«Ένιωθα σαν να είχα... παραλύσει!»
Πολλοί περίμεναν να τον πρωτοδούν την επόμενη εβδομάδα στη Βαρκελώνη, αλλά φαίνεται ότι η αποθεραπεία του 26χρονου point-guard πήγε τόσο καλά και ο ίδιος έδειχνε τόσο έτοιμος, που τελικά η επιστροφή του επισπεύστηκε λίγο και το διάστημα της απουσίας του δεν διήρκεσε τελικά ούτε καν δύο μήνες (ακριβώς 7 εβδομάδες). Ο λόγος για τον Μάϊκ Τζέϊμς, που κόντρα στην Νταρουσάφακα, έκανε το εφετινό του ντεμπούτο στην Euroleague και η παρουσία του (7π., 3ασ. & 1κλ. σε 17') έδωσε περισσότερη ενέργεια, υψηλότερο ρυθμό και άλλη διάσταση στο παιχνίδι των «πρασίνων», συνεισφέροντας σε μία νίκη (86-80), που έπρεπε πάση θυσία να έρθει!
Μετά το τέλος του αγώνα, μοιραία ο 26χρονος Αμερικανός πρώην παίκτης της Λαμποράλ Κούτσα και του Κολοσσού Ρόδου, συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας και μιλώντας στο gazzetta.gr έδωσε απαντήσεις σε ερωτήματα που τόσο καιρό απασχολούσαν τους φιλάθλους του «τριφυλλιού». Δεν είναι τυχαίο, ότι με τον ίδιο στο παρκέ, ο περυσινός του συνοδοιπόρος στην Βιτόρια, Γιάννης Μπουρούσης έκανε ίσως το πιο χρήσιμο παιχνίδι του με την «πράσινη» φανέλα κι άφησε υποσχέσεις για να ξαναπιάσει σιγά-σιγά την απόδοση που είχε στα φιλικά προετοιμασίας (βλ. το τουρνουά «Diamonds are Forever» προς τιμήν του Διαμαντίδη) και την οποία ο Παναθηναϊκός Superfoods έχει να δει, από τότε που αυτοτραυματίστηκε ο Μάϊκ Τζέϊμς στο χέρι! Τόσο σημαντικός είναι ο ένας για τον άλλον...
Πως πέρασε όλος αυτός ο καιρός Μάϊκ;
«Μου φάνηκε ατελείωτο διάστημα, σαν ένας ολόκληρος χρόνος! Ευτυχώς που πλέον είναι πίσω μου! Για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα να παίξω τόσο πολύ και σίγουρα όχι περισσότερο από 10 λεπτά... Έλεγα στον εαυτό μου στην προθέρμανση, ότι αν παίξω ένα οκτάλεπτο, θα είμαι ευχαριστημένος ότι κι αν γίνει...»
Τώρα πως είσαι;
«Νιώθω μια χαρά! Αισθάνομαι στο 100%, αλλά δεν είμαι όμως! Έχω να παίξω λίγο καιρό γι' αυτό δεν ακολουθούν όπως πρέπει τα... πόδια και τώρα είμαι λίγο κουρασμένος! Όλα θα φτιάξουν όμως...»
Περίμενες ότι στο εφετινό ντεμπούτο σου στην Euroleague, θα είχες σημαντική συμβολή;
«Εντάξει, δεν ξέχασα και τελείως το μπάσκετ επειδή έμεινα σχεδόν δύο μήνες νοκ-άουτ, ούτε έχασα τη δύναμή μου! Ήλπιζα απλά ότι επιστρέφοντας, θα μπορούσα τουλάχιστον να κερδίσω την πλήρη αποδοχή των συμπαικτών μου και να βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι για τη νίκη. Δεν έπαιξα καλά αλλά δεν έπαιξα κι άσχημα, κάπου στη μέση θα με βαθμολογούσα! Ίσως να είμαι λίγο αυστηρός με τον εαυτό μου, αλλά το σημαντικότερο απ' όλα είναι ότι κερδίσαμε.»
Πιστεύεις ότι η συνεργασία με τον Μπουρούση, δείγματα της οποίας είδαμε όλοι για πρώτη φορά απόψε (σ.σ.: χθες) και που ήταν τόσο επιτυχημένη πέρυσι στην Λαμποράλ, θα βοηθήσει την ομάδα και θα της δώσει μία άλλη διάσταση στην επίθεση;
«Νομίζω πως ναι... Πέρυσι άκουγα πολλούς να λένε ότι ο Γιάννης με βοήθησε πολύ να διακριθώ, είτε πασάροντας μου την μπάλα, είτε τελειώνοντας αποτελεσματικά τις πάσες μου! Γνωριζόμαστε πολύ καλά, πράγματι βρισκόμαστε με κλειστά μάτια και νομίζω ότι ταιριάζουμε πολύ μέσα στο γήπεδο. Όταν παίζεις με κάποιον για έναν χρόνο και συνεργάζεσαι τόσο καλά όπως εγώ με τον Μπουρούση, που ερχόμαστε από τον πάγκο κι αλλάζαμε το ρυθμό, τότε πράγματι νιώθεις τη «χημεία» κι αισθάνεσαι μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση...»
Έπαιξες κάποια λεπτά, όμως και μαζί με τον Καλάθη...
«Ελπίζω βασικά να ελαφρύνω λίγο την πίεση και το βάρος που σήκωσε όλο αυτό το διάστημα και να έχει την ευκαιρία να ξεκουραστεί περισσότερο. Ο Νικ παίζει φανταστικά αλλά μέχρι τώρα, είναι ο 3ος παίκτης με τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής στην διοργάνωση και οι ανάσες θα τον βοηθήσουν να είναι ακόμη καλύτερος στο μέλλον! Παρ' ότι είμαστε τελείως διαφορετικοί σαν παίκτες, για κάποιο περίεργο λόγο, παίξαμε αρκετά καλά μαζί σήμερα (σ.σ.: χθες)...»
Όλο αυτό το διάστημα της αποχής, που παρατηρούσες από τον πάγκο ή από την τηλεόραση, την ομάδα να παίζει, σε βοήθησε καθόλου να εξοικειωθείς με τo τι πρέπει να αποφύγεις και τι χρειάζεται να προσθέσεις στο παιχνίδι της;
«Αυτό που ξέρω καλά να κάνω, είναι κάτι που δεν είχε η ομάδα έως τώρα και γι' αυτό με έφεραν εδώ άλλωστε! Επομένως, νομίζω ότι ίσως να είμαι το κομμάτι που έλλειπε για να μπορέσουμε να παίξουμε σε έναν υψηλότερο ρυθμό! Βλέποντας κάποια παιχνίδια που χάσαμε στις λεπτομέρειες, ένιωθα πραγματικά πολύ άβολα που ήμουν έξω και πραγματικά ήθελα να πηδήξω στο παρκέ για να κάνω κάτι να βοηθήσω. Είναι μεγάλη η ανακούφιση η επιστροφή μου!»
Πολλοί λένε ότι το συναίσθημα είναι λίγο σαν... φυλακή! Ότι νιώθεις σαν θηρία σε κλουβί...
«'Ίσως είναι λίγο βαρύ αυτό που θα πω αλλά ένιωθα σαν να είχα παραλύσει από το λαιμό και κάτω, υπό την έννοια ότι έπρεπε να κάθομαι και να βλέπω, χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτε άλλο! Πολύ περίεργο συναίσθημα...»
