Ήταν 14 Ιουνίου 1987 όταν ο ελληνικός αθλητισμός καμάρωνε για το μεγαλύτερο επίτευγμά του. Μια Εθνική ομάδα που φλέρταρε συνεχώς με το… παράλογο. Με τις Γιουγκοσλαβία, ΕΣΣΔ, Ισπανία και Ιταλία στη διοργάνωση, το Ευρωμπάσκετ ήταν κάτι σαν απαγορευμένη υπόθεση για την επίσημη αγαπημένη. Ε, και; Η ελληνική ψυχή συνάντησε την τρέλα και 12 τύποι εκτόξευσαν μια χώρα στα ουράνια!

Στην επέτειο, λοιπόν, των 30 χρόνων από την επιτυχία στο Φάληρο, τα τμήματα Αθλητικής Δημοσιογραφίας και Προπονητικής του ΙΕΚ ΟΜΗΡΟΣ με την καθοδήγηση και παρουσίαση του Βασίλη Σκουντή διοργάνωσαν μια εκδήλωση-βράβευση των αθλητών της Εθνικής ομάδας μπάσκετ του ’87. Το παρών έδωσαν σχεδόν όλα τα μέλη εκείνης της θρυλικής ομάδας εκτός από τον Νίκο Γκάλη (σ.σ. βρίσκεται στην Ισπανία), τον Μέμο Ιωάννου, τον Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου και τον Κώστα Παρίση που απουσίασαν για προσωπικούς λόγους ενώ αποδόθηκε φόρος τιμής στον έφορο εκείνης της Εθνικής, Πέτρο Καπαγέρωφ και τον Φίλιππο Συρίγο, ο οποίος μετέδωσε τον τελικό με τη Σοβιετική Ένωση.

Παναγιώτης Γιαννάκης: «Θα πρέπει να ευχαριστήσω τους ανθρώπους που μας έβαλαν στο μπάσκετ. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι εδώ που έχουν προσφέρει πολλά στο άθλημα. Θέλω να ευχαριστήσω και τους συμπαίκτες μου που με ανέχτηκαν και μου χάρισαν την παρέα τους. Ήταν σαν να πατήσαμε το φεγγάρι! Όταν ήμασταν πιτσιρίκια, η συμμετοχή και μόνο σε ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ήταν επιτυχία. Ευχαριστούμε όλους όσοι στάθηκαν δίπλα στο μπάσκετ κι εύχομαι τα παιδιά να είναι σκληρά με τον εαυτό τους και να παλέψουν».

Nίκος Σταυρόπουλος: «Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πολύ για την τιμή που μας κάνετε μετά από 30 χρόνια. Όσο παίζαμε, ποτέ δεν καταλάβαμε τι είχαμε πετύχει, σιγά σιγά όμως το συνειδητοποιήσαμε. Κι εμείς οι ίδιοι δεν το περιμέναμε! Μαζευτήκαμε, λοιπόν, στο δωμάτιο του Παναγιώτη Γιαννάκη και συμφωνήσαμε όλοι μας ότι έπρεπε να δώσουμε μια μπάλα σε κάθε παιδί! Να μπει μια μπασκέτα σε κάθε σπίτι! Πράγματι το πετύχαμε μετά από αυτή την τεράστια επιτυχία που έδωσε ώθηση να βγουν οι νέοι παικταράδες και οι νέες γενιές που έρχονται. Αυτό πέτυχε η ομάδα του '87».

Αργύρης Καμπούρης: «Είναι ιδιαίτερη χαρά αυτή η βράβευση. Αυτό το μετάλλιο το κέρδισα με όλη αυτή την παρέα που έχετε μπροστά σας. Ήμουν ευλογημένος που ταίριαξα μαζί με αυτούς τους παικταράδες! Μέσα από τη συλλογική δουλειά και τη σκληρή προσπάθεια έρχονται και τα αποτελέσματα».

Νίκος Λινάρδος: «Κατ' αρχή, ευχαριστούμε τον εκπαιδευτικό όμιλο Όμηρο για την τιμή. Θα ήθελα να μιλήσω για τη σημασία του συμπαίκτη και του συγκάτοικου σε μια εθνική. Αν δεν έχεις καλούς συμπαίκτες και καλούς συγκάτοικους, δεν μπορείς ποτέ να προχωρήσεις. Θέλω να ευχαριστήσω αυτή την παρέα για ό,τι πετύχαμε μαζί».

Παναγιώτης Καρατζάς: «Είμαι διπλά υπερήφανος σήμερα. Με τους συμπαίκτες μου μαζί κάναμε τη διαφορά και γίναμε οικογένεια, αν και ο καθένας ήταν πρωταγωνιστής στην ομάδα μου. Επίσης χαίρομαι γιατί σε αυτή τη βράβευση έχω μαζί μου τα παιδιά μου. Ελπίζω η Ελλάδα να συνεχίσει να παράγει καλούς Έλληνες παίκτες και να κατακτήσουμε κι άλλα χρυσά μετάλλια».

Φάνης Χριστοδούλου: «Ευχαριστώ πολύ για τη βράβευση. Οι περισσότεροι έδωσαν συμβουλές στα νέα παιδιά όμως εγώ δεν μπορώ να το κάνω! Δεν είμαι ειδικός να δίνω συμβουλές! Έκανα τόσα πολλά λάθη στην καριέρα μου που δεν μπορώ να συμβουλεύσω άλλους (γέλια)! Ευχαριστώ περισσότερο από όλους τους συμπαίκτες μου και τον προπονητή μου, να είναι όλοι καλά».

Μιχάλης Ρωμανίδης: «Ευχαριστώ ιδιαίτερα για την πρόσκληση. Είμαι ευγνώμων και χαρούμενος που βρέθηκα σε αυτή την ομάδα, αν και από τους μικρότερους μαζί με τον Φάνη και τον Καρατζά. Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου και τον προπονητή που με εμπιστεύτηκε αν και ήμουν μικρός, δίνοντάς μου την ευκαιρία να ζήσω αυτή την τεράστια επιτυχία».

Νίκος Φιλίππου: «Ο Βασίλης Σκουντής είπε ότι ήμουν ο μεγάλος άτυχος αφού είχα τραυματιστεί στις αρχές του τουρνουά, όμως πως μπορεί να είναι κανείς άτυχος όταν κατακτά το χρυσό μετάλλιο με αυτούς τους συμπαίκτες; Σήμερα δεν τιμάται μόνο αυτή η ομάδα αλλά όλη η Ελλάδα που μας αγαπά και μας θυμάται έπειτα από 30 χρόνοα. Πιστέψαμε στο ακατόρθωτο! Μόνο έτσι μπορούμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να μεγαλουργήσουμε πάλι».

Λιβέρης Ανδρίτσος: «Χαίρομαι πολύ που είμαι εδώ με τους συμπαίκτες μου. Μπορούμε να περάσουμε και κάποια μηνύματα στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το μπάσκετ. Προσωπικά, έπεσα πολλές φορές και σηκώθηκα μέχρι να είμαι εδώ σήμερα και να κρατώ αυτό το μικρόφωνο! Οτιδήποτε, λοιπόν, κάνετε στη ζωή σας, όσες δυσκολίες και αν συναντήσετε, να ξέρετε ότι θα πέσετε όμως πρέπει να σηκωθείτε».

Παναγιώτης Φασούλας: «Οι Εθνικές ομάδες του '87 και του '15 πέτυχαν, ακριβώς, επειδή ο κάθε παίκτης ήταν αντισυμβατικός! Ο καθένας έκανε την... επανάστασή του όμως την ώρα του αγώνα ήμασταν ενωμένοι και φέραμε αποτελέσματα. Το μπάσκετ είναι ίσως το μόνο πράγμα που στέκει ψηλά και σοβαρά στην Ελλάδα».

Κώστας Πολίτης: «Εγώ αυτή τη στιγμή εκείνο που μπορώ να πω και αισθάνομαι είναι ότι αυτά τα παιδιά κατάφεραν να γίνουν ομάδα, να έχουν στόχους και να πετύχουν κάτι που όλη η Ευρώπη δεν μπορούσε να φανταστεί. Η σταδιοδρομία τους ήταν πολύ υψηλή τα επόμενα χρόνια. Αυτό που μου έλεγαν κάποιοι πολιτικοί εκείνα τα χρόνια είναι ότι καταφέραμε 15 μέρες να κάνουμε τον κόσμο να ξεχάσουμε τα προβλήματα και να δείξουμε πως ενωμένοι οι Έλληνες μπορούν να κάνουν τα πάντα! Αν είχαμε και την υποδομή, θα ήμασταν πολύ ψηλά. Η Ελλάδα έχει μια πολύ καλή παραγωγή, έρχονται νέες φουρνιές. Αστέρι δεν γεννιέται κανείς. Μέσα από τη δουλειά και την προσπάθεια μπορείτε να τα καταφέρετε».,