Ζωσμένος με τα φυσεκλίκια

Οι μεγαλύτεροι αγώνες στην Sportingbet. Παίξε νόμιμα με πριμ 5% στο Μάντσεστερ Γ. - Αντερλεχτ (21+).

Όσο ο Παναθηναϊκός κατέρρεε και άφηνε να ξεγλιστρήσουν μέσα από τα χέρια του εν ριπή οφθαλμού τα κεκτημένα μηνών, οι παίκτες του Ολυμπιακού παρακολουθούσαν προσεκτικά.

Το μήνυμα της Τρίτης ήταν σαφές και ηχηρό. Τα δέκα δάχτυλα είναι αποτελεσματικά μόνο όταν σχηματίζουν γροθιά. Αυτό δεν συνέβη σε καμία περίπτωση χθες, απέναντι στους πολεμιστές της Φενέρμπαχτσε.

Εικοσιτέσσερις ώρες αργότερα, όμως, στο Φάληρο, οι φύλακες είχαν γνώση και ο φιλοξενούμενος έγινε θύμα νοκ-ντάουν πριν καλά καλά βγάλει τη φόρμα της προθέρμανσης.

Εάν ο Ολυμπιακός συνεχίσει έτσι, μπορεί να σφραγίσει πρώτος πρώτος το εισιτήριο για το final-4. Ωστόσο, αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο «εάν».

Ο αφορισμός που δίνει κουράγιο στον Παναθηναϊκό, ότι οι αγώνες των πλέι-οφ του μπάσκετ μοιάζουν συχνά με τα σετ του τένις, αποτελεί προειδοποιητική πυξίδα για τον Ολυμπιακό.

Κάθε σετ φέρνει μαζί του διαφορετική πραγματικότητα από το προηγούμενο.

Ο Ολυμπιακός, βέβαια, έδειξε στον ίδιο του τον εαυτό το μονοπάτι της επιτυχίας. Η Εφές μπορεί να είναι σφριγηλή και γρήγορη, αλλά υστερεί σε φαιά ουσία και σε καθοδήγηση.

Όταν βρεθεί αντιμέτωπη με ομάδες που συνδυάζουν την αθλητικότητα με το μυαλό, όπως συνέβη και στο ματς της κανονικής περιόδου στο ΣΕΦ (90-66, παρόμοιο σκορ με το αποψινό) χάνει τα αυγά και τα καλάθια.

Ο Ολυμπιακός έκανε σωστά όλα όσα περιλάμβανε το σχέδιο μάχης του Γιάννη Σφαιρόπουλου.

Προσηλώθηκε στην άμυνα ώστε να ξεχαρβαλώσει τα παιχνίδια απομόνωσης που τόσο αγαπούν οι Τούρκοι, πίεσε πολύ τον Γκρέιντζερ και τον Ερτέλ, έτρεξε όταν βρήκε τις προϋποθέσεις, φρέναρε τον ρυθμό όποτε αυτό τον συνέφερε, κυκλοφόρησε τη μπάλα με ηρεμία, έβγαλε λαγούς από το καπέλο, κυνήγησε το επιθετικό ριμπάουντ απέναντι σε αντίπαλο που ποντάρει πολύ στον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας, μετέτρεψε σε κινητήριο δύναμη τον ενθουσιασμό της εξέδρας δίχως περιττές υπερβολές.

Όποια γωνιά της στατιστικής και αν εξερευνήσει κανείς, ανακαλύπτει πειστήρια της «ερυθρόλευκης» υπεροχής: 41-28 ριμπάουντ (με 14-8 επιθετικά), 16-12 ασίστ, 10 τρίποντα παρά την απουσία του Λοτζέσκι, 10 διαφορετικοί σκόρερς με τουλάχιστον 4 πόντους κατά κεφαλήν, 13/15 βολές, 41% ποσοστό ευστοχίας του αντιπάλου,

Κανένας παίκτης του Ολυμπιακού δεν έφτασε τα 27 λεπτά συμμετοχής. Ο Σπανούλης, που ενορχήστρωσε μαεστρικά στο ξεκίνημα και σκόραρε αφειδώς μετά την ανάπαυλα, έπαιξε όλα κι όλα 24, όπως και ο Πρίντεζης.

Ο αρχηγός τελείωσε το ματς σχεδόν ξεκούραστος, παρά το ανελέητο κυνηγητό. Το περίσσευμα ενέργειας θα του χρειαστεί μεθαύριο.

Ο οίστρος του Μιλουτίνοβ έδωσε στον Ολυμπιακό οντότητα μέσα στις ρακέτες (απολύτως απαραίτητη απέναντι στον συγκεκριμένο αντίπαλο), ενώ οι άμυνες του Παπαπέτρου στην πίσω γραμμή κα τα 7 ριμπάουντ του σε 13 λεπτά τον έκαναν ιδανικό συμπλήρωμα του σταθερά φορμαρισμένου Παπανικολάου.

Τους 20 πόντους που δέχθηκε από τους Μάντζαρη-Ουότερς μάλλον δεν τους είχε υπολογίσει ο πελαγωμένος Περάσοβιτς…

Ο Ολυμπιακός οφείλει να εμφανιστεί και στο δεύτερο ματς ζωσμένος με τα φυσεκλίκια. Όσο και αν τρομάζει το παρ’ολίγον πάθημα του 2013, το 2-0 αποτελεί εμπόδιο σχεδόν ανυπέρβλητο για όποιον το συναντήσει στον δρόμο του.

Οι μέτριες εμφανίσεις του Μαρτίου και οι (βαθμολογικά ασήμαντες) ήττες είχαν κάνει πολλούς να λησμονήσουν πόσο καλή ομάδα είναι ο φετινός Ολυμπιακός, παρά τους τραυματισμούς και τις αναποδιές.

Η ανάγλυφη σφραγίδα του προπονητή, ο συμπαγής σαν τσιμέντο ελληνικός κορμός και η προσωπικότητα των Σπανούλη-Πρίντεζη είναι το τριπλό του πλεονέκτημα απέναντι στην Εφές.

Ακόμα και αν ηττηθεί μεθαύριο, δεν θα βρει πολλούς πρόθυμους να στοιχηματίσουν σε τρεις συνεχόμενες ήττες του από αντίπαλο αυτού του βεληνεκούς. Ή οποιουδήποτε άλλου.