Μαγκάλι για τον χειμώνα

Αυτό που συνέβη χθες το βράδυ στην Πυλαία έμοιαζε με σενάριο αθηλτικής φαντασίας. Ο 5^ος του μισοκακόμοιρου ελληνικού πρωταθλήματος, ένας διπρόσωπος «Δικέφαλος» ικανός να ηττηθεί από αντιπάλους επιπέδου Λευκάδας, Τρικάλων και …Φάρου, κατατρόπωσε την πρωτοπόρο της λαμπερής ισπανικής Λίγκας, με σκορ (66-63) που αδικεί, όχι την Τενερίφε, αλλά τον ίδιο τον νικητή ΠΑΟΚ.

Όχι, δεν είναι τρόπος του λέγειν ούτε τυπογραφικό λάθος. Αυτή η Ιμπεροστάρ είναι η πρώτη στο πολυπαινεμένο πρωτάθλημα της ACB, πάνω από υπερδυνάμεις όπως η Ρεάλ, η Βασκόνια, η Μπαρτσελόνα, η Βαλένθια και οι λοιπές δημοκρατικές ή λιγότερο δημοκρατικές δυνάμεις.

Και όμως, διασώθηκε με μία αναστρέψιμη ήττα από τον ξεχασμένο από θεούς και ανθρώπους ΠΑΟΚ, ο οποίος βρέθηκε να κερδίζει με διψήφιες διαφορές και θα νικούσε με +9 αν είχαν αντίστροφη κατάληξη τα δύο τελευταία σουτ τριών πόντων (άστοχο Μαργαρίτη, εύστοχο Ντόρνεκαμπ).

Το ματς ήταν ένας προπονητικός θρίαμβος του Σούλη Μαρκόπουλου, ο οποίος έδωσε εντολή στους παίκτες του να «τραμπουκίσουν» την άμαθη σε τέτοιο μπάσκετ Τενερίφε και την έβγαλε από τα νερά της.

Το ίδιο δεν έκανε και πέρυσι με τη Βαλένθια; Πρώτη ήταν και εκείνη στο ισπανικό πρωτάθλημα, όταν πέρασε από τη Θεσσαλονίκη…

Ισχνό προβάδισμα πρόκρισης απέκτησε και η ΑΕΚ, αντιμέτωπη με μία από τις λίγες ομάδες του Champions League που θα μπορούσαν, ίσως, να πετύχουν 3-4 νίκες στη Euroleague ή να διεκδικήσουν διάκριση στο Eurocup.

Η καλοστημένη Μονακό, δεν είναι δα χειρότερη από τις ομάδες που εκπροσώπησαν τη Γαλλία στο κορυφαίο επίπεδο τα προηγούμενα χρόνια (Στρασμπούρ, Ναντέρ κ.ο.κ.).

Προπορεύεται άλλωστε στη βαθμολογία, με τρεις βαθμούς διαφορά από τους διώκτες, ενός πρωταθλήματος που οργανωτικά βρίσκεται έτη φωτός μπροστά από το ελληνικό και παίζεται σε γεμάτα γήπεδα. Το μπάσκετ που παίζει είναι σοβαρό, οργανωμένο και διόλου χαζοχαρούμενο.

Η 3^η της ελληνικής Λίγκας –με διαφορά τριών βαθμών από τους μνηστήρες του τίτλου- ΑΕΚ θα διεκδικήσει την πρόκριση στον επαναληπτικό, με κόσμο στο πλευρό της και αρκετές αξιώσεις.

Μοιάζει παγιδευμένη στο κάπως αναχρονιστικό και αταίριαστο με τους παίκτες της μοντέλο των –ιτς, αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση. Αν μη τι άλλο, ο Ζντοβτς έφερε τον ρυθμό του αγώνα στα δικά του μέτρα και κατέβασε τις επιθετικές επιδόσεις της Μονακό. Θα μπορέσει να πετύχει κάτι αντίστοιχο στο πριγκηπάτο;

Απόψε ανεβαίνει στο παλκοσένικο ο Άρης, αντιμέτωπος με τη Βιλερμπάν, η οποία δεν είναι ούτε Μονακό ούτε …Ιμπεροστάρ, ούτε βέβαια Παναθηναϊκός.

Το Αλεξάνδρειο αποτελεί θαυμάσιο σύμμαχο και ελπίζω να δικαιώσει τη θεωρία μου, ότι –όταν μιλάμε για τέτοιες έδρες- είναι προτιμότερο να δίνει κανείς το πρώτο ματς γηπεδούχος (και όχι φιλοξενούμενος).

Η Βιλερμπάν μπορεί να φέρει όνομα βαρύ σαν ιστορία, αλλά στη Γαλλία μετράει 10 ήττες σε 20 αγώνες. Ο Άρης, με την ακόμα βαρύτερη φανέλα, μοιάζει να βρίσκει σιγά σιγά τη χημεία και την αυτοπεποίθησή του, μολονότι αγνώριστος σε σύγκριση με τη σύνθεση που ξεκίνησε τη χρονιά.

Οι αιθεροβάμονες μπορεί να διαφωνήσουν, αλλά εγώ νομίζω ότι η εικόνα της ομάδας στον τελικό του Κυπέλλου ήταν ενθαρρυντική, εάν προστεθεί στην εξίσωση η χαώδης διαφορά ποιότητας και πείρας που χωρίζει τον Άρη από τον Παναθηναϊκό.

Το 71-52 της Θεσσαλονίκης επί της Στρασμπούρ (ομάδα συγκρίσιμης δυναμικότητας με τη Βιλερμπάν είναι μία πολύτιμη πυξίδα, άσχετα αν έτριξε στον επαναληπτικό. Δεν τουμπάρει εύκολα ένα προβάδισμα 19 πόντων.

Το Champions League μπορεί να είναι διοργάνωση χαμηλού επιπέδου, αλλά προσφέρει ένα χρήσιμο πεδίον δόξης στις τρεις ομάδες που πασχίζουν να ακολουθήσουν τους ασυναγώνιστους Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό. Το κοινό τους χρειάζεται μαγκάλι για να ζεσταθεί τις κρύες νύχτες του χειμώνα και αφορμές για να κρατήσει στο ψυγείο τις παλιές σαμπάνιες.

Εάν λ.χ. ο Άρης προκριθεί στο final-4 και το φιλοξενήσει στη Θεσσαλονίκη, ή η ΑΕΚ στην Αθήνα ουδείς θα δώσει σημασία στη δυναμικότητα των αντιπάλων. Η ιστορία θα ξεχάσει γρήγορα τέτοιες ασήμαντες λεπτομέρειες.

Το χθεσινό πάθημα των Ισπανών στην Πυλαία υπενθυμίζει ότι οι αποστάσεις δεν είναι τόσο μεγάλες όσο μοιάζουν όταν απέναντι στους «μεγαλομεσαίους» της Ελλάδας σταθεί μία ΤΣΣΚΑ ή Ρεάλ ή Φενέρμπαχτσε.

Είναι και αυτό, το παρακμιακό εγχείρημα των Φιμπαίων για να ροκανίσουν τον θρόνο του Μπερτομέου, μια κάποια λύσις.