«Sorry James, να περάσω;»!

Βασίλης Τσίγκας
«Sorry James, να περάσω;»!

bet365

Ο Βασίλης Τσίγκας αποχαιρετά τη Νέα Ορλεάνη και το 66ο All Star Game του ΝΒΑ και τσιμπιέται για να συνειδητοποιήσει πως ό,τι έζησε τις τελευταίες ημέρες, ήταν αλήθεια!

Για να μπείτε λίγο στο σκηνικό, αυτή είναι η θέα που έχω μπροστά μου, την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές.

Ο ατελείωτος Μισισιπής εκτείνεται για χιλιόμετρα και χιλιόμετρα, όπως δηλαδή και οι αναμνήσεις μου για το τετραήμερο που έζησα (;) εδώ στη Νέα Ορλεάνη. Το ερωτηματικό είναι καθ’ υπερβολή προφανώς, όμως πραγματικά, ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν όντως έγιναν όλα όσα έχουν εγκατασταθεί πλέον στον εγκέφαλό μου ή τα έχω φανταστεί.

Είναι από τις φορές που η φράση «από πού να ξεκινήσω», είναι 100% αλήθεια. Τί να σας πρωτομεταφέρω, από ένα τετραήμερο γεμάτο σούπερ σταρς -όλων των χώρων και όχι μόνο του αθλητισμού-, συγκινήσεις, εικόνες, υπέροχα φαγητά, μουσική και φυσικά Γιάννη! Μην ξεχνάμε, ότι αυτός ήταν ο λόγος που φτάσαμε μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου, με την υποστήριξη της Anytime, για δεύτερη φορά μέσα σε δύο μήνες και πραγματικά το άξιζε! Όχι φυσικά, (μόνο) για την αγωνιστική του παρουσία στο All Star (αν και μεταξύ μας, ήταν ο μοναδικός που ήθελε να παίξει μπάσκετ και όχι… περιπτεράκι, κ. Άντονι Ντέιβις), αλλά για τη φυσική του παρουσία όλες αυτές τις ημέρες!

Ξεκίνησε την Πέμπτη σαν ένα μικρό παιδί που είχε έρθει διακοπές με την οικογένειά του και τελείωσε την Κυριακή σαν ένας απόλυτος σούπερ σταρ του ΝΒΑ, που απαιτεί κι έχει τον απόλυτο σεβασμό όλων των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτή τη λίγκα και πιστέψτε μας, είναι πάρα πολλοί! Το βλέπεις από τον τρόπο που τον κοιτούν, το συνειδητοποιείς από τον χαμό που γίνεται κάθε φορά που εμφανίζεται, το νιώθεις από το ξύλο που πρέπει να παίξεις με τους καμεραμάν όλων των δικτύων για μια καλύτερη θέση, για ένα καλύτερο πλάνο. Νομίζετε, ότι είναι εύκολο να έχεις καλό κάδρο, ενώ σπρώχνεις (και σπρώχνεσαι από) δύο Κινέζους, τέσσερις-πέντε Αμερικανούς, κάτι Ισπανούς και μερικούς ακόμα άγνωστης ταυτότητας. Αυτό, όμως, γίνεται πλέον κάθε φορά που ο Γιάννης θα μιλήσει στις κάμερες - πανικός!

Γιατί; Γιατί είναι σούπερ σταρ! All Star για την ακρίβεια! Βασικός All Star στην Ανατολή με 30 πόντους στο παιχνίδι! Πρώτος σκόρερ της ομάδας του, πάνω από ΛεΜπρόν, Ίρβινγκ, Μπάτλερ και λοιπούς… Αυτό, λοιπόν, είναι αλήθεια. Δεν το έχω φτιάξει στο κεφάλι μου, το βλέπω στα στατιστικά του παιχνιδιού, το διαβάζω σε όλες τις ιστοσελίδες του πλανήτη. Ένας Έλληνας ξεκίνησε βασικός σε All Star παιχνίδι του ΝΒΑ, πέτυχε 30 πόντους και ανάγκασε τον Στεφ Κάρι να ξαπλώσει στο παρκέ, για να μην του σκάσει πάλι η μπάλα στο κεφάλι, μετά από κάρφωμά του!

Τα υπόλοιπα, όμως; Έγιναν όντως, ρε παιδιά; Είναι δυνατόν; Όντως, ρώτησα πολύ ευγενικά τον Χάρντεν να κάνει λίγο στην άκρη για να περάσω; «Sorry James, να περάσω;», του είπα. Όπως το διαβάζετε. Όχι «Sorry James, can I pass through;», αλλά στα ελληνικά. «Να περάσω;», τον ρώτησα, ακουμπώντας τον στον ώμο και ίσως (ίσως, επαναλαμβάνω) σπρώχνοντάς τον και λίγο. Πρέπει να έγινε όντως, γιατί βιαζόμουν να πάω στην άλλη άκρη του παρκέ του Smoothie King Center, όπου ο Αντώνης Καλκαβούρας είχε πλησιάσει τον Ντομινίκ Γουίλκινς και ετοιμαζόταν να του πάρει συνέντευξη.

Όλο αυτό το σκηνικό έγινε το βράδυ του Σαββάτου, τη νύχτα των skills challenges. Μόλις είχα ολοκληρώσει το live εδώ στο gazzetta.gr κι έφυγα σφαίρα για το παρκέ. Πάνω στη βιασύνη μου να βρω τον Αντώνη, μπήκα φουριόζος από την είσοδο/έξοδο του παρκέ και σχεδόν δεν κατάλαβα πού βρισκόμουν. Και πιο σημαντικά, γύρω από ποιους βρισκόμουν. Τζέιμς Χάρντεν, Άντονι Ντέιβις, ΝτεΜάρκους Κάζινς, ΝτεΜάρ ΝτεΡόζαν, Γιάννης Αντετοκούνμπο με όλα του τα αδέρφια, Κάιλ Λάουρι, Τζοέλ Εμπίντ ήταν σε απόσταση μικρότερη από… ανάσας, καθώς όλοι σπρωχνόμασταν για να πάμε εκεί που θέλαμε. Όλοι αυτοί ήθελαν να φύγουν, εγώ ήθελα να πάω πιο μέσα. Και πάνω σε αυτό το σπρωξίδι, είπα την ατάκα στον Χάρντεν. Ασχολήθηκε μαζί μου; Όχι, προφανώς. Εγώ, πάντως, γέλαγα μόνος μου!

Και μόλις ξεμπέρδεψα με αυτό το παρεάκι των All Stars, έπειτα από δέκα μέτρα, μπροστά μου όλη η κριτική επιτροπή του διαγωνισμού των καρφωμάτων: Γκάρι Πέιτον, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Ντομινίκ Γουίλκινς, Αλόνζο Μούρνινγκ, Κρις Γουέμπερ και ο… Αντώνης να περιμένει στοϊκά τον Γουίλκινς να σταματήσει να υπογράφει αυτόγραφα για να του μιλήσει.

Την ίδια βραδιά, υπήρξε ένα ακόμη αστείο περιστατικό, παρόμοιας φύσης με το δικό μου, που όμως συνέβη στον Αντώνη. Πάνω στην προσπάθειά μας να φύγουμε από το γήπεδο, ο Αντώνης σκουντούφλισε πάνω σε έναν κύριο και τη γυναίκα του. Ο κύριος είπε «sorry bro», την ίδια ακριβώς στιγμή, που ο Αντώνης είπε «sorry αδερφέ»! Έτσι ακριβώς, στα ελληνικά! Ο κύριος; Ο Ντουέιν Γουέιντ και η γυναίκα του, η πανέμορφη Γκάμπριελ Γιούνιον. Αδέρφια ο Αντώνης και ο D-Wade!

Και όλα αυτά μας φέρνουν στο βράδυ της Κυριακής. Στο main event, από το οποίο απουσίαζε τελικά ο Μάικλ Τζόρνταν. Καλύτερα, μάλλον, για τον ψυχισμό μου και τη δουλειά μου, γιατί αν ήταν εκεί, πολύ δύσκολα θα έκανα και το live ή οτιδήποτε άλλο, πέρα από το να τον ψάχνω γύρω γύρω.

Αν κάποιος γουστάρει το ΝΒΑ, το καλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει στον εαυτό του είναι να βγάλει μία δημοσιογραφική διαπίστευση για το All Star. Όχι προφανώς για να δει το παιχνίδι (που πλέον, παραέχει γίνει αστείο με την παντελή έλλειψη διάθεσης από όλους να παίξουν μπάσκετ - πλην του Γιάννη, βεβαίως), αλλά για να ζήσει όλο το γύρω-γύρω! Η άνεση που έχουν οι δημοσιογράφοι στο ΝΒΑ, σε σύγκριση ειδικά με τα όσα ζούμε στην Ευρώπη, είναι απίστευτη! Μπαινοβγαίνεις στο παρκέ, πλησιάζεις όσο θέλεις τους πάντες, χωρίς να έχει κανένας το παραμικρό πρόβλημα, αρκεί φυσικά να μην κάνεις καμιά βλακεία. Όσο κρατάς την απόστασή σου, όσο μικρή και αν ειναι αυτή, τότε δεν έχεις κανένα θέμα.

Έτσι μέσα σε πέντε λεπτά, μπορείς να βρεθείς ανάμεσα στον Τζέι Ζι και την Μπιγιονσέ (δεν έκανα κίνηση γυπαετού, όπως ο Νίκος Παπαδογιάννης πριν από μερικά χρόνια, πολύ απλά γιατί μου αρέσει η ζωή μου και όλα μου τα άκρα), όλους τους παίκτες που αγωνίστηκαν στο All Star με τις οικογένειές τους, τον Τζον Λέτζεντ με την πανέμορφη σύζυγό του την Kρίστιν Τέιγκεν και κυρίως όλους τους βετεράνους που ήταν εκεί. Τα ιερά τέρατα του αθλήματος: τον Ματζικ Τζόνσον, τον Μπιλ Ράσελ, τον Τζούλιους Dr. J Έρβινγκ, τον Άλαν Άιβερσον. Όλοι εκεί, όλοι σε απόσταση αναπνοής.

Είναι να μην τσιμπιέσαι μετά για να δεις αν ήταν αλήθεια όλα αυτά, όταν μεθαύριο θα πρέπει να ασχοληθείς πάλι με την μίρλα, την κλάψα και την μιζέρια;

Υ.Γ.: Πόσο τυχερός νιώθω, που αυτό το Σ/Κ έλειπα από την Ελλάδα…

Υ.Γ.2: Η Μπιγιονσέ είναι πιο όμορφη από κοντά… Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό…

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

NBA Τελευταία Νέα