Εγώ κατεβαίνω από αυτό το πούλμαν

Εγώ κατεβαίνω από αυτό το πούλμαν

Χρήστος Κιούσης Χρήστος Κιούσης
Εγώ κατεβαίνω από αυτό το πούλμαν
Ο Χρήστος Κιούσης γράφει για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό που από χτες βιώνει μια βαθιά κρίση, μεγαλύτερη από αυτή που αξίζει στην ιστορία του, στους τίτλους του, ακόμα και στη φετινή του επί παρκέ κι όχι επί ασφάλτου διαδρομή.

Με πολύ κόπο συγκρατήθηκα, να μη γράψω κάτι χτες. Ευτυχώς όμως συγκρατήθηκα και «κοιμήθηκα» ένα βράδυ πάνω στα συναισθήματά μου με συνέπεια, όπως συνήθως γίνεται, να ξυπνήσω σήμερα πιο ψύχραιμος. Να βλέπω τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Αποδεδειγμένα τα μεγάλα λάθη στη ζωή μου οφείλονται σε αποφάσεις, που πήρα εν θερμώ και παρορμητικά.

Για να πάρω τα πράγματα από την αρχή, όταν βρέθηκα για πρώτη και τελευταία φορά με τους διευθυντές του gazzetta, τον Μιχάλη Τσόχο και τον Βασίλη Σαμπράκο στα γραφεία στην Αθήνα, κάποια στιγμή ο Μιχάλης Τσώχος μου είπε, «γράψε για ό,τι θες. Αν θες μη γράψεις ποτέ για αθλητικά, υπάρχουν πολλοί αθλητικοί συντάκτες στο gazzetta, εσύ γράψε για ό,τι θες.» Άλλος μπορεί να παρεξηγούσε αυτή την κουβέντα και να την αντιλαμβανόταν ως υποτιμητική του στυλ, «και τι ξέρεις εσύ ρε Κιούση από μπάλα ή μπάσκετ περισσότερο από τους υπάρχοντες συντάκτες, γράψε για τίποτα άλλο.» Εγώ στο ύφος του Τσώχου αντιλήφθηκα έναν υφέρποντα προκαταβολικό οίκτο, για το πως μπορεί να νιώσω αν παρα-ανακατευτώ με τα αθλητικά δρώμενα στην Ελλάδα. Κάτι ήξερε...

Όπως έχω ξαναγράψει, έπαιξα μπάσκετ μικρός χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία λόγω μικρή ποσότητας ταλέντου και θέλησης, αλλά αυτή η μικρή αθλητική εμπειρία μου κληροδότησε κάποια ωραία πράγματα για την ενήλικη ζωή μου. Η επαφή βλέπετε με τον αθλητισμό, τη μουσική και τις άλλες τέχνες προσφέρουν πραγματική καλλιέργεια σε έναν άνθρωπο, ακόμα κι αν δεν πήρε πολλά πτυχία και ακαδημαϊκούς τίτλους στη ζωή του. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι που εμπλέκονται με τον αθλητισμό, να είχαν διατελέσει κάποτε στην παιδική τους ηλικία παίκτες κάποιας ακαδημίας, να είχαν ιδρώσει κάποια φανέλα και να ήξεραν τους άγραφους κανόνες των αποδυτηρίων. Θα ήταν πρώτα και πάνω απ' όλα καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι επαγγελματίες, καλύτεροι παράγοντες, καλύτεροι δημοσιογράφοι κλπ κλπ.

Όταν αποκλείστηκε ο Παναθηναϊκός σκεφτόμουν όλα τα πιθανά ενδεχόμενα για τη συνέχεια της σεζόν. Όλα εκτός από ένα, αυτό που συμβαίνει από χτες. Πρέπει να αναγνωρίσω ότι αν ο ιδιοκτήτης των Πρασίνων ήταν σεναριογράφος, θα ήταν ένας από τους καλύτερους, κάτι μεταξύ Ταραντίνο και αδελφών Κοέν. Ξέρετε ότι δεν είμαι ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος και ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για τον παραλληλισμό, αλλά με δεδομένο ότι πριν από λίγες μέρες ζήσαμε τα Θεία Πάθη, αυτό που συνέβη μετά την τρίτη νίκη της Φενέρ, μοιάζει αρκετά με Σταύρωση, Αποκαθήλωση και περιφορά του Επιταφίου, η τελευταία μάλιστα με πούλμαν.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος, να αναφερθώ σε οτιδήποτε αγωνιστικό αυτή τη φορά, γιατί τα έχω διαβάσει σχεδόν όλα. Μου προξένησαν αλγεινή εντύπωση τα πρωτοσέλιδα την επομένη του αποκλεισμού, διάβασα πολλά και απαξιωτικά για μια αθλητική ήττα, λες και πρόκειται για εθνική καταστροφή. Η ευθύνη των δημοσιογράφων νομίζω πολύ μεγάλη, ίσως γιατί κάποιοι δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ πραγματικά με τον αθλητισμό, ίσως γιατί η υπερβολή πάντα έχει καλύτερα εμπορικά ratings.

Η ευθύνη των οπαδών επίσης πολύ μεγάλη και διαχρονική. Στην κοινωνική και αθλητική πραγματικότητα μιας ελληνικής κοινωνίας που περνάει πολύ δύσκολα, άκουσα πολλές φορές παροτρύνσεις του τύπου « άιντε ρε πρόεδρε, δείξε την τρέλα σου και φέρε παικταράδες να το σηκώσουμε» Από κοντά και τα πρωτοσέλιδα κι ένα ολόκληρο αθλητικό media σύστημα να σιγοντάρει: «Τα χώνει ο Μαρινάκης – Τινάζει την μπάνκα ο Ιβάν – Κάνει την υπέρβαση ο Δημήτρης» κλπ κλπ Αφού λοιπόν γουστάρετε κάποιοι τον πρόεδρο, να τα χώνει με τρέλα και την κάθε ομάδα παράλογο χόμπυ του ιδιοκτήτη της, γιατί αλλιώς οικονομοτεχνικά και τεχνοκρατικά οι προϋπολογισμοί δεν βγαίνουν, τότε να είστε έτοιμοι για όλες τις δράσεις και αντιδράσεις των ιδιοκτητών. Οι ομάδες εξάλλου τους ανήκουν. Τι, όχι;

Υπάρχουν φυσικά και « Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου», για να θυμηθούμε και την ομότιτλη ταινία. Του κάθε Έλληνα προέδρου προφανώς. Δείτε τους ιδιοκτήτες των ελληνικών ομάδων και μετά ρίξτε μια ματιά στους «ανθρώπους τους». Σκεφτείτε τη διαδρομή τους, την προσφορά τους(;), την επιλογή τους πολλές φορές να ρίχνουν λάδι αντί για νερό στην φωτιά. Να συμπεριφέρονται είτε ως υποτακτικοί, είτε ως χούλιγκαν μπροστά και πίσω από τις κάμερες, για να παίρνουν το μισθό τους. Μικροί μαθαίναμε στο σχολείο ότι καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, αλλά τελικά μερικές δουλειές είναι.

Διαβάζω από χτες πολλά και απαξιωτικά στα social media, όπου πάντα ο Έλληνας είναι ιδιαίτερα δραστήριος και ευρηματικός, περισσότερο φοβάμαι από οποιονδήποτε άλλον τομέα της ζωής του. Αυτό που κρατάω είναι ο φόβος, ότι η ιστορία του εξάστερου Παναθηναϊκού αμαυρώθηκε οριστικά και αμετάκλητα, ότι έγινε ο περίγελος της Ευρώπης και όχι μόνο, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια αθλητική περιδίνηση άνευ προηγουμένου. Θυμήθηκα την Ατλέτικο Μαδρίτης και τον εκκεντρικό ιδιοκτήτη της, τον Χεσούς Χιλ, που τόσα και τόσα κατορθώματα έχει στο παλμαρέ του. Σήμερα όλοι ξέρουν την Ατλέτικο του Τσόλο Σιμεόνε, την πρωταθλήτρια, την φιναλίστ, την ομάδα που χαίρεσαι να βλέπεις να τους παλεύει όλους στα ίσα και να τους κερδίζει.

Σήμερα που είναι Πέμπτη λοιπόν, επιλέγω να κατέβω από το πούλμαν, κρατάω με ψυχραιμία τα συναισθήματα για τον εαυτό μου και συνεχίζω να ασχολούμαι με το σημαντικότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή μας, τα σπορ. Σε ότι έχει να κάνει με τις αγαπημένες μας ομάδες-συλλόγους, ας υπενθυμίζουμε τακτικά στον εαυτό μας, ότι ιδρύθηκαν οι περισσότερες στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, έχουν διαδρομή αθλητική και κοινωνική πολλών δεκαετιών κι αν πρέπει να δώσουμε μια τελική απάντηση για το σε ποιους ανήκουν, επιλέγω αυτήν: Όλες οι ομάδες ανήκουν σε όλα τα μικρά παιδιά που φοράνε μια μπλούζα με το σήμα τους και την ιδρώνουν παίζοντας.ευτυχισμένα και χαμογελαστά με τους φίλους τους.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Χρήστος Κιούσης
Χρήστος Κιούσης

Ο Χρήστος Κιούσης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αλλά ζει κι εργάζεται στην Θεσσαλονίκη από το 1997. Σπούδασε Κινηματογράφο και Τηλεόραση στη Σχολή Σταυράκου και digital marketing. Mιλάει Αγγλικά κάθε μέρα, Γερμανικά όποτε τα θυμηθεί και Ιταλικά στις διακοπές κυρίως αν χρειαστεί να παραγγείλει φαγητό στην Ιταλία. Εργάζεται σε τηλεοπτικές παραγωγές από το 1994. Συμπαρουσιάζει τη σατιρική εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα» στον ΑΝΤ1 και το "Βινύλιο" στο ίδιο κανάλι.

Είναι φίλαθλος από μικρός και πατέρας τριών υπέροχων παιδιών. Έχει παίξει μπάσκετ ως νέος με επιεικώς μέτριες επιδόσεις και τένις ως μεσήλικας με ακόμα πιο φτωχά αποτελέσματα. Του αρέσουν το γράψιμο, οι συνεντεύξεις, το ραδιόφωνο, η παραγωγή τηλεοπτικού περιεχομένου και τα ταξίδια κι ελπίζει μια μέρα, να μπορέσει να τα συνδυάσει όλα επαγγελματικά.