Ο τρίτος σέντερ

Μετά το στραπάτσο στο Κάουνας, η βόλτα στην Πάτρα έμοιαζε με ψυχοθεραπεία, τέσσερις μέρες πριν το συναπάντημα με την Ρεάλ Μ. στο “Νίκος Γκάλης”. Ένα ματς το οποίο θα έχει κομβική σημασία, όχι μόνο στην προσπάθεια να “κλειδωθεί” η πρόκριση στα πλέι οφ της Euroleague, αλλά κυρίως στην αίσθηση της αναγκαιότητας να φρεσκαριστεί ο άνεμος της ελπίδας και της αισιοδοξίας, στοιχεία που έχουν υποχωρήσει σημαντικά τον τελευταίο καιρό.

Η επανεμφάνιση του Τζέιμς Γκιστ θα μπορούσε να αποτελέσει από μόνη της μια καλή αφορμή για χαμόγελα. Κόντρα στον Απόλλωνα, ο Αμερικανός , που είχε τραυματιστεί σοβαρά στις 16 Νοεμβρίου, κατά σύμπτωση στο ματς με την Ρεάλ στην Μαδρίτη, πάτησε πάλι παρκέ. Ξεκίνησε στην πεντάδα,χρησιμοποιήθηκε 15' και 50'' σκόραρε 7 πόντους (2/3 διπ., 3/4 β., 1 αμυντικό ριμπάουν), αλλά είναι προφανές ότι και έτοιμος δεν είναι και χρόνο θα χρειαστεί για να μπορεί να τον υπολογίζει ο Πασκουάλ ως έναν σημείο αναφορά του πράσινου παιχνιδιού.

Μια πρώτη εικόνα είναι ότι ο Γκιστ, μετά από τέσσερις μήνες έχει βαρύνει και συνεπώς ακόμη δεν μπορεί να ποντάρει στα βασικά στοιχεία που σκιαγραφούσαν το βασικό προφίλ του, τα οποία τον έκαναν ξεχωριστό και απαραίτητο: την αλτικότητα που προσέφερε τεράστια βοήθεια στην άμυνα (στις αλλαγές και στον αέρα) και την εκρηκτικότητα που του έδινε ένα επιπλέον “όπλο” στην επίθεση, ειδικά στην εκτέλεση του pick and roll. Δεν είναι τόσο εύκολο, από την πρώτη κιόλας στιγμή να βυθίζεται μέσα στον συνωστισμό , ή να ορμάει στο επιθετικό ριμπάουντ

Αυτό σημαίνει ότι , για λίγο καιρό, περισσότερο θα λογίζεται ως το τρίτο “πεντάρι” , μαζί με τον Μπουρούση και τον Σίνγκλετον , παρά ως “τέσσερα” . Πολύ δύσκολα δε, θα μπορεί να κατέβει στο “τρία” όπου στα ντουζένια του είχε τα φόντα να δώσει λύσεις λόγω και του συμπαθητικού του μακρινού σουτ. Ως σέντερ θα έχει μικρότερες αποστάσεις να διανύσει.

Η άλλη κρίσιμη παράμετρος είναι ο χρόνος που θα χρειαστεί να μπει στο ουσιαστικό rotation των μεγάλων αγώνων. Κανείς δεν μπορεί να τον υπολογίσει με σιγουριά γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις παίζει σημαντικό ρόλο πόσο καιρό θα χρειαστεί ο ίδιος ο παίκτης να διαγράψει την περιπέτεια και τον φόβο που του προκαλεί η ανάμνησή της. Αυτές οι περιπέτειες καταγράφονται στον σκληρό δίσκο του αθλητή και υποσυνείδητα καθορίζουν τον τρόπο αντίδρασής του. Τις δεύτερες σκέψεις που του στερούν κλάσματα δευτερολέπτου. Το παράδειγμα του Γιανγκ στον Ολυμπιακό είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση αθλητικού παίκτη που έχασε τον ρυθμό του. Το συγκριτικό πλεονέκτημα για τον Γκιστ είναι η ασύγκριτα μεγαλύτερη εμπειρία του και το credit που έχει ένας αναγνωρισμένος παίκτης ο οποίος έχει καταθέσει τα διαπιστευτήριά του και αντιμετωπίζεται από όλους υποστηρικτικά. Με κατανόηση και υπομονή .

Το μειονέκτημα αυτή την εποχή , είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι άνετος. Έχει πολλά θέματα να λύσει και τώρα που αρχίζουν τα κρίσιμα ματς, δεν έχει την άνεση να του δίνει χρόνο. Δεν υπάρχει περιθώριο να μπερδευτεί και να ανακατευτεί γιατί αποδεδειγμένα, όσες φορές αυτό του έχει συμβεί, ειδικά εκτός έδρας, το έχει πληρώσει. Μόνο στα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος τα οποία ναι μεν προσφέρονται , πλην όμως δεν αποτελούν και ασφαλές κριτήριο.

Με αυτά και με εκείνα, πρόκειται για μια επιστροφή η οποία θα μπορεί να λογιστεί σαν προσθήκη, στα πλέι οφ της Euroleague και βλέπουμε.