Διαλύστε «τον Απόλλων», τώρα!

Με συγχωρείτε, αλλά δεν αντέχω άλλο. Παρακολουθώ τηλεόραση με ωτασπίδες και βλέπω στον ύπνο μου ανάποδα γιλέκα.

Δ-ε-ν α-ν-τ-έ-χ-ω ά-λ-λ-ο.

Να τα καταργήσουμε τα τριτόκλιτα, να τελειώνουμε. Και τα συνηρημένα ρήματα. Και ό,τι άλλο περιπλέκει τον εγκέφαλο του αστοιχείωτου νεοέλληνα και ταράζει την αμορφωσιά του.

«Ο Ηρακλής υπέταξε τον Απόλλων Σμύρνης», άκουσα απόψε, στις 21.32, στο αθλητικό δελτίο της ΕΡΤ. Σπικάζ δημοσίου υπαλλήλου, ο οποίος πληρώνεται από εμένα και εσάς.

«Τον Απόλλων Τσόχλα», ξανά και ξανά και ξανά, στις μεταδόσεις μπάσκετ του συνδρομητικού. Λείπει και ο Συρίγος, να αρχίσει τις απολύσεις και τις κλωτσιές.

«Καλωσορίζουμε τον διευθύνων σύμβουλο της εταιρίας τάδε», επιμένει, κατ’εξακολούθηση, ο παρουσιαστής δελτίου για την οικονομία στον Σκάι.

«Του Απόλλων Πατρών», πήρε κάπου το μάτι μου τις προάλλες. Αν είχα 10 ευρώ για κάθε φορά που ακούγεται αυτό το τελευταίο, θα ζούσα τώρα στις Μπαχάμες.

«Τον κύριο Τρύφων Αλεξιάδη», καλωσόρισαν οι φωστήρες της κρατικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, ώσπου ο Τρύφων αναδομήθηκε και ησυχάσαμε.

Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι είδους ελληνικά (δεν) μιλάνε στα ιδιωτικά και στα καλωδιακά κανάλια.

Τρελαίνομαι, αλλάζω κανάλι, διακόπτω τη συνδρομή μου εάν μαυρίσει το μάτι μου, αλλά δεν μου πέφτει και λόγος. Ας εκπέμψουν το πρόγραμμά τους στα σανσκριτικά, εάν αυτό τραβάει η ψυχή τους.

Της ΕΡΤ όμως τα χούγια, με ενδιαφέρουν και με παραενδιαφέρουν, όσο φεύγει από την τσέπη μου η νταηλίκι εισφορά για τη μακροημέρευση της κρατικοδίαιτης ραδιοτηλεόρασης.

Ας τα καταργήσουμε τα ρημάδια τα τριτόκλιτα επίθετα και ουσιαστικά. Να λέμε όλοι «τον Απόλλων» να τελειώνουμε.

Δεν μας χρειάζονται στριφνές καταλήξεις και δύσκαμπτα επίθετα. Διακόσιες λέξεις και πολλές μας πέφτουν.

Και όταν γελάμε, να λέμε λολ, για να καταλαβαινόμαστε μεταξύ μας.

Δ-ε-ν α-ν-τ-έ-χ-ω ά-λ-λ-ο.

Διαλύστε «τον Απόλλων», μήπως και ηρεμήσουν τα ταλαίπωρα αυτάκια μας. «Τον Βύρων Πολύδωρα» τον γλιτώσαμε πάνω στο νήμα.

Όποιος δεν καταλαβαίνει για ποιο πράγμα μιλάω, ας σβήσει τον υπολογιστή και ας ανοίξει κανένα βιβλίο.

Κατά προτίμηση λεξικό, ή εγκυκλοπαίδεια. Να μη το έχει γράψει αγράμματος ή ψεκασμένος. Κανονικό βιβλίο.

Όχι μπεστ σέλερ του δεκάρικου. Όχι σύγγραμμα της οικογένειας Πλεύρη. Ούτε τσιτάτο της νεοπασοκοσυριζέικης διαλέκτου.

Αν στο εξώφυλλο γράφει «από τον Σόλων Ταδόπουλο», αφήστε το στο ράφι.

Μπορώ να σας φτιάξω έναν κατάλογο αν θέλετε. Να σας βρω και κάποιον παλιό μου συμφοιτητή (μαθητή του Μπαμπινιώτη δηλαδή) για να σας παραδώσει δωρεάν μαθήματα.

Αρκεί να μου υποσχεθείτε ότι δεν θα ξαναξεστομίσετε τη φράση «οι διευθύνων σύμβουλοι». Ποτέ ξανά «τρεισήμισυ κιλά», βάλε τέσσερα να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.

Εάν σε κάποια δημόσια υπηρεσία σου πουν «υπέγραψε εδώ», πάρε την υπογραφή σου και φύγε μακριά πριν σε συλλάβει μαζί με τον δράστη η αστυνομία της γλώσσας.

Όταν τολμήσει να εμφανιστεί στο προσκέφαλό σας, μη τη διώξετε. Θέλει το καλό σας και το καλό των άλλων.

Διαμαρτυρηθείτε στον προϊστάμενο, αλλά όχι «στον επικεφαλή».

Εάν μάθετε ότι το βλαστάρι σας έκανε κοπάνα από το σχολείο για να ψωνίσει γκατζετάκια στην Βlack Friday, σαν κάτι λεβέντες που καμάρωναν για το κατόρθωμά τους στην τηλεόραση, βάλτε το τιμωρία.

Να γράψει χίλιες φορές τη φράση: «Δεν θα το ξαναεπαναλάβω» κι έπειτα να αναγνωρίσει το λάθος και να το σβήσει με την, προφανώς αχρησιμοποίητη, γομολάστιχα.

Δεν αντέχω άλλο, σας λέω. Θα παραφρονήσω και θα φταίει ο Απόλλων Τσόχλας (φωτ.).

Τι το ήθελαν οι γονείς του, το αρχαιοελληνικό; Γιατί δεν τον έβγαζαν Γιώργο, που έχει εύκολη αιτιατική;

Και είναι και της μόδας, τα αφιλότιμα. «Την Χάρις Αλεξίου». «Την Θέμις Μπαζάκα». «Τη φίλη μου την Άρτεμις».

Η Ίρις, της Ίρις, την Ίρις, ω Ίρις. Ο Κίμων, του Κίμων, τον Κίμων, ω Κίμων. Μόνο το «Έλλην» έχουμε μάθει να κλίνουμε σωστά, πανάθεμά μας.

Διότι του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει. Κανένας δεν θα τον καθίσει με το ζόρι στο θρανίο. Ιδίως ανήμερα της Black Friday.

Λες και ονειρεύονταν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ένα έθνος αγράμματων, ξαπλωμένο υπερήφανα πάνω στην κληρονομιά «του Πλάτων».

Ο φουκαράς, θα έτρεχε στον Δήμο Αθηναίων και θα άλλαζε το όνομά του, αν μάθαινε τι το περίμενε 2000 χρόνια μετά. Θα το έκανε «Βρασίδας».