του και τον εαυτό του, επιμένοντας να γράφει, άλλωστε είναι το μόνο που έμαθε να κάνει (πιστεύει καλά, αλλά κι αυτό παίζεται!) στη ζωή του. Αν και ενίοτε παρασπονδεί, εν τούτοις στις φλέβες του τρέχει πάντοτε πορτοκαλί αίμα, θεωρεί τον εαυτό του απόγονο του Homo Βasketikus και (περπατώντας στην πέμπτη δεκαετία της ενασχόλησης του με τη δημοσιογραφία) γουστάρει που ακόμη δεν βαρέθηκε να κάνει το χόμπι του!

ΥΓ: Αν μετά από τόσα χρόνια δεν τον βαρεθήκατε, εκτός από το gazzetta.gr μπορείτε να τον υποφέρετε ακόμη καθημερινά στο Goal News και στον Sentra FM 103.3