Δεν τον λες πετυχημένο

Στον χθεσινό μονόλογό του ο Νίκος Λάσκαρης εμμέσως πλην σαφώς χαρακτήρισε πετυχημένη τη χρονιά για τον Άρη και ανανέωσε τη συνάντησή του με τους δημοσιογράφους – φαντάζομαι εκεί θα επιτραπούν οι ερωτήσεις – στο τέλος της σεζόν. Ο Άρης τερμάτισε στην 4^η θέση παρότι έκανε (σχεδόν) τις διπλάσιες ήττες σε σχέση με πέρυσι, στοιχείο που δείχνει το επίπεδο του Πρωταθλήματος.

Παρότι επίσης ήρθαν στη Θεσσαλονίκη δέκα διαφορετικοί ξένοι (σ. σ. Κάμινγκς, Τζένκινς, Μπάκνερ, Μαρμπλ, Σανικίντζε, Ντραγκίτσεβιτς, Τζάκσον, Γκόρντον, Τέιλορ, Σκοτ) ως αποτέλεσμα των κακών επιλογών, γεγονός που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη (μη) εύρεση αγωνιστικής χημείας σε συνδυασμό βέβαια με τους σοβαρούς τραυματισμούς.

Τυπικά, ο Άρης μπορεί να δείχνει (στα μάτια κάποιων) πετυχημένος, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Διότι παραμένει μια ομάδα που ζει σε καθεστώς απόλυτης ανισορροπίας, έντονης αμφισβήτησης και με πολύ περιορισμένο επίπεδο συσπείρωσης. Μια ομάδα που πρόσφερε έντονες απογοητεύσεις με κάποιες αγωνιστικές εκλάμψεις που λειτούργησαν ευεργετικά στο εσωτερικό του αγωνιστικού τμήματος. Δεν ενθουσίασε με το μπάσκετ που έπαιξε πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ο Πρίφτης που δεν μασάει τα λόγια του ούτε συνηθίζει να κάνει το ψάρι κρέας, μίλησε για τα απλήρωτα γραμμάτια της ομάδας προς τους φιλάθλους της.

Κι όπως συμβαίνει τα τελευταία τρία χρόνια, όποτε έρχεται η στιγμή να κριθεί κάτι, στον δρόμο του Άρη παρουσιάζεται η ΑΕΚ κι εκεί… εξιλεώνεται. Την περίοδο 2014-15 εκείνη η νίκη στο Κύπελλο συνετέλεσε την ιδανική αρχή για να ακολουθήσει η νίκη στον 3^ο αγώνα των πλέι οφ. Την τελευταία διετία ο Άρης κέρδισε (δις) την ΑΕΚ στον θεσμό του Κυπέλλου και χθες ήρθε η νίκη που του έδωσε τη θέση στην τετράδα.

Αυτό που κέρδισε ο Άρης των τελευταίων αγώνων είναι να φτάσει στα ύψη η συσπείρωση εντός της ομάδας, δηλαδή παικτών και τεχνικού επιτελείου. Μόνο έτσι μπορούν να εκληφθούν οι δηλώσεις των Βασίλη Σίμτσακ, Μιχάλη Τσαϊρέλη μετά τη νίκη επί της ΑΕΚ ή ακόμη η αυταπάρνηση των παικτών καθώς αρκετοί από αυτούς αγωνίζονται τραυματίες. Ο πρώτος αφιέρωσε τη νίκη στον προπονητή του και ο δεύτερος μίλησε για το επιτελείο που άκουσε πολλά αλλά συνεχίζει να δουλεύει… ανεξαρτήτως του τι θα γίνει το καλοκαίρι.

Αυτή η συσπείρωση θα αποτελέσει το βασικό όπλο του Άρη στα πλέι οφ γιατί σε επίπεδο ρόστερ ουδεμία σχέση έχει με την ομάδα που ξεκίνησε. Το νέο πρόσωπο είναι ο Αντουάν Σκοτ του οποίου τα στοιχεία θυμίζουν εν πολλοίς τον Ντόμινικ Ουότερς. Είναι πολύ καλός σουτέρ, δεν συνηθίζει τις διεισδύσεις, κυρίως όμως είναι πεινασμένος.

Και αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Ο Άρης αποφάσισε να αποκτήσει τον Σκοτ το βράδυ της περασμένης Κυριακής κι ενώ ήξερε ότι την επομένη ο παίκτης θα αναχωρούσε από τη Φινλανδία για τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθυστέρησε να «τελειώσει» τη δουλειά με συνέπεια ο παίκτης να φτάσει στον προορισμό του. Μόλις πάτησε στην Αμερική, επικοινώνησε ο ατζέντης μαζί του και ο Σκοτ πήρε άρον άρον το αεροπλάνο γιατί ενθουσιάστηκε με την προοπτική του Άρη. Κοινώς, είναι πεινασμένος παίκτης, κάτι που δεν είχε δηλαδή ο προκάτοχός του Μάικλ Τζένκινς.

ΥΓ: Στη συγκεκριμένη γωνιά έχουμε σημειώσει κατ’ επανάληψη ότι η εσωστρέφεια αποτελεί το διαχρονικό πρόβλημα αυτού του συλλόγου. Στον μονόλογό του μετά τη νίκη επί της ΑΕΚ ο Νίκος Λάσκαρης έδειξε ότι έχει δηλητηριαστεί η σκέψη του. Είπε ότι ενημερώνεται από άλλους οπότε εικάζουμε ότι είναι οι άμεσοι συνεργάτες του αυτοί που του είπαν ότι υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν να διαλυθεί η ομάδα και ότι οι δημοσιογράφοι ως άλλοι Δον Κιχώτηδες κυνηγούν ανεμόμυλους και φαντάζονται περιστατικά τα οποία δεν υφίστανται. Η καραμέλα των δημοσιογράφων βρίσκεται μονίμως κάτω από τη γλώσσα κι όταν το επιτάσσουν οι ανάγκες, γλυκαίνει τον ουρανίσκο. Μόνο που αυτή η γλύκα φεύγει, είναι πρόσκαιρη. Είναι τουλάχιστον παραπλανητικό να επικαλείται κανείς τους δημοσιογράφους για όλα όσα έχουν γίνει φέτος. Και θα είναι πολύ επικίνδυνο για την επόμενη χρονιά.