Όταν το ρόστερ έγινε ομάδα

Δεν σας κρύβω ότι δεν ήμουν από αυτούς που το περίμεναν. Έφταιγε φυσικά και όλο το κλίμα μετά την αποτυχία της ομάδας να προκριθεί στο Final 4, έφταιγε η εσωστρέφεια και ο παραλογισμός του ξεκατινιάσματος σε social media, έφταιγε το σύστημα γιουρούσι που ακολουθούσαν ώρες ώρες οι γνωστοί-άγνωστοι παίκτες, έφταιγε η απόλυτα λογική κούραση του MVP Σίγκλετον, που δεν γινόταν να μη βγει στην επιφάνεια κάποια στιγμή και τέλος έφταιγε κι ο αντίπαλος, μια μεγάλη ομάδα που είχε τον τρόπο να μας κερδίζει πρώτα στην ψυχολογία και μετά στο γήπεδο.

Γρήγορο Στοίχημα στις Καλύτερες Αποδόσεις, Άμεσες Αναλήψεις (21+)!

Δεν είμαι κοντά στην ομάδα, όπως ο Γιώργος ο Κούβαρης σαν ρεπόρτερ Παναθηναϊκού για να γνωρίζω σχέσεις, κουβέντες, ψηστήρια, αλλά και συγκεκριμένα αγωνιστικά μοτίβα που να δουλεύτηκαν στις προπονήσεις της ομάδας τον τελευταίο μήνα, αλλά με μια σχετική ασφάλεια μπορώ να διατυπώσω μερικά συμπεράσματα.

Δεν έχω δει με τα μάτια μου το περίφημο βιβλιαράκι με τα 100+ επιθετικά συστήματα του Τσάβι Πασκουάλ, όμως εμένα με κέρδισαν δυο άλλα χαρακτηριστικά του Καταλανού. Η παροιμιώδης εργατικότητά του, για την οποία μας είχε προϊδεάσει ο Φώτης Κατσικάρης, όταν σε ραδιοφωνική του συνέντευξη το 2012 τον είχε χαρακτηρίσει ως έναν άνθρωπο που ασχολείται νυχθημερόν με τη δουλειά του και την ομάδα του και μας την επιβεβαίωσε το ρεπορτάζ του Γιώργου Κούβαρη, όταν μας περιέγραψε, ότι μετά τον 5ο νικηφόρο τελικό, ο Πασκουάλ επέστρεψε στο γραφείο του στο ΟΑΚΑ για την ανάλυση του παιχνιδιού. Επίσης το χαμόγελό του ρε αδερφέ. Μπάσκετ είναι όχι πόλεμος, δεν αντέχω άλλο τα σκληρά πρόσωπα, τα σφιγμένα χείλη, τα “σοβαρός και αυστηρός και λάτρης της στρατιωτικής πειθαρχίας”. Ο Καταλανός είναι λοιπόν “φλώρος” σε σχέση με προηγούμενους κομάντο προπονητές, αλλά πείτε μου την αλήθεια, εσείς για ποιόν προπονητή θα δίνατε το 101% για τον Πασκουάλ ή για τον Ιβάνοβιτς; Ο Τσάβι μου μοιάζει τύπος που θα το περικυκλώσει το “πρόβλημα”, θα το ψάξει και αγωνιστικά και ψυχολογικά και εξωγηπεδικά και προπονητικά και φιλικά και, και, και... Δεν θα μπορούσε κι αυτός να δείξει με το δάχτυλο κάποιους μετά τα Euroleague playoffs για να σώσει το τομάρι του; Δε θα μπορούσε κι αυτός να παραιτηθεί της περίπτωσης “Νίκος Παππάς”;

Ο πυλώνας “Αντώνης Φώτσης”. Με την απόφασή του, αλλά και την ατάκα του ο Φωτσένκο στην υπόθεση πούλμαν, πρώτα απ' όλα έσωσε το ρόστερ και την ύπαρξη σε αυτό των τριών Αμερικανών που πέταξαν για Αθήνα, μετρίασε την διοικητική οργή κι επίσης έκανε κι ένα σημαντικό statement. “Ξέρετε, είμαι κι εγώ εν ενεργεία αθλητής, όταν με χρησιμοποιήσετε κι οι άλλοι τρέμουν, εγώ πάλι θα τα στάξω από παντού”. Μπορεί να μην ίπταται πάνω από τα στεφάνια πια ή να μην κάνει γρήγορα πλάγια βήματα, αλλά είναι ο Φώτσης και θερίζει τίτλους 20 χρόνια τώρα.

Ο κορμός Καλάθης-Μπουρούσης-Παππάς-Γκιστ-Φώτσης απέδειξαν, γιατί είναι άκρως σημαντική η ύπαρξη κορμού που “νιώθει” και με τον εκλογικευμένο Τζέιμς του 4ου και 5ου τελικού συν τους υπερπολύτιμους Ρίβερς και Σίγκλετον πρέπει για μένα να είναι η βάση της ερχόμενης σεζόν. Το μπόλιασμα με νέο υλικό ειλικρινά το αφήνω απόλυτα ήσυχος στον Τσάβι Πασκουάλ και στους συνεργάτες του. Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κάθε Κιούσης...

Να μιζεριάσω λίγο; Δεν αντέχω άλλο Φελντίν, το κακέκτυπο του Ντρου Νίκολας, πάντα λίγος στα κρίσιμα, άνευρος και με το γνωστό μειδίαμα που λέει “εγώ βασικά από Νέα Υόρκη είμαι”. Δεν θέλω να χάσει άλλη χρονιά ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ουσιαστικά απών από όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Αν θέλει να τον κρατήσει και να τον δουλέψει ο Πασκουάλ, πάω πάσο. Στα μάτια μου πρέπει να πάει κάπου να παίξει, έξω κατά προτίμηση, όχι να είναι το εργαλείο για τις προπονήσεις. Μποχωρίδης, Λούντζης να παίρνουν σειρά. Δεν ξέρω αν προορίζονται για νέοι Αμπρίνες και Σατοράνσκι, αλλά πιο πιθανό βλέπω να χρειάζονται αγροτικό και γρήγορα.

Μη γελιόμαστε ο Παναθηναϊκός ήταν πιο πλήρης, αλλά όχι πολύ καλύτερος του Ολυμπιακού. Ο τελευταίος προδόθηκε από το σχεδιασμό του και τους τραυματισμούς. Έλειπαν Χάκετ και Λοτζέσκι, σαν να λέμε Παππάς και Ρίβερς. Θα ήταν εύκολα μετά για τους Πράσινους; Έγινε πολύ λιβάνισμα του ελληνικού κορμού και ορθώς έγινε, αλλά οι επιλογές των ξένων ήταν κατώτερες του κόκκινου επιπέδου. Πόσο νωρίτερα έπρεπε να κοπεί ο Γιανγκ, εξαιρετικός για εξώφυλλο του Mens' Health, εκτός τόπου και χρόνου στα δύσκολα; Πόσο soft ο Μπιρτς τον τελευταίο μήνα; Τον Ουότερς στα σοβαρά τον πήραν για αντι Χάκετ; Ο Αθηναίου δηλαδή πόσο χειρότερος ήταν; Ρημάχτηκε ο Παπαπέτρου να καλύπτει τρύπες, παίξε τώρα 3, παίξε τώρα 4, μάρκαρε κοντό, μάρκαρε ψηλό και πού 'σαι, σούταρε και αξιόπιστα. Εμ δε...

Έκανε λάθη ο κόουτς Σφαιρόπουλος, αλλά είναι πολύ καλός κόουτς, μην είστε αχάριστοι φίλοι κόκκινοι. Αν τον θεωρείτε απλά διαχειριστή κι όχι παραγωγό μπασκετικών ιδεών, σκεφτείτε τουλάχιστον τι έχει να διαχειριστεί. Σίγουρα πάντως όχι το μικρόφωνο του ΣΕΦ ζητώντας συγγνώμη. Συγγνώμη από ποιους; Από αυτούς που έπρεπε να δώσουν το πιο ζεστό χειροκρότημα για τα κατορθώματα τόσων ετών; Σε ποιους παραδώσατε τα κλειδιά μιας από τις πιο μπασκετικές έδρες στην Ευρώπη, σε αυτούς που μπαίνει τρίποντο και φωνάζουν γκολ; Κρίμα κι άδικο για τους μάγκες με τα κόκκινα.

Του χρόνου οι Πράσινοι ξεκινούν με προβάδισμα, ειδικά αν παραμείνουν οι 8-9 που προανέφερα. Το ρόστερ και το άθροισμα συμβολαίων έγινε ομάδα, σχέσεις, δέσιμο, απέτυχαν μαζί, κατακρίθηκαν μαζί, νίκησαν μαζί, αποθεώθηκαν μαζί, τώρα πια γνωρίζονται και γνωρίζουν. Τώρα σηκώνουν λίγο αυτάρεσκα το σαγόνι και λένε: “Θες τον τίτλο; Έλα πάρ' τον αν μπορείς, είμαστε οι Πρωταθλητές.”

Υ.Γ. Για τον Νικ Καλάθη δεν μετανιώνω ούτε μια παράγραφο, απ' όσα έχω γράψει για αυτόν. Είχα γράψει ολόκληρο κείμενο με τίτλο “το κουμπί του Καλάθη σε πάει Final 4”. Το κουμπί του Νικ είναι η αμφισβήτηση, η προβοκάτσια. Γιατί; Δεν ξέρω, έτσι μεγάλωσε μάλλον. Πες του, ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι και θα σκυλιάσει να το καταφέρει. Θα τον προβοκάρω προσωπικά εις το διηνεκές. Λοιπόν Νικ το σουτ σου είναι τζόγος και είσαι άθλιος στις βολές. Your turn...

Υ.Γ. 2 Δυο μαγικές στιγμές από τη φιέστα. Παύλος Γιαννακόπουλος πρώτα να σιγοτραγουδά τον ύμνο κι έπειτα χωρίς να το έχει καταλάβει κανείς, να προσπαθεί να σηκώσει το γερασμένο κορμί του και να σταθεί όρθιος στην ενός λεπτού σιγή. Α ρε Παύλο, να ήξερες την αγάπη που νιώθουν τόσες χιλιάδες ανθρώπων για σένα κι αυτό που έχτισες.