Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν

Ιστορικά τούτη η φράση αποδίδεται στον Χαρίλαο Τρικούπη και στοιχειοθέτησε τον συντομότερο τρόπο περιγραφής της οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας. «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν κύριοι», θα επαναλάβουμε κι εμείς. Επτωχεύσαμεν σε όλα τα επίπεδα. Όταν αφελώς χωρίζουμε την Ελλάδα και αποκλείουμε ελληνικές πόλεις χάριν της ύπαρξης μουσουλμανικής μειονότητας σημαίνει ότι φθάσαμε στο έσχατο σημείο. Όταν διαχωρίζουμε κοινωνίες που ζουν αρμονικά εδώ και δεκαετίες υποθάλποντας (επίσης αφελώς) μια «κατάκτηση», πιάσαμε πάτο.

Με απόλυτη ειλικρίνεια, δεν εντάσσομαι στον… σύλλογο πεσόντων από τα σύννεφα. Γιατί οι ισχυρισμοί του κυρίου Βασιλακόπουλου περί μουσουλμανικής μειονότητας και κινδύνου επεισοδίων στο ενδεχόμενο διεξαγωγής του τελικού στην Ξάνθης ακούστηκαν στο πρώτο διοικητικό συμβούλιο της ΕΟΚ, μετά την οριστικοποίηση του ζευγαριού του τελικού.

Τότε όμως τα πήρε το ποτάμι. Δεν έγινε η παραμικρή καταγγελία από τους παρευρισκόμενους οι οποίοι έχουν την ομοσπονδία… κορώνα στο κεφάλι τους.

Η αστεία δικαιολογία περί των αιτιών απόρριψης της Ξάνθης ειπώθηκε για δεύτερη φορά στην πρόσφατη κοινή συνάντηση όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Έγινε δόγμα κι αυτό είναι το πλέον επικίνδυνο. Κι έτσι βγήκε με χαρακτηριστική ευκολία από τα χείλη του προέδρου της ΕΟΚ, όπως εξάλλου και του γενικού γραμματέα, Τάκη Τσαγκρώνη.

Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι οι δύο ισχυροί άνδρες της Ομοσπονδίας, μιλώντας στα ερτζιανά, διέψευδε ο ένας τον άλλον. Την ώρα όπου ο κύριος Βασιλακόπουλος προσπαθούσε να ανασκευάσει τις πρωινές δηλώσεις του, ο κύριος Τσαγκρώνης μιλούσε για το ενδεχόμενο παρείσφρησης χρυσαυγιτών στους οργανωμένους στρατούς των Άρη και Παναθηναϊκού και κινδύνου συγκρούσεων με την μουσουλμανική μειονότητα της Ξάνθης.

Εκεί όπου ο κύριος Τσαγκρώνης υποστήριζε με πάθος ότι ουδέποτε τέθηκε το ενδεχόμενο διεξαγωγής του τελικού στο Nick Galis Hall, ο κύριος Βασιλακόπουλος σημείωνε ότι η Αστυνομία απέρριψε την προοπτική του Αλεξανδρείου.

Αποφασίστε λοιπόν. Υπάρχει φόβος παρείσφρησης χρυσαυγιτών στους οργανωμένους στρατούς; Συζητήθηκε η προοπτική του Nick Galis Hall; Συνεννοηθείτε.

Είναι προφανές ότι η επιχειρηματολογία αποσκοπεί στο πλαίσιο της υπεράσπισης των αποφάσεών τους. Αυτό που δεν γνωρίζαμε ήταν το σημείο στο οποίο ήταν αποφασισμένοι να φτάσουν. Το τερμάτισαν.

Τα πραγματικά πιστεύω της Ομοσπονδίας για την Ξάνθη αποδείχθηκαν μέσα από την παρουσία της Εθνικής ομάδας στην ακριτική πόλη. Εκεί δεν μπορούσαν να παρεισφρήσουν χρυσαυγίτες στους Έλληνες φιλάθλους; Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρξε η παραμικρή απόπειρα διαχωρισμού της κοινωνίας της Ξάνθης.

Η ουσία είναι ότι η ΕΟΚ ευθύς εξαρχής δεν ήθελε τελικό στη Βόρεια Ελλάδας. Το γράψαμε και το επαναλαμβάνουμε. Εκτός κι αν την αναγκάσουν – με τις επιστολές τους – η Γ.Γ.Α., η Αστυνομία και η Πυροσβεστική. Αν δηλαδή κρίνουν ότι η Λάρισα ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις.

Και επανερχόμαστε στον τίτλο του κειμένου. Σε αυτό το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» που είπε κάποτε ο Χαρίλαος Τρικούπης γιατί εκεί βρίσκεται μία από τις αλήθειες. Το ζήτημα είναι και οικονομικό. Αυτό κυκλοφορεί στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Η ΕΟΚ στηρίζει ένα σημαντικότατο μέρος του προϋπολογισμού της στα έσοδα από τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας.

Βάσει καταστατικού, η Ομοσπονδία παίρνει το 80% των καθαρών εσόδων και οι δύο φιναλίστ μοιράζονται ισότιμα το υπόλοιπο 20%. Στο ενδεχόμενο διεξαγωγής του τελικού στο κλειστό της Λάρισας, δεν υπάρχει περίπτωση να τυπωθούν περισσότερα από 2.500-3.000 εισιτήρια διότι θα πρέπει να υπολογιστούν και οι νεκρές ζώνες. Το ΟΑΚΑ «Νίκος Γκάλης» της χωρητικότητας των 20.000 θέσεων εξασφαλίζει άλλες προοπτικές.

Τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίες και δυστυχώς γεννούν επικίνδυνες καταστάσεις γιατί πάνω στην απελπισμένη προσπάθεια αιτιολόγησης οριστικών αποφάσεων, ξεχείλωσαν τα όρια. Η μηδαμινή εμπιστοσύνη στους οργανωμένους στρατούς και ο δικαιολογημένος φόβος επεισοδίων δεν δίνει στον καθένα το δικαίωμα να χτίζει τείχη στο εσωτερικό της κοινωνίας μιας πόλης και να δικαιολογεί την απόρριψή της στη θρησκευτική διαφορετικότητα που την χαρακτηρίζει.

Και κάτι τελευταίο. Ας σταματήσουμε τα περί γιορτής γιατί κάθε τελικός του Κυπέλλου Ελλάδας είναι πραγματική κηδεία για το ελληνικό μπάσκετ. Απλά, αυτή τη φορά παρατάθηκε η όλη διαδικασία και αποδείχθηκε η κατάντια στην πραγματική διάστασή της.