Μεταξύ μας, ειλικρίνεια

«Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου» που λένε και στην Κρήτη. Κατά τον αστικό μύθο η συγκεκριμένη φράση γεννήθηκε στο περήφανο νησί κατά την περίοδο κατάληψης της Κρήτης από τους Ενετούς και λόγω της καθημερινής συνήθειας του Παντελή Αστραπογιαννάκη να επαναλαμβάνεται μιλώντας στα παλικάρια του, στην προσπάθειά τους να τους εμψυχώσει πριν τις αντάρτικες εξορμήσεις τους.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν υπονοώ ότι η έδρα του τελικού θα είναι τα «Δύο Αοράκια», αλλά η όλη ιστορία δείχνει το μέγεθος της φθοράς ενός θεσμού ο οποίος κάποτε είχε αξία. Και παραπέμπει σε μια χιλιοπαιγμένη ιστορία όπου τα drops επιβεβαιώνουν την αλλοίωση της ταινίας, αλλά ο μηχανικός του κινηματογράφου αρνείται να το αντιληφθεί.

Στην προκειμένη περίπτωση, τον ρόλο των μηχανικών έχουν οι αξιωματούχοι της ΕΟΚ οι οποίοι πληρώνουν τις δεσμεύσεις τους (στην Κρήτη) και την άρνησή τους να ορίσουν έδρα και ημερομηνία στον σωστό χρόνο. Τυχαία ή συμπτωματικά... Ας μην κρυβόμαστε. Παράγοντες με ένσημα δεκαετιών αποκλείεται να μη γνωρίζουν ότι το διοικείν εστί προβλέπειν και μόνο ένας αφελής μπορεί να συμπεριλάβει τα πάντα στη σφαίρα της τύχης. Η άρνηση συμβιβασμού στα επαγγελματικά πρότυπα δεν πηγάζει μόνο από την έλλειψη αθλητικής παιδείας που κυριαρχεί στην Ελλάδα.

Κι ας αφήσουν άπαντες τη… λαϊκή κατανάλωση και τις ψεύτικες επιθυμίες και να παραδεχθούν ότι δεν ήθελαν να γίνει ο τελικός στη Θεσσαλονίκη με εξαίρεση ασφαλώς τον Άρη ο οποίος κατέθεσε σχετικό αίτημα. Αλλά δεν το υποστήριξε στον βαθμό που θα έπρεπε. Χθες έπρεπε να κοινοποιήσει την αλληλογραφία του με την ΕΟΚ. Δεν το έκανε. Κακώς.

Ο Παναθηναϊκός – στη δική του ανακοίνωση – μίλησε γενικά για την Βόρεια Ελλάδα, δίχως να αναφέρει την πόλη της Θεσσαλονίκης. Είναι το ακλόνητο φαβορί για την κατάκτηση του Κυπέλλου, αλλά το Παλέ είναι Παλέ. Αυτό μην το λησμονείτε. Η δε ΕΟΚ δεν μπήκε στη διαδικασία να εξηγήσει πώς και γιατί απορρίφθηκε η προοπτική του «Nick Galis Hall».

Η Θεσσαλονίκη δεν φημίζεται για τις εκδηλώσεις της κατά την περίοδο του Καρναβαλιού και η δε Αστυνομική Διεύθυνσή της έχει αποδείξει ότι μπορεί να ανταποκριθεί στη διοργάνωση αγώνων υψηλής επικινδυνότητας. Άρα, ποιος είναι ο λόγος της απόρριψης; Κατόπιν εορτής ή μάλλον επικοινωνιακής πολιτικής, βγήκαν στην επιφάνεια και οι υπερασπιστές της πρότασης του Άρη. Μην μας περνάτε για χαζούς. Η λύση της Θεσσαλονίκης ουδέποτε εξετάστηκε σοβαρά. Τέλος. Δεν γυρίζεται το remake της ταινίας «ο καλός, ο κακός και ο άσχημος» για να πρέπει σώνει και καλά να αποδοθούν ρόλοι.

Αλλά, τι συζητάμε τώρα; Ως δια μαγείας εξαφανίστηκε η λύση της Βόρειας Ελλάδας και ξαφνικά οι επιλογές περιορίστηκαν σε μόλις δύο. Ας όψονται οι κατεστραμμένες μπασκέτες, τα γεμάτα υγρασία παρκέ, η έλλειψη τουρνικέ είναι η αιτία. Κι εγώ ο αφελής νόμιζα ότι η Ελλάδα είναι γεμάτη υπερσύγχρονα κλειστά που μπορούν να φιλοξενήσουν μια παρηκμασμένη διοργάνωση. Μέσα σε μία εβδομάδα όλα έγιναν άχρηστα.

Κι έτσι, χθες (23/1) το πρωί ο Άρης (καθόλου τυχαία) εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση δύο ώρες πριν την σύσκεψη της αρμόδιας επιτροπής. Ακολούθησαν διαδοχικά τηλεφωνήματα. Ήξερε κάτι; Ασφαλώς. Μόνο που τώρα υπάρχουν μόνο δύο επιλογές. Το τέλειο (επικοινωνιακά) παιχνίδι. Και ο Άρης ακολούθησε την πρακτική του ασθενέστερου. Ό,τι περισσότερο μπορώ να κερδίσω. Αν αυτό μεταφράζεται σε 5.000 εισιτήρια για το κλειστό Νίκος Γκάλης, συναινεί σ' αυτό.

Σε κάθε περίπτωση, το ενδεχόμενο διεξαγωγής του τελικού στη Βόρεια Ελλάδα έχει αποφευχθεί. Και στη ζυγαριά μπαίνουν δύο επιλογές τις οποίες επ' ουδενί ήθελε ο Άρης. Από το πουθενά όμως εμφανίζεται να θέλει και το ΟΑΚΑ. Παράνοια. Δεν σημειώνεται ότι αναγκάζεται να επιλέξει την έδρα του αντιπάλου του έχοντας μόνο δύο επιλογές. Κι ας είχε προτείνει τα κλειστά όλης της Περιφέρειας. Τούτο συνιστά αλλοίωσης της αλήθειας. Μικρή σημασία.

Αν επιλεγεί το Ηράκλειο και κρίνοντας από τα post του προέδρου της ΚΑΕ Άρης, Λευτέρη Αρβανίτη, στο Facebook αλλά και της κάθετης άρνησης του Άρη στις χθεσινές συνομιλίες με τους διοικητικούς ηγέτες της ΕΟΚ, πολύ φοβάμαι ότι ιστορία θα καταλήξει σε φιάσκο. Γιατί εκεί ο Άρης δικαίως θα ισχυριστεί ότι… «σας πρότεινα όλα τα γήπεδα της Επικράτειας και σας ζήτησα να μην γίνει στο Ηράκλειο κι εσείς επιλέξατε τα Δύο Αοράκια. Το κρίμα στον λαιμό σας».

Αν επιλεγεί το ΟΑΚΑ, πρέπει να αλλάξει η ημερομηνία διεξαγωγής του τελικού διότι την ίδια ημέρα δεσπόζει το ποδοσφαιρικό ντέρμπι μεταξύ ΑΕΚ και Ολυμπιακού το οποίο μάλιστα χαρακτηρίζεται «αμετακίνητο» λόγω των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων του τελευταίου. Είναι δύσκολο; Καθόλου, αρκεί να υπάρχει διάθεση. Γνώριζε η ΕΟΚ για την ποδοσφαιρική αναμέτρηση πριν το προτείνει; Εσείς τι λέτε; Αν δεν το γνώριζε, τότε τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Και ποιος θα ευνοηθεί; Ο Άρης; Χριστέ κι Απόστολε. Βάλε και λίγο Αυλωνίτη... «ωρέ που πάμε;».

Μάθαμε πολλά (και) αυτές τις ημέρες με σπουδαιότερο το ότι η Ελλάδα δεν έχει κλειστά γήπεδα μπάσκετ. Μόνο δύο τρομάρα μας. Κι αν σας αρέσουν. Το ότι το ενδεχόμενο πρόκρισης του Άρη στον τελικό υπήρχε από τις αρχές του Σεπτέμβρη και ότι θα μπορούσε να γίνει αυτοψία στα υποψήφια γήπεδα είναι ψιλά γράμματα. Γιατί κανείς δεν ήθελε τη Βόρεια Ελλάδα.

Διότι ο τελικός είχε προαποφασιστεί να γίνει στο Ηράκλειο. Τώρα είναι στη ζυγαριά και ο Άρης καλείται να αποδείξει ότι δεν έχει σχέση με τον Άρη του 2014. Έχει να διαχειριστεί κι αυτή την καταραμένη εσωστρέφεια. Τα πριόνια δουλεύουν στο φουλ. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα φαίνεται και αυτή τη στιγμή ο Άρης είναι σε σύγχυση. Ας πρόσεχε γιατί δεν επέμεινε, έσπευσε να συμβιβαστεί. Αλλά η κλεψύδρα έχει ακόμη λίγους κόκκους άμμου.

Πάμε στον επίλογο. Η απαξίωση του Κυπέλλου καλλιεργεί σκέψεις για τους λόγους διεξαγωγής του. Κερδίζει κάτι το ελληνικό μπάσκετ; Είναι ένας επιπλέον μπελάς στο κεφάλι αυτών που μοιράζουν υποσχέσεις και μετά τις σερβίρουν κρύες ή ζεστές. Κάτι για να ασχολείται ο κόσμος πέρα από τις βαρυσήμαντες δηλώσεις της Πάολα για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Μια όαση στο ποδοσφαιρικό κατεστημένο. Και πρόσκαιρη χαρά στον νικητή. Τίποτε παραπάνω. Κι ένα όνειρο για τους ρομαντικούς. Όσοι απέμειναν.

Με όλα τα παραπάνω χάνουμε βέβαια την ουσία του ζητήματος. Δεν μιλάμε, δεν γράφουμε για μπάσκετ. Συμμετέχουμε στο γαϊτανάκι, κάνουμε κύκλους σαν σ' εκείνη την τρομερή σκηνή στο Εξπρές του Μεσονυχτίου σε μια τούρκικη φυλακή. Ναι αλλά εμείς είμαστε βαποράκια του μπάσκετ. Γιατί μας καταδικάζεις; Αιώνια φυλακισμένοι, υπνωτισμένοι στο βαθύ σκοτάδι, σαν να μας καταράστηκε ένας δαίμονας και δεν μας αφήνει να ηρεμήσουμε. Τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια επικοινωνιακά παιχνίδια, η ίδια κουραστική ιστορία. Το ίδιο τέλος.

Αλλά όχι, θα μιλήσουμε για μπάσκετ. Και τουλάχιστον για τον Άρη έχει πολύ μεγαλύτερη αξία να φροντίσει να θωρακιστεί αγωνιστικά. Θέλει τον Τζαμόν Γκόρντον. Αυτός μπορεί να ομορφύνει την περιφερειακή γραμμή του. Αυτό προϋποθέτει επένδυση η οποία πρέπει να γίνει. Η έδρα του τελικού στοιχειοθετεί αντικείμενο συζήτησης, αλλά σπουδαιότερο είναι και η δημιουργία συνθηκών ώστε να ανταποκριθεί στον τελικό. Γιατί αντιλήφθηκε τι έχει να αντιμετωπίσει. Έχει υποχρέωση απέναντι σ' αυτούς που τον πιστεύουν. Είτε παίξει στην Αθήνα, είτε στο Ηράκλειο.

Οι ιδιοκτήτες του Άρη έχουν πολύ δουλειά μπροστά τους. Πρέπει όμως να αρχίσουν με μια ενδοσκόπηση για να ακολουθήσει η διαδικασία της αξιολόγησης όλων. Εχθρών που είναι φίλοι και φίλων που είναι εχθροί. Είναι νεοσύλλεκτοι στον χώρο του μπάσκετ. Κάποιοι άλλοι είναι γαλονάδες. Δεν περίμενα την ιστορία της έδρας του τελικού για να το καταλάβω. Δείχνουν όμως ότι έχουν διάθεση αλλά θα πρέπει να κινηθούν άμεσα. Γιατί τώρα ξέρουν. Δε νομίζουν ότι ξέρουν.