Οι τρεις... χάριτες

Οι τρεις... χάριτες

Οι τρεις... χάριτες
Ο Γιάννης Ντεντόπουλος φωτίζει τα τρία πρόσωπα που έλαμψαν για να ζαλιστεί η Νταρουσάφακα και αποκωδικοποιεί τους μαγικούς συνδυασμούς που ξεκλειδώνει η λυτρωτική επιστροφή του Μάικ Τζέιμς.

Κόντρα στην Νταρουσάφακα, μπορεί και να ήταν το πρώτο ματς της φετινής Euroleague που τόσα πολλά στελέχη του Παναθηναϊκού βρέθηκαν σε τόσο καλή μέρα. Σε σημείο να μπορείς να ισχυριστείς ότι έστω κι ένας να έλειπε, κάλλιστα το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι διαφορετικό.

Ξεκινώντας λοιπόν από τον Πασκουάλ, ο οποίος με βεβαιότητα έκανε το καλύτερο κοουτσάρισμά του από την μέρα που ανέλαβε το τιμόνι του «τριφυλλιού» και φτάνοντας μέχρι τον Γιάννη Μπουρούση, ο οποίος θύμισε «μέρες Λαμποράλ», σχεδόν όλοι δικαιούνται ένα μερίδιο σε αυτή την πανάκριβη νίκη. Μια νίκη, η οποία απέκτησε ζωτικότερη σημασία , αν συμφωνήσουμε ότι το ενδεχόμενο μιας τρίτης σερί ήττας (δεύτερης εντός έδρας) θα έμοιαζε με πέτρα στο στομάχι και μιας ακόμη (ήττας) στον πόντο, με πέτρα στο λαιμό.

Επίσης, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη (μπασκετική) αντίληψη για να συναισθανθεί κανείς πόσο λυτρωτική ήταν η επανεμφάνιση – έκπληξη του Μάϊκ Τζέιμς. Και μόνο η παρουσία του στο παρκέ, μετέφερε σε ολόκληρη την ομάδα μια άλλη αύρα. Όπως το διψασμένο χώμα περιμένει τη βροχή. Την αισθάνθηκε πρώτη η κερκίδα. Όταν τον είδε να σηκώνεται από τον πάγκο για να μπει στο παρκέ, ξαφνικά απέκτησε τη ζωντάνια και τον ενθουσιασμό που της έλλειπε. Πόσο μάλλον από την στιγμή που δεν αρκέστηκε στην …παρουσία αλλά είχε και μια απόδοση που αν δεν ήξερες, ή δεν παρατηρούσες ότι προσπαθούσε να ντριπλάρει περισσότερο με το αριστερό χέρι, δεν θα πίστευες ότι έλειπε τόσο καιρό.

Αστεία-αστεία, αυτός πρέπει να άνοιξε και μια σαμπάνια ήταν ο Νικ Καλάθης. Όχι γιατί τελικά έπαιξε λιγότερο. Πάλι στα 33’ και 27’’ έφτασε η συμμετοχή του , αλλά τουλάχιστον όταν κάθισε στον πάγκο δεν κάθισε με την ψυχή στο στόμα. Επίσης γιατί στο μεγάλο διάστημα που έπαιξαν μαζί , δεν χρειαζόταν να τρέχει σαν τον …Βέγγο για να πάρει και να κατεβάσει την μπάλα ή να δημιουργήσει.

Εννοείται φυσικά ότι η βραδιά, είχε τη σφραγίδα του Γιάννη Μπουρούση. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς : της χρησιμοποίησης του Μπουρούση από τον Τσάβι Πασκουάλ. Γιατί αυτός ο συνδυασμός ήταν το ζητούμενο από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε η συνεργασία τους.

Ο διεθνής σέντερ ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος γιατί σε αυτό το ματς είχε τον ρόλο του εργαλείου και της πριμαντόνας ταυτόχρονα.

Ήταν το εργαλείο που κατέστρεψε το «plan b» που επιστράτευσε ο Μπλατ στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου. Ο άλλοτε προπονητής των Καβαλίερς, αίφνης , περιόρισε το αλά ΝΒΑ street basket των περιφερειακών του και αποφάσισε να δώσει μπάλες στον Ερντεν που πήγε να γυρίσει το ματς. Ο Πασκουάλ αντέδρασε αμέσως. Έστειλε στο παρκέ τον Μπουρούση και τον τάισε ώστε να εκδηλώσει συνεχόμενες επιθέσεις από το low post. Τρεις φάσεις έφταναν, αφενός για να φορτώσει με τέσσερα φάουλ τον Ερντεν και να τον στείλει «πακέτο» στον πάγκο κι αφετέρου για να εγκατασταθεί στη γραμμή των βολών και να μπει για τα καλά στο ματς. Ειδικά η τρίτη περίοδος έφερε την υπογραφή του, από ένα δύσκολο πράσινο εξάλεπτο χωρίς καλάθι εντός πεδιάς. Η υπογραφή που ξαναμπήκε στις κρίσιμες ψυχοβγαλτικές φάσεις των δυο τελευταίων λεπτών. Δυο πόντους που γλίτωσε διώχνοντας την μπάλα αφού πρώτα χτύπησε στη στεφάνη, δυο πόντους που έβαλε με καθοριστικό φόλοου μετά από την άστοχη διείσδυση του Ρίβερς και οι δυο (στις δυο) βολές που «κλείδωσαν» τη νίκη, η οποία εκείνη τη στιγμή παιζόταν μεταξύ σφύρας και άκμονος. Ήταν η λαμπρή βραδιά (18 πόντοι και 13 κερδισμένα φάουλ) που έψαχνε εδώ και πολύ καιρό. Εκτός από τον Ερντέν, στον ύπνο τους πρέπει να τον είδαν την Παρσκευή, ο Σαβάς και ο Αλντερμίρ.

Πάντως, η καλή βραδιά για τον Πασκουάλ, φάνηκε από την αρχή. Η βασική του στρατηγική , να πάει το ματς σε σετ επιθέσεις και να μην αρχίσει το τρεχαλητό που αναμφισβήτητα βόλευε την Νταρουσάφακα, απέδωσε. Πρόσφερε στην ομάδα του έναν σημαντικό αέρα ο οποίος αποδείχθηκε ότι ήταν όσος χρειαζόταν για να αντιδράσει, όταν το πράγμα πήγε να στραβώσει. Ως εκ τούτου ο πιο σημαντικός αριθμός στον στατιστικό απολογισμό του Παναθηναϊκού, στο συγκεκριμένο ματς, αποδείχθηκαν τα (μόλις) 5 λάθη. Αυτό σημαίνει ότι η τουρκική ομάδα δεν βρήκε το ανοικτό γήπεδο που της αρέσει και χρειαζόταν για να αξιοποιήσει την θαυμαστή ικανότητά της στο επιθετικό transition.Μια φορά γλίστρησε ο Σίνγκλετον και άλλη μία η μπάλα ξέφυγε από τα χέρια του Παππά που εφορμούσε για μπάσιμο και μέχρι να πεις κύμινο είχε καταλήξει με λέι απ στο πράσινο καλάθι.

Με αυτά και με εκείνα, αίφνης το rotation μεγάλωσε. Επί της ουσίας και όχι τυπικά ή κουτοπόνηρα. Χώρεσε δέκα παίκτες αντί για επτά , ή με το ζόρι οκτώ που έπαιζαν μέχρι τώρα. Και μάλιστα ο δέκατος με βάση τη συμμετοχή, ο Φελντέιν , άγγιξε τα 10 λεπτά, χρόνο που δεν τον λες «συμβολικό». Κι όλα αυτά λόγω Τζέιμς. Πέρα από την ικανότητά του να μεταφέρει γρήγορα και με ασφάλεια την μπάλα, να εκτελεί μετά από ντρίπλα και να πιέζει στην άμυνα, « έστειλε» τον Παππά και τον Φελντέιν στην θέση τους, απαλλαγμένους από δουλειές που δεν ήταν της αρμοδιότητάς τους. Πρόσθεσε στην φαρέτρα ένα επιπλέον γόνιμο σχήμα τριών κοντών (η αφεντιά του , μαζί με Καλάθη και Παππά), απελευθέρωσε τον Ρίβερς που με τη σειρά του έδωσε στον Νίκολς το χρόνο να νιώσει πιο άνετα στο «τέσσερα», όπου ενίοτε βρέθηκε και ο συνεπέστατος Σίνγλετον.

Ακόμη και χωρίς τον Γκιστ πλέον, η νέα αυτή κατάσταση , μπορεί και να μεταφραστεί και ως μια νέα αρχή. Μέσα στην οποία, καλείται να μπει σταδιακά και ο Κένι Γκάμπριελ ο οποίος θα χρειαστεί λίγο χρόνο μέχρι να τον μάθουν και να τους μάθει. Με απολογισμό 5-4 η επόμενη πρόκληση , στην έδρα της Μπαρτσελόνα που προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της με την επιστροφή κάποιων(Ντόελμαν, Κλαβέρ) από τους πολλούς τραυματίες, μπορεί να αντιμετωπιστεί με μεγαλύτερη ηρεμία. Ειδικά από τον κόουτς που θα κληθεί να διαχειριστεί και το συναισθηματικό κομμάτι που συνεπάγεται η επιστροφή στο σπίτι του.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Γιάννης Ντεντόπουλος
Γιάννης Ντεντόπουλος