No place like home...

Όταν το 2007 η Λάρισα έψαχνε αμυντικό μέσο με δημιουργικές ικανότητες, ο Μίλος Μάριτς ήταν πρώτος στη λίστα. Όσο όμως κι αν ήθελαν τον πρώην παίκτη του Ολυμπιακού, ο γάμος δεν κατέστη δυνατός. Συνεπώς, προχώρησαν στη δεύτερη επιλογή που υπήρχε στο μπλοκ του Γιώργου Δώνη και του Νίκου Λυράκη. Ένας Αργεντινός μέσος με άσχημη ευρωπαϊκή εμπειρία, αλλά εξαιρετικές συστάσεις. Συμπαίκτης του Λεονέλ Νούνιεζ, ο οποίος λίγο καιρό πριν είχε αποκτηθεί από τον Ολυμπιακό, ο Μαρτσέλο Σαρμιέντο έμοιαζε με μεγάλο στοίχημα για τη Λάρισα. Γιατί ο ποδοσφαιριστής που απέτυχε σε Βουλγαρία και Αγγλία, να πετύχει στην Ελλάδα;

Το στοίχημα δεν είχε σχέση με την αξία του. Εκείνη είχε αναγνωριστεί πολλάκις. Τόσο όταν η νεόπλουτη Λίτεξ Λόβετς τον αποκτούσε από την Τάγερες, όσο και όταν η Σαουθάμπτον πλήρωνε την Αρχεντίνος Τζούνιορς για τον δανεισμό του. Αμφότερες οι εμπειρίες αποδείχθηκαν καταστροφικές για τον Σαρμιέντο. «Είναι εφιάλτης όταν βρίσκεσαι σε μια ξένη χώρα, μακριά από την Αργεντινή», είχε πει σε ανύποπτο χρονικό διάστημα και κάθε του απόπειρα αποδείκνυε πως η νοσταλγία για την πατρίδα του ήταν πιο δυνατή.

Στη Βουλγαρία δεν προσαρμόστηκε ποτέ στις συνθήκες ζωής και είχε συμμετοχή σε μόλις τέσσερις αγώνες της Λίτεξ Λόβετς. Μέσω της πρώτης του ευρωπαϊκής ομάδας, ήρθε και η παρθενική επαφή με το ελληνικό ποδόσφαιρο, αφού εκείνη τη σεζόν ο Παναθηναϊκός είχε κληρωθεί με την ομάδα του. Ο Σαρμιέντο δεν έπαιξε σε κανένα από τα δύο ματς, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη αν αναλογιστούμε τις συνολικές του συμμετοχές. Η ώρα της επιστροφής ήταν σίγουρο ότι δεν θα αργούσε. Ένα χρόνο μετά επέστρεψε στην πατρίδα του για να παίξει στην Ολίμπο, από την οποία θα μετακομίσει στην Αρχεντίνος το 2005. Ύστερα από μια εντυπωσιακή σεζόν με 33 συμμετοχές, ήρθε η δεύτερη ευρωπαϊκή πρόσκληση...

Η ζωή στην Αγγλία θα είναι πιο εύκολη και ξεκινάει ενθουσιασμένος την πορεία του. Ο πρώτος φίλος που κάνει είναι ένας... οδηγός ταξί, ο οποίος και του μαθαίνει τα πάντα για την πόλη, ώστε να προσαρμοστεί ταχύτερα. Η Σαουθάμπτον τον παρουσιάζει ως μεταγραφή με μέλλον και πως ο δανεισμός του ήταν απλώς ευκολότερος τρόπος να αποκτηθεί. Παρά το ενδιαφέρον του, ωστόσο, να γνωρίζει ξένες χώρες και παρότι βρίσκει ενδιαφέροντα στην πόλη, τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά ούτε σε αυτή την περίπτωση.

Το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Σουθάμπτον θα γίνει σε φιλικό παιχνίδι απέναντι στον Παναθηναϊκό και η παρουσία του θετική, ώστε να του αφήσει όνειρα για το μέλλον. Σύντομα, όμως, τα πράγματα γίνονται χειρότερα αγωνιστικά και μέσα από το προσωπικό του ημερολόγιο περιγράφει μια όμορφη ζωή εκτός γηπέδων, η οποία και του δίνει κουράγιο να αντιμετωπίζει το γεγονός ότι δεν αγωνίζεται. Έξι μήνες μετά, ο Σαρμιέντο παίρνει την απόφαση να επιστρέψει στο σπίτι του και ανακοινώνει την απόφασή του στους οπαδούς των «Αγίων». «Η επιλογή μου γίνεται για αθλητικούς λόγους. Θέλω να παίζω και με ενδιαφέρει περισσότερο από τα λεφτά που θα εισπράττω, γι’ αυτό και επιστρέφω στην ομάδα μου», δηλώνει μέσω της προσωπικής του ιστοσελίδας.

Οι έξι μήνες που θα παίξει με την Αρχεντίνος Τζούνιορς θα είναι αρκετοί για να έρθει μια τρίτη ευκαιρία στην καριέρα του. Κι αυτή τη φορά δεν θα την αφήσει να ξεφύγει...

Η Λάρισα και ο Δώνης

Η Λάρισα τον αποκτά με σχετικά πενιχρό ποσό, μόλις 165.000 ευρώ, ενώ η συμφωνία μαζί του είναι κοντά στα 200.000 ευρώ. «Έχετε πολύ όμορφη και ζωντανή πόλη. Όλοι οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί απέναντί μου και φυσικά το ίδιο ισχύει και για την ομάδα. Όλοι στην ομάδα με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ, με έχουν κάνει να νιώσω σαν το σπίτι μου», θα πει στην πρώτη του συνέντευξη ο Σαρμιέντο, ο οποίος αισθάνεται ότι μπορεί να βρει ό,τι του είχε λείψει σε Αγγλία και Βουλγαρία. Η παρουσία του στη μεσαία γραμμή είναι καταλυτική για την απόδοση της Λάρισας, κυρίως στα ευρωπαϊκά ματς, στα οποία και διακρίνεται. Ειδικά, στις δύο αναμετρήσεις με την Μπλάκμπερν είναι από τους κορυφαίους της ΑΕΛ, στέλνοντας ένα μήνυμα προς το Πόρτσμουθ και τη Σαουθάμπτον, η οποία ένα χρόνο πριν δεν τον είχε πιστέψει.

Κλείνει την πρώτη του σεζόν στη Λάρισα με 37 συμμετοχές, όσες είχε και ο Στέλιος Βενετίδης, ενώ μόνο ο Σίλβα Κλέιτον είχε μία παραπάνω! Κοινό χαρακτηριστικό και των τριών, το ενδιαφέρον του Γιώργου Δώνη. Το όνομα του Αργεντινού αμυντικού μέσου, αν και ακούστηκε λιγότερο από του συμπατριώτη του Ματίας Ινγκλέσιας, ήταν από εκείνα που συζητήθηκαν για την ΑΕΚ όταν ο Έλληνας τεχνικός αποφάσισε να φύγει από τον Κάμπο. Τι είπε παραμονές του αγώνα με την ΑΕΚ για τον άνθρωπο που σε κάθε ευκαιρία εξαίρει; «Διατηρώ καλές σχέσεις μαζί του. Του είμαι ευγνώμων που μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω ξανά στη Ευρώπη».

Θα τον πλήγωνε όμως. Την πρώτη φορά που θα τον έβρισκε απέναντί του, θα του αποδείκνυε ότι... ίσως έπρεπε να προσπαθήσει περισσότερο για να τον αποκτήσει. Στις 19 Οκτωβρίου του 2008 το δικό του γκολ (αν και εκ των υστέρων χρεώθηκε στον Ζουράφσκι) στο Ολυμπιακό Στάδιο στο φινάλε του αγώνα θα στερήσει από την ΑΕΚ και τον πρώην του προπονητή τη νίκη. Κόντρα στην Ένωση θα είναι και το τελευταίο του παιχνίδι με τη φανέλα της Λάρισας. Στο «Αλκαζάρ» αυτή τη φορά στις 24 Μαΐου του 2009.

«Έπειτα από δύο χρόνια παρουσίας μου στη Λάρισα κλείνει ένας πολύ σημαντικός κύκλος στην ποδοσφαιρική μου διαδρομή. Είμαι στενοχωρημένος που δεν καταφέραμε να καταλήξουμε σε συμφωνία για να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας, όμως θέλω να ξέρετε ότι φεύγω ως φίλος κρατώντας τις καλύτερες αναμνήσεις. Πέρασα δύο υπέροχα χρόνια αγωνιζόμενος με την ΑΕΛ, έζησα δυνατές στιγμές, χαίρομαι που οι περισσότερες από αυτές ήταν όμορφες και νιώθω ιδιαίτερα τυχερός που τις μοιράστηκα με τους ανθρώπους της ομάδας και τους φιλάθλους της. Δεν πρόκειται να σας ξεχάσω ποτέ. Θα έχετε όλοι ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Ελπίζω ότι το ίδιο αισθάνεστε κι εσείς για μένα», αναφέρει στην τελευταία του δήλωση ως παίκτης της Λάρισας κι ενώ αυτή τη φορά είχε αποφασίσει να ακολουθήσει τον πρώην προπονητή του.

Το Περιστέρι και η οικογένεια!

Λίγες μέρες μετά το τέλος της συνεργασίας του με τη Λάρισα, ήρθαν μαζεμένα τα ευχάριστα νέα. Στις αρχές Ιουνίου θα υπέγραφε το συμβόλαιό του με τον Ατρόμητο, ο οποίος στο μεταξύ είχε ανέβει στη μεγάλη κατηγορία και είχε προσλάβει τον Γιώργο Δώνη. «Ο Δώνης είναι ο άνθρωπος που μου έδωσε τη δυνατότητα να αγωνιστώ ξανά στην Ευρώπη. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφασή μου, αλλά όχι τον σημαντικότερο. Μέτρησε περισσότερο η συνολική εικόνα που σχημάτισα για τον Ατρόμητο», παραδέχεται κι ενώ θα αποκαλύψει για το ενδιαφέρον από Κύπρο και Γερμανία.

Η οικογένειά του όμως προτιμούσε Αθήνα, ενώ την ίδια περίοδο θα κάνει πραγματικότητα το μεγαλύτερό του όνειρο, που ήταν να γίνει πατέρας. Τον Ιούνιο, η Ευγενία –σύζυγός του από το 2003– θα έφερνε στον κόσμο ένα κοριτσάκι και οι δυο τους αποτέλεσαν την αιτία να βγει για πρώτη φορά στην Ελλάδα εκτός εαυτού. «Δεν είμαι καθόλου περήφανος για ό,τι συνέβη. Είναι η πρώτη φορά που συμπεριφέρομαι έτσι γιατί είναι η πρώτη φορά που βλέπω την οικογένειά μου να κινδυνεύει. Είχα το παιδί μου και τη γυναίκα μου εδώ και είδα κάποιους οπαδούς να στρέφονται εναντίον τους. Θέλω να ζητήσω συγγνώμη για την αντίδρασή μου, δεν είναι του χαρακτήρα μου», δηλώνει μετά τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας, όταν επιτέθηκε... αμυνόμενος στους οπαδούς της ΑΕΚ που τριγυρνούσαν στη θύρα των επισήμων.

Το συμβόλαιό του με τον Ατρόμητο έληγε, μαζί και η... ανάγκη του να βρίσκεται κάτω από την Ακρόπολη και στην Ελλάδα. Ο Μαρτσέλο Σαρμιέντο θα άφηνε την Ελλάδα, η οποία κατάφερε να του χαρίσει ολοκληρωμένο το ευρωπαϊκό όνειρο, για να γυρίσει εκεί που πάντα ένιωθε ασφαλής. Εκεί απ’ όπου ξεκινούσε τα μεγάλα του ταξίδια. «Σε κάθε ευκαιρία ανακαλύπτω νέα μέρη», είπε και στο άλμπουμ της ζωής του ανασύρονται εικόνες από κάθε άκρη του πλανήτη. Από εξωτικές παραλίες και μακρινούς προορισμούς μέχρι τον Παρθενώνα και τον Big Ben, από το αγαπημένο του Λονδίνο. Η πρωτεύουσα της Αγγλίας, ειδικά τις ημέρες των Χριστουγέννων αποτελεί αγαπημένο του προορισμό, όπως και η Καραϊβική.

Η μεγάλη του αδυναμία είναι οι γονείς του, τους οποίους και θαυμάζει, ενώ δεν ξεχνά ποτέ την πατρίδα του, την Κόρντομπα. Οδηγεί Mercedes και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού λατρεύει τη συγκεκριμένη μάρκα αυτοκινήτων, σχεδόν όσο λατρεύει την Μπαρτσελόνα και το τένις. «Το τένις είναι λατρεία. Παίζω από μικρός και είμαι πολύ καλός. Δεν σου κρύβω ότι αν δεν ήμουν ποδοσφαιριστής, θα μπορούσα να είχα γίνει τενίστας». Το μπαλάκι έφυγε ξαφνικά από το δικό του γήπεδο και τις τελευταίες ώρες δεν ξέρει αν θα μπορέσει να αποκρούσει το καρφί. Και πρέπει να παλέψει σκληρά για να μπορέσει να πάρει πάλι το... σερβίς.