Ο Κένι στη θερμοκοιτίδα και ο Κεμ στο θερμοκήπιο!

Εχουν το χάζι τους οι κατ’ εξοχήν αντίθετοι, αλλά ενίοτε και παράλληλοι βίοι των αιωνίων αντιπάλων. Έχουν το χάζι τους διότι ενώ (ως τέτοιοι) ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός οφείλουν να κινούνται σε παράλληλα σύμπαντα, εντούτοις οι δρόμοι τους τέμνονται και μάλιστα στην προκειμένη περίπτωση τέμνονται και οι καημοί τους!

Για την ακρίβεια οι καημοί τους μέσα στη ρακέτα, όπου συμβαίνει το εξής αξιοπρόσεκτο και αξιοπερίεργο γεγονός: ο μεν Ολυμπιακός βάζει τον Μπιρτς σε θερμοκήπιο, ο δε Παναθηναϊκός τον Γκέιμπριελ σε θερμοκοιτίδα και θα εξηγήσω το πώς και το γιατί συμβαίνουν αυτά...

Πρώτα απ’ όλα και επειδή έχω και εγώ τις υποχονδρίες μου σε ό,τι αφορά στη σωστή εκφορά των ονομάτων των ξένων παικτών, το ζήτημα στην υπόθεση του Κεμ λύθηκε από νωρίς, αλλά σε εκείνη του Κένι άργησε τρία χρόνια!

Επειδή κάποιοι άρχισαν να τον λένε και να τον γράφουν Μπερτς (και αυτή η εκδοχή έστεκε), ο ίδιος ο Καναδός ρωτήθηκε προτού αρχίσει η σεζόν και απάντησε ότι λέγεται Μπιρτς. τελεία και παύλα. Από τη δική του πλευρά ο Γκέιμπριελ μας άφησε βυθισμένους στο σκοτάδι τη σεζόν που έπαιξε στο Ρέθυμνο (2013-14) κατά την οποία Γκάμπριελ τον ανεβάζαμε, Γκάμπριελ τον κατεβάζαμε, αλλά ρωτήθηκε τώρα και διευκρίνισε ότι λέγεται Γκέιμπριελ!

Ως εκ τούτου φρονώ ότι θα ήταν χρειαζούμενος και στα καθ’ ημάς ένας οδηγός προφοράς, σαν το «Pronunciation Guide» που μοιράζουν οι Αμερικανοί και μάλιστα τον επισυνάπτουν μαζί με τον απαραίτητο συλλαβισμό (spelling) επί καθημερινής βάσεως και στα «Media Notes» που περιλαμβάνουν τις αναγγελίες των αγώνων…

Ο Αντώνης Πανούτσος είχε πει κάποτε ότι «στην Ελλάδα ο κάθε ξένος παίκτης αποκαλείται όπως τον έγραψε στην εφημερίδα του ο πρώτος δημοσιογράφος που πήγε στο αεροδρόμιο για να καλύψει την άφιξη του», αλλά και αυτός ο γενικώς αποδεκτός κανόνας ελέγχεται!

Πράγματι για κάποιους παίκτες η παραποίηση του ονόματος τους υπήρξε προϊόν δημοσιογραφικής πλάνης αλλά όπως έλεγε και ο Μανώλης Μαυρομμάτης (με αφορμή τον Βερκότερεν και τον Φερκάουτερεν, που πάντως συνιστούσαν ταυτοπροσωπία), «έτσι μας τον είπανε, έτσι σας τον λέμε»!

Όντως και σε εμένα και στους λοιπούς δημοσιογράφους εκείνη την εποχή (το σωτήριον έτος 1987), ο φίλτατος Μάκης Καλανταρίδης που έκανε το «κονέ» με τον Ηρακλή, μας τον είπε Ινγκραμ και ως εκ τούτου Ινγκραμ τον λέγαμε και τον γράφαμε και εμείς!

Κανονικά βεβαίως ο αντί-Γκάλης του Ηρακλή γράφεται Ancrum, που διάβολε, με καμιά κυβέρνηση και σε κανένα λεξικό δεν αποδίδεται ως Ινγκραμ, αλλά ας πάει και το παλιάμπελο!

Η πλάκα δεν είναι αυτή. Η πλάκα είναι πως μετά από δώδεκα χρόνια (1999), που πήγα στο Σακραμέντο με αφορμή την παρουσία του Πέτζα Στογιάκοβιτς στους Κινγκς, έμαθα ότι ο Ντέηβιντ έμενε πλέον μονίμως εκεί και μάλιστα εργαζόταν (και θαρρώ πως συνεχίζει την ίδια δουλειά) ως προπονητής σε ένα σχολείο.

Πήγα εκεί ένα πρωί, τον ζήτησα στη γραμματεία και όταν κατέβηκε και αγκαλιαστήκαμε, έβαλε τα γέλια και μου είπε: «Είμαι σίγουρος πως στην κυρία που κάθεται εδώ είπες ότι ζητάς τον κύριο Ανκρουμ, έτσι; Εάν έψαχνες τον κύριο Ινγκραμ, θα σου έλεγε ότι δεν ξέρει κανέναν με αυτό το όνομα»!

Μπιρτς, λοιπόν. Και Γκέιμπριελ, το λύσαμε αυτό, οπότε παμ’ παρακάτω...

Οι δυο τους ανήκουν σε διαφορετικά στρατόπεδα, θα βρεθούν για πρώτη φορά αντιμέτωποι στις 6 Ιανουαρίου στο Νέο Φάληρο (στον αγώνα του β’ γύρου της Ευρωλίγκας), αλλά θα μπορούσαν να είναι συμπαίκτες στον Ολυμπιακό! Οι «ερυθρόλευκοι» ψάχτηκαν για τον πρώην παίκτη του Ρεθύμνου και της Καρσίγιακα Σμύρνης, όταν μελετούσαν το ενδεχόμενο να αποκτηθεί ένα τεσσάρι για να πλαισιώσει τον Πρίντεζη, ωστόσο η μεταγραφή δεν έγινε ποτέ για δυο λόγους: αφενός τον οικονομικό (λόγω της οικονομικής διαφοράς) και αφετέρου τον αγωνιστικό, υπό την έννοια ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος δήλωσε ότι εμπιστεύεται τον Παπαπέτρου και τον Αγραβάνη και θα πορευθεί μαζί τους...

Τρόπον τινά, λόγω ύψους, κοψιάς, θέσης, στιλ, έφεσης στα καρφώματα, του ντόρου που έκαναν στο ελληνικό All Star Game και της προτεραίας θητείας στο Ρέθυμνο ο Γκέιμπριελ θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η πράσινη εκδοχή του Μπρεντ Πετγουέι. Απλώς δεν ξέρω εάν και ο Κένι είναι τόσο καλλικέλαδος όπως υπήρξε ο άλλοτε φόργουορντ του Ολυμπιακού και νυν της Καρσίγιακα (ο οποίος μάλιστα την περασμένη εβδομάδα ανακοίνωσε ότι το καλοκαίρι θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση) και μπορεί να τραγουδήσει με τέτοια επιτυχία το «φωτιά με φωτιά»!

Τον Κένι τον είχα γνωρίσει από κοντά στο Ρέθυμνο και μάλιστα μια φορά βρήκα τον μπελά μου γιατί μου εμπιστεύθηκε τον γιο του που είναι συνομήλικος με τον δικό μου και ενώ νόμιζα ότι θα κάνω τον... baby sitter αναγκάστηκε να γίνω θηριοδαμαστής.

Μιλάμε για ένα κατσαρομάλλικο αγοράκι σκέτη ατραξιόν!

Βεβαίως ο Πασκουάλ δεν τον κουβάλησε από το Κουμπάν και ο Παναθηναϊκός δεν κάλυψε το (εξ ορισμού δυσαναπλήρωτο) κενό του Γκιστ, μόνο και μόνο για να τρέχει πέρα δώθε στο ΟΑΚΑ ο γιος του!

Λόγω του ισχύοντος κανονισμού ο Γκέιμπριελ δεν έπαιξε σήμερα εναντίον του Απόλλωνα Πατρών και θα μείνει ανενεργός στο ελληνικό πρωτάθλημα έως το τέλος του πρώτου γύρου. Πρόλαβε όμως να πάρει το βάπτισμα του πυρός και μάλιστα άρτι αφιχθείς το βράδυ της περασμένης Παρασκευής στον αγώνα της Ευρωλίγκας με τη Νταρουσάφακα, στον οποίο ο Πασκουάλ με τη λογική της απαραίτητης «στρατικοποίησης» τον έριξε κατ’ ευθείαν στα βαθιά και σε συνδυασμό και με το αργοπορημένο ντεμπούτο του Μάικ Τζέιμς ο Παναθηναϊκός εκτός από τη νίκη, «γιόρτασε» επίσης και την πρώτη συμμετοχή των δυο παικτών.

Ομολογώ ότι με ξένισε η συμμετοχή του, στην οποία σε 12 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα, είχε δυο πόντους (1/1δ., 0/1τρ.), δυο ριμπάουντ, μία ασίστ, μια τάπα και ένα φάουλ. Με ξένισε διότι δεν περίμενα πως ο Τσάβι θα χρησιμοποιήσει έναν νεοσύλλεκτο, που βρισκόταν κάτι παραπάνω από 24 ώρες στην Αθήνα, είχε κάνει μια προπόνηση και δεν ήξερε όχι τα συστήματα, αλλά ούτε καν τα μικρά ονόματα των συμπαικτών του.

Με ξένισε, αλλά ομολογώ πως η έκπληξη, που ένιωσα ήταν μικρότερη από εκείνη της 25ης Σεπτεμβρίου του 1996, όταν στο (καλομελέτα κι έρχεται την Παρασκευή) «Palau Blaugrana» ο σεσημασμένος για την αυστηρότητα και την εμμονή του στην πειθαρχία και στους κανόνες, Μπόζινταρ Μάλκοβιτς πέταξε ξαφνικά στην αρένα τον Τζον Σάλεϊ!

Κατά μία σατανική σύμπτωση και ο τετράκις πρωταθλητής του ΝΒΑ (και μάλιστα με τρεις διαφορετικές ομάδες σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες ο μπαγάσας!) είχε ενσωματωθεί στην ομάδα λίγες ώρες νωρίτερα και έπαιξε και εκείνος δώδεκα λεπτά (5π., με 1/3δ., 3/4ρ., 3ρ., 2λ.) που ασφαλώς θα ήταν περισσότερα εάν δεν είχε αποβληθεί με πέντε φάουλ!

Θυμάμαι ότι στη μετάδοση του αγώνα από το Star Channel είχα εκφράσει την κατάπληξη μου από το γεγονός και γι’ αυτό κιόλας βρήκα τον μπελά μου, όχι από τον ίδιο τον (θιγόμενο από την κριτική) «Μπόζα», αλλά από κάποιους παρατρεχάμενους...

Είκοσι χρόνια αργότερα ο Πασκουάλ επιφύλαξε την ίδια «προνομιακή» μεταχείριση στον Γκέιμπριελ, απλώς ελπίζει ότι ο λεγάμενος θα βοηθήσει τον Παναθηναϊκό πολύ περισσότερο απ’ όσο ο Σάλεϊ και δεν θα τον δει σε κανέναν μήνα (όπως συνέβη τότε με τον ιδιόρρυθμο σέντερ) να προσγειώνεται με ελικόπτερο στο ΟΑΚΑ για να παίξει στον ημιτελικό του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ!

Για να δικαιολογήσω την αναφορά μου στην εισαγωγή του κειμένου, όντως πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός βάζει στη θερμοκοιτίδα τον Γκέιμπριελ και μάλιστα για δυο λόγους...

Ο πρώτος είναι ότι λόγω του κανονισμού, ο Πασκουάλ θα χρειαστεί (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) να περιμένει ενάμιση μήνα για να μπορεί να τον χρησιμοποιήσει στη θέση του Γκιστ στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Ο δεύτερος είναι ότι κανείς από τους Αμερικανούς παίκτες και δη τους ψηλούς οι οποίοι τα τελευταία χρόνια εντάχθηκαν στο ρόστερ του Παναθηναϊκού μεσούσης της σεζόν δεν φτούρησε!

Βεβαίως οι περισσότεροι από δαύτους αποκτήθηκαν ως εμβαλωματικές λύσεις, ωστόσο και πάλι, με το νόμο των πιθανοτήτων κάποιος θα έπρεπε να αφήσει το αποτύπωμα του. Τζίφος όμως, διότι και ο Ρίτσαρντ Γκουϊν, και ο Ρέιμαρ Μόργκαν, και ο Γκάνι Λαουάλ και ο Τζούλιαν Ράιτ και ο Βινς Χάντερ αποδείχθηκαν κατώτεροι των προσδοκιών και του βεληνεκούς του Παναθηναϊκού...

Για να το πω φόρα παρτίδα τους, όλοι μαζί δεν έκαναν μισό Γκιστ και αναφέρομαι στον δεύτερο μακροβιότερο ξένο του Παναθηναϊκού (μετά τον Μάικ Μπατίστ) διότι δυο φορές σε αυτά τα πέντε χρόνια τέθηκε νοκ άουτ και οι «πράσινοι» έπρεπε να βγουν στην αγορά για να βρουν ένα... υποκατάστατο του!

Ενώ λοιπόν ο Πασκουάλ βάζει τον Γκέιμπριελ στη θερμοκοιτίδα με την ελπίδα ότι θα διαψεύσει την παράδοση και βγει από εκεί δυνατός και ικανός να ενισχύσει τον Παναθηναϊκό, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος για την απόφαση του...

Δεν εννοώ την απόφαση του να προσπεράσει τον Γκέιμπριελ ή να μην ασχοληθεί πάλι εκ των υστέρων με τον Οκάρο Γουάιτ, αλλά την πρωτογενή επιλογή του Μπιρτς, ο οποίος ήλθε στην Ελλάδα σχετικά άγνωστος και πάντως όχι «πρώτη μούρη στο Καβούρι» και αποδεικνύεται λίρα εκατό!

Παρεμπιπτόντως ο Ολυμπιακός είχε ανοίξει από παλιά παρτίδες με τον Καναδά, όχι μόνο στο μπάσκετ (Τζίμης Μανιάτης, Τζορτζ Παπαδάκος, Λου Καρκαμπάσης), αλλά ακόμη και στο ποδόσφαιρο, με τον αλήστου μνήμης Ιγκόρ Βράμπλιτς, ο οποίος είχε γεννηθεί στην Μπρατισλάβα, αλλά η οικογένεια του μετανάστευσε στην πατρίδα του Τζέημς Ναίησμιθ και ο ίδιος έπαιξε με την Εθνική ομάδα της στο Μουντιάλ του 1986.

Οι προηγούμενοι τρεις μπασκετμπολίστες είναι Ελληνες που γεννήθηκαν στον Καναδά, ενώ ο Μπιρτς έγινε ο ενδέκατος συμπατριώτης του Στιβ Νας ο οποίος ήλθε στα μέρη μας για να παίξει μπάσκετ και να κάνει περήφανο τον πρωθυπουργό της χώρας του!

​

Δεν ξέρω εάν ο Τζάστιν Τριντό ασχολείται καθόλου με το μπάσκετ, απλώς τον βάζω κι αυτόν στο κάδρο, διότι επέδειξε ανεπιτήδευτα φιλελληνικά αισθήματα στην εφετινή παρέλαση της 25ης Μαρτίου, την οποία όχι μόνο παρακολούθησε (στο Παπινό του Μόντρεαλ), αλλά κρατούσε κιόλας μια γαλανόλευκη σημαία και λίγο αργότερα έγραψε στον λογαριασμό του στο Facebook «Zito Hellas»!

Μένει να του ανταποδώσει ο Ολυμπιακός αυτό το κομπλιμέντο και να ζητωκραυγάσει υπέρ του Καναδά, εάν ο Μπιρτς συνεχίσει έως το τέλος της σεζόν να κινείται στα επίπεδα του «double-double» σε πόντους και ριμπάουντ, να είναι οικονομικός, πολύ εύστοχος και τίμιος στο επιθετικό παιχνίδι του, να τελειώνει τα pick n’ roll και τα alley hoops του Σπανούλη και συν τοις άλλοις, λόγω του ενστίκτου και των αθλητικών προσόντων του να παριστάνει κιόλας τον... μπαμπούλα στην άμυνα και να καραδοκεί σε κάθε φάση για να καπακώσει τον αντίπαλο του.

Τον Μπιρτς ο Σφαιρόπουλος τον είχε εντοπίσει από πέρυσι, όταν αγωνιζόταν στην Ουσάκ Σπορτίφ και μόλις ολοκληρώθηκε η σεζόν ήξερε πού θα απευθυνόταν για να συμπληρώσει τη frontline μετά τις εμβαλωματικές προσθήκες του Σον Τζέιμς και του Χακίμ Γουόρικ. Πιθανότατα τότε προόριζε τον Καναδό ως ρεζέρβα του Πάτρικ Γιανγκ, όμως όσο ο Αμερικανός σέντερ παραμένει επιφυλακτικός στις κινήσεις του, σέρνει το πόδι του και δεν βρίσκεται στην ίδια σελίδα με τους συμπαίκτες του, τόσο ο Μπιρτς θα φιγουράρει ως το πρώτο όνομα στη μαρκίζα.

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στην περυσινή θητεία του στην ομάδα του παλιού ελληνικού Ουσάκειου της Μικράς Ασίας, αυτή δεν πέρασε βεβαίως απαρατήρητη και από τους αντιπάλους του, μάλιστα το Σάββατο ο (πρώην προπονητής και μετέπειτα ασίσταντ του Ιβκοβιτς στην Αναντολού Εφές) Βαγγέλη Αγγέλου μου έλεγε ότι «στους μεταξύ μας αγώνες μας ταλαιπώρησε πολύ».

Ο Μπιρτς υπέγραψε διετές συμβόλαιο για μία συν μία σεζόν, με οψιόν του Ολυμπιακού και με αμοιβή 500.000 δολάρια την πρώτη χρονιά και (εάν και εφόσον...) 550.000 τη δεύτερη. Προφανώς το μέχρι στιγμής δείγμα είναι παραπάνω από θετικό και δεν αποκλείεται να υπάρχει ήδη εκ μέρους του Ολυμπιακού η πρόθεση της επέκτασης της συνεργασίας τους...

Οχι δεν γνωρίζω κάτι συγκεκριμένο, ούτε έψαξα το θέμα, απλώς το σημειώνω για να τεκμηριώσω τον ρόλο που άθελα του παίζει ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια: τον ρόλο του θερμοκηπίου, μέσα στο οποίο καλλιεργούνται, συντηρούνται, αναπτύσσονται και καρποφορούν τα φυτά!

Οντως μεσούσης της οικονομικής κρίσης, με χαμηλωμένο μπάτζετ, αλλά και την αναπόφευκτη υψηλή φορολογία ο Ολυμπιακός καλλιεργεί στο περιβάλλον του και με το συγκεκριμένο σύστημα εργασίας του τα ταλέντα και τις δεξιότητες των ψηλών, συμβάλλει στο να φτιάξουν τα ονόματα τους και να μοστράρουν τα στατιστικά τους και ύστερα τους χάνει και τους βρίσκει απέναντι του...

Ποιους εννοώ; Αμέσως αμέσως μέσα σε τέσσερα χρόνια, πρόλαβαν να δημιουργήσουν αυτή την κατηγορία ο Τζόε Ντόρσεϊ, ο Καιλ Χάινς, ο Πέρο Αντιτς, ο Μπράιαντ Ντάνστον και ο Οθέλο Χάντερ, που δεν τους λες ούτε λίγους σε αριθμό, ούτε ευκαταφρόνητους στο μέγεθος του status το οποίο απέκτησαν στον Ολυμπιακό (ως πρωταθλητές ή φιναλίστ της Ευρωλίγκας και συνάμα πρωταθλητές Ελλάδος) και της συνακόλουθης αύξησης του κασέ τους.

Ο Ντόρσεϊ που μεταγράφηκε από την Κάχα Λαμποράλ, έφυγε μεσούσης της σεζόν και μετά από μια μικρή στάση στη Γκαζιαντέπ κυκλοφορεί μεταξύ Μπαρτσελόνα, Χιούστον Ρόκετς και Γαλατασαράι.

Ο Αντιτς αγωνιζόταν προηγουμένως στην Αγία Πετρούπολης και μετά τον Ολυμπιακό πήρε προαγωγή στους Ατλάντα Χοκς για να επιστρέψει ως παίκτης της Φενέρμπαχτσε.

Ο Χάινς από την ιταλική Βερόλι και την Μπάμπεργκ βρέθηκε στον Πειραιά και από τον Ολυμπιακό στον οποίο μεγαλούργησε ως «σέντερ τσέπης» άρπαξε ένα ηγεμονικό συμβόλαιο στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Ο προερχόμενος από τη Βαρέζε, Ντάνστον κατέκτησε ένα πρωτάθλημα Ελλάδος, έπαιξε στον τελικό του Φάιναλ Φορ της Μαδρίτης, βγήκε δυο φορές καλύτερος αμυντικός της Ευρωλίγκας και διέσχισε το Αιγαίο πέλαγος για να πάρει τα γρόσια της Εφές. Πλάκα πλάκα αυτός είναι ο πιο ευνοημένος απ’ όλους διότι εκτός από λεφτά, τίτλους και φήμη βρήκε και αγαπητικιά από την Ελλάδα, την κόρη του Βαγγέλη Καβάσιλα!

Ο Χάντερ πήρε των ομματιών του από τη χρεοκοπημένη και διαλυμένη Σιένα, έμεινε δυο χρόνια στον Ολυμπιακό και από νωρίς μάλιστα (προτού καν τελειώσει η περυσινή σεζόν) είχε «κλείσει» στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Η διαφορά ανάμεσα στις προ του Ολυμπιακού και μετά τον Ολυμπιακό καριέρες των πέντε συγκεκριμένων παικτών δεν χρειάζεται καν συζήτηση. Είναι νωρίς για να φανεί εάν ο Κεμ Μπιρτς θα γίνει ο έκτος κρίκος σε αυτή την αλυσίδα ή (δεδομένου κιόλας ότι είναι νεαρότερος από τους προκατόχους του) θα ανοίξει έναν νέο δικό του κύκλο...

Σίγουρα πάντως όλοι οι «πρώην» νιώθουν (και το έχουν δηλώσει δημοσίως) ευγνώμονες προς τον Ολυμπιακό που τους έδωσε την ευκαιρία να διαπρέψουν στο παλκοσένικο του μπάσκετ. Νιώθουν επίσης ευγνώμονες προς τους προπονητές (Ιβκοβιτς, Μπαρτζώκας, Σφαιρόπουλος) που τους ενέταξαν στο ρόστερ και αξιοποίησαν τις ικανότητες τους. Φαντάζομαι πως θα νιώθουν ευγνώμονες και προς τους Ελληνες συμπαίκτες του και κυρίως προς τον Σπανούλη που τους έκανε μάγκες με τις ασίστ και, όπως είχε πει κάποτε ο Βέλγος Τόμας Φαν Ντεν Σπίγκελ για τον Παπαλουκά, «πρέπει να του δίνω μίζα από τα συμβόλαια μου»!