Ένα ποτηράκι στο ρεζερβουάρ
Οι τελικοί του μπάσκετ (και του ποδοσφαίρου και του βόλεϊ και του πόλο και όλων των αθλημάτων, στη χώρα-απόπατο της πολιτισμένης Ευρώπης) είναι όπως η Αθήνα. Η καλύτερη στιγμή τους είναι όταν τους βλέπεις στους καθρέφτες να απομακρύνονται. Το τέλος τους.
Ευτυχώς, έπεται ένα ολόκληρο καλοκαίρι που βοηθάει να παίρνουμε ανάσα. Και η Εθνική ομάδα, με τον ευλογημένο Αντετοκούνμπο, που για κάποιον ανεξήγητο τόπο αγαπάει αυτόν τον τόπο.
Μέχρι τότε, θα πρέπει να αρκεστούμε στις τηλεοπτικές μεταδόσεις από τους τελικούς πολιτισμένων χωρών, όπως η Ισπανία, η Τουρκία, η Ζάμπια, η Μυανμάρ και η Παπούα Νέα Γουινέα. Εκεί, τουλάχιστον, οι κακοποιοί τιμωρούνται.
Δεν παίζουν εξίσου καλό μπάσκετ στον τρίτο κόσο, αλλά να το βράσω το καλό μπάσκετ, αν είναι να σιχαινόμαστε τη ζωή μας κάθε Ιούνιο. Να μεταναστεύσουμε στην Αφρική, να ευχαριστιόμαστε, τουλάχιστον, το γήπεδο.
Από εκεί δεν κατάγεται η ορίτζιναλ φυλή των κάφρων; Να πάμε, να τους πούμε ότι τους ξεπεράσαμε κατά πολύ…
Είμαι βέβαιος ότι έχω χρησιμοποιήσει ξανά τον ίδιο πρόλογο. Αφήνω στην άκρη τη γκρίνια και τις βλαστήμιες και επιχειρώ να αφοσιωθώ στο μοναδικό πράγμα που αξίζει να κρατήσουμε από το ετήσιο φεστιβάλ αλητείας, τώρα που σβήνουν σιγά σιγά τα φώτα.
Στο ίδιο το μπάσκετ. Παίρνω βαθιά ανάσα και περνώ στο παρασύνθημα.
Ο Παναθηναϊκός κέρδισε απόλυτα δίκαια το πρωτάθλημα. Όπως έγραφα μετά τον 4ο τελικό, ήταν αυτός που αδικείται από το 2-2 και όχι ο έχων το πλεονέκτημα έδρας και τις ευρωπαϊκές δάφνες Ολυμπιακός. Θα μπορούσε να κερδίσει με 3-1 ή και με «σκούπα».
Ήταν ανώτερος όχι μόνο στα παιχνίδια που κέρδισε, αλλά και στα δύο που έχασε. Ο κατάκοπος Ολυμπιακός έμεινε στον αφρό -όσο έμεινε- με επιχειρήματα την ομοιογένειά του, τον χαρακτήρα του, την πείρα του.
Το μέγα στοίχημα για τον Παναθηναϊκό, εν όψει του 5ου αγώνα, ήταν να παρουσιαστεί πνευματικά έτοιμος και θαρραλέος.
Το εναρκτήριο τετράλεπτο του αποψινού τελικού έμοιαζε με φιλί ζωής και ένεση καυσίμου για τους ενισχυμένους από 15.000 κόσμο «ερυθρόλευκους», αλλά δεν έφτανε για να αλλοιώσει τις ισορροπίες.
Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν γεμάτο τεπόζιτο για να διεκδικήσει αυτό το ματς και όχι ένα ποτηράκι βενζίνης. Στα 26 λεπτά που ακολούθησαν, με αφετηρία τις διορθωτικές κινήσεις από τον Τσάβι Πασκουάλ, το επί μέρους σκορ ήταν 26-54.
Σχεδόν 30 πόντοι διαφορά, σε δυόμισυ περιόδους!
«Τουλάχιστον έτσι θα τελειώσει η βραδιά ομαλά», σκέφτηκα, ο αφελής. Λίγο ακόμα και θα το έγραφα στο live, αλλά ευτυχώς κρατήθηκα. Έχουν δει κι αν έχουν δει τα μάτια μου…
Ο Πασκουάλ πόνταρε ξανά στην πεντάδα που έκρυψε όλους τους διαδρόμους στο ξεκίνημα του 4ου τελικού, αλλά αυτή τη φορά η ιδέα ήταν κακή. Τα πρώτα λεπτά απαιτούσαν όχι μούσκουλα και κορμιά, αλλά φαιά ουσία και μέθοδο.
Ο Καταλανός το κατάλαβε γρήγορα και προχώρησε σε διορθωτικές κινήσεις, με Καλάθη, Μπουρούση και Ρίβερς. Η παρουσία των δύο Ελλήνων διεθνών, που τόσα άκουσαν από τους «παντογνώστες» της εξέδρας μέσα στη χρονιά. αποτέλεσε καίριο πλήγμα για τον Ολυμπιακό.
Ο Παναθηναϊκός απέκτησε μονομιάς ισορροπία, στρατηγική, οντότητα μέσα στις ρακέτες και know-how. Παράλληλα, ο Τζέιμς βρήκε τον συνοδοιπόρο του και σκάρωσε συνεργασίες που θα ήταν αδύνατο να στηθούν με τον Γκιστ ή τον Γκέιμπριελ.
Πριν συμπληρωθούν 15 λεπτά αγώνα, οι τρεις σωματοφύλακες του Παναθηναϊκού μετρούσαν ήδη 14 πόντους από το «βαμμένο», ενώ οι spot shooters της ομάδας (Ρίβερς, Γκέιμπριελ, ακόμα και ο Φώτσης και αργότερα ο Παππάς) έπιαναν δουλειά από το τρίποντο.
Ωστόσο, ο ακρογωνιαίος λίθος της νίκης ήταν η γεμάτη νύχια και δόντια άμυνα, απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που έμοιαζε -και ήταν- ετοιμόρροπος. Στα όριά του, όπως ομολόγησε μετά το ματς ο ίδιος του ο προπονητής.
Η αστοχία του εξοντωμένου Πρίντεζη ακόμα και στα «δικά του» σουτ (1/13) ξεχαρβάλωσε πλήρως το σχέδιο του Σφαιρόπουλου, αφού ο Σπανούλης έμεινε αβοήθητος απέναντι στους αθλητικούς γκαρντ (και φόργουορντ και σέντερ) του Παναθηναϊκού, ενώ ο Γκριν ναυάγησε πλήρως και οι αποκομμένοι σέντερ εξαφανίστηκαν.
Η χαριστική βολή δόθηκε αμέσως μετά την ανάπαυλα, όταν ο Πασκουάλ ξανάβγαλε από τη φαρέτρα το σχήμα με τους τρεις ψηλούς (αλλά με Καλάθη και Τζέιμς στην περιφέρεια) και μίκρυνε το γήπεδο.
Ο Ολυμπιακός έκανε 5 σκοτωμένες επιθέσεις με τη σειρά, δέχθηκε 11 σερί πόντους και έχασε ό,τι είχε απομείνει από τον οίστρο του. Ο Παναθηναϊκός εξαφανίστηκε στον ορίζοντα και η διαφορά ανάμεσα στους φιναλίστ έμοιαζε πια χαώδης.
Ο Ολυμπιακός, που έχει κορώνα στο κεφάλι του τη δημιουργία και την ενορχηστρωμένη λειτουργία, δεν έδωσε ούτε 1 ασίστ στη β’ και γ’ περίοδο. Ολογράφως, μηδέν. Μηδεμιά. Δεν υπάρχει πιο τρανή απόδειξη υπεροχής του Παναθηναϊκού, στην τελική ευθεία της σεζόν.
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος αποτελεί δικαίωση για όσους αμφισβητήθηκαν: τον Καλάθη, τον Μπουρούση, τον Παππά, τον (καταπληκτικό απόψε) Τζέιμς, τον Πασκουάλ, εκείνους που μπήκαν στο πούλμαν, εκείνους που δεν μπήκαν στο πούλμαν.
Η διοίκηση πίεσε το κουμπί της αυτοκαταστροφής μετά τον αποκλεισμό από τη Φενέρ και το κράτησε πατημένο μέχρι το τέλος, αμφισβητώντας τους ίδιους τους παίκτες και διανθίζοντας τις παροτρύνσεις με νάρκες.
Ελπίζω ότι η εικόνα του Παναθηναϊκού στους τελικούς θα αποτελέσει δίδαγμα, όχι μόνο για τους φωστήρες του διαδικτύου, αλλά και για τον ίδιο τον αψίκορο ιδιοκτήτη της.
Συσπειρωμένος και αποφασιστικός, όπως απόψε, αυτός ο Παναθηναϊκός ήταν και είναι ομάδα υψηλών προδιαγραφών. Το νταμπλ, δρομολογημένο με εκκωφαντικές εκτός έδρας νίκες επί του δευτεραθλητή Ευρώπης, είναι μία δίκαιη και αδιαμφισβήτητη ανταμοιβή.
Ο Ολυμπιακός τελείωσε τη σεζόν με άδεια χέρια, αλλά τα τρόπαια δεν είναι το παν. Όταν αραιώσει ο καπνός που πλημμύρισε απόψε το ΣΕΦ, οι πρόεδροι, ο προπονητής και οι παίκτες του θα καταλάβουν αυτό που οι ψύχραιμοι φίλαθλοι γνωρίζουν εξαρχής.
Η συμμετοχή στον τελικό της Εuroleague είναι μεγαλύτερο παράσημο από το πρωτάθλημα της ψωροκώσταινας. Ποιος από την ομάδα θα άλλαζε την πρώτη με το δεύτερο. Σας διαβεβαιώ, ουδείς.
Επίσης, τα ελαφρυντικά για την ήττα από τον Παναθηναϊκό (η σωματική και πνευματική κόπωση, οι τραυματισμοί των πολύτιμων Λοτζέσκι-Χάκετ, η ίδια η δυναμικότητα του αντιπάλου) είναι ισχυρά και αρκούν για να δικαιώσουν την προσπάθεια.
Στον Ολυμπιακό του 2017, δεν αξίζει μελαγχολία, αλλά παράπονο. Παράπονο για τους ίδιους τους οπαδούς του, που, αντί να χειροκροτήσουν την ομάδα για τις υπερβάσεις της, έκαναν το γήπεδο ρημαδιό και άφησαν για προίκα μία ακόμη τιμωρία.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
