Δεν δίνεις δικαιώματα στους -ιτς...

H εύκολη ανάγνωση του αποψινού αγώνα απαιτεί να βάλουμε στο μικροσκόπιο το β’ ημίχρονο και να αναλύσουμε πώς ακριβώς η Φενέρμπαχτσε ισοπέδωσε τον Παναθηναϊκό και του έκλεψε μέσα σε μία ωρίτσα το πλεονέκτημα για το οποίο οι «πράσινοι» πάσχιζαν επί πέντε μήνες.

Θα μου επιτρέψετε, ωστόσο, να γυρίσω το μικροσκόπιο ανάποδα και να διατυπώσω αιρετική άποψη, την ίδια που βράχνιασα να επαναλαμβάνω στη διάρκεια του αγώνα.

Τα θεμέλια της νίκης της Φενέρ τοποθετήθηκαν στα πρώτα λεπτά, όταν ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε απρόσμενα χλιαρός και ευάλωτος, σαν έτοιμος να παραδοθεί.

Δεν ξέρω αν ήταν τρακ ή κάτι διαφορετικό αυτό που βασάνισε τους παίκτες του (και κράτησε τους πέντε βασικούς σε μία συνολική παραγωγή 16 πόντων με 5/21 σουτ), πιστεύω όμως ότι αυτό το «αυτογκόλ» έκανε τους Τούρκους να ακουμπήσουν από νωρίς τον τύπο των ήλων.

Ο βασιλιάς του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου φόρεσε τα καλά του για 15 λεπτά και έκανε τους αυλικούς του να παραληρούν, αλλά κάτω από τα πλουμιστά του ρούχα ήταν γυμνός.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να ανέτρεψε γρήγορα και ηχηρά το αρχικό 6-16, αλλά πρόλαβε να διαπράξει ένα θανάσιμο σε τέτοιους αγώνες αμάρτημα: άφησε τους σουτέρ της Φενέρ να ζεσταθούν.

Ο Ζελικο Ομπράντοβιτς έβγαλε εξαρχής στο προσκήνιο τους κωλοπετσωμένους συμπατριώτες του που δεν καταλαβαίνουν από έδρες και δικαιώθηκε απόλυτα, αφού ο Μπογκντάνοβιτς και Κάλινιτς έβαλαν μαζί 9/12 τρίποντα: -ιτς, -ιτς, -ιτς και …τέζα, λες και ξαναζούσαμε κάποιο παλαιό τραυματικό ματς Ελλάδας-Σερβίας στο κατάμεστο ΟΑΚΑ.

Όσοι παίκτες της Φενέρ εμφανίστηκαν ανέτοιμοι για την πρόκληση πέρασαν σιγά σιγά στην άκρη του πάγκου και άφησαν τη θέση τους στα σκυλιά του πολέμου.

Δεν ξέρω αν ήταν απονενοημένο διάβημα το σχήμα που επιστρατεύτηκε από τον «Ζοτς» μετά την ανάπαυλα, με τους τρεις χειριστές και τους δύο «πύργους» (οι οποίοι δεν έπαιξαν καθόλου μαζί στο πρώτο μέρος) ή προσεκτικά καταρτισμένο σχέδιο, αλλά έκρυψε τον ορίζοντα, έκλεισε τους διαδρόμους και έκανε τους «πράσινους» να βολοδέρνουν νικημένοι, αναζητώντας τη σωτηρία σε ηρωικά σουτ.

Αλλά ο οίστρος της β’ περιόδου, με τα 5/6 τρίποντα εξανεμίστηκε γρήγορα. Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μία καλή επίθεση του Παναθηναϊκό στο δεύτερο ημίχρονο.

Τα ποσοστά ευστοχίας ήταν, στην πραγματικότητα, ποσοστά τραγικής αστοχίας: 3/13 δίποντα, 1/12 τρίποντα, 7/12 βολές: μόλις 16 πόντοι σε 37 κατοχές.

Η Φενέρ κυκλοφόρησε τη μπάλα με ηρεμία, έβγαλε ελεύθερα σουτ στον καυτό Μπογκντάνοβιτς (4/6 διπ., 5/6 τριπ.), ξεδίπλωσε αιφνιδιασμούς τους οποίους οι «πράσινοι» δεν σταματούσαν ούτε με φάουλ και κράτησε ψηλά τον πήχυ της αμυντικής προσήλωσης μέχρι το τέλος.

Οι ψηλοί της μοίρασαν 7 τάπες σε αντίπαλο που θεωρητικά υπερτερούσε σε αθλητικά προσόντα, ενώ οι ασίστ στο δεύτερο ημίχρονο ήταν 3-11 υπέρ των Τούρκων. Νίκησαν με διψήφια διαφορά μολονότι πήραν μόνο 2 πόντους από τη γραμμή του φάουλ…

Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε καβάλα στ’ άλογο, αλλά γκρεμοτσακίστηκε και πήγε στα αποδυτήρια γεμάτος μώλωπες. Τέτοιου είδους ήττες είναι πολύ πιο οδυνηρές από τις συνηθισμένες και εξελίσσονται σε βασανιστικό τεστ χαρακτήρα.

Θα είναι πολύ δύσκολο να σταθεί στα πόδια της αυτή η νέα ομάδα, ιδίως τώρα που απομυθοποιήθηκε η δύναμη της έδρας. Ο Τσάβι Πασκουάλ καλείται να σαλπίσει την αντεπίθεση και να απαντήσει στη συντριπτική ήττα που υπέστη απόψε από τον τετραπέρατο Ομπράντοβιτς.

Εάν ο Παναθηναϊκός βρει τρόπο να ανταποκριθεί στο «πρέπει» της Πέμπτης, με σύμμαχο το κοινό του, θα πάει στην Κωνσταντινούπολη με ελπίδες και ψήγματα από τη χαμένη του αισιοδοξία.

Οι αγώνες πλέι-οφ ανάμεσα σε έμπειρες ομάδες στο μπάσκετ είναι όπως τα σετ στο τέννις: το καθ’ ένα έχει τη δική του ιστορία, χωρίς να επηρεάζεται ιδιαίτερα από τους μετασεισμούς του προηγούμενου.