Ο πρώτος αγώνας του Γκάλη στην Ελλάδα δεν είχε τη λάμψη που θα φαντάζονταν οι περισσότεροι. Ήταν πιο κοντός, λιγότερο επιβλητικός και λιγότερο... θεϊκός σε σχέση με τον θρύλο που είχε δημιουργηθεί γύρω από το όνομά του πριν έρθει στην Ελλάδα. Ο Νικ έβαλε 30 πόντους απέναντι στον Ηρακλή, σε έναν αγώνα που κατά δήλωση του ίδιου "αστόχησε σε υπερβολικά πολλά σουτ", με αποτέλεσμα αρκετοί φίλαθλοι και παράγοντες του Άρη να πιστέψουν ότι... άνθρακας ο θησαυρός. Ο Πατριάρχης του Άρη, ο Ανέστης Πεταλίδης, βλέποντας το κλίμα που είχε διαμορφωθεί, κάνει μια ιστορική δήλωση που έμελλε να αποτελέσει μελλοντικά τη μεγαλύτερη δικαίωση της ζωής του. "Προσέξτε γιατί αύριο θα γλείφετε εδώ που σήμερα φτύνετε, γιατί αυτός θα αποδείξει ότι ο ένας μπορεί και κερδίζει τους πέντε..."

Με μια μικρή διαφορά... Ο Γκάλης δεν κέρδισε μόνο τους πέντε. Κέρδιζε και τους 10 παίκτες μιας αντίπαλης ομάδας, ενώ λίγα χρόνια αργότερα κέρδισε 10 εκατομμύρια Έλληνες όταν έμαθε σε έναν ολόκληρο λαό τι σημαίνει να είσαι ο πρώτος σε όλη την Ευρώπη. Ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε πει ότι όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ πρέπει να πληρώνουν "Γκαλόσημο", καθώς έχουν δουλειά χάρη στον Γκάλη. Στην πραγματικότητα και με μια... μικρή δόση υπερβολής, ένας ολόκληρος λαός θα έπρεπε να πληρώνει το Γκαλόσημο, καθώς χάρη στον Γκάλη ένιωσε για πρώτη φορά (στη σύγχρονη ιστορία) το 1987 πώς είναι το συναίσθημα της δίκαιης, άξιας και κυρίως αδιαμφισβήτητης πρωτιάς.

Όσο για το... μοδάτο ερώτημα της εποχής, του ποιος είναι ο καλύτερος Έλληνας μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, η σύγκριση είναι άδικη. Για τους υπόλοιπους! Ακόμα κι αν ο Διαμαντίδης ή ο Σπανούλης κατακτήσουν από πέντε τίτλους της Euroleague ο καθένας ή επιστρέψουν στην Εθνική και σαρώσουμε τα χρυσά για την επόμενη τριετία, ποτέ δεν θα φτάσουν το... impact του Γκάλη στον ελληνικό αθλητισμό. Ο Διαμαντίδης είναι πιο πλήρης και -σαφώς- καλύτερος αμυντικός, ο Σπανούλης είναι καλύτερος σουτέρ και πιο γρήγορος, αλλά ο Γκάλης είναι... Γκάλης. Η επιρροή και η επίδραση του Γκάλη στο ελληνικό μπάσκετ δεν μπορεί να μπει σε ζυγαριά με κανένα άλλο κατόρθωμα. Ήταν ο άνθρωπος που όταν πρωτοπήγε στη Θεσσαλονίκη και είδε τα ανοιχτά γήπεδα του Ποσειδωνίου άδεια αναρωτήθηκε αν παίζει μπάσκετ ο κόσμος στην Ελλάδα. "Όχι και τόσο Νικ, εδώ ο κόσμος παίζει ποδόσφαιρο" ήταν η απάντηση, με τον Γκάλη -σύμφωνα με τον θρύλο- να χαμηλώνει το κεφάλι και να λέει: "Καλά, θα το δούμε αυτό".

Ο Γκάλης έμαθε μπάσκετ, πρωταθλητισμό και θριάμβους σε έναν ολόκληρο λαό ή για να δανειστούμε τους στίχους των Active Member... "Άντε πες του για μπάσκετ αφού δεν πρόλαβε τον Γκάλη, θα νομίζει τώρα η μπάλα ότι είναι πιο μεγάλη"