Το είδαμε και αυτό

Το 199^ο ντέρμπι στην ιστορία των δύο αιώνιων αντιπάλων (ενδεχομένως) να έστειλε εσπευσμένα στον οφθαλμίατρο όλους όσοι επέδειξαν… γαϊδουρινή υπομονή και το παρακολούθησαν μέχρι τέλους. Κίνητρό τους, μάλλον ήταν οι λεπτές ισορροπίες και το γεγονός ότι αυτές οι δύο ομάδες (μας) έχουν μάθει στα θρίλερ.

Βέβαια, το όλο παιχνίδι ήταν ένα θρίλερ γιατί μετά από εκείνο το 50-57 της σεζόν 2008-09, πραγματικά δεν θυμάμαι τέτοια κακοποίηση του μπάσκετ. Αντιλαμβάνομαι το επίπεδο της πίεσης, τις συνέπειες που εμπεριέχει, ποσώ μάλλον όταν διαπιστώνεται δυσκολία στη διαχείρισή της, αλλά τέτοια κακοτεχνία μαζεμένη έπεσε υπερβολική στο… στομάχι.

Δεν ξέρω επίσης αν διαψεύστηκαν οι κανόνες των αριθμών, δεδομένου του ότι κέρδισε η ομάδα των… 0/20 τριπόντων. Φαίνεται απίστευτο μα είναι πραγματικότητα, όπως και η απελπισία που κυριαρχούσε στον ΠΑΟΚ μετά από κάθε χαμένο τρίποντο. Εκ του αποτελέσματος διασκέδασαν την περίσταση και οι φίλοι του ΠΑΟΚ με σχετικό σύνθημα.

Να όμως που κέρδισε. Θαύμα; Στη σημερινή εποχή δεν γίνονται θαύματα. Στα δε ντέρμπι, δεν παίζουν μπάσκετ (μόνο) οι αριθμοί αλλά οι… ψυχούλες αυτών που βρίσκονται στο παρκέ. Και ο ΠΑΟΚ έχει τον Βαγγέλη Μαργαρίτη που συνηθίζει να «κρίνει» αυτά τα παιχνίδια.

Πριν το ντέρμπι, ο Δικέφαλος σούταρε στα τρίποντα με ποσοστό 33% στα (εν Ελλάδι) εντός έδρας παιχνίδια. Ο δε Άρης είχε 29%, στο ντέρμπι σούταρε με 41% αλλά… έχασε! Υπολογίστε επίσης και τις 37 κατοχές που προέκυψαν από τα χαμένα τρίποντα αλλά και τα λάθη του ΠΑΟΚ.

Οι πρωταγωνιστές εκτίμησαν ότι οι αριθμοί μπορούν να οδηγήσουν στο ψυχιατρείο. Εξαρτάται όμως, ποιους αριθμούς θέλεις να δεις. Υπάρχουν δηλαδή και τα 15 ριμπάουντ του Κιθ Κλάντον, τέσσερα περισσότερα από τα αντίστοιχα του συνόλου των ψηλών του Άρη! Γιατί ο Αμερικανός ήταν ο φυσικός ηγέτης του Δικεφάλου, ασχέτως του ότι στο τέλος ο Σάιμπερτ του «έφαγε» το κερασάκι από την τούρτα, ενώ αυτό δικαιωματικά έπρεπε να μοιραστεί ο Κλάντον με τον Μαργαρίτη.

Ο ΠΑΟΚ κέρδισε ένα παιχνίδι παρότι δεν πήρε πράγματα από τους πλέι μέικερ αν και ο Σούλης Μαρκόπουλος διατύπωσε διαφορετική άποψη. Κέρδισε γιατί ο Κλάντον αποδεικνύεται value for money, επειδή ο Αμερικανός έκανε πλάκα στη ρακέτα. Μάζευε ριμπάουντ κι όταν δεν τελείωνε τις φάσεις, άνοιγε χώρους για τους συμπαίκτες του. Κέρδισε γιατί είχε το δεύτερο και πασίγνωστο… plan B. Κάτι δηλαδή που δεν είχε ο Άρης.

Ο Σούλης Μαρκόπουλος έκανε αυτό που συνηθίζει να πράττει όταν η ομάδα του αδυνατεί να εκτελέσει τα ελεύθερα σουτ. Το παιχνίδι ξεκινάει από μέσα προς τα έξω. Κι έτσι ο Κλάντον απέκτησε ρόλο… Λάζαρου Παπαδόπουλου, καλύπτοντας και την αδυναμία των πλέι μέικερ στο κομμάτι της δημιουργίας.

Πάμε στον Άρη. Οφείλουμε να σεβαστούμε την άποψη που κατέθεσε ο Δημήτρης Πρίφτης, αλλά είναι αδύνατο να συμφωνήσουμε. Κατά τον προπονητή του Άρη, η ομάδα του έχασε επειδή δεν έβαλε τα σουτ στο δεύτερο ημίχρονο. Πράγματι. Δεν έκανε όμως τίποτε άλλο στο παιχνίδι. Ήταν εκνευριστικά μονοδιάστατος. Με την αιτιολογία ότι ο ΠΑΟΚ έδινε μόνο το μακρινό σουτ.

Το συγκεκριμένο επιχείρημα δεν ταιριάζει για μια ομάδα της πληρότητας του Άρη. Οφείλεις να έχει plan B. Να ανακατέψεις την τράπουλα που συνήθιζαν να λένε και οι παλιοί. Το πρόσφατο παρελθόν έπρεπε να είναι οδηγός για το παρόν. Το ίδιο έγινε και στον αγώνα του πρώτου γύρου. Ο Άρης ήταν δυσλειτουργικός στο μακρινό σουτ, τελείωσε τον αγώνα με 7/30 τρίποντα κι έχασε το παιχνίδι. Δηλαδή, αν δεν μπαίνουν τα μακρινά σουτ, θα χάνει;

Έτσι όπως αγωνίστηκε, ο Άρης συρρίκνωσε το ρόστερ του και προσαρμόστηκε στους κανόνες του παιχνιδιού που επέβαλλε ο ΠΑΟΚ. Δεν είναι τυχαίο ότι τρεις παίκτες πήραν περίπου το 50% των επιθέσεων. Για παράδειγμα, δεν υπήρξε ούτε μία φάση post του Ντραγκίτσεβιτς, ο Γιάνκοβιτς δεν συμπλήρωσε στο παρκέ ούτε οκτώ λεπτά, ο Καββαδάς, αποτυγχάνοντας στις τρεις πρώτες μπάλες που πήρε, δεν την ξαναπήρε και ο χρόνος του περιορίστηκε στα 11:40. Ο Γιάννης Ιωαννίδης συνήθιζε να λέει ότι… «αν θα χάσω ένα παιχνίδι θα το χάσω με τους πρωταγωνιστές μου και όχι με τις αλλαγές».

Πράγματι το σύνολο της φροντ λάιν ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Τούτο όμως δεν δικαιολογεί την απόφαση χρησιμοποίησης του Βασίλη Σίμτσακ στα τελευταία κρίσιμα λεπτά ο οποίος επίσης ήταν κακός. Αν δηλαδή ο Άρης έφτασε να διπλασιάσει το μπάτζετ του για να παίζει ο Σίμτσακ, κάτι δεν πάει καλά. Επί τούτου, ο Δημήτρης Πρίφτης στάθηκε στην αδυναμία του Τζάκσον να αντιμετωπίσει τον Κλάντον και στην κακή βραδιά του Καββαδά, αλλά το αποτέλεσμα δεν τον δικαίωσε.

Όπως και στον πρώτο αγώνα, ο ΠΑΟΚ έκλεισε τη ρακέτα του κι έτσι ανάγκασε τον Ουίλ Κάμινγκς να παίζει σε απόσταση τεσσάρων-πέντε μέτρων από το καλάθι. Ο Άρης ήξερε ότι ο αντίπαλός του θα εφαρμόσει αυτή την τακτική. Δεν βρήκε τρόπους να τον προβληματίσει. Ίσα-ίσα, προσαρμόστηκε σε αυτή. Κι αυτό ήταν βούτυρο στο ψωμί του ΠΑΟΚ.