Καλώς τα παιδιά 3-0

Μία φορά και έναν καιρό ήταν το γυναικείο ελληνικό βόλεϊ... Είχε και ομάδες που έπαιζαν και ντέρμπι κι ας μην ήταν ευρωπαϊκού επιπέδου. Εν πάση περιπτώσει μπορούσες να παρακολουθήσεις έναν αγώνα. Παίζονταν και δύο φάσεις της προκοπής που ξεκινούσαν ορθόδοξα, δηλαδή, από την υποδοχή, στην πάσα και τέλος στην επίθεση. Δόξα τω Θεό προλάβαμε να δούμε αυτό το άθλημα το οποίο με το σάρωμα της κρίσης δεν βλέπουμε πλέον βόλεϊ αλλά γυμναστικές επιδείξεις. Μετά από το θέαμα που είδαμε στο Ρέντη στο... Σούπερ Καπ μεταξύ του πρωταθλητή Παναθηναϊκού και του Κυπελλούχου Ολυμπιακού θα πρέπει να επέμβει ο αθλητικός δικαστής και να παραπέμψει και τις δύο ομάδες για «κακοποίηση» του αθλήματος. Κι επειδή υπάρχει υποβάθμιση των ομάδων πρέπει να υπάρξει υποβάθμιση και του πρωταθλήματος από Α1 γυναικών σε Α2 γυναικών. Σύμφωνα με το επίπεδο του βόλεϊ που είδαμε στο ντέρμπι των «αιωνίων» η Α2 είναι άκρως χαριστική διαβάθμιση, για να μην πούμε και πιο κάτω. Όσο για την Α2 θα υποβαθμιστεί σε Β΄Εθνική οπότε έτσι θα λυθεί και το πρόβλημα με τα Εθνικά πρωταθλήματα. Όσο για την Α1 γυναικών; Πολύ απλά πρέπει να αναστείλει τη λειτουργία της μέχρι να δυναμώσουν και πάλι οι ομάδες. Πολύ σοβαρά μιλάμε. Δεν μπορείς να έχεις το καλύτερο υποτίθεται πρωτάθλημα και αντί για βόλεϊ να παίζουν τα... μήλα. Αφήστε και το άλλο. Μου δόθηκε η εντύπωση πως ορισμένες αθλήτριες των δύο ομάδων δεν φτάνουν καν το πάνω μέρος του φιλέ λες και έβλεπες μίνι βόλεϊ. Αλλά ακόμα και στα... μήλα ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος από τον Ολυμπιακό και νίκησε δίκαια διότιυπάρχουν αρκετές αθλήτριες που κρατάνε ψηλά τη σημαία όπως η Χατζηνικολάου και η Μυλωνά, ενώ η ευχάριστη έκπληξη είναι η Μανωλίνα Κωνσταντίνου. Η 18χρονη Κύπρια ήταν όλα τα λεφτά. Η κοπέλα έχει την υποδοχή, έχει την κίνηση και γενικά κινείται αέρινα και έξυπνα μέσα στο γήπεδο. Είναι από τις αθλήτριες που ξεχωρίζουν και δεν είναι τυχαία πως στα 18 της χρόνια είναι ήδη πρωταθλήτρια Κύπρου και στο μπιτς βόλεϊ. Μέχρι και ο Αχιλλέας Μακρόπουλος τρελάθηκε με την πιτσιρίκα και της έδωσε συγχαρητήρια μετά το τέλος του αγώνα στο Ρέντη. Γενικά ο Παναθηναϊκός τηρουμένων των αναλογιών έδειξε μεγάλη βελτίωση και είτε είναι ενισχυμένος είτε είναι αποδυναμωμένος μόλις βλέπει τον Ολυμπιακό λέει «καλώς τα παιδιά 3-0. Ο Ολυμπιακός φάνηκε φοβισμένος, χωρίς αρχή και τέλος. Λες και έπαιζαν προπονητικό διπλό η δεύτερη με την πρώτη ομάδα. Δεν περιμέναμε εμφάνιση τύπου Μπέργκαμο και Ουραλότσκα αλλά μία αντίδραση της προκοπής την περιμέναμε. Ένα κλικ πάνω από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό είναι η ΑΕΚ. Η «Ενωση» μπορεί να χάσει μόνο από τον κακό της εαυτό ή εάν παίξει αργό παιχνίδι. Επιπλέον, υπερτερεί στις λύσεις από τον πάγκο και γενικότερα σε λίμπερο και ακραίες. Εκτός από την ΑΕΚ όλες οι υπόλοιπες ομάδες δεν έχουν καθόλου πάγκο. Με μία εξάδα παίζουν όλοι κι αυτό σημαίνει πως εάν υπάρξει μια ατυχία δεν υπάρχουν εφεδρείες. Με εμφάνιση σαν τη σημερινή ο Ολυμπιακός δεν έχει τύχη για τίποτα και κυρίως για το ντέρμπι με την ΑΕΚ την επόμενη αγωνιστική. Πρέπει να υπάρξει ενίσχυση του Ολυμπιακού για να μπορέσει να γίνει ανταγωνιστικός τουλάχιστον στη Β΄φάση του πρωταθλήματος αλλιώς θα έχει δεύτερο ρόλο και στο εφετινό πρωτάθλημα. Πάμε στην Εθνική Ανδρών. Σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει η Εθνική ομάδα και μάλιστα από τους Γάλλους και τους Γερμανούς που κάποτε τους κοντράραμε στα ίσια, αλλά εμείς λέμε και πάλι καλά. Παίξαμε με ακραίους δύο παιδιά της Εθνικής Παίδων, τον Κοκκινάκη και τον Κουμεντάκη που για πρώτη φορά έπαιξαν σε αυτό το επίπεδο. Παίξαμε με βασικό ακραίο τον Καριπίδη που τα είχε παρατήσει και γύρισε στην ενεργό δράση τον περασμένο Ιανουάριο και τον Φράγκο που μέσα σε ενάμιση χρόνο τρέχει να καλύψει την απόσταση από τη γη στο φεγγάρι. Πάλι καλά τα παιδιά και χίλια μπράβο. Μέχρι το ένα σετ καλά είμαστε.. Πόθεν έσχες δηλαδή πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου και νίκες με ομάδες που δεν έχουν σταματήσει ούτε λεπτό να δουλεύουν και να βελτιώνονται; Αυτοί είμαστε κι επειδή βλέπω πως υπάρχει μεγάλη άνεση για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2013 για ρίξτε μια ματιά στη Φιλανδία τι ματσάκια κάνει στο προ-Προολυμπιακό της Κροατίας. Εφτασε για πλάκα στον τελικό και παίζει με την Σλοβενία. Ποια; Η Φιλανδία έκανε Εθνική ομάδα βόλεϊ και φυσικά τίποτα δεν είναι τυχαίο διότι δούλεψε μεθοδικά και για περισσότερο από 10 χρόνια παράγει συνεχώς νέους αθλητές οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ανδρώθηκαν και πληρώθηκαν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Οι άλλες μεγάλες ειδήσεις της εβδομάδας έχουν να κάνουν με δύο «φημολογούμενες» αποχωρήσεις. Του Τζιανλούκα Σαρατσένι και του Πάνου Μπιτσαξή. Ο Ιταλός μένει μέχρι να φύγει, δηλαδή, μέχρι να αντικατασταθεί με κάποιον άλλον στις 15 Δεκεμβρίου. Νωρίτερα δεν μπορεί να γίνει η αλλαγή διότι όπως θα θυμάστε ο Σαρατσένι μετά την καθυστέρηση της άφιξης τους δηλώθηκε εκπρόθεσμα και στον Παναθηναϊκό και ως αντικατάσταση άλλου ξένου. Λέγεται πως δεν έχει σοβαρό πρόβλημα και πως είναι μια μικρή τενοντίτιδα. Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά η τενοντίτιδα αλλά το ότι ακόμα ο Ιταλός δεν έχει καταλάβει πόσο βαριά είναι η φανέλα του Παναθηναϊκού και ειδικά στα ματς που έρχονται με ΕΑΠ και Κηφισιά που θα παιχτεί η μισή κατηγορία. Κι ενώ ο κόσμος καίγεται ο Πάνος Μπιτσαξής μας απειλεί με παραίτηση εάν γίνουν περαιτέρω περικοπές στον ελληνικό αθλητισμό. Ποιον απειλεί; Εμάς, την συνείδηση του ή, την κυβέρνηση; Κατ΄ αρχήν έπρεπε να είχε παραιτηθεί από τον Αύγουστο του 2011 που μειώθηκε στο 50% το κονδύλι για τον αθλητισμό. Και αφού δεν παραιτήθηκε θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο. Να μειώσει τις αποδοχές του κατά 50% όπως έκαναν και όλοι υφιστάμενοι του. Μόνο έτσι θα είχαν νόημα οι... απειλές του αλλιώς μας κοροϊδεύει και κρυφά και φανερά.