Ήσυχο, ήσυχο το ποταμάκι...

Με βάση την εικόνα που έχει δώσει ως τώρα , αλλά και το πρόγραμμα που έχει μπροστά του μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου, ο Παναθηναϊκός Superfoods είναι η τελευταία από τις εμπλεκόμενες ομάδες που δικαιούται , ξαφνικά, να κάνει όνειρα τετράδας. Δηλαδή να επωφεληθεί το αναπάντεχο στραβοπάτημα της Φενέρμπαχτσε σε συνδυασμό με τα προβλήματά της και τα δύσκολα ματς που της απομένουν και να προλάβει να αναρριχηθεί στη ζώνη του πλεονεκτήματος έδρας. Αφήστε που εξίσου κομβικό ρόλο σε μια τέτοια διαδικασία , θα διαδραματίσει το αποτέλεσμα της «ερυθρόλευκης μονομαχίας» , Ερυθρού Αστέρα-Ολυμπιακού.

Το δικαίωμα να το… σκεφτεί , θα το αποκτήσει μόνο αν πάει στην Βιτόρια και την Πέμπτη το βράδυ καταφέρει να νικήσει την Μπασκόνια. Την Μπασκόνια, η οποία τώρα που ξαναπήρε τα πάνω της και έχει όλα τα δεδομένα με το μέρος της. Αφενός, γιατί θα παίξει αυτό το κομβικό , από κάθε άποψη, παιχνίδι με τους «πράσινους» μέσα στο σπίτι της, την «Fernando Buesa Arena”. Αφετέρου, γιατί στην συγκεκριμένη εμπλοκή έχει ένα έξτρα πλεονέκτημα (σε σχέση με τον Παναθηναϊκό) απέναντι στην Φενέρμπαχτσε: την έχει νικήσει δύο φορές.

Ερυθρός Αστέρας - Ολυμπιακός με επιστροφή, αν ο Σπανούλης σκοράρει τουλάχιστον 15 πόντους.

Μέχρι τότε (ο Παναθηναϊκός) οφείλει να μείνει σεμνός αναγνωρίζοντας την επιβεβαιωμένη αδυναμία που έχει επιδείξει μακριά από το ΟΑΚΑ και να ετοιμάζεται για τα πλέι οφ «απαγγέλλοντας» τους στίχους που αντηχούσαν στ’ αυτιά του Θανάση Βέγγου, όταν έφτανε στον Πόρο παριστάνοντας τον ποιητή Στέφανο Αυγερινό, στην κωμωδία : «Τύφλα να ‘χει ο Μάρλον Μπράντο» : «ήσυχο, ήσυχο το ποταμάκι, αργοκυλάει το γαλάζιο του νεράκι…».

Αυτό το …νεράκι που προσπαθεί να βάλει στο αυλάκι ο Τσάβι Πασκουάλ με την επιστροφή του Τζέιμς Γκιστ, τον οποίο αρχίζει να ταιριάζει σε δίδυμα για να καλύψει το θεμελιώδες κεφάλαιο του «pick and roll», το οποίο ξαναμπήκε δυναμικά στην πράσινο ρεπερτόριο.

Στην επίθεση, το δίδυμο το συγκροτεί με τον Νικ Καλάθη, χάρη στην ικανότητά τους να στήσουν και να το εκτελέσουν.

Στην άμυνα, το δίδυμο το φτιάχνει με τον Κρις Σίνγκλετον , χάρη στην ικανότητά τους να το αντιμετωπίσουν και να το αναχαιτίσουν με δυναμικό και όχι παθητικό τρόπο.

Και μόνο η βελτίωση αυτών των δυο παραμέτρων , είναι αρκετή για να αυξήσει το εύρος της μπασκετικής ύλης που μπορεί να καλύψει το έμψυχο υλικό που έχει πλέον στα χέρια του ο Καταλανός προπονητής. Το μόνο που απομένει είναι να φανεί είναι σε ποιο βαθμό αποτελεσματικότητας μπορεί να το φτάσει και σε πόσο χρόνο. Με αυτά και με εκείνα λοιπόν το συγκεκριμένο ματς με την Μπασκόνια μπορεί να μην είναι «εισαγωγικές εξετάσεις», είναι όμως έλεγχος προόδου.

Κατά τ’ άλλα, με την Αρμάνι ήταν σημαντικό ότι το (νέο) υποτονικό ξεκίνημα αντιμετωπίστηκε από την ίδια πεντάδα και χωρίς κάποιος από τους starter της βραδιάς να βγει στην σέντρα, επίσης ότι τέθηκε έστω και ως άσκηση η αντιμετώπιση μιας ζώνης σαν κι αυτή που έστησε ο Ρέπεσα, αν και δύσκολα μπορεί να ξαναεμφανιστεί εδώ που έχουμε φτάσει και τέλος διαπιστώθηκε στην πράξη πόσο ευάλωτο καθιστούσε τον περσινό Παναθηναϊκό η επιλογή του Ραντούλιτσα, ειδικά χωρίς τους κατάλληλους συμπαραστάτες. Και είναι εξίσου προφανές , απ’ όλη αυτή την ιστορία , πόσο αδικήθηκε ο Ογκιγιεν Κούζμιτς , ο οποίος βρέθηκε τελικά να την πληρώνει πρώτος τη νύφη, χωρίς να αξιολογηθεί πόσο χρήσιμος παίκτης ήταν.