Οι σκέψεις του ΠΑΟΚ για τον αντι-Τέιλορ

Καταρχάς είναι αναγκαίο να σημειωθεί ότι το μέλλον της συνεργασίας του με τον Μπράντον Τέιλορ ήταν προδιαγεγραμμένο από το φθινόπωρο. Παρά τον αριθμό των ευκαιριών που του παρείχε ο Σούλης Μαρκόπουλος, ο Αμερικανός δεν έπεισε για την αγωνιστική χρησιμότητά του. Κι αυτές ήταν αρκετές αν συνυπολογίσει κανείς ότι, για μεγάλο χρονικό διάστημα ο ΠΑΟΚ αναγκάστηκε να αγωνιστεί δίχως τον Βαγγέλη Μαργαρίτη.

Τότε, ο ΠΑΟΚ αναγκάστηκε να αλλάξει τον ρόλο του Λίνου Χρυσικόπουλου για να καλύψει το κενό. Η ανάδειξη του τελευταίου σε βασικό πάουερ φόργουορντ της ομάδας ουσιαστικά αποτέλεσε την πρώτη κίνηση απόδειξης της έλλειψης εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Τέιλορ.

Το πείραμα με τον Χρυσικόπουλο πέτυχε, ο παίκτης «αναγεννήθηκε» και στον ΠΑΟΚ δεν είχαν τον παραμικρό λόγο να μπουν σε επιπλέον πειράματα. Περίμεναν την ουσιαστική επιστροφή του Βαγγέλη Μαργαρίτη, για να τρέξουν τις διαδικασίες απομάκρυνσης του Τέιλορ. Κι αυτό έγινε.

Σε ότι αφορά τον αντικαταστάτη του, επί του παρόντος δεν υπάρχει ξεκάθαρη απόφαση αφού εξετάζεται το ενδεχόμενο προσθήκης περιφερειακού παίκτη. Στη γραμμή των ψηλών, είναι δεδομένο ότι η θέση «4» θα καλυφθεί από τους Μαργαρίτη, Χρυσικόπουλο. Εκτιμάται επίσης ότι δεν χρειάζεται ενίσχυση στη θέση «5» καθώς Κλάντον και Γλυνιαδάκης ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις.

Πάμε στην περιφέρεια. Ο ΜακΦάντεν έδειξε ότι είναι χαρισματικός σκόρερ, έχει προσωπικότητα και είναι πιο αποτελεσματικός από τον προκάτοχό του. Είναι σαφές όμως ότι θα χρειαστεί χρόνο για να αποκτήσει ικανοποιητικό επίπεδο επικοινωνίας με τους συμπαίκτες του. Στις δύο συμμετοχές του δημιούργησε φάσεις κυρίως για τον εαυτό του.

Το στοιχείο που δικαιολογημένα προβληματίζει τον Σούλη Μαρκόπουλο έχει να κάνει με τις μόλις έντεκα πάσες που είχε η ομάδα του στους δύο τελευταίους αγώνες. Γι’ αυτόν τον λόγο προσανατολίζεται στη σκέψη ενίσχυσης της περιφέρειας, αντιλαμβάνεται όμως ότι στην ίδια ζυγαριά θα πρέπει να βάλει και τις (ήδη υπάρχουσες) αγωνιστικές ισορροπίες.