Ο πρόεδρος και μεγαλομέτοχος της ΑΕΚ δεν μιλάει συχνά. Σπάνια κι όποτε πιστεύει ότι πρέπει. Ο Μάκης Αγγελόπουλος μίλησε στον ΣΠΟΡ ΦΜ 94,6 και την εκπομπή του Ντέμη Νικολαΐδη «Ντεμοτεχνείο» για όλα τα θέματα της μπασκετικής ΑΕΚ, αλλά και για ποδόσφαιρο και για... παράγκες!

Αρχικά, ανέφερε για την απόφασή του ν' αναλάβει την ομάδα: «Ήμουν και παραμένω ποδοσφαιρικός, αλλά όταν κλήθηκα να υποστηρίξω το ιστορικό τμήμα είχα μεγάλη ευθύνη. Το τμήμα έφτασε ένα βήμα πριν από τη διάλυση. Είναι μία ευθύνη που έχω απέναντι σε ένα ιστορικό τμήμα. Ήθελα να βγω μπροστά και να το στηρίξω και ως ΑΕΚτζής. Οι οργανωμένοι ήταν αυτοί που έβαλαν το τελικό λιθαράκι και με έπεισαν. Αυτοί ήταν που κρατούσαν το τμήμα... στα σχολεία της Β' και της Γ' Εθνικής».

Για την προσπάθεια να πρωταγωνιστήσει η ομάδα: «Στα 15 χρόνια που ουσιαστικά η ΑΕΚ απουσίαζε από το προσκήνιο οι ανταγωνιστές μας δυνάμωσαν σημαντικά. Χάσαμε το κοινό μας κι όχι άδικα, αφού δεν κάναμε αξιόλογη πορεία.

Πρέπει να... χτίσουμε πάλι το κοινό μας. Πάντα υπάρχει μία γκρίνια ότι δεν είμαστε αρκετοί φίλαθλοι. Βάζω και την θέση μου. Κι εγώ δεν είχα στην καθημερινότητα το μπάσκετ. Είχα το ποδόσφαιρο στην καθημερινότητά μου. Από την άλλη γίνεται να οργανώσουμε το μπάσκετ της ΑΕΚ και να το φτάσουμε εκεί που το αξίζει. Οι δύο βασικοί μας ανταγωνιστές μας όλα αυτά τα χρόνια έχουν κατακτήσει 9 ευρωλίγκες. Για εμάς είναι ένας αγώνας.

Από τη μία θέλουμε να έχουμε μία ανταγωνιστική ομάδα στην Α1 και να κοιτάξουμε και το μέλλον της. Χτίζουμε με βασικό θεμέλιο με τα παιδιά με τη σωστή νοοτροπία.

Θέλουμε μία ομάδα με αρχές με ένα οικογενειακό κλίμα που θα χτίζει με δύναμη το μέλλον.

Αν θέλετε και διαχρονικά οι παράγοντες που ασχολούνται με το μπάσκετ είναι πιο αγαπητοί από τους οπαδούς και είναι πιο... ρομαντικοί, αφού δεν υπάρχει το κίνητρο του κέρδους. Μεταξύ συναισθήματος και επιχειρηματικότητας. Είναι και το έμβλημα και αυτό που εκπροσωπεί μια ομάδα. Από την άλλη είναι ο ισολογισμός... Η ισορροπία μεταξύ επιχειρηματικότητας και συναισθήματος είναι σημαντική».

Για το ότι ο κόσμος στις ήττες... απομακρύνεται: «Δεν θα μετρούσα ποτέ να μετρήσω την αγάπη για την ΑΕΚ με ένα καλάθι που μπήκε και δεν μπήκε. Αυτή η νοοτροπία πρέπει ν' αλλάξει. Να είμαστε εκεί και στις νίκες και στις ήττες και ν'΄απολαμβάνουμε αυτό που μας προσφέρει η ομάδα μας».

Για τις Ακαδημίες: «Δημιουργούμε Ακαδημίες σε όλη την Αττική. Από το Μενίδι μέχρι το Πόρτο Ράφη. Χτίζουμε όλο το λεκανοπέδιο... γύρω από το μπάσκετ. Δουλεύουμε πολύ το παρελθόν. Τιμήσαμε την ομάδα του 1966, αποσύραμε την φανέλα του Γιώργου του Αμερικάνου και την φανέλα του Γιώργου του Τρόντζου. Δείξαμε στους νέους ποια είναι η ΑΕΚ. Το 1968 μετέτρεψε η ΑΕΚ το μπάσκετ σε λαϊκό άθλημα.

Έχουμε μία ομάδα μόνο Ελλήνων παικτών που ξεκινάει από τα τσιμεντένια γήπεδα της Αθήνας στην κορυφή της Ευρώπης. Υπήρχε πάντα η αντίληψη ότι φτάναμε στην πηγή και πως οι Έλληνες δεν μπορούσαν να κερδίσουν κάποιο τίτλο. Το ' 68 ηξ ΑΕΚ δεν κέρδισε μόνο για την ΑΕΚ, αλλά και την Ελλάδα. Εκείνη τη στιγμή αποδείξαμε πως μία ελληνική ομάδα μπορεί να κερδίσει έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Ούτε η Εθνική Ελλάδος έχει μαζέψει τόσο κόσμο για να πανηγυρίσει μία συλλογική κατάκτηση... μόνο το 2004.

Η ομάδα μας δυστυχώς σε όλα τα τμήματα έχει ένα διαχρονικό πρόβλημα εσωστρέφειας. Πολλές φορές υπήρχαν εφήμεροι παράγοντες με σκοπό να... παραμείνουν στα πράγματα. Αυτό πολλές φορές ταλαιπώρησε την ομάδα μας και... παρέσυρε τους οπαδούς αυτή την κατάσταση».

«Η ΑΕΚ χρειάζεται δικό της γήπεδο»

Για το γήπεδο κι αν χρειάζεται ν' αποκτήσει δικό της γήπεδο: «Σωστή ερώτηση. Χρειάζεται δικό της γήπεδο. Πέριξ να χτιστούν και διάφορες βάσεις. Είμαι σε συζητήσεις με μία δύο περιπτώσεις που έχουν ενδιαφέρον. Δεν μπορώ ν' ανακοινώσω κάτι. Μακάρι να ευοδωθεί μία από τις δύο. Επειδή μας έχουν πει πολλοί πως το ΟΑΚΑ είναι μεγάλο γήπεδο, θεωρώ πως είναι μεγάλη ομάδα η ΑΕΚ, προτιμώ να παλέψουμε να γεμίσουμε ένα μεγάλο γήπεδο για να δείξουμε ότι είμαστε μεγάλη ομάδα».

Για τις φήμες Ράιτ: «Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάτι ανακοινώσιμο. Είναι ευθύνη του προπονητή, είμαι της άποψης πως ο προπονητής έχει τον πρώτο λόγο. Γιατί από τις επιλογές του πρέπει να κρίνεται. Υπάρχουν προτάσεις, κοιτάμε την αγορά».

Για τους αθλητές που αλλάζουν γρήγορα: «Το μπάσκετ γενικότερα έχει μία σημαντική διαφορά από το ποδόσφαιρο. Κατά κανόνα. Στο μπάσκετ βρίσκεσαι συνέχεια σε αναζήτηση για το πως θα κάνεις καλύτερη την ομάδα».

Για το αν θέλει στρατιώτες που παίζουν και θα κλείνονται σπίτι ή θα πρέπει να χαίρονται το μπάσκετ και να παίζουν με χαμόγελο, όπως η Λίβερπουλ: «Θέλω να είμαι ειλικρινής. Είμαι πιο κοντά στην λογική του προπονητή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ συντριβή σε ντέρμπι και τους παίκτες μετά να πανηγυρίζουν ή να γλεντούν σε ένα κλαμπ. Ή και σε μια ήττα, θα προτιμούσα να είναι σπίτι. Το δέχομαι αυτό που λέτε, ως αθλητής έχεις μεγαλύτερη εμπειρία. Ως οπαδός ή παράγοντας δεν αισθάνομαι έτσι. Θέλω να κλείσω πόρτες - παράθυρα και να μην κάνω τίποτα».

Πως ο κόσμος θα ταυτιστεί με πρόσωπα, αν αλλάζουν συνέχεια οι παίκτες. Θέλει χρόνο φαντάζομαι για να βγει σε μία σημαία: «Ο λόγος που έχουμε αποκτήσει ταλέντα είναι γι' αυτό το λόγο. Ο Έλληνας θα είναι ο επόμενος που θα βγει... σημαία».

Για το Champions League και τον ανταγωνισμό με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό: «Αυτή τη στιγμή δεν είμαστε έτοιμοι για να το πω χιουμοριστικά να μπούμε σε... τακτικό πόλεμο. Είμαστε έτοιμοι για... ανταρτοπόλεμο. Πρέπει να ξεκαθαρίσει το ευρωπαϊκό τοπίο. Αυτή η κατάσταση με τις τρεις διοργανώσεις δεν κάνει καλό. Έχουνε ένα πρωτάθλημα που συμμετέχουν 11...διορισμένες ομάδας με κλειστά συμβόλαια. Αν δεν ξεκαθαρίσει αυτό το τοπίο κι όπως πετυχημένα έχει γίνει το ποδόσφαιρο. Θα μπορούσε να είναι δύο Ευρωλίγκες που ενδεχομένως να συνδέονται μεταξύ τους. Πρέπει να υπάρξει άμεση σύνδεση των Πρωταθλημάτων με τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις γιατί ο πρωταθλητισμός στις χώρες θα χαθεί. Δεν μπορούμε να... στήσουμε μοντέλο όπως στο ΝΒΑ. Δεν νομίζω ότι γίνεται να υποβαθμιστούν τόσο τα Πρωταθλήματα. Πιστεύω πως είμαστε σε λάθος δρόμο».

«Στο τέλος θα κριθεί ο προπονητής»

Για τον προπονητή: «Ο προπονητής θα κριθεί στο τέλος της περιόδου.

Είμαι λίγο πιο κοντά στη λογική του προπονητή. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι τη συντριβή της ομάδας σε ένα ντέρμπι και μετά τους παίκτες να πανηγυρίζουν ή να γλεντούν σε ένα ντέρμπι».